• Camp Lakewood


    Ruim vijftig jaar geleden richtte Nicholas Devonte, Camp Lakewood op. Met het strenge beleid had het ook maar één doel: Opstandige tieners veranderen in grote voorbeelden voor anderen. Iets wat toen erg goed lukte, te danken aan de strenge regels en keiharde begeleiders.
    Hierdoor staat Camp Lakewood al vele jaren bekend als een van de beste heropvoedingskampen van Amerika. Probleemjongeren worden massaal door hun ouders naar dit kamp gestuurd, in de hoop dat er nog iets te redden valt. Probleemjongeren die stuk voor stuk verschillend zijn. Ieder met hun eigen verhaal en hun eigen problemen. Lakewood heeft nog steeds de reputatie van het strenge beleid, al is dat geen reëel beeld meer na al die jaren. Dat er tegenwoordig dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen, vertelt niemand. Maar één ding is zeker, het kind wat je hierheen stuurt zal veranderd zijn als de weken voorbij zijn..

    Het kamp
    Het kamp is gelegen diep in de bossen, in de staat Montana. Naast een groot meer staan meerdere houten huisjes, die steeds plek bieden voor drie of vier personen. In twee grotere huizen verblijven de begeleiders. Elk huisje heeft een kleine badkamer met een wc en een douche.
    Er is maar één weg die naar het kamp leid en je moet eigenlijk wel met een bus. Lopen zou uren kunnen duren en de kans dat je verdwaald is groot.



    Rollen
    • Meisjes
    ~ Kyra Isabelle Avery - Cotrona
    ~ Dakota Roselie Pierson - Bellamy_Blake
    ~ Nerida Véronique Tremblay - Stiles
    ~ Lillyana Callow - Choctaw
    ~ Delilah Hylla Green - Granian
    ~ Lydia Jasmine Grace - Sunrises

    • Jongens VOL!
    ~ Tyler Elijah Ambrose - Cotrona
    ~ Ryder Erebus - Necessity
    ~ Sebastian Ryan Lewis - Granian
    ~ Arthur Alexander Miller - greenlight22
    ~ Rhonan Samuel Greenfield - UnpredictabIe
    [R] ~ Josiah

    Begeleiders Let op! Dit zijn dus lang niet altijd lieverdjes
    ~ Collin Daniel McGrath - Bellamy_Blake
    ~ Quentin Grenville - Sweetwine
    ~ Jordan Benjamin Quill - Vaiana
    ~ Zoanna Ignis Blackburn - Chrysante
    ~ Moira Brooks - Granian


    Regels
    ~ Schrijf minimaal 200 woorden
    ~ Geen perfecte personages
    ~ Houd het realistisch.
    ~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
    ~ Een reservering blijft vier dagen staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
    ~ 16+ mag
    ~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
    ~ OOC tussen haakjes of in het praattopic!
    ~ Drie personages per account. Bij meerdere rollen minimaal 1 personage met een ander geslacht. Houd dit ook goed bij
    ~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
    ~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.


    Begin
    Ongeveer anderhalf uur geleden is iedereen aangekomen op het kamp. De begeleiders hebben uitgelegd waar ze slapen en de regels op het kamp. Momenteel is het half 9 en de zon is bijna onder, er is een kampvuur waar iedereen kennis kan maken.


    [ bericht aangepast op 8 jan 2017 - 22:08 ]


    El Diablo.

    Quentin Grenville

    Begeleider • 33 • Narcissistic (but hella sexy) asshole

    When you're drowning, I will be standing a few feet away —
    yelling 'learn how to swim, you idiot'.

