[RPG • 250] Class of 1986 • Speeltopic O1 - Speeltopics

• CLASS OF 1986 • 2019 - Waarschijnlijk heeft iedereen wel eens gehoord dat het 'vroeger allemaal beter was'. Iedereen kijkt wel eens terug op de goede oude tijd, toen alles veel simpeler leek te zijn. Van ouderen tot volwassenen met gezinnen tot tieners, iedereen kan wel meerdere verhalen ophalen waardoor het allemaal zo mooi leek. Maar er wordt natuurlijk ook nagedacht over keuzes en hoe het allemaal anders had kunnen lopen als je andere keuzes had gemaakt. Maar wat als jij de kans krijgt om de start van je volwassen leven opnieuw te doen? Maak jij dezelfde keuzes die leiden tot hetzelfde leven, of doe je er alles aan om een nieuw pad op te gaan... Los Angeles ~ 1985 - Het is 2 september, wat voor duizenden leerlingen betekent: Back to school. Voor een grote groep leerlingen van Evermore High School is dit het begin van hun senior year. Een aantal leerlingen wordt met een grote shock wakker en dit heeft een goede reden. Tijdens het slapen lijken ze ruim 30 jaar terug in de tijd te zijn gegaan, terug naar hun senior year waar ze nog zo vaak over hebben verteld. Er lijkt geen weg terug te zijn en het aan anderen vertellen zou geen nut hebben. Wie zou ze geloven? Het klinkt ook wel heel raar. Ze kunnen niks anders doen dan het voor nu accepteren en meegaan in de goede oude tijd die ze zo goed kennen. Voor sommigen kan dit een kans zijn om deze mooie tijd enkel te herleven, voor anderen een mogelijkheid om andere keuzes te maken. Betere keuzes, die je leven kunnen veranderen en deze keer voorgoed..

---

• PERSONAGES • • Samantha Ann Roman ~ 18 ~ Princess ~ 1.1 - Dacre • Darla Elizabeth Myers ~ 17 ~ Smart outgoing rebel ~ 1.2 - Hargreeves • Heather Mei Song ~ 17 ~ ? ~ 1.4 - Venustic • [R] Ashley Andrea Mansfield ~ 17 ~ Mrs. Perfect ~ 1.3 - Djablo • Elizabeth Wilson ~ 18 ~ The girl with the blue hair ~ 1.4 - M00NCHILD • Scott Russel Andrews ~ 17 ~ Shy hopeless romantic ~ 1.2 - Hargreeves • Jessie Brandon Walker ~ 18 ~ Social Butterfly Jock ~ 1.4 - Hargreeves • Billy Steve Summers ~ 19 ~ Too cool for a status ~ 1.4 - Easier • [R] Awsten Brandyn Riley ~ 18 ~ The anarchistic tortured artist ~ 1.4 - Easier • Casey Daniel Donahue ~ 18 ~ Invisible Bandgeek > Badboy Extraordinaire ~ 1.4 - Hanson • Alex Strain ~ 19 ~ The rich and popular guy ~ 1.3 - xMalyshka • Nathan Walker ~ 18 ~ Mr. Perfect ~ 1.3 - L_Linda • Jerome Timothy Harris ~ 17 ~ Bad News ~ 1.4 - KIaus

---

• BEGIN • • 2 SEPTEMBER 1985 • •• Los Angeles - Sunny ~ 25°C - Around 9:00 •• De eerste schooldag staat voor de deur. Wekkers gaan weer af of je wordt uit dromenland gehaald door je ouders, om 10:00 zal Evermore High School weer zijn deuren openen voor het nieuwe schooljaar. Dus of je nou nog een kater hebt van de vorige avond of per ongeluk 34 jaar terug in de tijd bent gereisd, je moet weer je normale routine op gaan pakken. Toch is het niet allemaal slecht. Vanavond zal een vooraanstaande senior het eerste feest van het schooljaar geven, doordeweeks maar het is nu eenmaal een oude Evermore traditie om het jaar goed te beginnen.. So now.... Get ready for your senior year (again?)

---

• REGELS • • Minimaal 200 woorden per post, dit is makkelijk te doen • Hou rekening met de tijd waarin de rpg zich afspeelt! • Reageer minimaal een keer per week, als dit echt niet kan geef het dan gerust door • We sluiten niemand buiten! • Ruzie in de RPG zelf is prima, maar vecht het OOC maar uit in PB's (; • OOC in het praattopic • 16+ is toegestaan, maar geef het aan • Niemand is perfect! • Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.

---

El Diablo.

