• SUMMER CAMP


    THE BEGINNING
    Date: Maandag, 31 juli, 10:00u
    Temperatuur: 27 graden celsius
    Setting: Alle kampgasten arriveren langzaam aan. De aanvang stond gepland tussen 10:00 en 10:30u. De één wordt afgezet door zijn/haar ouders, de ander is met het openbaar vervoer vertrokken naar het kamp. Er gaat een bus van de stad naar het kamp, die om het kwartier rijdt. Het kamp duurt vijf weken, dus je zult behoorlijk wat spullen mee moeten nemen, maar er is zeker de mogelijkheden om kleding te wassen. Iedereen slaapt in een hutje, dus kampeerspullen zijn niet nodig. Bij de poort van het kamp word je ontvangen door begeleiders en zij wijzen je de weg. Je mag je spullen bij de grote open plek voor de hutjes neerleggen, later zul je te horen krijgen in welk hutje je slaapt.

    Begeleiders:
    — Felix Thompson
    — Donovan West
    — Madison Clark
    — Jackson Cooper (ik weet zelf nog niet zeker of ik hem ga houden, haha)

    Kampers:
    — Posey Montana
    — Deymon Hart
    — Charlotte Page
    — Aurora Gallagher
    — Sasha Hale
    — Aidan Durant
    — Axel Spillsbury

    [ bericht aangepast op 19 juni 2017 - 14:45 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Deymon "Dey" Cáelán Hart


    18 • Kamp deelnemer • Whitlash, Montana • Outside • Aurora & Charlotte • Outfit

    Ik kijk naar de kindertekening in mijn hand en glimlach zwakjes. Voorzichtig vouw ik deze op en stop ik 'm in een vakje van mijn rugzak. Mijn grote sporttas heb ik tussen mijn benen geklemd en mijn skateboard ligt op mijn schoot. Een vriend van me appt dat hij zojuist op het vliegveld in Indonesië is aangekomen. Indonesië. Ik trek een gezicht. Ik kijk er niet zo zeer tegenop om naar dit kamp te gaan, ik heb er immers zelf voor gekozen, maar ik had toch liever in een vliegtuig naar een tropisch land gezeten in plaats van in een bus naar California. Ik zucht en leun wat achterover. Ik zet mijn koptelefoon wat rechter op mijn hoofd. Volgend jaar zit ik ook in een vliegtuig naar Indonesië of welk land dan ook. Ik heb volgend jaar misschien zelfs genoeg geld om Zola mee te nemen op vakantie, ik denk niet dat mam Indonesië toe zal staan, maar Europa zou vast wel kunnen. Mijn broer wenst me veel plezier op mijn kamp en ik grimas. Hij heeft me belachelijk gemaakt om mijn keuze, maar ik zit in ieder geval niet de hele zomer in Whitlash zoals hij. Ik zet mijn telefoon uit en maak het mezelf wat comfortabeler. In de verte komt een bos in beeld en niet veel later stopt de bus. Ik til mijn spullen op en hijs mijn grote tas over mijn schouder. Ik hoop dat er in ieder geval iets hier geasfalteerd is zodat ik kan skaten, maar ik vrees het ergste.
          Hoewel de felle zon op mijn hoofd schijnt draag ik alsnog een hoodie, een leren jack, een lange broek en kisten. Allemaal in het zwart. Ik zet mijn zonnebril op en loop op de ingang af. Gelukkig worden de tassen niet meteen gecontroleerd. Ik heb geprobeerd drank en sigaretten mee te smokkelen, goed verborgen en gecamoufleerd natuurlijk. Misschien kom ik ermee weg als ik voorzichtig ben en anders wordt dit kamp een stuk minder leuk dan ik gehoopt had. Zodra ik mezelf ingecheckt heb, hoor ik een stem achter me.
          'Interesse om een dipje te nemen in het meer?' Ik draai me om en kijk neer op een meisje met een bijzondere, overduidelijk onnatuurlijke kleur haar. Ik frons en frommel wat met de capuchon die over mijn hoofd heen getrokken is. Ik haal mijn schouders op en een glimlach verschijnt op mijn gezicht terwijl ik mijn ogen kort over het lichaam van het meisje laat glijden. Ze is niet lelijk. Ik trek mijn mond open, maar op dat moment komt er nog een meisje bijstaan. Mijn glimlach verandert in een grijns en ik trek de tas wat verder op mijn schouder. Dit kamp gaat nog niet zo heel erg worden als elke meid hier er zo uit ziet.
          'Zijn jullie ook gasten?' vraagt ze. 'Hoi, ik ben Charlotte. Maar noem me maar Lottie.'
          'Lottie...' Ik proef de klank van haar naam en kantel mijn hoofd. 'En jij bent?' vraag ik aan het andere meisje. 'Ik ben Deymon. Beautiful hier stelde zojuist voor om te gaan zwemmen.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet of ik mijn zwembroek bij heb, maar we kunnen het altijd proberen, toch?' Ik grijns lichtjes. 'Ik ben ook een gast trouwens.' Ik wenk de twee dames en begin richting de hutten te lopen om mijn spullen te droppen.