          Genietend van de schemering en de warmte van het vuur, laat Quentin de lange stok met een marshmallow eraan rond draaien in de vlammen. Terwijl zijn kijkers registreren dat er enkele andere jongeren rondom het vuur zitten, neemt hij de beslissing om hem geen enkele vorm van erkenning te geven. Als hij heel eerlijk moet zijn, had hij er absoluut geen zin in om zich te bekommeren over de nieuwelingen — behalve de absurd knappe nieuwelingen, welteverstaan.
    Nerida was daar een prachtig voorbeeld van en alhoewel ze zelfzeker scheen te zijn rondom het gegeven dat ze hem aan het lijntje kon houden, zou hij het tegendeel gaan bewijzen. Helemaal nu haar telefoon uitgeschakeld en wel in zijn broekzak zat, die hij later op de avond in zijn kluis zou laten belanden — alleen terug te krijgen door een tegenprestatie.
          Zacht neuriënd start Quentin aan de terugweg richting Nerida en laat daar de stok en de marshmallow boven haar hoofd bungelen. Volledig neutraal geeft hij haar een lichte glimlach, ondanks het gegeven dat de triomfantelijke blik op haar gezicht hem niet was ontgaan. De jongedame dacht hem nu al in haar zak te hebben, ze had er geen flauw idee van dat het tegendeel waar bleek te zijn. Quentin vond het niet erg, laat haar maar denken.
          ’Well thank you, kind sir.’
          Door middel van een zachte knik van zijn hoofd, duidt Quentin ‘geen probleem’ aan en gaat vervolgens opnieuw naast haar op de picknicktafel zitten.
          ’Verdomme. Vertel eens, wat staat er op het programma deze zomer? Of is dat soms staatgeheim?’
          Als Quentin niet beter zou weten, zou hij denken dat ze een verliefd stelletje waren op een of ander feest met een kampvuur. Alleen al door de manier waarop haar voet heen en weer gleed langs zijn onderbeen, bracht hem terug naar zijn middelbare scholieren jaren.
          ’Ach, zo bijzonder is het niet: zwemmen, hiken, dingen bouwen, dingen slopen, groepssessies, eindeloze gesprekken, corvee, teamopdrachten, hete seks. You know, gewoon het normale zomerkamp gebeuren.’ Quentin kijkt vanuit zijn ooghoeken opzij en ziet Nerida klungelen met de marshmallow. Grinnikend draait hij bij en veegt met zijn wijsvinger een wit kleverig stukje snoep van haar bovenlip af, welke hij vervolgens in zijn mond steekt.
    ‘Zoals ik al zei, is het over voordat je het in de gaten hebt. Je hebt het alleen zelf in de hand hoe leuk je het kan maken.’ De fonkeling in zijn ogen zei voldoende, maar hij kijkt weer rustig naar het vuur en negeert de aanrakingen van Nerida’s voeten bij zijn benen. Dit spel kan door meerdere personen gespeeld worden.


    Lillyana 'Lilly' Callow


    " I do very bad things, and I do them very well " • Outfit



    Lilly zag de bruine kijkers van Sebastian in zijn ooghoek, terwijl zijn gezicht naar het vuur was gericht. Het bleef even stil waardoor ook Lilly haar blik op het vuur richtte. Het enige wat ze nu nog miste was een kampliedje en een begeleider die een gitaar bespeelde. De cliché. "Ik denk het gedrag dat we allemaal wel een beetje vertonen. Te veel drinken, te veel feesten, te weinig school, af en toe een gevecht," mompelde de jongen vervolgens. Doordat de Sebastian weer sprak, had Lilly haar blik van het vuur gedraaid, naar mister Handsome. Lilly knikte begrijpelijk en moest even een lach onderdrukken. Het was gek om allerlei mensen met hetzelfde soort gedrag bij elkaar te zetten om dat gedrag juist te laten verdwijnen, toch? "En jij?" de bruine pupillen van Sebastian keken recht in die van haar. "En nog belangrijker, ben je echt zo'n bad-girl?" Ditmaal was het Lilly's beurt om even het vuur in te staren, terwijl ze nadacht over haar antwoord. Ze praatte niet graag over zichzelf, maar ze had dit moeten zien aankomen, door het gesprek met de jongen te starten. 'Hetzelfde als wat jij zei eigenlijk.' zei Lilly met een klein lachje. 'Feestjes met veel drank enzo, en dat loopt soms wel eens uit de hand. Zeurende leraren waardoor je geen zin in school meer heb.' Bij de volgende vraag wist Lilly het antwoord gelijk. Ja, dat was ze zeker. Ze keek even rond de groep die bij het vuur zat. Je zou niet zeggen dat één van hen ooit in een gevangenis heeft gezeten, maar dat zou waarschijnlijk ook niemand zeggen over Lilly. 'Ik droeg vroeger wel die naam ja,' sprak Lilly na een kleine stilte toch uit.


