[RPG - 100] Good ol' times [Speeltopic] - Speeltopics

17 feb 2018 - 9:21 Frisk is offline

Frisk 8242

Memories stay forever

ROLLEN

sorry. Als je echt enthousiast bent, mag je me zeker een berichtje sturen

♟ Oeps ⇹ Noah Colins⇹ pleeg(broer) ⇹ 17 ⇹ Marc Forne ⇹ 2
♟ Bosphoramus ⇹ Sage Isabeth Crake ⇹ beste vriendin ⇹ 23 ⇹ Caitlin Stasey ⇹ 2
♟ Tad ⇹ Faye Colins ⇹ pleeg(zusje) ⇹ 17 ⇹ Willa Holland ⇹ 2
♟ Plunkett ⇹ Rosemary Parker ⇹ Girlfriend ⇹ 21 ⇹ Lia Marie Johnson ⇹ 2
♟ Shadowsinger ⇹ Leah Davenport ⇹ (ex-girl)friend ⇹ 20 ⇹ haley lu richardson ⇹ 2
♟ Absolutist ⇹ Ravi Cipiano ⇹ Beste vriend ⇹ 21 ⇹ Jonathan Burger ⇹ 3
♟ Rasalghul ⇹ Grayson Cross ⇹ Kent Ash niet/FBI ⇹ 23 ⇹ Adi Gillespie ⇹ 3

♟ Oeps ⇹ Ash (~~Colins~~) Doe ⇹ 21 ⇹ 1

ROLLENTOPIC PRAATTOPIC SPEELTOPIC

OAKTON

REGELS

Doorheen de RPG

Mijn idee/bedoeling is dat er op verschillende momenten - (kleine) tijdssprongen - informatie over Ash' vooruitgang met jullie gedeeld wordt. Dit gaat waarschijnlijk gebeuren via nieuwsberichten, berichten van & voor de FBI/politie, noodoproepen en gewoonweg stukjes geschreven vanuit het perspectief van mensen die Ash tegenkomen en Ash zelf. Wat het precies is, zal bij ieder bericht duidelijk zijn.
Behalve die 'post' wordt er ook duidelijk bijgezet welk personage wat precies weet en op welk moment (dag & uur) de RPG verdergaat. In de eerste post wordt dit hopelijk ook meteen duidelijk en anders vraag je het maar en dan pas ik het aan (: Het is een beetje experimenteren met RPG, dus hopelijk lukt het en wordt het een tof concept ^^ Wees zeker niet bang om feedback te geven!
Al deze tussenposts zullen ook in het praattopic gepost worden zodat je meteen kan reageren en quoten. Hier in de beginpost zullen ze ook bij elkaar geplaatst worden onder spoilers, moest je een overzichtje hebben. Als het me lukt, wil ik er zelfs een kaartje bijdoen ^^

Naast de gebeurtenissen met Ash, zijn er natuurlijk ook gebeurtenissen met de andere personages, waar de RPG dan ook vooral om draait. Eventuele suggesties worden zeker gewaardeerd! Hieronder plaats ik dan alle ideeën ^^
⇸ Huisfeest
⇸ 4th of July
⇸ Dagje/nachtje aan het meer
⇸ Kampeertrip
⇸ Barbecue
⇸ ...
Er hoeft natuurlijk niet altijd iets aan de gang te zijn, als het ons zo ook lukt, des te beter ^^ Onthou dat interactie tussen personages niet altijd face to face hoeft te zijn: berichtjes via sms of social media kunnen ook!

Uiteraard kan je ook dingen in de whatsapp groep gooien. Als er echt iets belangrijks is, dat je niet wil kwijtraken, post het dan in het praattopic (:
Veel plezier iedereen!

Overzicht tussenposts

ASH DOE OP DE VLUCHT

Maandag 4 juni omstreeks 6u00 (8u00 lokale tijd) is het bericht over de ontsnapping van Ash Doe (21) vrijgegeven. De precieze locatie van de beruchte seriemoordenaar zou al sinds vrijdag 1 juni onbekend zijn. Door een kortsluiting en een brand in het Burgenhartfort waren verschillende beveiligingssystemen een tijd lang uitgeschakeld. Tien gedetineerden konden hierbij hun cellen ongecontroleerd verlaten, acht anderen waren op dat moment in andere gebouwen aanwezig en konden in bedwang gehouden worden.