18 - At school - With Jessie

Waar Awsten dezelfde lelijke cremé witte muren en dezelfde gesloten massief metalen deur van zijn muffe cel verwachtte, stond hij toen hij zijn ogen opende ineens oog in oog met een muur welke volgeklad was met zijn eigen "kunst". Het had verdacht veel weg van de muur in zijn vroegere slaapkamer, waar zijn moeder hem de vrijheid had gegeven zijn eigen kamer te decoreren. Hier was natuurlijk een spuitbus verf aan te pas gekomen om een heel kunstwerk met grafitti te maken. Voor een moment dacht hij dat hij gewoon weer eens een vage droom te hebben, echter leek hij op te kunnen staan en rond te kunnen lopen in deze droom. Het zette Awsten aan het denken. Zou iemand al deze moeite hebben gedaan hem in de zeik te nemen? Dat leek hem sterk. Was hij zomaar in Back To The Future beland? Dat leek hem ook sterk maar het klonk ergens logischer dan de eerste optie. Awsten besloot voor de gein maar even iets te checken. Hij wist nog precies de badkamer te vinden en stond daar tot zijn verbazing oog in oog met een zo'n dertig jaar jongere versie van ziczhelf. "Holy fucking shit..." mompelde hij en kon het niet laten zijn handen even over zijn gezicht te laten glijden. Dit moest een vage droom zijn of iemand moest hem gedrogeerd hebben... Eerlijk gezegd kon het hem momenteel niet zo heel veel schelen of het nou wel of geen droom was, hij was, voor hoe lang het ook zou mogen duren, vrij. Vrij om te gaan en staan waar hij wilde na vijftien jaar opgesloten te hebben gezeten. Hij twijfelde geen moment. Zeker weten dat hij het meeste uit deze droom ging halen. Hij wist nog precies waar zijn autosleutels lagen en griste deze mee. Eenmaal in de woonkamer aangekomen begroette hij snel zijn ouders en vertrok hij vervolgens naar school. Niet omdat hij nu ineens de voorbeeldige leerling wilde gaan spelen maar omdat hij eerlijk gezegd wel heel benieuwd was om zijn vroegere klasgenootjes weer te zien. Eenmaal aangekomen op school schoten hem meteen weer allerlei herinneringen te binnen. Hij had nogal een... rijke historie op deze school. Hij stapte uit en voor hij de kans kreeg eens even goed rond te kijken bleef zijn blik haken op een bekende auto. Het zien van de auto liet een immens pijnlijke steek achter in Awsten zijn hart. Het was Jessie zijn auto. Dezelfde auto die iets meer dan dertig jaar geleden in de prak werd gereden door een andere bestuurder en Jessie voorgoed van hem ontnomen had. Awsten was altijd al een moeilijke gecompliceerde jongen geweest maar er was één iemand die zijn gedachten, ook al was het maar voor even, stil wist te krijgen en dat was Jessie. Natuurlijk hield Awsten van zijn familie maar hij geloofde niet dat hij ooit meer van iemand gehouden had dan van Jessie, zelfs dertig jaar later niet. Aan de ene kant was het eigenlijk best wel triest dat hij nooit over zijn schoolliefde heen gekomen was maar Jessie had gewoon zoiets speciaals gehad... Hij was de eerste en daarmee ook gelijk de enige die ooit voor Awsten opgekomen was en die oprecht lief voor hem was. Enkele seconden later kwam Awsten tot het besef dat niet alleen Jessie zijn auto op het terrein aanwezig was maar ook Jessie zelf... Awsten zijn ogen werden groot en hij voelde zijn hart in zijn schoenen zinken. Het was wel duidelijk dat hij terug was beland in 1986 maar hij had geen idee welke datum het was. Blijkbaar was het een datum voor... voor Jessie zijn ongeval. Awsten zijn ogen vulde zich onbewust met tranen terwijl hij naar de jongen staarde. Zo te zien had hij gezelschap bij zich, Nathan. Awsten kon zich nog goed herinneren dat hij niet zo'n goede relatie had met deze jongen. Toch zou niets en niemand hem ervan kunnen weerhouden Jessie in zijn armen te vliegen. De jongen was er al meer dan dertig jaar niet meer en Awsten is nooit echt over zijn dood heen gekomen. "Jessie...?" kwam er al krakend en piepend uit Awsten zijn mond eenmaal hij de jongen zijn richting op liep. Ook al kon Awsten zijn emoties als geen ander onderdrukken had hij nu toch echt moeite met niet in tranen uit te barsten. "Jessie..." zei hij zacht, haast vol ongeloof en liep nog dichter naar de jongen toe. "Ik... Ik heb je zo gemist..." mompelde hij zacht en eenmaal hij de jongen zijn gezicht van dichtbij kon besturen ontstond er een brede glimlach op zijn gezicht. Hij had de jongen al zo lang niet meer gezien dat hij bijna vergeten was hoe aantrekkelijk hij ook alweer was. Hij keek hem voor enkele seconden nog stom verbaasd aan alvorens hij hem in zijn armen vloog. Awsten had geen idee of het nog steeds een droom was of op een of andere verknipte manier de realiteit maar het kon hem niets verschelen. Hij vond dat hij het recht had de jongen die hij zo gemist had na zo'n lange tijd te omhelzen. Als het de Nathan was uit het verleden die er nu naast stond zou hij vast stomverbaasd zijn. Waarschijnlijk was het de eerste dag na de vakantie dus had Awsten de perfecte dekmantel voor zijn reactie. Echter had Awsten Jessie meerdere jaren moeten missen inplaats van een paar weekjes.