    Do I look like Mother Teresa?


    NERIDA "NERI" VÉRONIQUE TREMBLAY
    I leave bite marks


    outfit

          ’Ach, zo bijzonder is het niet: zwemmen, hiken, dingen bouwen, dingen slopen, groepssessies, eindeloze gesprekken, corvee, teamopdrachten, hete seks. You know, gewoon het normale zomerkamp gebeuren.’
          Neri's gezicht betrok lichtelijk. Sommige dingen klonken goed, de hete seks obviously, maar anderen, nee, niet haar ding. Groepsessies, bah. Eindeloze gesprekken, ugh. Corvee, nope. Teamopdrachten, hell to the no. Ze hield niet van groepsopdracht. Ze hield er niet van als mensen haar vertelden wat te doen, ze deed liever haar eigen ding. En waarom zou ze mensen vertrouwen die ze nog maar net kende? Ze vertrouwde mensen die ze haar hele leven kende nog niet eens, so nope. Ain't happening. Dan kreeg ze maar "straf", wat dat hier dan ook mocht betekenen.
          Het was de man naast haar schijnbaar ook niet ontgaan dat ze nogal aan het stuntelen was met de marshmallow, want hij streek haar vinger langs haar bovenlip. Vervolgens stak hij diezelfde vinger in zijn mond. God, hij was echt Aantrekkelijk met de hoofdletter A. Met hem hier werd het misschien toch nog dragelijk, maar ugh. Ze wilde hem niet het genoegen geven om hem te laten weten dat ze hem wilde.
          ‘Zoals ik al zei, is het over voordat je het in de gaten hebt. Je hebt het alleen zelf in de hand hoe leuk je het kan maken.’ Uit zijn ogen kon ze wel opmaken dat hij haar ook wilde.
          'Hete seks, huh?' grinnikte Neri. 'Dat staat vast niet in het programmaboekje. Jullie weten dat de age of consent achttien is?' Ze had geen idee of dat echt waar was, maar whatever. Dat wist hij zelf vast ook niet. Terwijl ze zijn blik vasthield, liet ze haar hand weer zijn broekzak inglijden, de andere ditmaal, waar ze eerder de omtrekken van een pakje sigaretten had gezien. 'Valt skinnydipping onder zwemmen?' Langzaam haalde ze het pakje uit zijn zak, om vervolgens een sigaret tussen haar lippen te steken. De aansteker bungelde ze voor zijn ogen, waarbij ze hem vragend aankeek.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Zoanna “Zoë” Ignis Blackburn

    “Ik heb meer geleerd van pijn dan ik van plezier ooit zal leren.”


    'Je denkt echt dat het allemaal zo simpel is.. Zo vanzelfsprekend.' Dat is het ook. Je begrijpt het alleen nog niet. 'Misschien wordt het is tijd om te bedenken dat sommigen niet meer boven willen komen? Dát accepteren is misschien makkelijker dan een dossiertje uit je hoofd leren en doen alsof je echt iemand kan helpen.'
          Ik gaf hem een indringende blik. 'Ik zeg niet dat ik jou kan helpen, Ty, en als jij niet meer 'boven wilt komen' - prima. Niet mijn probleem.' Nu hij rechtop was gaan staan stak hij net wat boven me uit - iets waar ik me wel degelijk aan irriteerde. Eigenlijk irriteerde ik me aan alles wat hij had en wat hij was. Zelfverzekerdheid. Het contrast tussen de ijskou en uitdaging in zijn persoonlijkheid én uiterlijk. Maar ik bewonderde hem niet, nee, zeker niet. Ik keek eerder op hem neer. Hij was pas achttien. Of nou ja, dat was wat ik mezelf vertelde. Ik geloofde het alleen niet. Of nee, ik geloofde het wel. Hij was irritant, maar- aan de andere kant weer niet. 'Maar er zijn mensen die willen dat je dat wel doet, en als jij verdrinkt doet dat hen pijn. Dat moet je begrijpen, anders weet ik wel zeker dat je een ijskoud, arrogant, hoofdziek joch bent dat niet beter gaat worden voor hij verdronken is.'