    “Shit is overrated, lose it.”


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Aurora Gallagher
    SEVENTEEN || WITH DEYMON & LOTTIE || OUTFIT IS COMING

    I’ve learned that people will forget what you said, people will forget what you did,
    but people will never forget how you made them feel

    Al snel werden ze vergezeld door een kleine blondine, die zichzelf voorstelde als Lottie. Hoewel, eigenlijk mocht Rory niet echt oordelen over of iemand klein was, gezien ze zelf ook niet bepaald lang was. Op het gestoppelde gezicht van de jongen was ondertussen een grijns verschenen.
          "Lottie..." Zijn ogen gleden van blondie naar haar. "En jij bent? Ik ben Deymon. Beautiful hier stelde zojuist voor om te gaan zwemmen. Ik weet niet of ik mijn zwembroek bij heb, maar we kunnen het altijd proberen, toch? Ik ben ook een gast trouwens."
          "Aurora," stelde ze zichzelf voor, "niet naar prinses Aurora, al zeggen mensen wel eens dat ik voor haar door kan gaan, met hoeveel ik slaap." Ze haalde haar schouders op. "Ik geef de voorkeur aan Rory." Terwijl ze praatte wikkelde ze een paarskleurige lok rondom haar vingers, wat een beetje een tik voor haar was geworden.
          Deymon had ondertussen zijn tas opgepakt en begon richting een van de huisjes te lopen. Rory wierp een vluchtige blik op de breedgeschouderde begeleiders (ze waren dat, of waarschijnlijk quarterbacks in high school, met hoe ze er uit zagen), en haalde toen een badhanddoek uit haar grote tas. Ze vertrouwde het wel om haar spullen achter te laten bij de vuurplek. Kleding kon toch vervangen worden, en haar gitaar herkende ze uit duizenden. Ze dacht ook niet dat mensen hier ver zouden komen, hier zo in de bossen.
          "Voor zwemmen heb je niet perse zwemkleding nodig," merkte ze op, terwijl ze achter Lottie en Deymon aan liep. "Een boxer of een zwembroek, en een BH of een bikini-top maakt toch niet veel verschil. Het bedekt beide wat het hoort te bedekken." Rory zelf had meerdere malen gewoon in haar ondergoed gezwommen en had er niet veel problemen mee. Elk meisje had borsten en elke jongen had een lul, en tegenwoordig zag je toch alles op TV. Not a big deal.



    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    CHARLOTTE "LOTTIE" PAGE
    "Leave a little sparkle wherever you go."


    18 • Guest • Somewhere outside • Deymon and Aurora

    De jongen stelt zich voor als Deymon en het meisje als Aurora. Meteen denk ik aan de prinses uit Sleeping Beauty, ook al zegt ze dat ze niet naar haar vernoemd is. Ik grinnik kort en sla mijn tas om mijn schouder en til ook mijn koffer op als we richting de huisjes gaan. Ik weet niet hoe het met de indeling zit en of we misschien nog moeten wachten, maar dat horen we anders wel.
          'Voor zwemmen heb je niet per se zwemkleding nodig. Een boxer of zwembroek en een beha of een bikinitop maakt toch niet veel verschil. Het bedekt beide wat het hoort te bedekken.' Ik grinnik kort als ik haar er zo makkelijk over hoor praten. In het strenggelovige Texas waar ik vandaan kom, wordt er echt niet zo luchtig over gepraat. Daar worden eufemismen gebruikt, áls er al voorlichting over het menselijk lichaam en al zijn of haar onderdelen wordt gegeven. Mij maakt het heel erg weinig uit hoe erover gesproken wordt. Mijn ouders hebben me er amper dingen over verteld — al kreeg ik soms het idee dat ze echt wilden dat ik geen seks zou hebben voordat ik zou gaan trouwen — en gingen er min of meer vanuit dat ik me er ook niet voor zou interesseren. Ik heb nog geen seks gehad, maar ik heb al wel gezoend met een jongen in Galveston, al zou ik bij god niet meer weten wie het was. Of mijn ouders daarvoor trots op me zouden zijn, betwijfel ik ten zeerste.
          Achter me hoor ik ineens een stem en ik draai me om, waarna ik mijn koffer even neerzet. 'Sorry, het is nog niet de bedoeling dat jullie naar de huisjes gaan,' zegt het meisje dat bij ons komt staan en ze glimlacht. 'Dat hadden we even moeten melden. Er is een indeling gemaakt voor de hutten zodat niemand alleen achterblijft. Als jullie nog even geduld hebben, wordt dit straks allemaal uitgelegd, goed?' Ze glimlacht nog eens vriendelijk en ik kijk even naar Deymon en Aurora.
          'Dus ik denk dat we moeten wachten met zwemmen,' lach ik. Zodra we terug zijn bij de groep mensen die langzaam groter wordt, zak ik op mijn koffer, die op dit moment perfect als zitplaats kan fungeren, neer en ik kijk naar het meisje met de paarse lokken en de jongen met de donkere haren. Ik zet mijn zonnebril in mijn haren en ik bijt op mijn onderlip. 'Waar komen jullie vandaan?'