---

How far is far

JESSIE BRANDON WALKER

Nathan kreunde toen ik over de lessen begon wat me amuseerde, na twee volle maanden luilekkeren in de zetel of gewoon rond te gangen deelde ik zijn lak aan enthousiasme ook wel. Echter verheugde ik me er wel naar, ik had lang genoeg op mijn achterste gezeten, het was tijd dat ik terug op het football veld stond en Evermore High eindelijk naar de overwinning bracht met Nathan aan mijn zijde.“Hou op zeg,” “Zo bruut hoef je me ook niet terug te trekken in het schoolleven.” bromde Nathan en ik lachte even waarna ik de auto parkeerde . Toen ik Het onderwerp Ashley bovenhaalde leek Nathan's mood echter wat te veranderen. Misschien had ik het beter niet bovengehaald. “Nee,” Zuchtte mijn beste maatje, “Ze wil niet meer met me praten, dat heb ik je al gezegd.” en knikte en zweeg. Hierdoor bracht ik het onderwerp maar weer naar onze geliefde school en grijnsde Nathan.
“We gaan er een topjaar van maken, Jes,” zei hij dan ook wat me breed deed grijnzen en ham bij zijn schouder beet nam. "Zeker weten! Last year best year." zei ik tevreden en stapte mijn wagen uit waarna ik mijn varsity jack wat goed trok. “En jij?,” vroeg Nathan plots waardoor ik hem even vragend aankeek. “Hoe staat het met jouw vlam?” vroeg hij me plots waardoor ik hem wat verrast aankeek en zachtjes lachte. Ik leunde wat tegen mijn auto aan en wreef even bedenkelijk over mijn kin. Ik moest mijn best doen om niet on de spot te gaan zwijmelen over Awsten. " We zijn nog aan het daten, maar ik vind hem wel echt leuk, dus wie weet ." zei ik toch een beetje blozend al schrok ik me rot toen ik plots een bekende stem achter me hoorde. "Jessie...?" ik draaide me om en mijn hart zakte me bijna in mijn schoenen. Asten stond achter me, met tranen in zijn ogen, hij leek er diep door te zitten. "Jessie..." vervolgde hij zacht en liep dichter naar me toe "Ik... Ik heb je zo gemist..." ik knipperde even niet wetend wat er aan de hand was ik opende mijn armen wat en de jongen omarmde me na enkele seconden meteen. "Hé rustig maar. Wat is er aan de hand?" vroeg ik de jongen rustig en wreef rustig door zijn haren heen waarna ik me even verontschuldigend naar Nathan omkeek. Ik keek weer naar Awsten en drukte een zacht kusje op zijn wang. "Zullen we na school wat gaat drinken ? " vroeg ik de jongen voor me die zo verdrietig en blij leek te zijn. Ik had hem ook wel gemist, maar he tleek me wel wat te overvallen. Ik liet Awsten voorzichtig los en hield mijn arm wel rond zijn middel en draaide me naar Nathan om die waarschijnlijk wel een verklaring hiervoor verdiende. Ik schraapte mijn keel even. "Nathan, dit is dus Awsten, de jongen die ik aan het daten ben, en Awsten dat is Nathan , één van mijn beste vrienden." zei ik met een klein glimlachje.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Ik wist zeker dat Scotty hetzelfde had meegemaakt als ik, toen hij het bevestigde met zijn woorden. Ja, ik ook. Natuurlijk dacht Scott er meteen wetenschappelijk over. Dat kon ik nu echt niet. Ik kon er gewoon helemaal niet bij en werd helemaal gek. Scotty was de meest rationele persoon die ik kende, maar zelfs hij leek van het padje af te zijn door dit voorval. "Ik heb echt geen idee, Scotty. Ik ging slapen met de zorgen om een zakendeal en werd wakker met de zorgen om een baby." Ik legde mijn handen op zijn schouders, om hem steun te geven maar zelf ook steun te zoeken. "Ik ben zo blij dat je er bent. Als ik dit alleen had moeten doen zou ik echt door zijn gedraaid." Hij had wel gelijk dat we waarschijnlijk niet de enigen waren, maar je kon moeilijk aan iedereen gaan vragen of ze van de toekomst kwamen. "Is er niet iets wat echt cool is in onze tijd wat het hier nog niet is? Dan kunnen we toch nog redelijk onopgemerkt zorgen dat de anderen ons kunnen herkennen en aanspreken. Ik heb alleen echt geen idee wat cool is in Amerika." Michael was inmiddels ook al boven de dertig en woonde al jaren in het buitenland. Dat was ook maar beter, al miste ik hem wel. "Zullen we gaan? Anders komen we te laat?" Ik wist niet of Scotty in staat was te rijden, maar hij was ook hierheen gereden, dus het zou wel goed komen. Daarbij had ik nooit mijn rijbewijs gehaald, dus hij zou wel moeten rijden. Vroeger moest ik altijd fietsen, met de bus, of een lift regelen, terwijl ik in de toekomst dat meestal ook wel deed, maar ook gewoon een taxi kon bestellen, of voor zaken zelfs een auto met chauffeur van een van de de hoge heren soms mocht gebruiken. Ik keek even in mijn rugzak en zag daar de bekende dingen in: Boeken, pen, schrift, drugs, en een aantal half ingevulde doktersbriefjes. Typisch. Ik trok de rits weer dicht en keek Scotty nogmaals aan. "We komen eruit, okay? Binnen no-time liggen we weer in onze eigen bedden, kan jij weer naar je werk en ben ik hopelijk niet in de problemen gekomen door mogelijke afwezigheid." Ik had geen idee hoe tijdreizen werkte, en de tv shows waren het er ook niet echt over eens als ik Michael mocht geloven. Die wist daar veel meer van dan ik. Maar goed, eerst moesten we maar naar school zien te komen, want als dit permanent was wilde ik niet dat Scott zijn toekomst zou verpesten door dit voorval.

