200 | The edge of death | Speeltopic - Speeltopics

16 aug 2016 - 22:47 Thunderfvck is offline

L E T T H E H U N T B E G I N

Danbury, Connecticut. Een stad waarin zo'n 80,000 mensen wijdverspreid leven. Een plek met veel bossen en mooi gelegen aan een meer. Een stad met een eigen ziekenhuis en highschool. Maar ook een stad die een baken lijkt te zijn voor het bovennatuurlijke. Al decennia lang wonen hier vampiers, weerwolven, heksen en andere wezens tussen de mensen. Soms vreedzaam, soms met hun eigen vete's en ruzies. Alles veranderd echter als een groep jagers ook naar Danbury komt, want ook voor hen is het niet onopgemerkt gegaan dat er hier zoveel bovennatuurlijks afspeelt. Blijft de vrede in Danbury voortbestaan, of loopt dit helemaal fout?

ROLLEN

Wolfpack - Weerwolven (vrouwen tijdelijk vol)
° Alfa —— username | Gereserveerd | age | page
° MonChevy | Troy Duvall | 23 | 1,1
° nakito | Joanne Lynn Wilson | 20 | 1,3
° Littlepanda_ | Madison Skylar McKay | 18 || 1,4

Jagers (vrouwen tijdelijk vol)
° Leider —— Assassin | Angelica Wolfe | 29 | 1,2
° Nerwen | Blaise Wolf Hunter | 34 | 1,2
° HarleyQuinnx | Cressida Jaci Haleen | 26 | 1,2

Overig (op aanvraag)
° Omega —— Assassin | Myles Duvall | 38 | 1,2

EXTRA INFORMATIE

Vampieren

Weerwolven

Heksen

Jagers

REGELS

° Minimum van 200 woorden.
° Bestuur enkel je eigen personage, tenzij je toestemming hebt van een ander.
° Geen Gary-Stu's en Mary Sue's.
° 16+ is toegestaan.
° Meerdere rollen mag, in variatie.
° Naamsveranderingen doorgeven.
° Ruziemaken doe je maar ergens anders.
° Geef mensen de kans om rustig te reageren.
° Hou het realistisch! Ga niet god-modden
° Spreek van te voren geen dingen af die in de gaan RPG gebeuren.

BEGIN

Datum: zaterdag 21 mei
Tijd: 13:00
Weer: zonnig, met kans op bewolking en lichte buien later op de dag.
De jagers zijn nu een week in Danbury. Ze hebben huizen gehuurd en gedragen zich als normale mensen. Sommige leden van de bovennatuurlijk community hebben door dat er iets veranderd is, anderen merken niks. Je kan er zelf voor kiezen om je personage naar anderen te laten uitreiken over dit vraagstuk, of bij zijn eigen soort te blijven. Werken ze samen of tegen elkaar?

TOPICS

Rollentopics: 1
Praattopics: 1
Speeltopics: 1

[ bericht aangepast op 21 aug 2016 - 16:12 ]

Your make-up is terrible

21 aug 2016 - 14:56 Linkle is offline

Linkle 45596

[Waarom quote je - je bericht in plaats van hem aan te passen? Littlepanda_)

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

21 aug 2016 - 15:25 MissGr3y is offline

MissGr3y 93

MonChevy schreef:
[Waarom quote je - je bericht in plaats van hem aan te passen? Littlepanda_)

It was a mistake i'm sorry

Sometimes it's hard, but I will never give up.