Het eiland ging in lock down. Tegen zondagavond zaten alle gedetineerden op Ash Doe na, weer in hun cellen. Na een laatste uitgebreide zoektocht en enkele aanwijzingen op het vasteland moesten de autoriteiten concluderen dat Doe niet meer op het eiland aanwezig was en zijn toevlucht had genomen in de kuststad Capeville. De FBI verzoekt de bewoners van de kleine stad rustig te blijven en vooral goed uit te kijken. Lees verder op pg 3.

- Arizona Republic, 4 juni 2017

De man keek naar de lichtjes tussen de sterren. Het waren slecht stipjes: wit. De blauwe en rode waren niet zichtbaar in de verte. Hij wist niet wat er aan de hand was. Of er iets aan de hand was. En het kon hem maar weinig schelen. Het halflege flesje in zijn knoestige hand was vele malen interessanter.
Het was koud. Niet ijzingwekkend, tenenkrullend koud, maar genoeg om je schouders bij op te trekken. Het was ook stil, op de rustige slag van de golven en het ochtendgekrijs van de meeuwen na. Hij zei niet veel, want er was niemand om tegen te praten. Niet veel om over te vertellen ook niet. Het flesje was al snel helemaal leeg en plofte dof neer in het zand, vlak naast de andere.
Het eeuwige ritme van de oceaan werd onderbroken door gespetter, maar de man leek het eerst niet op te merken. Een meeuw, dacht hij, eentje die weer eens een heerlijk hapje tussen het afval had gevonden en niet wilde delen. Hij begreep dat. Pas toen hij zich bukte om een nieuw, vol flesje te pakken, zag hij dat het groter was dan een meeuw. Veel groter.
De man liet het flesje voor wat het was en zwalkte dichter naar de gedaante die het strand op gekropen kwam. Hij was groot en donker, met kleren die zwart zagen door het water. De gedaante strompelde verder, tot de branding enkel nog zijn blote voeten kon raken. Hij plofte neer en bleef doodstil liggen.
De man had verbaasd staan toekijken. Het was noch het weer, noch het uur voor een zwemuitje en hij had niet de indruk dat het een plezierige tocht was geweest. Hij stond een paar meter verder, zonder flesjes bij de hand, en durfde niet meer verder. In de grauwe ochtendschemering kon hij niet veel zien. De gedaante bleek een jongen te zijn, gezicht half in het zand, geen schoenen en een pak dat rood kon zijn, of oranje.
Heel even keek de man weer naar de oceaan, naar de lichtjes in de verte die langzaam verbleekten tegen de opkomende zon. Heel even dacht hij, nee, wist hij zeker waar de jongen vandaan kwam. Maar dat kon niet. De man had zijn hele, miserabele leven in Capeville gewoond en hij kende de golven als geen ander. Niemand kon het tij rond het eiland overleven.
De jongen bewoog. Kreunde eventjes. Verplaatste een arm, trok een been op. En dan draaide hij zijn gezicht naar hem toe, recht naar hem. Ze keken elkaar aan.Zijn ogen waren groen. Dat kon hij wel zien, heel duidelijk zelfs. Hij had nog nooit zo duidelijk gezien dat ogen een kleur hadden, zo diep konden zijn. Zo ontzettend angstaanjagend.
“Hé, vriend,” zei de gedaante met een stem hees door het zand en het zeezout. “Wat is je schoenmaat?” De man strompelde naar achteren toen de jongen zich langzaam overeind duwde. Als hij zich nu omdraaide en gewoon begon te rennen, dan kon hij het veilige beton van de stad makkelijk halen. Hij wilde wel, echt wel, maar hij kon niet. Iets hield hem tegen. Iets in dat groen, in het grauwe zand en het koperkleurige bloed verlamde hem. De jongen kwam dichterbij.
Het was koud, maar Ash begon het al warmer te krijgen. Het was ook stil, op de rustige slag van de golven en het ochtendgekrijs van de meeuwen na.

