Alleen op reis? - Vrije tijd

Ik heb al sinds 2017 geen topic aangemaakt dat geen spelletjestopic was

He!
Zijn er op Q toevallig mensen die in hun eentje al eens een verre reis (buiten Europa) gemaakt hebben? Heb je tijdens de trip ooit spijt gehad dat je alleen gegaan bent?

Ik wil al jaren heel graag naar Japan en ik ben nu op een punt gekomen waar ik dat prima zelf zou durven, maar ik ben een beetje bang dat ik me daar dan ineens eenzaam voel als ik die momenten niet met iemand kan delen. Tegelijkertijd ben ik echt zo introvert als de pest en vond ik het tijdens mijn stage in het buitenland ook superleuk om in mijn eentje de hort op te gaan en haalde ik daar ontzettend veel zelfvertrouwen uit lol.

Ik ben wel benieuwd om te horen wat jullie pros en cons zijn (het liefst uit eigen ervaring haha). Ik zit letterlijk op 50/50. Enerzijds zou ik het tof vinden om zoiets samen te doen, anderzijds wil ik alles rustig in me op kunnen nemen zonder dat ik me bezig hoef te houden met iemand anders, vooral de eerste keer

De reden dat dit überhaupt een 'issue' is, is omdat de persoon met wie ik dit wil doen waarschijnlijk nog een aanzienlijke tijd niet zal kunnen (als in, dit jaar), terwijl ik nu eindelijk de ruimte heb om zoiets vets als dit te gaan ondernemen (studie af, leuke baan, woning etc). Ik wil gewoon gaaaaaaan at this point

---

Caution first, always.

Ter referentie: ik ben naar nyc alleen geweest, maar wel nadat ik er al eens eerder ben geweest. Binnen europa ben ik wel alleen naar echt nieuwe plekken geweest.
In jouw geval zou ik vooral gaan trouwens! Zeker als de timing nu zo goed js voor je. Je kan altijd later nog eens met diegene gaan en anders komt het er misschien helemaal niet meer van. En alleen reizen is echt ook leuk!

Waar ik voor nu op kom.
Pros: je hoeft met niemand rekening te houden: als je lastminute iets anders wilt doen stopt niemand je. Dat geeft veel vrijheid!
Ik kan nog steeds met vrienden online delen wat ik doe. En ik houd ook wel contact met ze tijdens mijn vakantie.
Hangt af van met wie je zou gaan: maar het scheelt eten etc prijzen splitten
Je kan alles doen wat je wilt zonder misschien te veel water bij de wijn te moeten doen in dingen zien

Cons: soms even neit weten wat te doen als je alleen op je kamer zit.
Duurdere hotelprijzen meestal
Samen dingen doen kan leuk zijn als je dezelfde dingen leuk vindt.

[ bericht aangepast op 14 maart 2024 - 22:44 ]

---

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Ter referentie: Ik ben naar Nieuw Zeeland geweest voor vijf maanden, vier-ish daarvan alleen en de laatste paar weken was mijn vriend gekomen.

Ik sluit me helemaal bij Phlegethon aan: Zeker doen als je er nu tijd en rescources voor hebt! Er is een grotere kans dat je spijt gaat krijgen van niet gaan dan wel gaan. En als je er daar achterkomt dat je het na een bepaalde tijd niet meer ziet zitten, zijn er altijd manieren om terug te komen of iemand daar te krijgen.

Ja ik heb toen wel eens tijden gehad dat ik het moeilijk vond om alleen te zijn, zeker toen er dingen mis gingen, maar ik was toen ook nog wel wat jonger en nog minder in staat om om te gaan met tegenslagen enzo dus dat droeg daar wel aan bij. Ik denk dat ik het nu wel beter zou kunnen en minder een probleem zou zijn. Ik heb ook echt wel leuke mensen leren kennen en leuke dingen gedaan omdat ik toevallig mensen tegenkwam en daarmee ook best een grote tijd niet alleen geweest omdat ik in hostels sliep, maar dat is ook heel erg afhankelijk van het land waar je naartoe gaat en de tijd dat je er bent.

Ik kan alleen maar zeggen: doen!

