• KONINGEN VAN DE STAD


    BEGIN
    Vrijdag 10 november | 20:00u | ☀ 12℃

    Het is vrijdagavond oftwel weekend! Iedereen heeft net de tentamens achter de rug en is dus wel in de stemming voor een gezellig avondje uit met het huis. Ze hebben net samen gegeten en aan tafel zijn er plannen gemaakt om samen de stad in te gaan, maar omdat het nog vroeg op de avond is, worden het bier op tafel gezet en de zakken chips alvast open getrokken.


    AGENDA
    Vrijdag 17 november: Huisfeest (georganiseerd door Mo en Nyah) | Thema?
    Verjaardagen:
    • Sam | 12 april
    • Mara | 26 april
    • Nyah | 9 juli
    • Raf | 30 juli
    • Mounir | 21 augustus
    • Sebastiaan | 5 september
    • Mick | 6 september

    Gianni | ?
    Farah | ?


    Big girls cry when their hearts are breaking

    MT


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Spaghetti schreef:
    MT


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    MT


    El Diablo.

    MT.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    MT.


    Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

    MT.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    RAF QUINTEN HESSELS
    21 • Beeldende kunst en Vormgeving • Kitchen • Alone


    IT'S FIVE O'CLOCK SOMEWHERE

    Even na het gezamenlijke avondmaal, dat standaard gemaakt werd op vrijdagavond, belandde Raf alweer in de keuken. Hij was geen grote eter, dus hij was niet in de keuken te bekennen omdat hij honger had. Hij was op zoek naar de krat bier die eerder die week gekocht was. Iemand had de krat ergens neergezet, maar het bier was nergens te bekennen. Lichtelijk geïrriteerd trok hij al voor de derde keer de koelkast open om zeker te weten dat hij er toch niet overheen gekeken had. Toen hij voor de derde keer concludeerde dat het bier niet in de koelkast stond, gooide hij de koelkast dicht en plofte neer op een stoel in de keuken.
          'Wie heeft bier gehaald?' riep hij hard, hopend dat iemand hem zou horen. 'Want het is nergens te bekennen.'
    Raf had behoorlijk veel zin in een feestje. Hij had de week ervoor drie tentamens gehad en hij had ze alle drie keurig gehaald met één zes, één zeven en één acht. Dat was reden genoeg voor een feestje, ondanks dat onvoldoendes in zijn wereld ook al reden waren voor een feestje. Hij vond overal wel een goede reden. Op dat moment bedacht hij zich dat hij op zijn kamer nog wat snoepjes had liggen en daarmee doelde hij niet op de welbekende zoete troep uit de supermarkt, maar zijn XTC. Automatisch verscheen er een grijns op zijn gezicht. Niet iedereen vond het fijn dat hij gebruikte, maar hun mening deed hem weinig. Hij gebruikte al jaren drugs, al voordat hij in Huize Keizers woonde, en het ging altijd goed, dus hij zag niet in waarom hij zou stoppen.
          'Hallo?' riep hij nogmaals, waarna hij opstond van de stoel. 'Iemand het bier gezien? Anders wordt dit een saai feestje hoor, dat kan ik je vertellen.' Hij trok willekeurige kastjes open, ook al wist hij dat de krat bier daar niet in verstopt zat, aangezien dat nooit zou passen in de kleine keukenkastjes.

    KNOW YOUR WORTH. THEN ADD TAX


    Big girls cry when their hearts are breaking

    MT.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    NYAH DE GROOT
    "Keep it positive."


