|
Snoepgoed, hetgeen wat nu bovenaan zijn lijstje van te regelen items stond. Het zou moeilijk worden in een stad waar al het eten schaars was, maar met de extra klussen die hij had weten te verkrijgen had hij wat extra geld te besteden en de oplichtende gezichten van de kinderen zouden de moeite waard zijn. De blokkade van West-Berlijn was haast een geluk bij een ongeluk. Meer vraag voor valse papieren waarmee mensen toch de grens over konden steken, waar hij nu met gemak meer geld voor kon vragen. Enig schuldgevoel bekroop hem toen hij naar het jonge kind voor zijn neus keek. De blokkade betekende ook geen gas, geen elektriciteit en minder eten voor de kinderen in Aloisia’s weeshuis. Nu, met de zomer voor de deuren, met warmte en lange dagen gevuld met zonlicht waren die eerste twee nog niet geheel een probleem. De kleintjes lagen in bed voor de zon onderging en de zon was al op wanneer ze weer wakker werden, van duisternis door gebrek aan licht in de avond zouden ze niet bijzonder veel last hebben. Echter als de winter kwam… De blokkade was er een week, maar in de oorlog had wel gebleken hoe volhardend de Soviets konden zijn en Misha had weinig hoop dat de blokkade net zo snel zou verdwijnen als deze er gekomen was. Hij was er nog niet over begonnen tegen Aloi, niet willende dat ze zich nog meer zorgen zou maken. Stilletjes voegde hij nog een item toe aan zijn lijst: een los gasstel, als deze ergens te vinden waren.
”Verhaaltje?” vroeg een jong stemmetje aan hem, zijn gedachtes onderbrekend. Als iemand hem nog geen twee jaar geleden had verteld dat hij nu de haren aan het borstelen zou zijn van een jong kind die niet eens van hem was, dan had hij diegene hard uitgelachen.
”Bijna, nog even geduld,” murmelde hij, terwijl hij de laatste blonde lokken glad borstelde. Hij had niet verwacht dat zijn engelengeduld tijdens het snipen zich ook op deze manier kon uiten. Hij tilde Hannah op, legde haar in het bed neer en stopte haar aan alle kanten stevig in, zodat ze niet uit bed zou vallen als ze ’s nachts weer geteisterd werd door een nachtmerrie. Het jonge meisje vroeg wederom om een verhaal en hoewel hij eigenlijk al op weg hoopte te zijn naar de pokerclub met Aloi, kon hij met geen enkele mogelijkheid ‘nee’ zeggen tegen de hoopvolle blik op het gezichtje. “Een snelle dan.” Hij kende niet bijzonder veel sprookjes uit zijn hoofd, maar de kinderen leken het nooit erg te vinden om keer op keer dezelfde te horen. Hannah was al in slaap gevallen voor hij het gehele verhaal vertellen kon. Stilletjes kwam Misha overeind, nadat hij zichzelf verzekerd had dat Hannah daadwerkelijk goed ingestopt zat.
Na amper enkele minuten op de gang kwam Aloisia hem al tegemoet lopen. “Ze slapen eindelijk allemaal,” sprak ze zachtjes. “Hoeveel vlechtjes heb je vanavond mogen maken?” De jongedame vond het veel te amusant dat hij zo vakkundig leek met het maken van vlechtjes.
”Ik heb ze weten te overtuigen vanavond geen meer te namen, dat slapen met vlechtjes de vlechtjes enkel warrig maakt,” antwoordde hij waarheidsgetrouw. “Er wordt wel van mij verwacht dat ik morgen weer terugkom om vlechtjes te maken. En, Lukas is er van overtuigd dat het monster in zijn kast morgen terug komt en wilt dat Darya langs komt.” De glimlach bleef op zijn gezicht staan, maar van binnen voelde hij niet meer dan verachting. Na drie jaar vond hij het nog altijd niks dat Soviets, Amerikanen, Britten en Fransen zich in zijn Berlijn bevonden. Alsof de andere volkeren in het verleden geen fouten hadden begaan, voor hoeverre de daden van het Duitse Rijk überhaupt als fouten te benoemen werden. Ze hadden gedaan wat nodig was. Niet meer, niet minder, en nu waren het de Soviets zelf die een deel van de stad haast hermetisch hadden afgesloten met alle gevolgen van dien. Het viel nog te betwijfelen of ze daar daadwerkelijk sancties voor zouden oplopen, met de zogenaamde ‘helden’ die de geallieerden moesten voorstellen. Hij moest vanavond maar weer eens met Hein praten.
Ze stapten de warme avondlucht in, met Aloisia’s arm door de zijne gehaakt. “Dankjewel voor vanavond weer. Ik denk dat je er vandaag weer een paar heel erg gelukkig hebt gemaakt met je komst.”
Zijn schouders gingen nonchalant omhoog terwijl een lichtelijke blos via zijn hals omhoog kroop naar zijn wangen. Complimenten krijgen was nooit verkeerd, maar het was lichtelijk ongemakkelijk en vleiend tegelijk dat enkele van de kinderen zo gehecht aan hem leken, en misschien was hij zelf ook meer aan hen gehecht dan hij zou willen toegeven. “Het is niks, ik doe het graag. En jij verdient ook wat rust.” Het was een opluchting dat de jonge vrouw nog altijd haar vader had, die haar regelmatig tot rust dwong. Misha kende Aloi ondertussen goed genoeg om te weten dat ze die rust anders niet zelf zou nemen. Ondertussen zat het haast in zijn ritme om voor de pokeravonden aan eerst naar Aloi te lopen, in eerste instantie bedoeld omdat hij het geen prettig idee vond dat ze in haar eentje door de stad zou lopen in de avond, met al het gespuis dat er rondliep. Nog een reden waardoor de zogenaamde heldentitel van de overwinnaars zijn bloed liet koken, wetende dat zij ook genoeg uitgespookt hadden. Nu deed hij het ook om de kinderen naar bed te brengen.
”Ik heb eh, nog iets voor je.” Uit de binnenkant van zijn jasje haalde hij documenten tevoorschijn. Vervalsingen waarmee met makkelijker zou worden om de blokkade door te komen. Een deel van de grenswachters was om te kopen met geld en eten, beide dingen die Aloi zich niet kon veroorloven om weg te geven. “Via via geregeld, ik hoop dat het helpt. Je kunt met deze op elk moment van de dag oversteken.” Het was beter voor haar als ze niet wist dat hijzelf degene was die de papieren had gemaakt. Hoe minder ze wist, hoe beter. Zijn oorspronkelijke plan was om Hein vanavond zijn paspoort te overhandigen, maar bij nader inzien wilde hij deze niet op zak hebben wanneer hij met Aloisia de grens over stak, voor het geval dat. Je kon nooit voorzichtig genoeg zijn, zeker niet in tijden als deze. Hij gaf een zacht kneepje in haar arm. “Kom, laten we maar gaan kijken of het vanavond eens serieus wordt of dat het weer eindigt in een clownfeestje."
|
|