Ik ben persoonlijk van mening dat het voor iedereen goed is om eens alleen op reis te gaan, want je leert dan een heel andere kant van jezelf kennen en je komt er ook achter dan dat je veel meer kunt dan je zelf vaak denkt. Ik heb best vaak alleen gereisd en hier nog nooit spijt van gehad. Vind het juist heerlijk, want je kunt gewoon doen wat je zelf wilt, lekker je eigen plan trekken 🙏🏼.

Als je er bang voor bent om je alleen te voelen tijdens de reis: hostels! Hier kun je altijd wel iemand vinden die dezelfde dingen wilt doen als jij. En als je dan een dagje geen zin hebt om met iemand anders iets te doen, kun je er lekker alleen op uit trekken.
En nog een tip daarvoor: join tours! Ik ben tijdens alleen reizen vaak aan de praat geraakt met andere solo reizigers tijdens het joinen van een tour, om daar vervolgens dan de dag erna of later tijdens de reis nog weer iets mee te doen. Mochten die er bijvoorbeeld niet zjjn en je hebt wel een keer behoefte aan een babbeltje: oudere stellen vinden het vaak ook heel leuk om met een jonger persoon te kletsen.
Het mooie aan solo reizen vind ik juist dat je daardoor mensen ontmoet waar je anders waarschijnlijk geen praatje mee had aangeknoopt. Want als je samen met iemand reist, doe je dat toch minder snel. Verder vind ik het ook heel mooi eigenlijk dat je juist met random vreemdelingen een bijzondere herinnering kan creeeren en kun je ook groepssamenstellingen krijgen van mensen die anders nooit samen gekomen zouden zijn 🖤.

Mocht je nog twijfels over iets hebben of vragen hebben, stuur gericht een privé berichtje ook!

[ bericht aangepast op 14 maart 2024 - 23:25 ]

---

darling, you can't let everything seem so dark blue

Ik ben nog niet alleen op vakantie buiten Europa geweest, ben wel solo naar Drenthe gegaan voor een weekje en heb solo door Duitsland getreind voor 3 weken, weet niet of je iets aan die ervaringen hebt hahaha.

Wat ik chill vind aan alleen reizen:
- Je hoeft geen rekening te houden met anderen. Ik ben nogal een people-pleaser en ik wacht altijd af wat de ander wil doen, en vervolgens raak ik gefrustreerd dat we niets doen wat ik leuk vind. Als je alleen reist heb je dat probleem helemaal niet.
- Het maakt niet uit hoe laat je op staat of gaat slapen, zelfs al sta je pas om 12:00 uur op om een kasteel te bezoeken, het is alsnog geen verloren dag. Je kan namelijk zelf bepalen hoe lang je ergens blijft en hoe lang je dingen aanschouwt enzovoorts.
- Ik vond het heerlijk om na een dag gewoon met een salade van de Aldi in m'n kamer neer te vallen en de hele avond niks meer te doen. Je kan het alleen zo duur maken als je zelf wilt.
- Je legt makkelijker contacten met mensen in bijvoorbeeld hostels als je alleen bent.
- Idk, ik kreeg er ergens ook wel een trots gevoel van, zo van 'ik heb dit toch maar mooi alleen geflikt' en het was voor mij echt een core memory.
- Je kunt makkelijker je reisplannen wijzigen.

Minder chill:
- Mij boeide het niet zoveel, maar als je alleen reist heb je waarschijnlijk een stuk minder foto's van jezelf op die reis dan als een ander met je mee reist.
- Stel dat je beroofd wordt of wat dan ook, dan moet je dat in je eentje zien op te lossen, in plaats van dat iemand je ter plekke kan ondersteunen (gelukkig niet meegemaakt hoor, maar kan me voorstellen dat dat heel naar is)

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Ah super bedankt voor de reacties! Eigenlijk bevestigen jullie precies wat ik zelf ook denk. Ik ben ook erg gehecht aan mijn vrijheid, ik gooi makkelijk al mijn plannen om en ik zou me dan schuldig voelen naar mijn reisgenoot als ik ineens iets niet/juist wel ga doen etc. Ik heb ook alleen-tijd nodig om op te laden en ben erg gesteld op mijn privacy, dus oke de hotelkamers etc. zijn goedkoper als je samen bent, maar ik weet van mezelf dat ik gewoon niet kan ontspannen als ik met iemand meerdere weken constant op een klein kamertje zit, al is het iemand met wie ik close ben