21 aug 2016 - 21:36 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24572

B L A I S E H U N T E R

“ IF NOBODY
HATES YOU——
YOU'RE DOING
SOMETHING WRONG. “

• • •

Hij negeert alle opmerkingen die ze in de auto naar hem toe maakt, waarbij hij doet alsof het helemaal niet bij hem naar binnen komt. Dat doet hij wel vaker, vooral bij Angel, voornamelijk zodat hij geen verdere gezeur krijgt en gedeeltelijk om haar te plagen. Ze heeft altijd van die leuke antwoorden waar ik om kan lachen, al weet ik niet of zij dat doorheeft. Het is een slimme meid, dus ik gok van wel, het is immers ook wel vaker gebeurd dan deze ene keer.
Binnen een kwartiertje komen we aan bij de supermarkt, waar ik de auto parkeer en een karretje pak om al direct mijn eigen weg in de winkel te gaan. Ze vermeldt het lijstje te hebben, maar daar mag zij dan lekker mee aan de slag, ik pak wel gewoon wat ik denk dat nodig is. Het maakt me niet zoveel uit of ze dat dan weer weg zou zetten of niet.
"Nee, we hebben alles," ze verfrommeld het papiertje, "Alleen nog een krant van vandaag, maar die ligt bij de kassa. Ik wil de condoleances pagina doorkijken naar vreemde dingen." Zodra we bij de kassa zijn, gooit ze een krant erbij, waar ik snel even opkijk. Het gaat allemaal vrij snel voorbij, waar ik in stilte dankbaar voor ben.
Eens ik weer achter het stuur zit, start ik gelijk de auto. Ik draai me kort naar Angel toe als ze begint te praten. "Denk je soms dat ik altijd ongesteld ben?"
"Niet altijd," grijns ik, een uitdagende ondertoon in mijn stem. "Hier, de krant." Ik blader er snel doorheen en stop op een pagina waar met grote letters op staat: 'BRUTE MOORDEN BLIJVEN RAADSELS'. Achter me begint een auto te toeteren, dus zucht ik geërgerd en geef de krant door aan Angel, terwijl ik de persoon achter me gebaar te stoppen met dat gekloot.
"Lees dat even voor, wil je." Vertel ik haar, tegelijkertijd dat ik de persoon een plezier doe en naar het huisje terug rijd, zodat degene onze plek in kan nemen. De hele straat staat vol, waardoor ik het ergens anders moet parkeren en het kratje eruit haal. Er staat nog een tas, maar die laat ik lekker aan Angel over.

Quiet the mind, and the soul will speak.

21 aug 2016 - 22:38 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

A N G E L I C A W O L F E

"Niet altijd," grijnsde Blaise en ik hoorde een uitdagende ondertoon in zijn stem. "Hier, de krant."
Ik zuchtte en besloot maar niet op hem in te gaan. Soms voelde het net alsof ik de enige volwassene was. Blaise had de auto al gestart, maar begon zelf door de krant te bladeren in plaats van hem aan mij te geven. Pas toen er een auto begon te toeteren, gaf Blaise de krant door aan mij en maakte hij een gebaar naar de andere automobilist.
"Lees dat even voor, wil je," zei hij, meer als commando dan een verzoek terwijl hij begint te rijden.
Ik las hem het artikel voor, wat een beetje vaag was. Het ging vooral over de totaal willekeurig ogende slachtoffers, dat ze van de straat gehaald waren en ze aangetroffen waren in de omringende bossen in het noorden, maar niet erg diep. Gelukkig hadden we al eerder vallen geplaatst, voor het geval dat er weerwolven waren. Ik wist bijna zeker van wel. Helaas gaf de krant geen details over de verwondingen of doodsoorzaak van de slachtoffers. Dat deed de politie wel vaker, zodat ze geen valse confessions zouden krijgen.
"We moeten vanavond of morgenochtend vroeg de vallen controleren," vervolgde ik op het artikel tegen Blaise. "Liever vanavond dan morgen."
Onze straat was vol geparkeerd, waardoor Blaise verderop moest parkeren. Hij tilde de krat uit het auto en ik nam de tas die er nog stond. Mijn hakken tikten zachtjes op de straatstenen toen we naar ons huis toe liepen. Heel groot was het niet, maar we bespaarde erop om er samen in te gaan wonen. Mensen dachten waarschijnlijk ook dat we een stel waren, wat goed uitkwam om bij te dragen tot ons normale imago. Gelukkig was het eerder het tegenovergestelde. Blaise en ik paste totaal niet bij elkaar en dat zou nooit wat worden.
Omdat ik mijn ene hand vrij had, opende ik de deur voor Blaise met de sleutel uit mijn handtas. De tas boodschappen bracht ik rechtstreeks naar de keuken en ik begon gelijk met uitpakken. Ik kon er echt niet tegen om het uit te stellen. Misschien was ik dan ook wel iets te gretig met opruimen soms, als Blaise iets liet slingeren mopperde ik al snel, of ruimde ik het gewoon voor hem op omdat ik er niet tegen kon.
"Kan jij alles wat niet in de keuken hoort opruimen?" riep ik naar hem.