    Guys, I'm sorry voor de late post. Véél te late post. Hij zou twee dagen geleden komen, maar de tijd mocht me niet. Nogmaals excuses!


    (This signature is removed for copyright infringement)

    Quentin Grenville

    Begeleider • 33 • Narcissistic (but hella sexy) asshole

    When you're drowning, I will be standing a few feet away —
    yelling 'learn how to swim, you idiot'.

          ’Hete seks? Dat staat vast niet in het programmaboekje. Jullie weten dat de age of consent achttien is?’
          Quentin was absoluut niet verbaasd over het gegeven dat Nerida enkel en alleen het seks gedeelte had onthouden van zijn opsomming. Echter, het deed hem wel degelijk glimlachen — dusdanig dat hij niet protesteerde op het moment dat ze zijn pakje sigaretten uit zijn broekzak peuterde en er eentje tussen haar lippen aanstak.
          ’Valt skinnydipping onder zwemmen?’
          Quentin neemt eveneens een sigaret uit het pakje en wacht geduldig tot Nerida de zijne heeft aangestoken met de aansteker. Vervolgens neemt hij zowel de aansteker als het pakje gemakkelijk van haar over en steekt ze weer in zijn broekzak; voor de volgende zou ze moeten werken, nu zou ze de smaak alleen maar meer te pakken krijgen.
          ’Even denken: je wordt nat, je gaat het water in en maakt zwemmende bewegingen. Dus, ja — ik vind dat dat ook wel onder zwemmen valt. Het maakt mij niet uit of je dat in badkleding doet of niet. Alhoewel het geen geheim is wat ik liever zou zien,’ grijnst Quentin terwijl hij kleine rookwolkjes over zijn lippen laat glijden.
    ‘Mocht je zo meteen een duik willen maken, geef maar een seintje. Ik kan je wel een goede plek aanwijzen.’ Voor even is Quentin stil. ‘Door de stenen, zie je. Het is niet goed om overal het meer in te duiken. De afgelopen jaren hebben we veel jongeren naar de ziekenboeg af moeten voeren omdat ze zichzelf open hebben gehaald.’ Normaal vond Quentin dat vrij grappig; vooral als het om jongengs ging. Meisjes waren beter, die waren meteen een stuk kwetsbaarder en kon hij gemakkelijk naar zijn kant krijgen omdat ze niet met alle activiteiten mee konden doen en al gauw verveeld werden. Daar wist hij wel raad mee.
          Zuchtend plukt Quentin het laatste stukje marshmallow van de stok af die Nerida nog steeds in haar handen heeft en steekt het glimlachend in zijn mond. Hij had het immers gehaald voor haar, dan had hij ook recht op een gedeelte daarvan.


    Tyler Elijah Ambrose

    Ze gaf me een indringende blik en ik vernauw mijn ogen even. 'Ik zeg niet dat ik jou kan helpen, Ty, en als jij niet meer 'boven wilt komen' - prima. Niet mijn probleem.' begint ze en even rolt er een kort lachje over mijn lippen. Natuurlijk is het prima. Je kan het niet. Van mij mag je doen alsof je ons allemaal goed kent en ons kan helpen, maar ik zie recht door je bullshit heen. Je kan niks.
    'Maar er zijn mensen die willen dat je dat wel doet, en als jij verdrinkt doet dat hen pijn. Dat moet je begrijpen, anders weet ik wel zeker dat je een ijskoud, arrogant, hoofdziek joch bent dat niet beter gaat worden voor hij verdronken is.' Ik haal mijn wenkbrauw op en een kleine, uitdagende grijns vormt zich op mijn lippen. 'En wie zegt dat ik inderdaad niet zo'n ijskoud, arrogant, hoofdziek joch ben?' zeg ik en lach weer, het klinkt bijna arrogant. 'Wat een schande... Je kent mijn prachtige dossier zo goed, en nog steeds weet je niks.' grijns ik en sla mijn armen over elkaar. 'Trouwens.. Dat het andere mensen pijn zal doen betwijfel ik. Ze hebben me niet voor niets naar de middle of nowhere gestuurd, hmh?'