    [ bericht aangepast op 21 juni 2017 - 21:46 ]


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    AIDAN DURANT

    Don't be afraid to give up the good to go for the great, everything is better than "what if"

    18 | Kampjoiner | meeting Posey at the gate | clothes


          "Ik zal antwoord geven op die vraag, als jij me uitlegt waarom je in godsnaam een lange broek aan hebt," sprak het meisje. Ik lachte, waarna ik naar beneden keek en aan de dikke zwarte stof van de sweatpants voelde.
          "Dat is natuurlijk volledig jouw eigen keuze, maar het doet pijn aan mijn ogen om dat aan te zien. Waar zijn je korte broeken. Vertel me alsjeblief niet dat je zo'n vreemde vogel bent die geen korte broeken mag dragen volgens zijn geloof? Mijn naam is Posey trouwens," vervolgde ze.
          Die opmerking over geloof bleef even hangen. Van binnen ging ik al helemaal stuk om erin mee te gaan, maar ik probeerde mijn gezicht nog even in de plooi te houden.
          Met een zo serieus mogelijk gezicht, zei ik dan ook: "Ja, heb je wel eens gehoord van Jaïnisme? Het is afkomstig uit de Indiase cultuur, en mijn ouders hebben mij er mee opgevoed. Zo mag ik nooit korte broeken dragen en ik mag niet eten en drinken na zonsondergang. Maar goed, geloof boven alles, toch? Geloof jij ook?" Mijn mondhoek trilde van het lachen en het kostte me de grootste moeite om mijn gezicht in zijn vorm te laten.
          "Ga je zo mee zwemmen? Dan moet ik ook een lange broek aanhouden, maar goed, zwemmen kan nog steeds hoor." Drie seconden lang kreeg ik het voor elkaar om serieus te blijven kijken, maar daarna hield ik het echt niet meer.
          Lachend vertelde ik dat het een grapje was en dat doordat ik niet echt kon opschieten vanochtend en geen andere broek kon vinden, ik deze maar aandeed. "Maar als je je er goed bij voelt, doe ik zo wel een korte broek aan hoor. Ten minste, als we zometeen al de hutten of iets dergelijks in kunnen. Moeten we hier nu gewoon blijven wachten tot iedereen er is?" vroeg ik.

          "Trouwens, leuke naam heb je, ik heb hem nog nooit eerder gehoord," zei ik. De combinatie van de manier hoe ze haar haar heeft zitten en haar gezicht doen me denken aan een meisje die ik ooit op een vakantie ben tegen gekomen. Alleen weet ik bijna zeker dat dat meisje geen Posey heette. De naam die ze had weet ik echt niet meer, maar omdat dat meisje aardig was en Posey echt op haar lijkt, zegt iets in me dat het een goede keuze was om op haar af te stappen, in plaats van alleen op mijn tas te blijven zitten. Die tas ik nu maar naast me op de grond heb laten zakken, veel te zwaar dat ding.
          "Duuuuuus, waar kom jij vandaan?"