    22 • Psychology bachelor — 3d year • Her room > the kitchen • The rest

    Terwijl ik in mijn grote kamer sta om mezelf klaar te maken voor een avondje de stad in, hoor ik meteen een luide stem over mijn muziek heen galmen. Terwijl ik Justin Timberlake Can’t stop the feeling maar wat zachter laat zingen, herken ik Rafs stem en ik merk dat hij om bier roept. Lachend schud ik mijn hoofd en terwijl ik mijn hand door mijn haar haal, er nog eens een borstel doorheen laat gaan en mijn hakken aantrek. Het is nog vroeg, dus hebben we besloten om samen in de keuken nog wat te gaan drinken en snacken. Ik ben altijd in voor een gezellig feestje, zeker na de tentamens, waar ik me zoals gewoonlijk een klein beetje doorheen heb gebluft. Ik heb ze wel gehaald, maar niet met heel goede cijfers. Eigenlijk maakt mij dat ook niet uit, zolang ik het maar haal.
          Even kijk ik achter mijn deur, waar de kratten bier opgestapeld staan. Oh ja, dat was ook zo. Ik heb ze naar mijn kamer meegenomen omdat ik sommige van mijn huisgenoten gewoon niet echt vertrouw en ze anders alles al op zouden drinken voordat het überhaupt nodig was.
          ’Ze staan hier!’ roep ik dan richting de keuken als ik alvast een van de kratten optil en naar de keuken loop. Raf trekt willekeurige kastjes open en ik schud mijn hoofd. Alsof de kratten zich daar verstopt hebben. ‘Hier,’ zeg ik als ik er eentje op de grote tafel in de keuken plaats en mijn schouders ophaal. ‘Ze staan in mijn kamer,’ voeg ik eraan toe voor ik zelf aan de tafel ga zitten en alvast een flesje openmaak. Het eten was lekker, maar een beetje alcohol erbij is nog wat leuker, vind ik zelf. Alles is leuker met alcohol, dan worden de gesloten mensen wat meer open en durven ze tenminste schaamteloos op een tafel in de kroeg te dansen zonder dat ze een rood aangelopen kop krijgen. Nu ben ik ook wel van een ander kaliber omdat ik me ook zonder alcohol prima kan vermaken, maar met een drankje erbij wordt gewoon iedereen gezelliger.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Samantha Zandhuijsen
    19 • Verpleegkunde • Keuken/Mo/the others • Outfit


    Na het avondeten — ben ik al snel terug naar mijn zolderkamer gegaan om mijn sweatpants te verruilen voor een iets geschiktere uitgaansoutfit. Mijn haren zijn nog lichtelijk vochtig van de douche die ik vlak voor het eten genomen heb — maar ik neem de moeite niet daar iets mee te doen. Vanavond, heb ik besloten, zal ik niet all—out gaan wat betreft make—up, waardoor ik in een mum van tijd mijn bril alweer vertrouwd over mijn neus schuif. Ondanks dat ik een haat/liefde relatie met het ding onderhoud — is het wel designerwerk, waardoor ik er altijd voorzichtig mee omga.
          Na een laatste spuitje parfum, trek ze de slaapkamerdeur stevig achter me dicht. Mijn schoenen staan beneden, dus loop ik op blote voeten van de trappen af — tot ik opnieuw uitkom in de woonkamer. Het ruikt er nog lichtelijk naar het maal dat ik even ervoor op mijn bord heb gekregen. Nu, echter, snak ik naar een grote teug wijn.
          ‘Hallo?! Iemand het bier gezien?’
    Hoor ik Raf nog net vanuit de keuken roepen. Glimlachend schud ik mijn hoofd: over één ding konden ze het in ieder geval eens zijn — niemand zal mij verdenken van het verstoppen van bier. Dat is iets dat ik, bij uitzondering, absoluut niet drink. Zelfs de rosé varianten niet.
          ‘Ik hoop dat de wijn niet verdwenen is,’ ik grijns terwijl ik doelgericht op de koelkast afloop — waar ik mijn droge, witte wijn altijd stal. Tot mijn genoegen is nog niet de gehele inhoud verdwenen.
          Met de fles wandel ik terug naar het zitgedeelte — waar ik op charmante wijze naast Mo neer plof. Zo te horen heeft Nyah de situatie in ieder geval alweer onder controle gekregen.
          Ik speel even met het glas wijn dat ik heb ingeschonken, neem uiteindelijk toch een slok, en zet het weer neer. Ik wil niet al bezopen zijn voor we überhaupt buitenshuis zijn. Ook al is de verleiding ontzettend groot. Mijn tentamens zijn alles behalve goed gegaan — en dat heb ik gevoeld. Het bewijs ligt onder mijn bed — lege flessen wijn en wodka die ik nog niet ongezien naar buiten heb kunnen smokkelen. Ik wil niet denken aan de onvoldoendes, of mijn afgunst tegenover de leerstof, dus duw ik die gedachtes naar de achterkant van mijn hoofd terwijl ik de afstandbediening van de radio opzoek.
          ‘Ga je vanavond met me dansen, Mo?’
    Ik wiebel even met mijn wenkbrauwen, op zoek naar de juiste zender, tot ik tevreden ben met het nummer dat uit de speakers komt.