    El Diablo.

    Collin Daniel McGrath
    ''When are you gonna realize that some people just aren’t worth your time...''
    | 26 years old | Begeleider | Talking to Moira |


          Hij had zijn ogen gericht op de bomen die zich rondom het kamp bevonden, leunende tegen de achterkant van een van de cabins. Van sommigen van de jongeren begreep hij niet waarom ze naar het kamp werden gestuurd. Bemoeizuchtige en overbeschermende ouders vonden vaak al dat het een erg iets was als hun kind één sigaret had gerookt. Hoewel het wel betekende dat het misschien een rustig jaar zou worden, in tegenstelling tot Collin zijn eerste jaar bij het kamp. Dit was nu het derde jaar dat hij hier als begeleider werkte en hij vond alles wel goed.
    Kort ging hij met zijn handen door zijn haren, voordat hij zich van de muur afduwde en begon met lopen richting het kampvuur. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Moira dezelfde richting aan het oplopen was, waardoor Collin zijn pas begon te versnellen. ''Hey,'' groette hij haar, toen hij eenmaal naast haar liep. ''ook weer zin in een zomer vol met 'probleemkinderen'?'' sloot hij vragend zijn zin af. Hij had nog nooit echt problemen met Moira gehad en was ook van plan om dit zo te houden, het was beter om te zeggen dat hij haar erg aardig vond en haar gezelschap was ook fijn.


    kip is lekker daarom heet ik drumstick

    Naam: Sebastian Ryan Lewis.


    "I like shortening my name, no one can find me on facebook."
    |Not so much rebel|

    Een koude rilling liep over mijn rug. Het vuur hield mijn borst en gezicht heerlijk warm, terwijl mijn knieën half verbrandde en mijn rug in een ijspegeltje veranderde. Ik sloeg mijn armen over elkaar en mijn vest iets dichter om me heen. Het was bloedheet buiten, zelfs in de nacht, maar doordat het vuur zo warm was, was verder alles koud. Ik keek Lilly geïnteresseerd aan terwijl ze mijn vraag beantwoorde. Daarna viel het gesprek even stil. Het was geen ongemakkelijke stilte, maar toch had ik de neiging hem te verbreken, puur omdat ik haar weldegelijk wilde leren kennen.
    "Ik kan niet wachten tot ik morgen een duik in het water kan nemen. Ik ben gek op zwemmen. Het lijkt het enige ding te zijn waar ik gek op ben dat niet verboden is hier," mompelde ik meer tegen het vuur en mezelf dan tegen Lilly.
    ik prikte een marsmallow op een stokje en hield deze boven het vuur, terwijl ik de marsmallows ook aan Lily aanbood.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Naam:Delilah Hylla Green.


    "Hey, I was just fine before I met you,"
    ||

    De jongen heeft heldere ogen en korte donkere haren. Ik bijt zachtjes op mijn lip terwijl ik hem met een schuin hoofd aankijk en mijn blik over zijn lichaam laat glijden. Hij ziet er jong uit, een stuk jonger als de meeste mensen op het kamp in ieder geval. Niet dat het uitmaakt, ik zou hier toch geen vrienden voor het leven aan over houden.
    'Hallo,' zei hij langzaam. 'Mijn naam is Rhonan Greenfield. Zeg maar Rho.' Op zijn gezicht verschijnt een scheve grijns en ik kijk hem met een kleine glimlach aan.
    'Dus, wat vind je tot nu toe van het kamp? Want ik zou denken dat het een lastige plek is om weg te komen, zo afgelegen. Erg vervelend.' gaat hij verder. Ik frons, net zoals hij doet en haal dan mijn schouders op.
    "Ik ben er net, maar mijn eerste indruk is inderdaad afgelegen en fun-proof," besluit ik. Ik haal een hand door mijn haar en kijk de jongen enthousiast aan. "Maar als je een onsnappingspoging gaat doen, laat het me even weten. Ik sterf liever in het bos dan dat ik de hele zomer hier vast zit als er ook maar een kleine kans is om weg te komen." Mijn grip op het boek verstevigt, nadat ik het uit mijn hand voel glijden."Mag ik vragen waarom je hier zit?" vraag ik nieuwsgierig.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Naam:Moira Brooks .


