Help me... - Lifestyle

Hey there... Wees klaar voor mijn gezeik.

Dus... Ik ga al enkele weken door een moeilijke tijd die ik niet kan uitleggen. Het brengt zoveel met zich mee zoals stress en ik heb zelfs het gevoel dat ik in een put ga vallen. Even dacht ik dat alles de afgelopen twee weken veel beter ging, maar vandaag was gewoon weer de druppel. Ik denk serieus aan weglopen om te ontkomen aan alle shit die ik maar moet meemaken en horen. Het zijn soms kleine dingen die dan groter lijken te worden. Ik ben het echt beu... Maar ik ben gewoon te bang om weg te lopen... Niet alleen omdat ik het eng vindt, maar ook om de gevolgen thuis. Ik denk er alleen zo vaak aan en daardoor word ik nog negatiever. Ik weet serieus niet meer wat doen om me beter te voelen. Hebben jullie enige tips, want ik zit er serieus doorheen? Ik heb echt geen zin meer om alle dagen huilend in mijn kamer opgesloten te zitten.

---

16 - 09 - '17

Ten eerste; heel veel sterkte met deze tijd. Ik heb zelf ook een moeilijke tijd achter de rug en had hetzelfde gevoel als jij. Maaar achter regen komt zonneschijn, dus hou nog even vol!

---

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Een ding weet ik zeker, weglopen is geen optie. Dat is het nooit, want je kan niet voor problemen weglopen, die kan je het beste confronteren. Ik weet natuurlijk niet wat er gaande is, maar als het in het huishouden is, kan je er dan niet met iemand over praten?
Ik kan me ook nog wel een tijdje herinneren dat ik wild le weglopen, echt echt heel lang geleden. En jaren later in Spanje kreeg ik ruzie met mijn ouders en ging ergens op de camping boven onze slaapplel zitten. Ik had totaal niet door dat de hele camping uiteindelijk naar mij aan het zoeken was, ondat mijn ouders me kwijt waren. Na het terugzien van mijn moeder heb ik nooit, maar dan ook nooit meer gedacht aan weglopen. Ik wilde mijn ma dat echt niet meer aandoen.

Maar toen was ik nog jong, nu weet ik beter. Wat ik wil zeggen, weglopen is echt niet de oplossing. Het enige wat dat brengt is stress bij jezelf en zorgen bij anderen. Ik zou erover gaan praten met iemand.
Heel erg veel sterkte! Je komt hier wel doorheen!

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

Ik heb het wel een paar keer een soort van gedaan (ik beleef niet heel lang weg tho) en toen ik weer thuis kwam, was me er al snel van bewust dat de ramen en deuren op slot gingen 's avonds en de sleutels onvindbaar waren voor mij. Mijn ouders en zus waren als de dood om me kwijt te raken doordat ik weg zou lopen.
Ik heb nog in diezelfde periode in moeten zien wat het doet met ouders als ze hun kind kwijtraken en ze niet weten waar hij/zij is en geloof me het is hartverscheurend om te zien.
Weglopen is inderdaad níet de optie, echt niet. Praat erover of probeer die gedachtes om te zetten in iets anders. Zet je favoriete muziek aan en doe iets wat je vrolijker maakt, ook al lijkt het dan heel erg lastig. Probeer je zelf af te leiden.
Ik zou wel duizend redenen kunnen verzinnen van waarom je niet zou mogen weglopen, maar ik denk dat de belangrijkste is, het is niet goed voor jou, mensen zullen je ontzettend missen, ook al lijkt het van niet en mensen zullen gek worden van de zorgen om je. Want er zijn echt mensen die je niet kunnen missen, al lijkt het niet zo.
Je mag me altijd een pb sturen als je er verder over wil praten, want ik denk dat ik wel ongeveer weet hoe je je voelt en misschien kan ik je op de een of andere manier helpen, of misschien helpt luisteren alleen al.
Stay strong! (:

[ bericht aangepast op 14 okt 2017 - 11:17 ]

---

i wanna die with you once or twice.

Thanks iedereen!

---

16 - 09 - '17

MT. Reageer zo op lap.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik zou willen dat ik een oplossing voor je had, maar die heb ik niet...

Je bent een geweldig persoon! vergeet dat nooit!!

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 20:18 ]

---

The thing you do mean something to people -Ncis

Familietherapie? Therapie doet wonderen

---

Nobody Say It was easy

Allereerst vind ik het jammer om te horen dat je je zo voelt! Ik heb zelf jarenlang (nu nog) met een depressief gevoel rondgelopen; door omstandigheden en eigen gedachten, maar het beste is om erover te praten. Misschien met je ouders dat je, je zo voelt? Desnoods met een psycholoog. Praten lost vaak wel een groot deel op.
      Een ander iets wat wellicht zou werken is het niet "toegeven" aan de negatieve gedachten, want er is een verschil tussen zelfmedelijden en het daadwerkelijk "depri" zijn. Probeer de positieve gedachten op te zoeken, de dingen te doen waarvan jij die het leukst vind! Spreek met vrienden af, zo'n beetje alles om je negatieve gedachten weg te laten. Het klinkt heel simpel en dat ik dat "gemakkelijk kan zeggen", ik heb zelf ook altijd gedacht dat het niet zou werken, maar het helpt met tijden dat ik het echt nodig heb.
      O. Nu ik daaraan denk. Genoeg vitaminen innemen. Vitaminen zijn altijd wel goed. Vooral B (Ik neem altijd een potje van B100), want dat werkt echt. Elke dag innemen op een vast tijdstip. Het verbeterd de gedachtegang en maakt meer "anti-stress"gebeuren aan. Probeer dat even een tijdje. Ik weet zeker dat het werkt.

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 20:51 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

@Irma, dankje!
@Bitchcraft, née bedankt. Maar toch bedankt voor je berichtje.
@Fiestar, bedankt voor je bericht, hier kan ik echt nog iets aan hebben!

---

16 - 09 - '17

Graag gedaan! Always glad to help.

Edit; Schroom je vooral niet om me een berichtje te sturen voor advies / tips om erover te praten of als je negatieve gedachten de kop weer opsteken.

[ bericht aangepast op 16 okt 2017 - 23:17 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Fiestar schreef:
Graag gedaan! Always glad to help.

Edit; Schroom je vooral niet om me een berichtje te sturen voor advies / tips om erover te praten of als je negatieve gedachten de kop weer opsteken.

Thanks!

---

16 - 09 - '17