• ~ RPG: FRONTLINES ~




    This is where you leave the visions that brought you here. You’re not angels of mercy swooping down to mop the brows of grateful men. You’re workers. And you’ll do whatever you’re asked. No matter how dirty, no matter how dull.



         


    Augustus 1916 — Somme, Picardië, Frankrijk, net achter de frontlinies.

    Een groep jonge, Britse verpleegsters is ingezet om de vele slachtoffers van de Slag aan de Somme te dienen. De bloederige strijd die zich aan de frontlinies afspeelt zorgt ervoor dat de verpleegsters dagelijks te maken krijgen met traumatiserende ervaringen. Maar ze doen hun werk goed en staan zelf bekend als een groep verpleegsters die levens weet te redden in de meest onmogelijke omstandigheden.
          Maar plotseling verschuiven de frontlinies zich. Een deel van het Brits-Franse territorium wordt overgenomen door het Duitse leger voordat de groep weg kan komen. Alle gewonde soldaten en mannelijke officieren- en doktoren worden afgemaakt, en de verpleegsters worden gevangen genomen. Ze worden door de Duitsers niet zozeer gezien als oorlogsgevangenen, maar worden aan het werk gezet in een hospitaal aan de andere kant van het front; de Duitse kant.
          Ook hier proberen ze te overleven door hun hoofd laag te houden, maar worden ze zich steeds meer bewust van de dubbele moraal waar ze last van hebben: ze verplegen de Duitse soldaten alleen maar om ze weer terug kunnen sturen naar de frontlinies, om Britse soldaten te doden. Om deze reden, en door horrors die ze moeten meemaken aan de hand van de Duitsers, besluiten ze dat ze er alles aan moeten doen om te ontsnappen.


    Live for something, rather than die for nothing.




    War is the only time when men die by the millions and women shrink away by the thousands.





    They died... So that we might live and save                  whom we can.           



    OMGEVING

    Aan de Britse kant van het front werken de verpleegsters in opgezette houten barakken waar patiënten worden behandeld en geopereerd. Er staan meerdere barakken naast elkaar, maar door ruimtegebrek worden gewonden vaak ook buiten neergelegd. Voor de verpleegsters is er één barak waar zij kunnen slapen. De grond eromheen is constant nat en modderig. Dit 'hospitaal' staat zo'n 600 meter van het loopgraven front af.

    Het Duitse hospitaal is geïmproviseerd in een leegstaand landhuis, 500 meter verwijderd van het front. De faciliteiten zijn hier enigszins beter, maar er is gebrek aan ruimte waardoor vele patiënten her en der door de villa heen worden geplaatst. De verpleegsters slapen in twee aparte kamers die volgestampt zijn met zo veel mogelijk stapelbedden.


    WERK EN LEVEN

    De verpleegsters werken vooral overdag, en soms ook s'nachts. Er wordt verwacht dat na nachtrust, ze om 7 uur s'ochtends weer klaar staan om verder te werken. Iedereen werkt sowieso door tot 10 uur s'avonds, met pauze voor lunch en avondeten van in totaal een uur. De nachtploeg werkt hierna nog langer door. Iedereen werkt in principe zes dagen per week, tenzij er sprake is van ziekte of verwonding. Op een dag waarop ze niet werken zijn ze vrij om te doen wat ze willen, maar aangezien ze vlak bij het front zitten en er nauwelijks transportfaciliteiten zijn, blijven ze vrijwel altijd in of rondom de barakken.

    Eens in de zes maanden hebben ze de kans om 3 dagen vrij te krijgen, en terug de zee over te steken om hun familie te zien. Dit geldt natuurlijk voor Britse verpleegsters aan de Britse kant, de Duitsers zullen hen geen vrije dagen geven om hun familie in Groot-Brittannië te zien.