Zondag 3 juni 2017

SITUATIE RPG

⇸ 4 juni 2017, 10 uur 's ochtends (Arizona).
⇸ De krant is in de handel en op het internet terug te vinden. Iedereen is op de hoogte
⇸ In Maine is een man in het ziekenhuis opgenomen met slagen en verwondingen. Hij verkeerd in shock, waardoor er niets zinnigs uitkomt. Hij mist zijn schoenen en jas, en werd nat, beschonken en onderkoeld teruggevonden op het strand om 9 uur. De FBI vermoedt dat Ash bij het incident betrokken was, maar houdt dit wegens onzekerheid achterwege voor het publiek.

Update A.D.

Gezicht herkend bij woninginbraak, 5km ten Z. v/ Capeville. 2 gewonden, 1 dode. Eigendommen ontvreemd: Trekrugzak met inhoud (rapport), groot keukenmes & zakmes. A.D niet meer gespot sinds 9u56, vermoedelijk in Z. richting. Rapport volgt.

Ze wilde wat melk gaan halen. Met honing, als ze aan de kast kon. Ze was bijna in de keuken toen ze hem hoorde. Een rits, een zwakke bons, een zucht, meer niet. Het duurde niet langer als het moment waarop ze in haar bewegingen bevroor en stokstijf onderaan de trap bleef staan. Daarna hoorde ze enkel haar eigen gejaagde ademhaling en haar hart dat gespannen in haar borst klopte.
Misschien had ze het gedroomd. Dat deed ze wel vaker. Zeker als ze gespannen was, zoals voor de trektocht die ze morgen zouden beginnen. Daarom had ze melk nodig. Liefst met honing. Ze luisterde nog voor wat uren leek, maar eigenlijk niet langer dan een minuutje duurde. Niets. Ze kon nu wel het licht aandoen. Met een luipaardsprong belandde ze naast het knopje, maar toen ze het aanklikte, bleef het donker.
Bonk.
Was dat haar hart? Tegen beter weten in klikte ze het knopje omlaag en weer omhoog. Niets. Donker. Eng.
Bonk.
Bonk.
Was dat haar... Ze wilde gillen, maar een grote en koude hand benam haar de kans. Ze voelde hoe het sterke lichaam haar van de muur wegtrok en tegen zich aandrukte, terwijl een zachte fluistering haar oor kietelde: "Shh." Hij trok haar naar achteren, weg van de keuken en de trap. Ze schopte met haar hielen tegen de grond, maar hij tilde haar gewoon op. Ze kon zijn spieren voelen spannen, terwijl ze machteloos aan zijn armen trok.
"He, fuck, hou je toch stil, niña," siste hij, maar hij was er te laat mee.
"Sophie?" hoorde ze haar vader bovenaan de trap. Het lichtknopje klikte, maar het bleef nog altijd donker. Ze kon in de schemer van de ramen de onderste treden van de trap zien. Ze hoorde haar vader de trap afdalen, klaar om haar te komen redden. De handen om haar mond en om haar middel voelden koud aan. Ze zag een paar benen verschijnen op de trap. De man achter haar hield zijn adem in en liet haar middel los. Ze zag nu ook de schouders van haar vader. Haar mond was vrij. Zij was vrij.
"Papa!" gilde ze, met een nieuwe luipaardsprong. Het was niet ver genoeg, de kou greep haar arm, haar middel, haar keel. Ze hoorde haar vader schrikken en de woonkamer inlopen. Ze hoorde haar naam.
Het licht sprong aan.

MEH - Maandag 4 juni 2017

SITUATIE RPG

⇸ GEEN tijdssprong
⇸ 4 juni 2017, 10 uur 's ochtends (Arizona).
⇸ Berichtje aan alle FBI-agenten die werken aan de case. Media is nog niet op de hoogte gesteld.

[ bericht aangepast op 28 feb 2018 - 0:54 ]

Mhm?

