[RPG • 250] Hotel Aphrodite (16+) [Rollentopic] - Rollentopics

Ooit kocht een hoogstaande "zakenman", César Blasios Rivera, een niet al te groot, maar luxueus ingericht hotel, ergens in de neonverlichte buurten van Los Angeles. Jaren later is het één van dé toplocaties voor mannen -en vrouwen - om zich te goed te doen aan drank, drugs en vrouwen. Alle klasses weten er zich te vinden, of je nu op zoek bent naar een plek om te dansen en een onvergetelijke nacht te beleven, of van plan bent om een nachtje door te brengen in één van de luxueuze kamers, dit is dé plek.
Helaas heerst er niet enkel plezier en genot in het hotel. De meisjes die er verblijven en zich beschikbaar maken, kennen niets anders meer dan dit leven. Allemaal zijn ze er ooit met heel hun hart ingeluisd, om vervolgens enkel nog als slaaf te dienen en geen kat die het doorheeft, daar zorgt Rivera wel voor. De strikte regels en onverwachte uitspattingen van hun persoonlijke duivels - ooit de liefdes van hun leven - zorgen voor een ware hel. Zal de nachtmerrie ooit stoppen?

Laelia is echt zo'n persoon die hoge verwachtingen heeft van het leven en mensen – waarna ze vervolgens voor enorme teleurstellingen komt te staan. Ten eerste denkt – nou ja, inmiddels dacht – ze dat er voor ieder meisje een soort prince Charming rondloopt op de wereld die haar gelukkig zal maken. Bij Cassius dacht ze dat híj die van haar was. Dat ze teleurgesteld was toen niets minder waar bleek, is nogal zacht uitgedrukt. Al helemaal gezien Laelia niet snel iemand vertrouwt. Je moet bij haar echt geduld hebben voordat je haar vertrouwen hebt gewonnen. Ze is namelijk nogal behoedzaam en aftastend. Echter, als ze je dan eindelijk vertrouwt, doet ze dat dan ook blindelings. Vertrouwen is bijna heilig voor haar en ze vindt het verschrikkelijk als iemand haar vertrouwen in hem/haar schaadt. Ironisch gezien heeft Laelia altijd een beetje spottend gedaan over meisjes die verliefd worden op loverboys. Als ze een boek las over hen, noemde ze de meisjes regelmatig 'dom' en 'naïef'. Dat ze het niet van mijlen ver hadden zien aankomen dat die 'leuke jongens' loverboys waren vond ze nou echt een teken van blind zijn en domheid. Nu is ze zelf in de mooie woorden getrapt van een loverboy en of ze Cas nog vertrouwt? Absoluut niet.
      Ze is een echte dromer en heeft al vanaf toen ze klein was lopen dromen over een carrière bij de NASA. Laelia lijkt er echt helemaal niet het type voor – en eigenlijk is ze dat ook totaal niet – maar al sinds haar jeugd loopt ze rond te bazuinen over hoe ze later als een beroemde astronaute zal werken voor NASA. Dat ze vaarwel tegen die droom kan zeggen heeft ze nog niet volledig geaccepteerd. Ze is natuurlijk wel realistisch over het feit dat ze waarschijnlijk voor eeuwig vast zit in dit wereldje – maar stiekem hoopt ze toch dat haar grootste droom zal uitkomen.
      Ze is een echte romanticus en vindt alles wat zoetsappig en cliché is geweldig. Ze kan ook helemaal weg zwijmelen bij romantische films en is gek op rom-coms – en uiteraard heeft ze een paar geheime crushes op de mannelijke personages in haar boeken. Laelia vindt romantische gebaren echt helemaal het einde. Of haar vriendje hier iets meedoet is geen must maar het zou hem wel pluspunten opleveren.
      Laelia's wereldbeeld is (bijna) volledig gebasseerd op boeken en dus behoorlijk onrealistisch en idealistisch. Dat dit haar behoorlijk wereldvreemd en naïef maakt is dus geen wonder. Dat ze het liefst ook alleen maar thuis op de bank zit met een boek zorgt er ook voor dat ze niet zoveel wijsheid kan halen uit levenservaring en wat dit betreft kun je haar ook oliedom noemen. Boekenslim is ze uiteraard wel en ze kan ook uren door zeiken praten over haar boeken.
      Haar een huilenbalk noemen is een beetje overdreven, maar Laelia is een emotioneel meisje – zeker toen ze begon in het hotel was ze helemaal van slag. Nachtenlang heeft ze liggen piekeren, jammeren en stiekem ook gehuild. Dit deed – en doet – ze meestal wel stilletjes gezien ze zich er best wel voor schaamt dat ze eigenlijk een nogal zwakke persoonlijkheid heeft. Meestal verliest ze zich dan helemaal in haar gemoedstoestand en valt ze eigenlijk niet meer te bereiken door de buitenwereld. Gedurende het anderhalf jaar dat ze nu in het hotel werkt is ze natuurlijk wel sterker geworden en minder een watje, maar eigenlijk is ze nog steeds een watje. Uiteraard heeft Laelia ook zo wel haar goede momenten waarbij ze ook wel opgewekt kan zijn – ze is immers niet manischdepressief, maar eigenlijk is ze gewoon boos en ongelukkig – wat niet zo raar is. Vooral boos op zichzelf, op Cassius en op haar geliefde het universum.
      Het is een behoorlijk slecht idee om Laelia als vertrouwenspersoon uit te kiezen, gezien ze echt een ramp is met geheimen bewaren – de ironie. Daarbij is ze ook niet heel goed met adviezen, daar het haar ontbreekt aan levenservaring. Ze zal wel naar je luisteren maar je daarna gewoon een beetje twijfelachtig aankijken en proberen het onderwerp subtiel te veranderen.
      Ze heeft soms nog steeds last van slaapproblemen en staart dan gewoon uit het raam – heerlijk cliché – naar de sterren en de maan.