M Y L E S D U V A L L

"Ik mag dan wel hier pas een tijdje zijn, maar dat is het eerste wat ik had gegeten toen ik hier kwam. Het is niet ver van hier. Gewoon aan om de hoek bij het tweede blok. Echt super goede pizza's daar!" vertelde ze met een brede glimlach.
"Dankjewel!" bedankte ik haar oprecht, waarna ik grijns. "Daar heb ik nog eens wat aan."
"Oh nee dat maakt niet uit!" zei ze, nadat ik vroeg hoe ze eraan kwam en ze schudde met haar hoofd om haar woorden bij te staan. "Het kwam door een overval. Ik liep gewoon rustig op straat en werd aangevallen door een man met een mes. Het mes raakte mijn arm, vandaar het litteken."
"Wow, dat is heftig," klonk het uit mijn mond, behoorlijk onder de indruk. "Gelukkig maar dat het je arm was en niks anders."
"Hey, waarom gaan we vanavond anders niet samen naar de pizzeria?" stelde ze vervolgens voor.
Ik beet even op mijn lip terwijl ik naar haar nieuwsgierige blik keek. Ik wilde heel graag nieuwe vrienden maken, maar ik had ook zoveel te doen vandaag dat ik eigenlijk niet echt tijd had om ergens met iemand te gaan eten. Maar contact maken was ook belangrijk. Hoewel ik waarschijnlijk weer weg was over drie maanden, als mijn huurcontract afliep, mocht de pack die hier woonde me niet accepteren. Ik bevond me even in een lastig parket.
"Eigenlijk heb ik het te druk om erheen te gaan, ik wilde het gewoon bestellen en op de bank opeten. Mijn huis heeft een flinke schoonmaakbeurt nodig voor het bewoonbaar is," zei ik bedenkelijk. "Weet je wat, waarom kom je niet bij mij langs vanavond, dan bestellen we samen pizza," stelde ik vervolgens voor. "Als je een briefje hebt, of je telefoon, dan schrijf ik mijn adres op."

Your make-up is terrible

21 aug 2016 - 23:03 SIave is offline

SIave 161

DEION ELROI TAYE–KENAN

I'm a mess of unfinished thoughts.

De zweverige tonen van Deion’s harp vulde zijn woonkamer. Zacht gevloek voegde zich daarbij toen hij de verkeerde snaar aan sloeg. Hij zuchtte zachtjes waarna hij opstond van het krukje en zich begaf naar de keuken. Om zich af te leiden van de vreselijke bloeddorst die hij had, had hij het merendeel van de ochtend doorgebracht met zijn harp. Het afgelopen uur was zijn dorst echter alleen maar toegenomen. Terwijl hij zich begaf naar de keuken zette hij snel de oude platenspeler aan, waarna Frankie Valli and the Four Seasons hun stemmen lieten klinken. Neuriënd opende Deion de koelkast, waarin nog één bloedzak lag. Hij had er van de week een paar gestolen uit een ziekenhuis maar nu waren ze alweer op en het ziekenhuis had de beveiliging verbeterd. Hij est dus met een ander idee komen. Daarnaast was het bloed uit de bloedzakken niet zo goed als vers bloed.
Met in de ene hand de bloedzak waar hij slurpend uit dronk en in de andere een brochure voor een lokaal museum, zetelde hij zich aan de keukentafel. Hijj had zich recentelijk gevestigd in Danbury en hij had nog niet de kans gehad om het museum te bezoeken. Ze hadden niet hele bekende stukken maar dat boeide hem niks. Nieuwe kunst is verfrissend, zei hij altijd.
Nadat hij meerdere keren in de spiegel had gecheckt of er geen bloed op zijn kleding zat, wandelde hij fluitend naar buiten. Het weer was niet geweldig maar Deion liet zijn plezier daardoor niet bederven. Hij haalde de brochure uit zijn zak en bekeek het adres voor luttele seconden. Het kwam het bekend voor maar toch had hij geen idee welke kant hij op moest lopen, als het überhaupt al op loopafstand was. Bedenkelijk pakte hij zijn mobiel erbij. Hij had weleens gehoord dat je je mobiel kon gebruiken als soort gps, echter was hij er pas net achter gekomen hoe je met andere mensen kon praten. Zijn a–technologische kant was niet altijd even handig. Misschien had hij zich toch meer moeten hebben verdiept in de route.
Zuchtend stopte hij zijn mobiel met de brochure terug in zijn broekzak, vooraleer hij naar iemand opzoek ging om te vragen waar het museum was. Het kon niet ver zijn, hij was immers dichtbij het centrum. Uiteindelijk stapte hij af op het eerste meisje* dat hij tegenkwam.
“Hey, weet jij toevallig de route naar het museum?” Vroeg hij hoopvol.

* Isla

I'm A Slave 4 U

22 aug 2016 - 10:26 Blodreina is offline

Blodreina 2351

C r e s s i d a J a c i H a l e e n .
" I became a hunter with a reason. "