25 maart 2018 - 21:59 reguluswife is offline

reguluswife 37248

LEAH DAVENPORT
ex-girlfriend || twintig || with Ravi || at Ravi's house

you can better be totally ridiculous than totally boring

"We kunnen nog even hier blijven..."
Ik glimlach en ga tevreden verder met het eten van mijn pannenkoeken. Vroeger of later zou Ravi waarschijnlijk wel echt naar de diner willen, maar ik stelde het liever nog even uit. Ravi is nu al half-hysterisch. Naar de diner gaan zou hem enkel hysterischer maken, vooral als Rose er ook zou zijn.
"Ik had gelijk, je bent écht een monster."
Ik kijk verontwaardigd op naar hem, terwijl er niet geheel charmant een stukje pannenkoek uit mijn mond steekt. "Owda iiw ban pawekoebe hjow?" vraag ik, opnieuw met mijn mond. Soms zijn mijn manieren ver te zoeken, maar er is hier nu toch verder niemand behalve Ravi, dus whatever.
"Wat wil je doen vandaag, Lee? En alsjeblieft, eet eerst je mond leeg, kind, wat moet ik met jou? Gisteren was het allemaal kusjes, sexy en verleiding en vandaag laat je me je vermalen eten zien."
Ik steek mijn tong naar hem uit, express vol met vermalen eten waar Ravi het over heeft, waarna ik de laatste hap wegslik. "Ik ben altijd sexy, Ravi. Het is erg kwetsend dat je dat niet vindt." Ik zet een pruillipje op, om vervolgens een stukje bacon dat nog op mijn bord ligt naar zijn hoofd te gooien. "En wat wil ik doen? Het is niet vakantie, dus helemaal niks eigenlijk. Of jij moet iets heel graag willen doen, op naar de diner gaan na dan?"

To the stars who listen — and the dreams that are answered

26 maart 2018 - 16:48 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

RAVI CIPIANO

21 • Ash' (ex) BF • @ Home, Kitchen • & Leah

'Owda iiw ban pawekoebe hjow?'
Ravi maakt een zwaar overdreven gebaar alsof hij over z'n nek gaat — desondanks heeft hij een grote glimlach op zijn gezicht.
'Ik ben altijd sexy, Ravi. Het is erg kwetsend dat je dat niet vindt. En wat ik wil doen? Het is vakantie, dus helemaal niks eigenlijk. Of jij moet iets heel graag willen doen — op naar de diner gaan na, dan?'
Ravi had op het punt gestaan om als antwoord te geven: 'naar de diner gaan', waardoor hij mokkend zijn mond sluit door Leahs laatste woorden daarover. Grommend vist hij het toegeworpen stukje bacon van zijn vriendin uit de lucht, waarna hij het snel in zijn mond stopt en geniet van de meer dan bekende smaak. Nadenken over de tweeling, stapt hij op Leah af.
'Oh, mejuffrouw Davenport — ik heb verschillende dingen die ik wil doen, maar we hebben net allebei onze kleren aan.' Ravi's grijns zegt meer dan genoeg. 'Omdat het je eerste dag terug is Oakton, mag jij kiezen. Buiten? Eten? Film? Alhoewel eten overal wel bij ingegrepen zal zitten, jou kennende.'
Ravi leunt naar voren over de ontbijtbar en duwt zijn lippen op die van Leah. Zuchtend trekt hij zich terug, wensend dat ze gewoonweg in bed konden blijven en de wereld niet onder ogen hoeven te komen vandaag.
'We kunnen ook gamen. Maar ik waarschuw je: ik heb geoefend, heel erg veel. Dus ik maak je helemaal in.'
Ravi wiebelt uitdagend met zijn wenkbrauwen omhoog en omlaag naar Leah, wetende dat ze een uitdaging nooit ofte nimmer zou kunnen weerstand van hem. Grijnzend plant hij zijn beide handen op het blad van het aanrecht.
'Ik wed om mijn mooiste Star Wars tshirt.'

There is nothing in this universe you need more
——— than Jesus Christ
(and paint, Star Wars and taco's).