    HANDING OM TE WETEN


    - Er zijn NPC's voor Duitse verpleegsters en Duitse soldaten die zelf bedacht kunnen worden en door iedereen in hun posts verwerkt kunnen worden.
    - De Britse verpleegsters hebben enkele bezittingen van Brits naar Duits front mee kunnen nemen, dit zijn echter alleen kleine bezittingen.
    - later wordt meer toegevoegd



    ROLLEN

    • Britse verpleegsters:
    - Frances Murray ~ 20 ~ Aisling Loftus ~ Shireen ~ 1,3
    - Annabelle Jones ~ 22 ~ Lize Feryn ~ KLAINEISBACK ~ 1,1
    - Joan Powell ~ 24 ~ Natalie Dormer ~ GoodGrief ~ 1,1
    - Rosemary Bennet ~ 25 ~ Blake Lively ~ Kenopsia ~ 1,2
    - Gwendolyn Johnson ~ 20 ~ Daria Sidorchuk ~ LearnToPlay ~ 1,5
    - Alden Bowman ~ 24 ~ Keira Knightley ~ Mismagius ~ 1,4
    - Cassandra Lee ~ 24 ~ Alicia Vikander ~ Miall ~ 1,4
    - Gereserveerd ~ Ravi

    • Duitse verpleegsters:
    - Marthe Schwanhild ~ 21 ~ Lily James ~ IJsvogel ~ 1,4
    - Gereserveerd ~ Wheeler
    - Gretl Münchhausen ~ 25 ~ Laura Carmichael ~ KLAINEISBACK ~ 1,5
    - Karla Mengelberg ~ 24 ~ Scarlett Johansson ~ Pukwudgie ~ 1,6
    - Gereserveerd ~ Ziegler

    • Duitse militairen:
    - Tobias Müller (Robbie Burke) ~ 25 ~ James McAvoy ~ Mignon ~ 1,1
    - Michael Moritz ~ 41 ~ Daniel Craig ~ SIave ~ 1,3
    - Dominik Buermann ~ 26 ~ Eddie Redmayne ~ Necessity ~ 1,4
    - Kurt Bretz ~ 21 ~ Iwan Rheon ~ GoodGrief ~ 1,4
    - August Bertel ~ 27 ~ Sam Riley ~ Kenopsia ~ 1,4


    REGELS

    ~ De huisregels van Quizlet gelden hier uiteraard ook.
    ~ Minimum aantal woorden per post is 200.
    ~ Ruzies IC, niet OOC.
    ~ 16+ is toegestaan, mits aangegeven.
    ~ Maximaal 2 rollen per persoon.
    ~ Nieuwe topics worden aangemaakt door Shireen, tenzij anders aangegeven.
    ~ Naamsveranderingen graag doorgeven.
    ~ Houdt in uiterlijk, omgang en geschiedenis rekening met het tijdperk!



    They may forget your name but they will never forget how you saved their lives.





    "Our generation will never be new again. Our youth has been stolen from us. But we won't abandon you. That is our promise to you. All of you."




    BEGIN

    Het Britse ziekenkamp is enkele uren geleden overvallen door Duitse soldaten, en daarmee heeft het Britse leger dus ook een groot stuk territorium verloren. Alle mannelijke doktoren en Britse patiënten zijn vermoord in de chaos, en de verpleegsters zijn gevangen genomen. Op dit moment worden de verpleegsters aan de Duitse kant van het front, pal voor het landhuis dat is omgezet in veldziekenhuis, de truck uitgeduwd die hen langs de frontlinies heen heeft gereden. Ze hebben net van een Duitse officier te horen gekregen dat ze hier op dezelfde manier aan het werk gezet zullen worden, waar ze zullen slapen, en wat er op dit moment van hen verwacht wordt. Ze moeten al hun spullen naar de kamer met stapelbedden brengen, waar ze met zijn allen (onder wie ook de Duitse verpleegsters) de komende tijd zullen overnachten. Daarna moeten ze zo snel mogelijk weer terug naar beneden om hun werk te beginnen.



    how dare you speak of grace

    HELLOO???? ANYONE HERE????


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Kan iemand reageren alsjeblieft. Ik wil dolgraag verder


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    FRANCES ROSIE MURRAY
    ~ british nurse ~


    "The Queen will be safe, but God save the rest of us."



    "Sometimes, it feels like all the people I've ever danced with are dead."