Ik merkte algauw aan zijn reactie dat hij mijn hulp wel waardeerde. " "Dankjewel!", Hoorde ik hem oprecht zeggen en het werd vervolgd met een brede grijns op zijn lippen. "Daar heb ik nog eens wat aan.", Vervolgde hij en ik knikte. "Geen dank nodig. Ik help graag!", Zei ik op een vrolijke toon en wilde bijna in mijn handen klappen.
""Wow, dat is heftig," Hoorde ik hem zeggen na mijn verhaal. Ik was blij dat hij mijn verhaal geloofde. Bijna niemand zou het echte verhaal over een weerwolf aanval geloven. Zeker als jager zou het niet kunnen.""Gelukkig maar dat het je arm was en niks anders.", Hoorde ik hem daarna zeggen. Ik knikte hevig toen ik dat hoorde. "Het was ook heel erg heftig. Ik heb daarin wel geluk gehad denk ik.", Ik zuchtte daarbij en werd bijna in de herinnering gezogen.
Toch hield ik mezelf erbij en zag aan de man voor me dat hij diep in gedachtes zat. Ik bleef de glimlach op mijn lippen houden terwijl ik hem even bekeek.
" "Eigenlijk heb ik het te druk om erheen te gaan, ik wilde het gewoon bestellen en op de bank opeten. Mijn huis heeft een flinke schoonmaakbeurt nodig voor het bewoonbaar is," Zei hij na een tijdje en voelde me enigszins teleurgesteld. Ik zag hem even nadenken en daarna volgde zijn antwoord: "Weet je wat, waarom kom je niet bij mij langs vanavond, dan bestellen we samen pizza." Ik merkte aan mezelf dat ik alweer wat blijer werd. "Als je een briefje hebt, of je telefoon, dan schrijf ik mijn adres op.", Zei hij daarna en ik gaf hem vrijwel meteen mijn telefoon. "Dat klinkt als een top idee! Laat ook maar meteen je telefoonnummer achter als je toch bezig bent! En als je hulp nodig hebt, wil ik je best helpen met schoonmaken!", Zei ik op een enthousiaste toon en voelde dat ik er echt zin in had.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

24 aug 2016 - 20:20 Basim is offline

Basim 18649

Grigori Afanas Andrei Rykov

Chagrijnig keek ik naar de zon die buiten zwakjes scheen. Gezien ik al een betrekkelijk lange tijd leefde, kon ik er wel tegen, maar toch had ik er een hekel aan als de zon scheen. Ik hield veel meer van de dagen dat het bewolkt was, al wilde ik er liever ook geen regen bij, omdat ik er een hekel aan had om nat te worden. Het was eigenlijk bijna nooit het soort weer waar ik echt tevreden mee was.
Toch zou ik vandaag naar buiten moeten, de koelkast was bijna leeg en ik moest toch wel wat in huis hebben. Niet dat ik het echt nodig had, maar wilde ik mensenlijk en dus normaal overkomen, moest ik wel. Daarnaast was normaal eten ook gewoon lekker en het was één van mijn menselijke gewoontes, die na al die jaren er nog steeds was. Toch at ik een stuk minder nu, dan toen ik nog mens was.
Met tegenzin verliet ik mijn huis, dat zich wat meer aan de rand van het dorp bevond om het zwakke zonlicht in te lopen. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes vanwege het licht, maar na even buiten te zijn, kon ik mijn ogen weer normaal openen door gewenning. Ondanks dat het niet echt koud was en ik eigenlijk nauwelijks kou kon voelen, trok ik mijn lange jas wat strakker om me heen, gewoon om zeker te zijn dat mijn huid zoveel mogelijk tegen de zon beschermt werd.
Eenmaal aangekomen bij de supermarkt, liep ik direct door naar de versafdelingen. Al dat wat langer houdbaar was en dat ik nodig had, stond nog in mijn kast, zo snel ging het niet op. Maar vers eten, zoals fruit, vlees en brood moest ik wel vaker halen. Het was al betrekkelijk druk in de winkel, blijkbaar wilde iedereen 's ochtends zijn boodschappen doen. Fruit kwam hij als eerst tegen en terwijl hij nadacht over wat hij zou nemen, hoorde hij een jonge vrouw, iets verderop hardop twijfelen over haar keuze. De combinatie van mens en eten, maakte dat hij moest denken aan dat hij wel weer zin had in mensenbloed in plaat van het dierenbloed waar hij nu vooral van leefde. Het meisje vond hij er wel aantrekkelijk en lekker uitzien, dus besloot hij om een gesprek met haar aan te knopen in de hoop dat hij op een gegeven moment een mogelijkheid kreeg om haar bloed te drinken.
'Als ik jou was, zou ik bananen nemen, al is dat mijn persoonlijke smaak.' Hij was naast haar komen staan. 'Het is jouw keuze, maar zelf houd ik helemaal niet van sinaasappelen.'