•

15 april 2018 - 15:28 Elentiya is offline

Elentiya 12417

——————————————————————————

——————————————————————————

Grayson Cross

”Not everyone ~~likes~~ me, but not everyone matters.“

• 23 • FBI (rookie) • Outside, with Noah •

”Euh,” mompelde Noah. “In de zomermaanden is het meestal wel wat drukker, omdat de hitte dan nog meevalt. Nu valt het 's middags nog wel mee, gok ik. En anders zitten de meesten bij het meer.”Heel even leek hij te twijfelen voor hij verder ging en ergens had ik al een vermoeden waarom. Ik zei echter niks en nam genoegen met wat de jongen dan ook zei, puur omdat ik nergens op wilde aansturen. Die tactiek was eerder weggelegd voor mijn vader, met name wanneer het niet nodig was. “Maar het is inderdaad wel wat stil nu. Geen idee waarom.” Ik knikte kort en blikte opnieuw een keer rond terwijl ik Noah de juiste richting in volgde. Het was misschien ergens niet moeilijk te raden waarom het nu zo rustig was, maar Noah’s antwoord — of hij nu wilde of niet — bevestigde dit precies. Een nieuwe vraag drijft dan ook naar boven, maar ik slik hem in als ik zie dat de jongen langs me verwoed bezig is op zijn telefoon. Daarom steek ik mijn handen in mijn broekzakken en volg de jongen zwijgzaam richting de plek van onze bestemming.
”Meisjes,” klinkt het dan na een paar stillen minuten en ik zie de grimas die Noah op zijn gezicht heeft staan. “Degene die na een wilde avond de hint niet begrepen hebben?” Ik weerspiegelde haast direct zijn grimas en schudde licht met mijn hoofd. Ik had er helaas wat ervaring mee en werd alweer kriegelig aan de gedachten dat het weer stond te gebeuren. Ik bedoel, zo moeilijk kon het toch niet zijn als je aangaf dat er verder niks te halen viel?
”Hé, man, ik moet je even waarschuwen. Je bent nieuw hier, en ze zijn hier niet zo gek op nieuwe gezichten. Heel het gedoe met de media de laatste jaren en zo. Zeker vandaag zal je wel wat blikken krijgen en gemompel horen, maar je kan het negeren. Niemand bijt hier,” zegt Noah, eens we de diner bereikt lijken te hebben. “Ik zou je graag meenemen naar mijn zus en, euh, vriendin, maar vandaag gaat dat wat moeilijk. Ik weet niet of het…” Noah hoefde zijn zin niet af te maken om duidelijk te maken wat hij bedoelde, zijn gezicht verried namelijk al genoeg. Ergens kon ik het me dan ook wel voorstellen; niemand zat op dit moment te wachten op een nieuw gezicht. En al helemaal niet de zoon van een smeris, laat staan een die er zelf is — ook al was dat een feit die ze nog niet wisten en welke ze, als het aan mij lag, voorlopig ook nog niet te weten kregen. In dit soort situaties was ‘vrienden maken’ al niet makkelijk.
Ik volg Noah echter toch naar binnen en hoewel de jongen direct naar een tafeltje snelt waaraan twee dames zitten, blik ik een keer de diner rond. Voor even voel ik hoe de ongemakkelijkheid me bekruipt als er inderdaad wat blikken mijn kant op komen en een enkeling zelfs al direct aan het mompelen gaat. “Dit wordt nog wat,” mompel ik haast in mezelf en schud de gedachten vervolgens van me af. Ik kon nu twee dingen doen, of ik ging moederziel alleen aan een tafeltje zitten óf ik besloot toch om bij Noah en de twee dames plaats te nemen. Ik besloot het laatste, waardoor ik me net een verloren puppy voelde die pas bij zijn moeder weg was.
Ik bestelde onderweg naar hun tafeltje een gezond ontbijt en bleef vervolgens bij het desbetreffende tafeltje staan. “Is het heel erg als ik hier kom zitten?” vroeg ik voorzichtig en krabde vervolgens even in mijn nek terwijl ik een scheve glimlach op mijn lippen plaatste. “Ik ben Grayson trouwens. Jullie vriend Noah heeft me de weg gewezen, want ja.. nieuw hier..” Een tikkeltje ongemakkelijk bleef ik staan. Normaliter kostte het me minder moeite, maar nu gezien de omstandigheden ook voelde het alsof ik iets onderbrak wat niet onderbroken mocht worden.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

