Nice Guys don't exist - Liefde, Vriendschap & Familie

Heey, Sav hier,

Ik wilde het even met jullie hebben over 'Nice Guys'. Ik ben ze namelijk helemaal zat en ik zal even uitleggen waarom. Nice Guys zijn meestal namelijk alleen maar Nice zolang ze hun zin krijgen.
Zo heb ik momenteel een jongen op de app, die in het begin echt super lief was. Je weet vast wel wat ik bedoel, me de tijd geven om te antwoorden, niet beledigd zijn als ik een dagje niet online kwam, goed reageren als ik nog niet wilde afspreken. Maar toen heb ik hem een tijdje niet gesproken en nu hij weer met me praat, kom ik ook niet van hem af. Soms is het zelfs zo erg dat als ik niet binnen vijf minuten reageren ik nóg twintig appjes krijg. Elke ochtend is het 'goedemorgen' en als ik niet meteen reageer 'Heb je lekker geslapen?'. Als ik dan 's middags nog niet online ben geweest is het 'goedemiddag '. Nu raad je het al, als ik 's avonds nog niet reageerd heb, krijg ik nog een appje met 'goede avond.'. En dan laat ik alle appjes tussendoor maar even weg voor het gemak. Ook natuurlijk 10.000 keer even noemen dat hij zich verveeld en als kers op de taart een kort af berichtje met 'oh.' of 'Okay.' als ik zeg dat ik wél wat aan het doen ben. Super tof joh.
Maar er is meer! Ja, ik weet dat ik soms nogal op klootzakken val, eerlijk waar, daar ben ik wel achter. Maar wat ik dan niet kan hebben is dat ik van deze zo genaamde 'Nice Guys' moet gaan aanhoren dat ik ook hun niet had kunnen daten. Niet zo heel erg op zich, tot ze mij even moeten laten weten wat een ongelofelijke bitch ik wel niet ben, omdat ik nooit voor de aardige jongen ga. Of toen ik laatst een jongen afwees nadat hij me probeerde te zoenen, toen kreeg ik ook een hele mooie 'jullie oppervlakkige achterlijke sletten gaan ook alleen maar voor de klootzakken hea, en dumpen mij natuurlijk weer in de friendzone!' naar me kop gegooid. Tof joh. Ja, dan ben je wel echt een Nice Guy hea. Nou zeg ik niet dat alle jongens zo zijn, echt niet! Ik heb er genoeg ontmoet die tussen klootzak en "Nice Guy" invallen, maar ik word er toch zo moe van onderhand dat de meeste jongens die zichzelf een 'Nice Guy' noemen stiekem gewoon klootzakken zijn.

Dus, wat is jullie ervarng met Nice Guys?

[ bericht aangepast op 28 juni 2017 - 20:31 ]

We've lived in the shadows for far too long.

Ik ken wel een paar nice guys, maar dan de échte nice guys. Een daarvan is mijn beste vriend en dat is echt een gentleman en heel zachtaardig. Nice guys die zeggen dat ze nice guys zijn, die zijn dat niet. Nice guys die niks over zichzelf zeggen daarover, dat zijn ze vaak wel, maar die moet je wel echt zien te vinden.

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Wel, ik heb niet helemaal hetzelfde voor gehad, maar ik krijg er wel hetzelfde gevoel bij, dus laat ik mijn verhaal ook maar eens doen.

Eén van de laatste keren dat ik ben uit geweest kwam ik iemand tegen die mij kende, maar ik hem niet. Idk hoe dat kan, maar het was wel echt zo en ik weet dat hij niet zat te liegen, want zijn kennis was te specifiek. En heel eerlijk snap ik ergens wel waarom ik hem niet zou herkennen. Alles goed en wel, maar die jongen begint me te trakteren en lief te doen en het is van kilometers afstand duidelijk dat hij me probeert te versieren. Aangezien ik een vriend heb (en zelfs single zou ik hem hebben afgewezen, want hij was niet mijn type, hoe aardig ook), ging ik er niet op in. Ik flirtte niet en ik duidde mijn grenzen aan, maar het was ook niet dat ik hem wegduwde. Waarom? Ah wel, ik amuseerde me, ik kreeg gratis drank en het gesprek was echt wel interessant. Hij deed ook aardig, zonder te opdringerig oid te worden. Hij respecteerde me.
Fast forward: blijkt die kerel de manager ofzoiets te zijn van één van de cafeetjes op de Oude Markt (uitgaansplaats). Chill oké, hij vraagt me ernaartoe te gaan, aangezien het op dat moment gesloten is en zo. Ik wist toen ook wel dat het een volgende zet was in zijn hofmakerij, maar ik was gewoon heel nieuwsgierig en zoals ik al zei: het is niet dat ik interesse toonde. Ik was gewoon aardig en ik had iets van: misschien krijg ik het de puur vriendschappelijke kant opgestuurd. Wat een grap.
Oké, we gaan dus naar binnen, supergezellig caféetje en al - echt, ik baal nog steeds van dat avontuur want ik wil er eigenlijk nog wel eens naar binnen gaan, maar ja, lol - en we gaan zitten op een bankje. Gewoon, naast elkaar, ik vermijd contact niet echt, maar het is ook niet dat ik op zijn schoot zit. Hij respecteert dat ook en al, net zoals hij de hele avond doet, totdat het gesprek plots op iets super oppervlakkig uitloopt en tada, daar is de kuspoging.
Niet alleen het feit met het vriendje, maar ook het feit dat ik kussen echt ongelooflijk smerig vind (speeksel en shizzle, niet mijn ding) en dat het ondertussen half zes is en ik moe/tipsy ben, lokken een paniekreactie uit. Nee, ik heb hem niets aangedaan, maar ik piep wel verschrikt dat ik een vriendje heb en ik deins ook een stuk achteruit. Die kerel schuift ook een stuk achteruit en wordt plots megaboos.
"Wow, oké, wauw, dat had ge echt wel eerder mogen zeggen. Anders zou ik nooit geprobeerd hebben om u te kussen."
Oké, lol, ik ben blijkbaar niet interessant genoeg zonder het hele kusgedoe. Fijn. Het is niet dat ik een aangename persoonlijkheid heb, of zo. Exact de reden waarom ik dat dus nooit zeg, aangezien ik graag sociaal ben en niet even aan de kant wil worden geschoven. Maar goed, het werkt, ik voelde me op dat moment superschuldig, maar dat vermoeide hoofd van mij denkt dat het wel nog ok is en dat we dat gedoe eventjes aan de kant kunnen schuiven en gewoon verder kunnen praten zoals daarvoor. Nope, meneer doet geen moeite meer en zit maar gewoon een meter verder.
"Wauw, dit is awkward zeg."
Ja, oké, doei.

Ik voelde me echt slecht daarover, tot ik het verhaal aan een vriendin vertelde en zij me duidelijk maakte dat ik niets verkeerd heb gedaan en die kerel het recht niet had om zo erg het slachtoffer uit te hangen.

Maar ja, hij was dus ook een Nice Guy totdat de situatie hem niet meer zinde (':

Mhm?