[ bericht aangepast op 24 aug 2016 - 20:20 ]

Stenenlikker

4 sep 2016 - 19:50 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24572

B L A I S E H U N T E R

“ IF NOBODY
HATES YOU——
YOU'RE DOING
SOMETHING WRONG. “

• • •

Zodra we thuis kwamen, wat voor mij eerder een plaats was waar ik kwam om te eten en slapen, deed Angel de deur voor mij open, waardoor ik in één keer door kon lopen. Het kratje zette ik op de eettafel neer, om er vervolgens geen aandacht meer aan te besteden en terug naar de auto te lopen. Hier keek ik voor de zekerheid even in om te weten of er niet nog iets in zat wat mee naar binnen moest. Hoofdschuddend, en voornamelijk in gedachten verzonken, liep ik terug om eenmaal binnen zowat over een paar schoenen te struikelen. Vloekend schopte ik ze weg, waardoor ze ergens in een hoekje belandde en ik al snel weer in gedachten verzonken was. Ik vroeg me enkele dingen over het artikel af wat niet in de krant stond, maar zonder verdere reden om zoiets te onderzoeken, konden we amper iets doen. Brute moorden blijven raadsels, mhm, het klonk als slachtoffers van weerwolven, maar er waren genoeg gekken in de wereld om zoiets te doen. Deze waren echter in een korte tijd achter elkaar gevonden, waardoor ik erover na zat te denken zelf op onderzoek uit te gaan en me voor te doen als politie.
'Kan jij alles wat niet in de keuken hoort opruimen?'
'Laten we vanavond de vallen controleren,' reageerde ik nu pas op haar als ik de keuken binnen wandelde, 'er klopt iets niet aan dat artikel en ik wil het uitzoeken. Ik moet toch nog naar kantoor, dus dat komt goed uit.' Het was allemaal vrij dichtbij elkaar. Op haar eerdere vraag reageerde ik nu pas, maar mijn aandacht was er nog altijd niet en dat was duidelijk te bemerken. Ik pakte wat dingen uit de krat die in de gangkast hoorden en zette deze spullen daar neer. Zodra alles uit de krat opgeruimd was, begaf ik me over de spullen die in de keukenkastjes of koelkast hoorden. Als een bulldozer stampte ik zowat door de ruimte heen, om zo snel mogelijk alles klaar te hebben.
Daarna plofte ik op de bank neer en leun met mijn armen op mijn bovenbenen nadat ik de tv had aangezet. Nog enkele minuten en het nieuws zou beginnen, dat was altijd handig om te kijken. Misschien zouden ze nog wat zeggen over die brute moorden.
'Angel, kom zitten. Overige boodschappen kunnen later komen.' Vragen bij haar deed ik bijna nooit, tenzij we op het kantoor waren, want daar moest ze haar mannetje staan natuurlijk. Ik had wel respect voor haar en vond altijd dat ze goed werk deed, maar dat betekende niet dat ik soms geen grapjes erover mocht maken. Mijn bijna lege pakje lag op de koffietafel, waar ik naar reikte om er vervolgens één op te steken.

[ bericht aangepast op 4 sep 2016 - 19:50 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

4 sep 2016 - 20:32 Ninuturu is offline

Ninuturu 2471

Michael Lotriél - Threemen
Het terug lopen was af en toe nogal vervelend, vooral omdat ik steeds de tas van arm naar arm moest wisselen omdat ze pijn begonnen te doen. Alsof ze het wisten dat ik in de buurt was deden ze nog meer pijn toen ik bijna voor de deur was, ik wierp even een vage blik op de kat die ietsje verderop voor de deur zat te wachten, het dier had zijn staart over zijn pootjes geslagen en zat te wachten alsof hij er al jaren woonde. Met trillende handen van de inspanning deed ik drie pogingen voor ik eindelijk de deur van het slot kreeg, de kat glipte naar binnen nog voor dat ik het door had, ik haalde mijn schouders op, een beetje gezelschap kon geen kwaad.
Na de schappen te hebben opgeruimd en twee keer de kat van het aanrecht te hebben geveegt bleef het rustig. Ik wou geen dieren op het aanrecht, zelfs niet als ze super schoon waren.
Het dier zat nu onder de keuken tafel naar me te kijken, de ogen van de kat waen diep geel groenig en het kon het dier duidelijk niks schelen dat ik haar recht in haar ogen keek, haar ogen waren zelfs zo doordringend dat ik eerder weg keek.
Nou hadden heksen in verhalen vaak een kat of rat, maar zelf had ik er nooit aan gedacht een huisdier te nemen, vooral niet een die verantwoordelijk zou kunnen zijn van het uitsterven van een hele boel kleine diersoorten in de omgeving.
Hoewel ze me volgte toen ik naar buiten liep besteede ik weinig aandacht aan haar.
Het was tijd voor mijn boswachters rondje