    "what you do with your life, is not my problem. I'm only here to show you it can be different."
    |Begeleidster ||

    Bij het kamvuur werd de groep steeds groter, maar ik miste nog steeds een aantal mensen. Waaronder Quentin en één van de meiden. Goh, wat een verrassing, ik zou bijna verbaasd zijn. Ik miste er nog een jongen, maar daar trok ik me niet te veel van aan. De tierners mochten op zich gewoon nog doen wat ze meer wilde als er geen vaste activiteit gepland stond. Ik maakte me gewoon zorgen om het feit dat Quentin nergens te bekennen was.
    ''Hey,'' hoorde ik naast me en ik keek opzij naar Collin. 'ook weer zin in een zomer vol met 'probleemkinderen'?''
    ik lachte zacht en haalde mijn schouders lichtjes op. "Altijd toch, wie wil er nou op een exotisch eiland zitten als ze dit kunnen doen?" vroeg ik sacastisch, met een oprechte glimlach op mijn gezicht.
    "Hoe gaat het met je familie? En ben jij zelf klaar voor een zomer vol probleem kinderen?" vroeg ik enthousiast. Het kampvuur kwam dichterbij en ik kon de niet wachten tot ik de warmte tegen mijn huid zou voelen.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Rhonan "Rho" Samuel Greenfield
    Don't trust anyone until they can prove to you that they can be trusted.

    Ze haalt onwetend haar schouders op. 'Ik ben er net, maar -' daar is de niet erg verrassende maar al '- mijn eerste indruk is inderdaad afgelegen en fun-proof.' Nonchalant haalt ze een hand door haar haren alvorens ze me enthousiast aankijkt. Waarom is ze enthousiast? Hoe kan ze enthousiast zijn? Híér? 'Maar -' alweer een maar '- als je een ontsnappingspoging gaat doen, laat het me even weten. Ik sterf liever in het bos dan dat ik de hele zomer hier vast zit als er ook maar een kleine kans is om weg te komen.' Oh. Daarom was ze dus zo opgewonden. Ik ben het absoluut met het meisje eens, misschien ben ik zelfs zo gastvrij om haar mee te nemen wanneer ik wegloop. Als ze dan ten minste kan bewijzen dat ze dat rustig en onopvallend kan doen.
    'Yep, goed.'
    'Mag ik vragen waarom je hier zit?' verandert Hylla van onderwerp.
    Ik bijt op mijn lip bij de gedachte aan Chloë. 'Nee, dat mag je niet. Nog niet,' zeg ik chagrijnig. 'Ik ga dat echt niet zomaar meteen vertellen, dank je zeer!' Want, Hylla, ik heb van jou nog geen bewijs gezien dat ik je kan vertrouwen.