    Annebelle werkte snel aan het vochtinfuus terwijl ik niets behalve afgeleid was door de Duitser op het bed voor me.
          'No, nein...' mompelde hij.
          'Calm now, old chap. Als we dit niet doen, dan ga je dood, dat begrijp je zelf ook wel.' Het kon me even niet schelen dat hij me waarschijnlijk voor geen meter verstond. Ik zat vol met spanning en die moest ik op de een of andere manier weten te uiten.
          'Gaan jullie die spullen maar halen, ik blijf hier bij hem,' Cassandra was bij het bed komen staan. De benodigdheden hadden we al, daar was ik vrij zeker van, maar aangezien het in de rest van de zaal rustig leek te blijven kwam haar aanwezigheid goed van pas.
          'Cassandra, precies op tijd er is iemand nodig die...' Ik kon mijn zin niet afmaken voordat ze de ziekenzaal verliet. Ze liet mij en waarschijnlijk ook Annabelle en Gwen ontzet achter, maar ik had alweer geen tijd om er iets aan te doen.
          'C... ca...--' 'Shh,' onderbreek ik de soldaat. Wat hij ook had willen zeggen was zijn laatste beetje energie voor deze operatie niet waard geweest.
          'Blijf heel stil liggen anders snijd ik straks nog iets belangrijks door,' sprak ik terwijl ik een schaar erbij pakte, nadat ik hem morfine had ingespoten.
          'Annabelle, wil je zo vriendelijk zijn om zijn bloeden dat ik nog ga veroorzaken te stelpen en hem een hand te geven om zich aan vast te klampen?' sprak ik kalm, voordat ik met de schaar zijn hemd door midden knipte om deze gemakkelijker te verwijderen. Zijn buik was natuurlijk al een bloederig slagveld, maar ik zou nooit alle scherven kunnen verwijderen als ik niet dieper zou kunnen reiken. Ik zuchtte even voordat ik de tang en scalpel erbij pakte.
          'Sssst.' Ik wist niet anders dan sussende geluiden te maken, vooral om de doodsbange jongen voor me, maar ook mezelf rustig te houden, en ik neuriede wanneer ik mijn scalpel in zijn eerste wond zette om vervolgens een groot stuk scherf hieruit te halen.


    how dare you speak of grace

    sorry was aan het studeren voor de examens. Hier de reactie

    Annabelle Grace Jones





    "Death is all around us"


    'Annabelle, wil je zo vriendelijk zijn om zijn bloeden dat ik nog ga veroorzaken te stelpen en hem een hand te geven om zich aan vast te klampen?' Haalt Frances me uit mijn gedachten waarna haar aandacht weer naar de man gaat.

    Ze sust hem en begint de operatie. Met een schone doek veeg ik het bloed weg en ik geef de man een doek om in te bijten en een spons om in te knijpen. Mijn hand durf ik niet geven omdat mannen die pijn hebben wel eens zo sterk kunnen zijn dat ze je hand breken met knijpen.

    Frances haalt een behoorlijk groot stuk scherf eruit en samen neuriën we wat om de man af te leiden.




    "Het komt goed." Zeg ik sussend als ik de doek in het water sop om zijn buik terug schoon te maken voor Frances. Die blijft geconcentreerd bezig en naait te eerste diepe wonden dicht.
    "Wat een bloedbad he?" Mompel ik. En waar ging Cassandra opeens heen? We konden haar hulp goed gebruiken en ze heeft ons nog nooit in de steek gelaten.

    Er komt nog een groot stuk scherf uit een andere wonde en daaruit leid ik af dat de man toch nog redelijk dicht bij de explosie zat. Ik hoop dat hij goed hersteld.

    [ bericht aangepast op 21 jan 2017 - 22:59 ]


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

                                                                R O B B I E • B U R K E
                                                                                                                tobias müller