"Find peace in who and what you are." — Saphira

9 sep 2016 - 18:31 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

A N G E L I C A W O L F E

Blaise liep terug naar de auto, hij had mijn vraag nog steeds niet beantwoord. Het was duidelijk wanneer hij terug was, want ik hoorde hem vloeken en daarna een vage knal. Ik schudde mijn hoofd terwijl ik bezig was om de spullen op te ruimen die we daarnet gekocht hadden. Gelijk riep ik hem toe of hij de spullen die niet in de keuken hoefden, kon opruimen. Hierop wandelde hij de keuken binnen, om nu pas antwoord te geven op mijn vraag die ik stelde in de auto.
"Laten we vanavond de vallen controleren, er klopt iets niet aan dat artikel en ik wil het uitzoeken. Ik moet toch nog naar kantoor, dus dat komt goed uit.," was zijn antwoord.
Ik knikte, blij dat hij eindelijk zijn aandacht erbij had. Daarna hielp hij mij mee met opruimen. Zodra hij in de keuken was, stampte hij graag log om alles op te ruimen, terwijl ik hem vaak gracieus ontweek en om hem heen liep. Dat ging nou eenmaal sneller dan klagen dat hij op moest passen. Zodra we klaar waren, ging hij op de bank zitten en zette hij de tv aan. Vanuit de keuken hoorde ik het nieuws, terwijl ik het koffiezetapparaat vol gooide met water en koffie en hem aanzette.
"'Angel, kom zitten. Overige boodschappen kunnen later komen."
Zijn stem klonk commanderend, zoals meestal. Met een zucht liet ik het koffiezetapparaat voor wat het was en liep ik de woonkamer in. Ik zag hoe Blaise een sigaret uit zijn pakje haalde, waarop ik de sigaret uit zijn hand pakte en terug in het pakje deed. Het pakje legde ik terug op tafel. Mijn blik richtte ik op de tv terwijl ik naast hem op de bank ging zitten.
"Roken doe je buiten maar," deelde ik hem mede, waarschijnlijk voor de zoveelste keer.
Op het nieuws deden ze ondertussen verslag van een ooggetuige die een paar nachten geleden iets in het bos gezien had. Breaking news, noemden ze het, maar het gaf amper extra informatie. Geen informatie die duidde op een weerwolf, tenminste. De man hoorde geschreeuw en zag duistere figuren, maar meer niet omdat het te donker was. Dramatisch gokte hij in het wilde weg op een satanische cult. Waarschijnlijk had hij gewoon een aantal jongeren gezien. Ik zuchtte luid en stond weer op, de koffie was klaar en ik schonk twee mokken in, die ik meenam naar de woonkamer en op tafel zette.
"Ooggetuigen zijn niet betrouwbaar," zei ik. "Het nieuws is nooit accuraat. Zoveel hebben we hier niet aan, behalve als we een nieuwe zaak zoeken. Behalve als het heksen zijn, maar daar duiden ze moorden zelf weer niet op."

M Y L E S D U V A L L

Tot mijn verrassing gaf ze me gelijk haar telefoon. Geweldig met technologie was ik niet, maar ik deed mijn best altijd maar. Op mijn gemak zocht ik naar de contacten, waar ik een nieuwe aanmaakte met mijn naam en mijn adres. Typen ging niet zo heel snel en zeker niet foutloos.
"Dat klinkt als een top idee! Laat ook maar meteen je telefoonnummer achter als je toch bezig bent! En als je hulp nodig hebt, wil ik je best helpen met schoonmaken!" klonk het enthousiast uit haar mond.
Lachend zette ik ook maar mijn telefoonnummer erbij. Ik had in ieder geval de juiste persoon gekozen om bevriend mee te raken, iemand die behulpzaam was en niet raar deed. Ze leek me erg aardig. Ze had het ook raar kunnen vinden dat een vreemde zomaar tegen haar begon te praten, maar ik was blij dat ik mijn kans gewoon gewaagd had. Nadat ik klaar was, gaf ik haar de telefoon terug.
"Mijn telefoonnummer staat erbij," zei ik erbij. "Maar dat ga ik je maar niet aandoen. Het is erger dan het klinkt. Als jij me nou laat weten welke pizza je wilt en er om zeven uur bent, zorg ik dat de pizza's er zijn!" Ik wilde al weglopen, maar besefte dat ik me helemaal niet voorgesteld had. "Ik ben Myles, trouwens."
Ik grijnsde naar haar, draaide me om en liep naar de kassa's, waar ik betaalde en terug naar huis ging in mijn geliefde auto. Mijn dag was gelijk een stuk beter en eerlijk gezegd was ik die andere roedel op het moment alweer helemaal vergeten. De ontmoeting zorgde niet alleen voor een beter humeur, maar ook dat ik me wat zelfverzekerder voelde in deze stad waar ik helemaal alleen was. En minder alleen, uiteraard. Ik parkeerde mijn auto op de kleine oprit voor het huis, stapte uit en pakte de bruine zak waar mijn spullen in ingepakt waren aan de kassa om ze mee te nemen naar binnen.