    [ bericht aangepast op 18 juli 2017 - 16:42 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Sebastiaan "Sebas" Prins


    20 • Audiovisual Media • The Living Room • Alone

    In tegenstelling tot de anderen ben ik niet net klaar met mijn tentamen-week, gezien ik dit eerste half jaar van mijn opleiding stage loop. Gelukkig is het wel het einde van een nieuwe week stage en ben ik ondertussen alweer sinds begin augustus bezig, wat betekent dat ik bijna over de helft zit. Tijd voor een over de heel party dan maar? Ik ben langs iedereen heen geglipt naar buiten het balkon op met een pakje sigaretten. Ik plof op de krakkemikkige stoel en steek er eentje aan. Normaal ben ik diegene die enkel op feesten rookt, maar in principe is er vanavond een feestje dus dit telt. Van binnen hoor ik Raf roepen waar het bier is, maar gezien ik te lui ben om op te staan en geen idee heb waar het is, blijf ik maar zitten. Over het algemeen ben ik degene die springend de keuken binnen komt, maar vandaag was een behoorlijk lastige dag op stage en om eerlijk te zijn ben ik uitgeput. Geef me eventjes een kwartiertje en wat alcohol en ik sta weer te springen, maar voor nu? Even niet. Ik wrijf over mijn slaap en sla mijn armen wat dichter om me heen. Ik heb een dikke trui aan, eentje die ik gejat heb van mijn vorige vriend, maar ik heb het nog steeds behoorlijk koud hier zo op het kleine balkonnetje van Huize Keizers. Ik kijk op als ik zie dat binnen het krat met bier op tafel wordt gezet. Ik neem een haal van mijn sigaret en stamp te peuk uit om me vervolgens een weg naar binnen te banen om alle meubels heen.
          'Bieeeeer,' is het enige wat ik zeg voordat ik, met twee flesjes bier in mijn handen de woonkamer in verdwijn en me daar op de bank laat vallen met mijn ogen dicht. Ik zou met gemak zo in slaap kunnen vallen. Ik open een van de flesjes en neem een grote slok, waarna ik opzoek ga naar de altijd verloren afstandsbediening. Uit automatisme ga ik naar netflix en met mijn ogen half dicht ga ik opzoek naar iets wat mij zodanig kan vermaken dat ik niet in slaap val.


    “Show the haters how it's done by hating yourself the most.”


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Mounir "Mo" Said el Amrani
    22||Law student||With Sam