23 april 2018 - 17:43 Tad is offline

Tad 3475

faye ~~faerie~~ colins

Rose vertelde hoe ze was afgestudeerd, maar de details van haar verhaal gingen volkomen langs Faye heen. Het was niet dat het verhaal van de blondine haar niet interesseerde of dat ze het haar niet gunde. Integendeel, ze zou waarschijnlijk in elke andere situatie enthousiast aan haar lippen gehangen hebben om elk kleinste detail boven te krijgen, maar op dit moment leek het onmogelijk om zich erop te focussen. Als een soort mantra herhaalden de krantenkoppen zich door haar hoofd en ze vroeg zich af wat ze had fout gedaan om al deze shit weer over zich heen te krijgen.
Pas toen ze iemand naast zich voelde schuiven, werd haar gepeins onderbroken. Een schuine blik leerde haar dat het Noah was en een opluchting gonsde door haar lichaam. Zelfs zonder een woord gewisseld te hebben, voelde het op een vreemde manier veilig om in zijn aanwezigheid te verkeren, zelfs al was hun band niet meer zo hecht als hoe deze ooit was geweest. Voorzichtig reikte haar hand vanonder te tafel naar de zijne, zoekend naar steun. Haar mond opende zich om hem te begroeten, maar woorden bleven uit toen Rose haar blik overduidelijk op een andere man had gericht. Ze fronste.
"Verhuisd, volgens mij. Zoon van een smeris." Ze wist wel zeker dat ze de jongeman eerder had gezien, maar meer zinnigs dan dat kwam momenteel niet in haar op. Zelfs zijn naam was haar ontschoten. Ze hoorde hoe Rose aan hen vroeg hoe het ging, maar negeerde deze vraag toen ze zag hoe de man was gevolgd. Hij leek zichzelf niet helemaal op zijn gemak te voelen. Het zou een leugen zijn als ze niet zou zeggen dat zij deze situatie niet ook ongemakkelijk zou vinden, want praten met iemand die Ash nooit had gekend zoals zij dat hadden gedaan, was iets wat haar ontzettend op de zenuwen zou werken. Daarnaast maakten nieuwe mensen haar sowieso al nerveus, want ze was nooit zo sociaal geweest als haar tweelingbroer. Misschien was het echter juist wel daarom dat de volgende woorden haar mond verlieten; de wetenschap hoe het voelde om buitengesloten te worden.
"Tuurlijk. Faye — Noah is mijn broer. Ik eh, volgens mij spraken we eens tijdens de verhuizing. Dat oké gegaan?" Ze perste er een glimlachje uit, maar had niet het idee dat dit ontzettend hartverwarmend overkwam. De stilte die volgde, voelde dan ook ongemakkelijk en het was haast een opluchting toen haar mobiel trilde. Ravi. Snel stuurde ze wat terug.

To: Ravi
@Suzies. Iedereen staart.Slechtste keuze ooit. Wbj?

Met het moment dat ze haar mobiel wegstak, blikte ze de tafel rond. Met Grayson erbij peinsde ze er niet over om de naam 'Ash' te laten vallen, maar op een ander onderwerp kwam ze niet. Men zou verwachten dat ze hier een stuk geoefender in zou zijn, aangezien het onderwerp 'Ash' tot vandaag in huize Colins op elke mogelijke wijze ontweken werd. Dit viel echter flink tegen.
"Hoe eh... was het feestje gisteren?" vroeg ze dan maar aan Noah, alsof ze daadwerkelijk geïnteresseerd was in wie hij nu weer had binnengedraaid. Ze wisten allebei wel beter dan dat.

She's imperfect but she tries

Index RPG Actieve Topics Zoek