    take risks

    POSEY SCARLETT MONTANA
    17 • Guest • At the gate • Alone • Outfit


    I'M SUFFERING AN EXTREME CASE OF NOT BEING BEYONCÉ

    Voor een moment wist Posey niet of de jongen een grap maakte of niet. Hij keek behoorlijk serieus, waardoor ze hem niet kon lezen. "Ja, heb je wel eens gehoord van Jaïnisme? Het is afkomstig uit de Indiase cultuur, en mijn ouders hebben mij er mee opgevoed. Zo mag ik nooit korte broeken dragen en ik mag niet eten en drinken na zonsondergang. Maar goed, geloof boven alles, toch? Geloof jij ook?" vertelde hij. Posey besloot om hem maar serieus te nemen, want ze zou het verschrikkelijk vinden als ze het geloof van iemand af zou kraken. Ze wilde iemand immers niet meteen wegjagen.
          'Oh, klinkt interessant,' loog ze. Ze had werkelijk niets met religies en snapte er ook geen snars van, maar ondanks dat probeerde ze wel respect te tonen naar de jongen. Alleen hoorde ze aan haar toon dat ze niet echt oprecht overkwam. "Ga je zo mee zwemmen? Dan moet ik ook een lange broek aanhouden, maar goed, zwemmen kan nog steeds hoor." vroeg hij vervolgens.
          Net op het moment dat Posey wilde antwoorden, lachte de jongen en vertelde hij haar dat hij een grapje maakte. Ze haalde opgelucht adem en stompte hem toen tegen zijn bovenarm aan - het boeide haar weinig dat ze hem niet eens kende. 'Hey, het was puur interesse hoorde,' lachte ze. 'Anders mag je altijd een korte broek van mij lenen.'
          Toen ze klaar waren met lachen, maakte hij een compliment over haar voornaam. Ze haalde haar schouders op. Ze vond haar naam altijd vreemd en de meeste mensen keken ook raar op bij het horen van haar naam, dus ze was het niet gewend om er een positieve opmerking over te krijgen. Ze keek opnieuw verbaasd op toen hij haar vroeg waar ze vandaan kwam. Ze moest kort lachen. Haar woonplaats was niet bepaald spectaculair. Het was geen New York of Los Angeles, niet eens in de buurt.
          'Geboren en getogen in Haysville, Kansas, my friend,' zei ze. 'Ontzettend spannend, ik weet het. En jij? Laat me raden: Miami?'

    LIFE HAPPENS. COFFEE HELPS


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Deymon "Dey" Cáelán Hart


    18 • Kamp deelnemer • Whitlash, Montana • Outside • Aurora & Charlotte • Outfit

    Het meisje met de gekleurde haren stelt zich voor als Aurora en ik kantel mijn hoofd wat. Mijn zusje is verliefd op de Disney tekenfilm Sleeping Beauty. Ik weet zeker dat ze gelijk van dit meisje zou houden, vooral met haar paarse haar. Onbewust glimlach ik en ik kijk wat voor me uit, voorbij de twee meiden. 'Voor zwemmen heb je niet per se zwemkleding nodig. Een boxer of zwembroek en een beha of een bikinitop maakt toch niet veel verschil. Het bedekt beide wat het hoort te bedekken.' Ik haal mijn schouders onverschillig op.
          'Ik vind het prima,' zeg ik, ik wil eraan toevoegen dat ik het niet erg vind om de twee dames zo snel al in ondergoed te zien, maar ik word onderbroken.
          'Sorry, het is nog niet de bedoeling dat jullie naar de huisjes gaan,' zegt ze en ik laat mijn blik even over haar heen gaan. 'Dat hadden we even moeten melden. Er is een indeling gemaakt voor de hutten zodat niemand alleen achterblijft. Als jullie nog even geduld hebben, wordt dit straks allemaal uitgelegd, goed?'
          'Dus ik denk dat we moeten wachten met zwemmen,' lacht... wat was haar naam ook alweer? Iets met een L. Ze loopt terug naar waar we vandaan komen en ik plof naast haar op de grond. 'Waar komen jullie vandaan?'
          'Montana,' zeg ik, 'Whitlash, het meest lame dorpje wat er bestaat.' Ik haal mijn schouders op en leuk wat naar achteren. Ik vouw mijn handen achter mijn hoofd en kijk op naar het paarsharige meisje. 'Kom je erbij, Sleeping Beauty,' zeg ik met een knipoog. 'Hopelijk kunnen we straks wel zwemmen, ik krijg het een beetje heet van jullie,' grap ik. Ik leg mijn skateboard op mijn schoot en werp een lichtelijk uitdagende blik naar de blondine. 'Dus... wat heeft jullie doen besluiten dat jullie naar de bossen van California komen?'


    “Shit is overrated, lose it.”


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.