    Na het avondeten had ik even de tijd genomen om me klaar te maken voor vanavond. Ik deed niet al teveel moeite en we gingen nog niet weg, maar dan had ik het alvast gedaan. Mijn haar zat nog wel goed en ik moest me dus alleen omkleden. Dit had ik uiteindelijk ook simpel gelaten met zwarte sneakers, een donkerblauwe jeans en een strak zwart shirt met een donkerrood bomberjack. Niet dat ik dat laatste al aan had. Toen ik mijn kamer uitliep hoorde ik Raf roepen om het bier, waardoor ik kort lach. Ik wist het allemaal te vinden, maar goed.
    Toen ik uiteindelijk de keuken in liep stond er een krat en daar gaat het om. Ik vis er een flesje uit en pak de flesopener, waarmee ik hem open maak. Vervolgens loop ik naar de woonkamer waar ik plaats neem op de bank. Ik neem wat slokken en leun dan met mijn hoofd naar achter, mijn ogen sluit ik kort. Dit tot iemand naast me ploft, waarna ik even een oog hebben en vervolgens licht grijns als ik het bekende blonde lokken van Sam zie. Oftewel 'Princess', zoals ik haar noem. Zij was dan ook wel degene die altijd voor mijn eten zorgde, wat ik wel kan waarderen. Eten is heilig. Maar niet alleen dat, ik waardeer de dame en haar aanwezigheid in het algemeen heel erg.
    Ik kijk even hoe ze met haar glas speelt en een slok neemt, voor ze hem weer neer zet op de tafel. ‘Ga je vanavond met me dansen, Mo?’ vraagt ze me terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelt. Ik lach even en leun wat naar haar toe. "Vanavond pas? Dit is ook wel een leuk nummer princess.' zeg ik en geef haar een snelle knipoog. 'Tenzij je nog even rustig aan wil doen, I'm fine with that too.' zeg ik met een glimlach en sla lichtjes een arm om haar heen, vervolgens zet ik het flesje bier weer aan mijn lippen om een slok te nemen.



    El Diablo.


    19 | amsterdamse toneelschool | with sebas&mara |
    on the couch in the livingroom

    Na de tentamenweek was er eindelijk tijd om te relaxen. Waar ze vroeger vaak behoorlijk gestrest was tijdens een toetsweek op de havo, was dat nu toch behoorlijk verminderd door haar nieuwe opleiding. Geen vervelende vakken meer zoals wiskunde, waar ze nooit zoveel van begreep. Ze had nog steeds wat theorie vakken, maar deel bestond ook uit praktijk, wat ze veel fijner vond. Daar moest ook voor geoefend worden, alleen dat vond ze nooit zo erg. Sterker nog, ze deed het graag. Het hielp heel erg dat Mara iets met muziek studeerde, waardoor ze haar regelmatig om hulp kon vragen.
          In elk geval, nu de meeste van het huis klaar waren met hun tentamens, was er weer eens een huisavond. Farah had net meegeholpen met de afwas, waarna ze naar de woonkamer liep. Ze zouden eerst in het huis nog iets gaan drinken, gezien de avond nog jong was. In de woonkamer, waar Netflix opstond, waren al meerdere mensen, onder wie Sebas, een van haar favoriete personen in het huis. Hij zag er uit alsof hij elk moment inslaap kon vallen en ze had een beetje de drang om een deken over hem heen te leggen. In plaats daarvan plofte ze naast hem op de bank neer.
          "Moet ik een slaapliedje voor je zingen?" vroeg ze vrolijk terwijl ze hem een plagerige por gaf. "Het is nog vroeg dus in principe kan je prima een dutje doen voordat we weggaan." Farah glimlachte naar Sebas en richtte haar aandacht op de TV. "Ben je nu trouwens al eindelijk eens begonnen met het kijken van Orphan Black?" Ze had de vraag nog maar niet gesteld, of ze kreeg Mara in het oog.
          "Ooh, Maar, kom je erbij zitten?" Enthousiast klopte Farah op de nog lege plek aan haar andere zijde.

    she told stories with her eyes,
    she didnt even know she was telling


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Gianni van der Wiel
    Rechtenstudie • 20 • keuken • met Raf