    i wanna vincent van gogh cry in a corner

    Lillyana 'Lilly' Callow


    " I do very bad things, and I do them very well " • Outfit



    Lilly had gezien dat Sebastian haar al die tijd geïnteresseerd had zitten aan kijken, terwijl zij zijn vragen beantwoorde. Vervolgens viel er even een korte stilte, maar deze stilte werd verbroken door de jongen naast haar. "Ik kan niet wachten tot ik morgen een duik in het water kan nemen. Ik ben gek op zwemmen. Het lijkt het enige ding te zijn waar ik gek op ben dat niet verboden is hier," Lilly had het misschien verkeerd begrepen, maar Sebastian leek meer tegen zichzelf te praten. Normaal gesproken zou ze iemand dan voor gek verklaren, maar nu met dit kamp gedoe vond ze het totaal niet gek. 'Een duik in het water zal inderdaad niet verkeerd zijn,' gaf Lilly toe. De ligging van het kamp was prachtig en de omgeving vond Lilly ook wel mooi, maar om nou zonder mobiel en sigaretten hier door te brengen... Het zou nog zwaar worden. Ze moest zoveel mogelijk afleiding zien te vinden hier op dit kamp en Sebastian hielp haar hier al aardig bij. Een klein knikje gaf ze hem als dank toen hij de marshmallows voor haar hield, waarna ze er eentje pakte en net zoals Sebastian aan een stok deed en deze boven het vuur hield. 'Wat een cliché dit,' mompelde Lilly met een kleine lach tussendoor. 'Maar je houdt van zwemmen?' voegde Lilly er snel aan toe om niet weer een stilte te krijgen. 'Was het ook je sport?'


    Do I look like Mother Teresa?


    JORDAN BENJAMIN QUILL

    Zesentwintig ▵Begeleider ▵ Outside ▵ Talking to Quinten & Nerida




    Ik was tevreden toen Hylla uiteindelijk met me mee naar het kampvuur gekomen was en had me verwittigd dat ze even sociaal ging doen met enkele jongens die wat verderop aan het meer zaten. Ik had alleen maar bemoedigend geknikt waarna ik nog wat hout in het kampvuur deed. De jongeren hoefden geen babysit om op hen te letten en ze zaten nog genoeg in het zicht zodat ze wel nog in de gaten konden worden gehouden. Echter besloot ik dan maar iedereen rustig te laten praten met elkaar en zonderde ik me wat af van het kampvuur. De eerste avond met de jongeren viel tot nu toe redelijk goed al had ik toch even opgekeken naar de twee in de verte. Iets waar ik nu subtiel naar toe liep. Ik had een omweggetje gemaakt zodat ze me niet zagen aankomen en nu ik dichterbij kwam zat ik dat de silhouet beschrijving perfect matchte met Quentin en Nerida als ik me niet vergiste. Eens ik dan ook nog maar op een vijftal meter van de twee was rolde ik met mijn ogen. Ik heb nooit Quentin gemogen en één van de redenen hiervan was dat hij de jongeren enkel maar misbruikte in zijn eigen voordeel. "Na al die jaren had ik toch gehoopt dat je de regels kende Quentin, jongeren straffen die sigaretten bijhebben hoort daar ook onder weet je." mijn blik stond duidelijk niet geamuseerd en kort sloeg ik mijn armen over elkaar heen. mijn blik glijd even kort over het gelaat van de jonge dame -niet in een vieze manier- en daarna richtte ik mijn blik weer op de man voor me.



    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH


    NERIDA "NERI" VÉRONIQUE TREMBLAY
    I leave bite marks


    outfit

          ’Even denken: je wordt nat, je gaat het water in en maakt zwemmende bewegingen. Dus, ja, ik vind dat dat ook wel onder zwemmen valt. Het maakt mij niet uit of je dat in badkleding doet of niet. Alhoewel het geen geheim is wat ik liever zou zien.' Nee, hij was daar nogal obvious over. ‘Mocht je zo meteen een duik willen maken, geef maar een seintje. Ik kan je wel een goede plek aanwijzen. Door de stenen, zie je. Het is niet goed om overal het meer in te duiken. De afgelopen jaren hebben we veel jongeren naar de ziekenboeg af moeten voeren omdat ze zichzelf open hebben gehaald.’
          'Afvoeren omdat iemand z'n voeten ophaalt?' Neri grinnikt zacht. 'Wat voor prinsjes en prinsesjes heb je hier wel niet gehad? Ik heb mijn EHBO, ik verbind mijn eigen voeten wel, dus mij hoef je niet af te voeren.' Terwijl ze praatte, stal hij nog wat van haar marshmallow, waarop ze hem een klap op zijn hand gaf. 'Mijn, haal je eigen!' protesteerde. Hij had die van haar gehaald ja, maar ze hield niet van vuur, dus ze kon lastig zelf met een stok in het kampvuur gaan zitten porren. Misschien met een vijf meter lange stok. Minstens. Anders niet.
          'Na al die jaren had ik toch gehoopt dat je de regels kende Quentin, jongeren straffen die sigaretten bij hebben hoort daar ook onder weet je.'
          Geërgerd gleden haar ogen richting de onbekende stem, al verdween die ergernis al snel toen ze zag wie het was. God damn. Ze begon er vrij zeker van te raken van dat "moet een aantrekkelijk hoofd en lekker lichaam hebben" op de vereisten van de baan stond.
          Ze hield haar kijkers op de nieuwe man gericht, terwijl ze rook uitblies in de vorm van cirkels. 'Hmm, wie zegt dat het mijn sigaretten zijn?' vroeg ze met een lichte grijns. Ondertussen was ze van de tafel afgegleden, terwijl ze nog steeds de man's blik vast hield. 'Quinny hier en ik gaan zo zwemmen. Wil je mee?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Quentin Grenville