    Mijn zicht was vertroebeld, maar ik durfde te zweren dat ik zag hoe tranen in Cassandra's ogen sprongen. Zelfs nu, nu ik verging van de pijn, voelde ik de drang om die van haar weg te nemen en mijn bebloede hand bewoog zich trillend in de richting van haar gezicht, met het oogmerk om haar tranen met mijn duim op te vangen. Te laat besefte ik echter dat mijn hand besmeurd was en verloren liet ik hem terugzakken. Ik opende mijn mond om haar gerust te stellen — iedereen die ons kwaad wilde doen kon dood neervallen — maar juist op dat moment draaide ze zich om en al even verdwaasd als wanhopig staarde ik haar na, voor zover dat mogelijk was nu ik aan het bed gekluisterd was.
          De jonge vrouw naast me vroeg of ik ook meer Engels kon dan enkel 'ja' en 'nee' en ze moest eens weten. Alle handelingen die ze uitvoerde, gingen half langs me heen en ik voelde me een leeg omhulsel, alsof mijn geest al lang besloten had om mijn lichaam te verlaten. Ik vermoedde dat het te laat was om haar te smeken terug te keren en apathisch schudde ik — veel later dan de vraag gesteld was — mijn hoofd. Nee, ze konden niet weten dat ik het Engels perfect beheerste, al begon ik mezelf langzaam af te vragen voor wie ik de schijn ophield.
          De vrouw aan mijn andere zijde leek niet bepaald medelijden voor me te koesteren en haar woorden klonken al even beangstigend als bewonderenswaardig. Mijn toestand leek haar niet van haar stuk te maken, al wist ik dat ze waarschijnlijk al meer mannen voor haar ogen stervende had gezien. Misschien zelfs nog erger dan ik; misschien was ik, ondanks alles, wel een routineklusje. Maar terwijl ze begon te neuriën, iets wat alvast een stuk minder angstaanjagend klonk dan de woorden dat ze iets door zou snijden, voelde ik hoe er iets in mijn handen werd gedrukt en ik besefte dat er een grote kans was dat ik het daadwerkelijk niet zou redden. Ze moesten begrijpen dat ik niet de eerste de beste soldaat was die niets meer had om voor te vechten, maar dat degene voor wie ik vocht nog geen paar meter van me verwijderd was."No," stootte ik ademloos uit, "l-l-lis-s-sten... Just... t-t-t-ell... her th-h-hat-t..." Zwarte vlekken dansten voor mijn ogen en mijn ademhaling gierde, terwijl ik naar mogelijkheden zocht om hen te vertellen dat ze Cassandra verdorie moesten vertellen dat ik van haar hield en dat ik niet overgelopen was naar de slechte zijde. Het kon me niet meer schelen dat ik misschien te Brits klonk, of dat ik maar beter mijn mond kon houden, maar deze keuze werd voor mij gemaakt.
          "Wat een bloedbad, hè?" waren de laatste woorden die ik hoorde, voordat alles onder begeleiding van het zachte geneurie gitzwart werd.

    IN LOVE WE FIND OUT WHO WE WANT TO BE; IN WAR WE FIND OUT WHO WE ARE.


    She's imperfect but she tries

    Annabelle Grace Jones





    "Death is all around us"


    De man maakt duidelijk dat hij geen Engels kan dus het geeft geen zin om nog tegen hem te proberen praten. Hij verstaat me toch niet.

    Ik ben dan ook verbaasd als ik hem in perfect Brits Engels hoor praten en verbaasd kijk ik naar hem. Net op tijd om te zien hoe hij het bewustzijn verliest. Meteen begin ik op automatische piloot te werken.

    "Frances." Zeg ik dringend terwijl ik de man terug bij probeer te brengen. Op zich is het goed dat hij niks van de operatie voelt. Maar we moeten wel zijn toestand op kunnen volgen.

    Verschillende opties gaan door mijn hoofd.
    Raken we hem kwijt?
    Valt hij gewoon in slaap doordat de morfine de pijn wegneemt?
    Is hij een allergische schok aan het doen op de morfine?



    Meteen controleer ik zijn hartslag, die lijkt nog oké.
    Hij oogt bleek. Heeft hij bloed tekort?
    Ik tik tegen zijn wang en gooi wat water in zijn gezicht. Zijn hartslag is hetzelfde gebleven. Waarom komt hij niet bij?

    "Wat kunnen we nog doen? Kom op jongen, word wakker. Laat ons niet in de steek." Mompel ik meer in mezelf.

    .


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Hoi iedereen


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Hallokidoki. Tijd om terug wat leven in de brouwerij te brengen


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    Hoi iedereen. Heeft iemand nog zin in deze rpg?


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

    @Shireen we are waiting for you babe. Zal ik anders iets met Greta reageren? Of however mijn Duitse ook weer noemde

    [ bericht aangepast op 16 juni 2017 - 11:04 ]


    You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing