Hey there,
Over een maand word mijn moeder 50 jaar. Een bijzondere leeftijd! Drie jaar terug bedacht ik iets leuks. Bij mijn vader maakte ik een grote grabbelton met gekkigheid en maar dat aparte niet voor mama.
Zij heeft best veel familie en vrienden die zij niet vaak ziet. Dus wilde ik een boekje maken waarin zij iets konden doen. Een felicitatie, foto, stukje tekst, herinnering of een wens. Geheel naar wat diegene wilde. Een half jaar geleden iedereen gemaild en gestuurd en bevestigingen ontvangen. Een maand terug en twee weken terug een herinnering.
En nu bijna niks... Ik word zo verdrietig. Heel de schoonfamilie van mama heeft niks ingeleverd. Haar eigen broer heeft niks ingeleverd.
Ik baal zo ontzettend. Ik probeer het los te laten, liever een boekje gevuld met echte liefde dan gedwongen. Maar het doet pijn, zeker omdat ze nu niet het grote tuinfeest kan geven waar we op gehoopt hadden. Daardoor had ik extra gehoopt dat mensen alsnog wel iets zouden sturen maar nee.
Dus ja lekkere familie heb ik. Zelfs mijn broer moet nog wat inleveren en doet moeilijk.
Ik heb nu alleen wat van haar moeder, haar tante en nichtjes waarmee we heel close zijn, wat collega's en vrienden.
Zo dat ben ik weer even kwijt 
Dank voor het lezen
Change is for weirdos ~ Niall Horan
Was echt een super leuk idee en dan krijg je dat... Maar ja, idd liever wat oprechte liefde dan het af te dwingen.