    Ik was na de zelfgemaakte avondmaal op de bank beland en was er niet meer vanaf gekomen, volgens mij was ik zelfs even ingedut voor ik me weer had gefocust op mijn serie die overigens erg veel van mijn tijd had opgeslokt.
          ‘Wie heeft bier gehaald?’ De harde stem van Raf weerklonk door het huis en ik schrok op terwijl ik langzaam overeind kwam met veel gekreun en moeite.
    ‘Want het is nergens te bekennen.’
          ‘Als ik nu opsta en het bier vindt, Raf, dan zit je echt met een probleem,’ riep ik voor ik mezelf optrok en uitrekte.
    Op mijn weg naar de keuken had ik nog even kort mijn blikken uitgewisseld met Sam die bij Mo belandde, de witte fles wijn in haar hand voorspelde waarschijnlijk niet veel goeds voor vanavond. Drank maakte haar er niet veel knapper op.
          Zuchtend leunde ik in de deuropening terwijl ik Raf even fronsend bekeek, ‘denk je nou echt dat er een bierkrat in dat keukenkastje past?’ Vroeg ik, met een grote grimas op mijn gezicht. ‘Ik heb nog een krat op mijn kamer staan,’ begon ik en maakte een onduidelijk gebaar richting mijn kamer.
          Ik stopte nu mijn beide handen in mijn zakken en zakte neer aan de eettafel, mijn tentamens waren erg slecht gegaan en ondanks het feit dat ik me er al aardig over heen had gezet had ik extreem veel zin om me te verdoven met verboden middelen. Misschien zat ik er onbewust dan tóch nog mee.
          Voor ik het wist kwam Nyah de keuken binnenlopen met een krat bier in haar handen, ah, het was bijna alsof mijn gebeden werden verhoord.
          Net als Nyah opende ik een flesje en nam er een paar grote slokken van, ik bekeek het meisje van top tot teen voor ik een pakje sigaretten uit mijn zak viste.
          ‘Heb jij nog plannen om iemand mee naar huis te nemen vanavond?’ Vroeg ik haar vervolgens en keek toen naar Raf, ‘deze jongen hoef ik het waarschijnlijk niet eens meer te vragen; wanneer is het antwoord ooit weleens niet ja geweest?’
          Ik grinnikte zachtjes en stak de sigaret aan terwijl ik de asbak naar mij toe schoof, ‘willen jullie er ook één?’ Ik doelde natuurlijk op de sigaret en mijn geweten dat ik het niet wat eerder had gevraagd aan de twee.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    MARA DAVINA
    ««« 20 | Conservatorium | Met Farah&Sebas | Woonkamer »»»

    Heel even bleven haar vingers boven de toetsen hangen alvorens ze zuchtte en het keyboard inklapte. Hoewel Mara wist dat het de bedoeling was dat ze vanavond uit zouden gaan had ze niet heel erg veel zin. Heus, ze was dol op haar huisgenoten alleen ze voelde zich soms wat alleen als ze allemaal helemaal uit hun dak gingen.
          Het was niet dat Mara geen alcohol dronkt — maar ze hield zich wel altijd een beetje in. Ze merkte namelijk dat de demonen van vroeger makkelijker door haar heen drongen wanneer ze niet helemaal nuchter was en dat was iets wat ze kostte wat het kostte wilde vermijden.
          Toch wilde ze ook niet alleen zijn en met die gedachten in haar hoofd verruilde ze haar normale kleding voor iets anders. Aangezien Mara geen spiegel op haar kamer had liep ze naar de badkamer terwijl ze mistroostig probeerde te letten op alles behalve haar lichaam. Het was nog steeds moeilijk.

          Toen Mara haar make up had bijgewerkt besloot ze om naar beneden te gaan. Ze had niet veel gegeten en hoewel sommige op de hoogte waren van haar vroegere problemen hadden ze niks gezegd. Daar was ze ook blij mee geweest, want ze had oprecht geen trek gehad.
          Zodra ze beneden was aangekomen werd ze al geroepen door Farah. De vrolijke jongedame zorgde er meteen voor dat er een lach op Mara's gezicht verscheen en ze zakte neer op het aangewezen plekje naast Farah.
          "Vakantie, eindelijk," verzuchtte Mara terwijl ze even een blik op Sebas wierp die op het punt leek om in slaap te vallen. "Waar gaan we vanavond eigenlijk naartoe?"

    [ bericht aangepast op 19 juli 2017 - 15:40 ]


    When time and life shook hands and said goodbye.