---

Bowties were never Cooler

---

Afwachtend keek Nathan Jessie aan, die even over zijn kin wreef. “We zijn nog aan het daten, maar ik vind hem wel echt leuk, dus wie weet.” Nathan wist het nog goed toen Jessie uit de kast kwam, en hij voor het eerst hoorde dat Jessie op jongens viel. Dat was wel even slikken geweest, al was Nathan er toch vrij snel aan gewend geraakt. Al snel wist Nathan niet beter en was het eigenlijk alsof het nooit anders was geweest. “O ja?,” vroeg Nathan grijnzend. “En wie is…” Voor Nathan kon vragen wie de gelukkige is, werd hij onderbroken. "Jessie…?” Jessie draaide zich om, en Nathan volgde zijn voorbeeld. Toen hij zag wie er achter hen stond, kon Nathan het niet laten met zijn ogen te rollen. O God. Awsten. Die kneus. Nathan leek haast verbouwereerd toen hij zag dat Awsten tranen in zijn ogen had staan. “Jessie… Ik… Ik heb je zo gemist…” Awsten liep naar Jessie toe, en de twee omhelsden elkaar. Fuck, Awsten was toch niet Jessie’s date? Schijnbaar wel. De twee maakten een afspraakje, Jessie drukte een kus op zijn wang. En toen draaide Jessie zich naar Nathan om, met zijn hand om zijn middel, en sprak de gevreesde woorden uit: “Nathan, dit is dus Awsten, de jongen die ik aan het daten ben, en Atwsten dat is Nathan, één van mijn beste vrienden.” Een glimlach verscheen zowaar op Jessie’s gezicht. “Juist,” zei Nathan zwakjes. Hij had er echt absoluut geen problemen mee dat zijn vriend homoseksueel was en hij vond het ook echt niet erg om Jessie met een andere jongen te zien, maar Awsten… Hij kon dat joch niet uitstaan, en hij zou er absoluut niet verbaasd van opkijken als dat andersom ook zo was. Moest hij dit nu tegen Jessie zeggen of kon hij er beter even mee wachten? “Ja…,” begon hij opnieuw, maar iets beters kon hij niet verzinnen. Daarom knikte hij maar met zijn hoofd naar de hoofdingang. “We euh… We komen te laat,” zei Nathan daarom maar. Nathan herinnerde zich dat hij zich daar nooit ook maar één seconde druk om had gemaakt, maar iets beters kon hij niet verzinnen. “Laten we maar gaan.” Hij vermeed het om Jessie aan te kijken, pakte zijn tas en liep voor hen uit naar het gebouw.