    Begeleider • 33 • Narcissistic (but hella sexy) asshole

    When you're drowning, I will be standing a few feet away —
    yelling 'learn how to swim, you idiot'.

          ’Afvoeren omdat iemand z’n voeten openhaalt? Wat voor prinsjes en prinsesjes heb je hier wel niet gehad? Ik heb mijn EHBO. Ik verbind mijn eigen voeten wel, dus mij hoef je niet af te voeren.’
          Hoofdschuddend start Quentin langzaam met het kauwen op het laatste stukje van de marshmallow. Het tegendeel van wat Nerida zei was de waarheid, ze hadden allesbehalve prinsjes en prinsesjes hier op het kamp. Sterker nog, als het aan Quentin zou liggen zouden alle jongeren die hier kwamen zonder enig pardon naar de jeugdgevangenis gestuurd worden. Er bestond geen enkele reden in deze wereld waarom ze zich mochten gedragen zoals ze dat thuis deden.
          ’Na al die jaren had ik toch gehoopt dat je de regels kende, Quentin: jongeren straffen die sigaretten bij hebben hoort daar ook onder, weet je.’
          Quentins kijkers glijden langzaam naar Jordan, één van zijn wenkbrauwen de hoogte in gerezen. Samen met alle jongeren hier, zou Jordan ook wel achter de tralies mogen verdwijnen — simpelweg omdat hij te irritant voor woorden was met zijn zogenaamd goede gedrag.
          ’Hm, wie zegt dat het mijn sigaretten zijn? Quinny hier en ik gaan zo zwemmen. Wil je mee?’
          De enige keer dat Quentin het leuk vond om de jongeren zo te zien, was als ze tegen Jordan praatten alsof ze de koning en koningin van deze wereld waren. Hetgeen hij minder leuk vond, was het feit dat hij zojuist Quinny was genoemd door iemand die het geeneens voor elkaar kon krijgen om overeind te blijven in de maatschappij. Jammer, hij had meer van haar verwacht.
          ’Jordan, natuurlijk.’ Quentin slaat overdreven tegen zijn voorhoofd, maar neemt wel gemakkelijk de sigaret uit Nerida’s vingers en drukt hem uit tegen de picknicktafel. De zijne volgt daar kort achteraan — waarna hij beide stompjes in zijn kontzak laat glijden. ‘Je weet hoe gevoelig ik ben voor mooie gezichtjes,’ zegt hij daarna glimlachend met een knipoog in Jordans richting.
    Gemakkelijk springt Quentin van de picknicktafel en gaat naast Jordan staan. ‘Daarbij, Nerida, gaan wij samen niets doen. Mijn naam is Quentin, meneer Grenville als dat je meer aan staat. Ik weet dat het moeilijk is voor je om het te onthouden, maar doe in ieder geval je best.’ Quentin rolt met zijn kijkers en steekt vervolgens zijn handen in zijn kontzakken. ‘Jordan, nog interessante casussen tegen gekomen in de nieuwe lichting? Ik heb nog niet de tijd gehad om met iedereen een praatje te maken.’