Your make-up is terrible

11 sep 2016 - 13:23 Blodreina is offline

Blodreina 2351

C r e s s i d a J a c i H a l e e n .
" I became a hunter with a reason. "

Ik bekeek hem toen hij zo bezig was met mijn telefoon. Het ging niet met een enorme snelheid, maar het maakte wel een enorm proces. Ik grinnikte zacht toen ik naar hem keek en zijn telefoonnummer lachend in mijn telefoon zet. Het voelde nu al goed en vertrouwd, alsof ik hem al jaren kende.
"Mijn telefoonnummer staat erbij," Hoorde ik hem zeggen en glimlachte dankbaar. "Dat is mooi! Ik zal je beloven niet je te spammen," Zei ik grinnikend. "Maar dat ga ik je maar niet aandoen. Het is erger dan het klinkt. Als jij me nou laat weten welke pizza je wilt en er om zeven uur bent, zorg ik dat de pizza's er zijn!" Ik knikte en lachte zacht. "Ik ben net zo erg hoor. Ik stuur je wel een sms en zal voor je deur staan om zeven uur!" Zei ik enthousiast en grapte lichtjes. Hij leek op het punt om weg te lopen tot hij zich omdraaide. "Ik ben Myles, trouwens." Hoorde ik hem zeggen en ik glimlachte. "Mijn naam is Cressida, maar je mag ook Chris zeggen als dat makkelijker is." Zeg ik met een glimlach en zwaaide naar hem toen hij weg liep.
Na Myles zijn vertrek, zwierf ik nog wat rond door de winkel en had nog een paar dingen gepakt. Niet veel later reken ik mijn dingen af en ga ik naar mijn appartement verder op. Eenmaal thuis pak ik de tas uit en ga ik naar boven om van kleding te veranderen. Ik stond voor mijn kast en ging voor een simpele zwarte jurk dat tot net boven mijn knieën liep. Ik greep snel naar mijn simpele sneakers. Ik moest toch kunnen rennen als het kwam op jagen? Misschien in de bossen dat ik nog wat kon vinden. Ik kleedde mij maar om en verstopte hier en daar wat wapens. Zoals op mijn bovenbeen en onder mijn jurk. Jurken voor vrouwelijke jagers waren handig, van je kon er van alles onder verstoppen zonder dat iemand het door had.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

11 sep 2016 - 16:00 Ninuturu is offline

Ninuturu 2471

Michael Lotriél - Threemen
Mijn boswachters rondje begon bij het hek bij de snelweg, ondanks dat het eerder had geregend was het gelukkig niet zo modderig als normaal.
Het hek hier was altijd expres hoog en sterk, vroeger waren er nogal wat ongelukkig vanwege herten en andere dieren en wezens die de weg op rende en het verkeerd verstoorde, maar nu was dat bijna over. Alleen moest ik vaak checken op gaten, kieren en scheuren in het hek.
De poes liep nog steeds achter me, soms was ze even weg maar nooit voor lang, ik vond het maar een vreemd dier, maar het was niet ongezellig met zo'n meeloper, de meeste boswachters hadden honden met zich mee. Na het hele hek te hebben gecheckt boog ik af naar het veld, hier liepen vroeg in de ochtend nog wel eens herten, maar nu was het daar te laat voor, mij ging het eerder om sporen van illegaal jagen of mensen die hun hond aan het uitlaten waren, dit gedeelte van het bos was offlimits voor honden, er was niks voor niks een speciaal honden park aangelegd aan de rand van het bos. Ik struikelde bijna in het gat dat duidelijk gemaakt was door iets van een zwijn, maar de sporen waren helaas al wat ouder.

