Quotes - Gedichten - Poezie - Creativiteit

---

You could rattle the stars.

---

You could rattle the stars.

Ik ben altijd groot fan geweest van Desiderata van Max Erhmann.. ik zet die in een spoiler, cause it's a long one!

[ bericht aangepast op 24 feb 2024 - 21:32 ]

---

Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Een van mijn favoriete gedichten is Too much van Tyler Ford

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

De olikebollike, de ABBA acc. De sonnetten, enz. Gedichten met een metamorfose

[ bericht aangepast op 8 april 2024 - 21:21 ]

Necessity schreef:
Een van mijn favoriete gedichten is Too much van Tyler Ford

Dang no need to make me cry on sunday morning

---

help

De bovenstaande posts zijn allemaal zo mooi en diepzinnig, maar mijn favoriete gedicht ever blijft toch echt deze van Annie M.G. Schmidt:

Een dichter

Piet Pluimers wou het liefste verzen schrijven
over wat late rozen in de zon.
Hij was een dichter en hij wou het blijven.
Hij schreef sonnetten toen hij pas begon.

Het rijmde ook. Maar and're dichters zeiden:
je mag niet rijmen joh, 't is geen gezicht!
Je moet zorgvuldig alle rijm vermijden,
want een gedicht dat rijmt is geen gedicht.

En dan dat metrum! Dat is uit de mode.
't Mag niet van rál de ral de rál de ral.
Punten en komma's, jongen, zijn verboden.
En denk erom: geen hoofdletters vooral.

En nooit een hele zin. Alleen maar brokken.
En rozen mógen wel een keer, maar dan
slechts in verband met baarmoeders en sokken
en zó dat niemand het begrijpen kan.

't Is maar een weet, we zeggen 't je maar even.
Piet had het spoedig door en hij zei: o.
Hij heeft diezelfde dag een vers geschreven,
zijn eerste echte vers. En dat ging zo:

'ik drijf spelden van wanhoop
in de huid van je
grutten wezenloos
woezie woezie 17 en
klaan uit je klukhaar versuikeren
bleke bliezen in schedels met spuigaten
vol blauw gehakt.'

En toen zei iedereen: dat is reusachtig!
En Paul Rodenko schreef een heel lang stuk
in 'Maatstaf' om te laten zien hoe prachtig
het was. Vooral dat 'woezie' en dat 'kluk'.

Alleen Piet Pluimers zelf was niet tevreden.
Hij wou zo graag eens rijmen, want helaas,
hij heeft nu eenmaal 't rijm onder z'n leden.
Maar nee, hij mag alleen met Sinterklaas.

En hij wou graag één keer een komma zetten.
Ach Piet! Over tien jaren slaat het om!
Dan rijmt men weer. Dan maakt men weer sonnetten.
Dan gaat het weer van póm de róm de róm

.

Als ik deze deel met vrienden of familie is het maar zelden dat ik er deftig doorheen kom zonder bij dat blauw gehakt of dat woezie en dat kluk te giechelen, lol

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

My cabbages!

---

darling, you can't let everything seem so dark blue

Mijn favo dichter is Stijn de Paepe, die helaas in 2022 overleden is.

Een van mijn favo's:
Als je er even niet
over wil praten,
dan kom ik nu meteen
je richting uit


om je heel liefdevol
met rust te laten
en samen niets te zeggen,
honderduit.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

This one

poëzie maakt me gelukkig
een paar gedichten uit uiteenlopende stijlen en dergelijke die ik mooi vind zijn: dulce et decorum est van wilfred owen (ken ik ondertussen al tien jaar compleet uit mijn hoofd); a small needful fact van ross gay; do not go gentle into that good night van dylan thomas; en omdat ik mild obsessed ben met spoken word: mrs. ribeiro van sarah kay <3

[ bericht aangepast op 26 feb 2024 - 21:29 ]

---

because i knew you, i have been changed for good

𝒮𝒽𝑒 𝓃𝑒𝓋𝑒𝓇 𝓁𝑜𝑜𝓀𝑒𝒹 𝓃𝒾𝒸𝑒. 𝒮𝒽𝑒 𝓁𝑜𝑜𝓀𝑒𝒹 𝓁𝒾𝓀𝑒 𝒶𝓇𝓉, 𝒶𝓃𝒹 𝒶𝓇𝓉 𝓌𝒶𝓈𝓃'𝓉 𝓈𝓊𝓅𝓅𝑜𝓈𝑒𝒹 𝓉𝑜 𝓁𝑜𝑜𝓀 𝓃𝒾𝒸𝑒; 𝒾𝓉 𝓌𝒶𝓈 𝓈𝓊𝓅𝓅𝑜𝓈𝑒𝒹 𝓉𝑜 𝓂𝒶𝓀𝑒 𝓎𝑜𝓊 𝒻𝑒𝑒𝓁 𝓈𝑜𝓂𝑒𝓉𝒽𝒾𝓃𝑔.

Vindt dit echt een hele leuke Quote. Het is van een boek! 😁