"Find peace in who and what you are." — Saphira

23 sep 2016 - 23:54 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24572

B L A I S E H U N T E R

“ IF NOBODY
HATES YOU——
YOU'RE DOING
SOMETHING WRONG. “

• • •

Het was niet bepaald een verrassing dat mevrouw met zijn idee instemde, ze kon net zo'n workaholic zijn als hem. Al noemde hij het simpelweg "toegewijd aan het werk", wat niet veel konden zeggen. Onder het mom van zogenaamd werk vertrekken mensen naar hun affaire, illegale handel of houden er een geheel ander leven op na. Het was niet bepaald gegrond om een oordeel te vellen over vreemdgaanders, gezien hij praktisch gezien er zelf één was—— hoewel hij destijds niet samen met haar was. Alice.
Wat zou ze momenteel aan het uitspoken zijn? Na een heftige confrontatie had hij haar niet meer gezien. Echter, het zou een leugen zijn geweest als hij niet benieuwd naar haar was, naar waar ze nu zou zijn.
Verloren in gedachten had de man niet opgemerkt waar het nieuws precies over ging. Zodra Angel de sigaret echter uit zijn hand had gepakt, schudde hij zichzelf praktisch gezien wakker.
"Hey," murmelde hij beduusd, onder zijn adem waardoor het bijna onverstaanbaar was. Ondanks het feit dat hij haar niet had gehoord, kon hij zo raden wat ze had gezegd. Het was namelijk niet de eerste keer dat de jonge vrouw hem erop aan had gesproken, al hield dat hem absoluut niet tegen. Angel had bijzonder veel geduld met hem, niet veel personen hadden dat. Met een zijdelingse blik sloeg hij haar gade, Blaise respecteerde haar. "Best, vrouwtje, voor deze ene keer," plaagde hij haar, waarbij hij zijn arm rondom haar schouders gooide en de vrouw tegen hem aandrukte. Althans zo dat ze zowat tegen hem aanlag en de zoete parfumgeur in zijn neusgaten kriebelden.
Met een glimlach bekeek hij het nieuws, al waren de moorden natuurlijk gruwelijk. Al snel verscheen die o — zo bekende frons tussen zijn ruwe wenkbrauwen weer. Angel was intussen opgestaan om twee mokken koffie in te schenken, welke ze op de tafel voor hen neerzette.
"Ooggetuigen zijn niet betrouwbaar. Het nieuws is nooit accuraat. Zoveel hebben we hier niet aan, behalve als we een nieuwe zaak zoeken. Behalve als het heksen zijn, maar daar duiden ze moorden zelf weer niet op."
"Maar we zoeken een nieuwe zaak." Hij kuchte even vermakelijk en vervolgde net zo vermakelijk, "Tenzij we hier willen nietsnutten en elkaar lopen ergeren, stel ik voor deze zaak aan te nemen. We hebben het al vaker met minder gedaan immers."
Blaise richtte zijn ogen op de tv, waar ze over waren gegaan op iets anders, terwijl hij een slok van de zwarte koffie nam. Het was uiterst toevallig, maar hij bedacht zich plots dat hij amper iets wist van Angel' verleden en hij raakte er steeds nieuwsgieriger naar. Hij herinnerde zich die aantal keren dat hij ernaar vroeg, alleen er was niet heel uitgebreid op gereageerd. Daarbij wilde hij haar niet dwingen naar de informatie, zulke dingen hoorde spontaan te komen, als iemand er zelf klaar voor was. Bedachtzaam beet hij op zijn onderlip, om daarna weer een flinke slok van de koffie te nemen.

[ bericht aangepast op 23 sep 2016 - 23:56 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

6 okt 2016 - 14:57 Perseid is offline

Perseid 8184

Magdalena Hazel Rosebush
No one calls you honey — when you're sitting on a throne

Ik hield er niet van om de gehele dag binnen door te brengen — zelfs niet wanneer de zon de boventoon voerde en me daarmee mateloos irriteerde. Soms was het moeilijk me voor te stellen dat ik ooit een ware zonaanbidster was geweest. Lang geleden, in een ander leven, had ik ervoor geleefd. Ironisch, niet? Ik was dan ook niet gekleed op een warme zaterdagmiddag, met mijn grijze trenchcoat en Yankees pet. Al was ik helemaal niet voor sport, laat staan de New York Yankees.
Met mijn handen in mijn zakken begraven liep ik de winkelstraat af die me inmiddels bekend was; Danbury had zo zijn verborgen charmes. Na het oversteken van zo'n beetje het enigste kruispunt, bleef ik bedenkelijk staan. Nonchalant dwaalden mijn ogen kort opzij, voor ik de supermarkt in verdween. Het was geen verrassing dat ik Grigori binnen aantrof, gefixeerd op fruit. Ik had hem geroken, ik had echter geen idee wat hij hier deed. Ondanks het feit dat ik zijn rechterhand was, betekende dat niet dat ik me bewust was van elke stap die hij zette. En dat was maar goed ook.
‘Ik was je al kwijt,’ er kwam een schaapachtige glimlach op mijn lippen te liggen, terwijl ik een mandje oppakte en een overdreven kus op zijn kaak plaatste. Het meisje dat hij waarschijnlijk had geprobeerd te versieren, leek daardoor al snel af te druipen. Mijn glimlach veranderde in een grijns terwijl ik een appel oppakte en deze keurend in mijn vingers woog. ‘Ik hoop niet dat je te druk was met spelen om te merken dat er iets veranderd.’ Voegde ik daaraan toe, op zachtere toon. Er was een klein meisje dat overduidelijk bij de kiwi's moest zijn waar ik me voor had gepositioneerd, maar uiteindelijk rechtsomkeer maakte. Op de één of andere manier was ik ontzettend angstaanjagend. Right.
‘Ik denk dat het tijd is dat we iedereen bij elkaar roepen, Grig. Ik heb hier geen goed gevoel over.’ Er verscheen een lichte frons boven mijn ogen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Index RPG Actieve Topics Zoek