Ik kan me ook zo ontzettend vinden in wat jullie zeggen over het trots zijn op jezelf en versteld staan van wat je in je eentje allemaal kan en durft. Ik heb dit ook ondervonden toen ik in het buitenland woonde en het is oprecht de grootste zelfvertrouwensboost die ik ooit gehad heb, ik mis het nu ook echt haha. Het enige wat ik wel spannend vind is het idee van zo'n lange vlucht in je eentje doen. Ik heb geen vliegangst, maar ik heb nog nooit langer dan 2 uur in een vliegtuig hoeven zitten, laat staan 13-14 uur. Dat is wel een beetje intimiderend

[ bericht aangepast op 15 maart 2024 - 10:17 ]

---

Caution first, always.

Cid schreef:
Ah super bedankt voor de reacties! Eigenlijk bevestigen jullie precies wat ik zelf ook denk. Ik ben ook erg gehecht aan mijn vrijheid, ik gooi makkelijk al mijn plannen om en ik zou me dan schuldig voelen naar mijn reisgenoot als ik ineens iets niet/juist wel ga doen etc. Ik heb ook alleen-tijd nodig om op te laden en ben erg gesteld op mijn privacy, dus oke de hotelkamers etc. zijn goedkoper als je samen bent, maar ik weet van mezelf dat ik gewoon niet kan ontspannen als ik met iemand meerdere weken constant op een klein kamertje zit, al is het iemand met wie ik close ben :W

Ik kan me ook zo ontzettend vinden in wat jullie zeggen over het trots zijn op jezelf en versteld staan van wat je in je eentje allemaal kan en durft. Ik heb dit ook ondervonden toen ik in het buitenland woonde en het is oprecht de grootste zelfvertrouwensboost die ik ooit gehad heb, ik mis het nu ook echt haha. Het enige wat ik wel spannend vind is het idee van zo'n lange vlucht in je eentje doen. Ik heb geen vliegangst, maar ik heb nog nooit langer dan 2 uur in een vliegtuig hoeven zitten, laat staan 13-14 uur. Dat is wel een beetje intimiderend :W

Zorg dat je genoeg (comfort) shows/films/(luister)boeken hebt om jezelf mee te vermaken, ik vond lang alleen vliegen vooral heel saai omdat het vergeleken met de reis het enige moment is dat je geforceerd met mensen moet zijn, maar meestal niemand zin heeft om te socializen (vergeleken met hostels bijvoorbeeld), maar 13-14 uur vond ik nog wel te doen, dat is nog een keer af te tellen met dat je er daadwerkelijk progress in ziet.

Cid schreef:
Ah super bedankt voor de reacties! Eigenlijk bevestigen jullie precies wat ik zelf ook denk. Ik ben ook erg gehecht aan mijn vrijheid, ik gooi makkelijk al mijn plannen om en ik zou me dan schuldig voelen naar mijn reisgenoot als ik ineens iets niet/juist wel ga doen etc. Ik heb ook alleen-tijd nodig om op te laden en ben erg gesteld op mijn privacy, dus oke de hotelkamers etc. zijn goedkoper als je samen bent, maar ik weet van mezelf dat ik gewoon niet kan ontspannen als ik met iemand meerdere weken constant op een klein kamertje zit, al is het iemand met wie ik close ben :W

Ik kan me ook zo ontzettend vinden in wat jullie zeggen over het trots zijn op jezelf en versteld staan van wat je in je eentje allemaal kan en durft. Ik heb dit ook ondervonden toen ik in het buitenland woonde en het is oprecht de grootste zelfvertrouwensboost die ik ooit gehad heb, ik mis het nu ook echt haha. Het enige wat ik wel spannend vind is het idee van zo'n lange vlucht in je eentje doen. Ik heb geen vliegangst, maar ik heb nog nooit langer dan 2 uur in een vliegtuig hoeven zitten, laat staan 13-14 uur. Dat is wel een beetje intimiderend :W

Ik heb dan geen ervaring met 13-14 uur alleen (met andere mensen) in een vliegtuig zitten, maar ik heb wel 16 uur in een Flixbus gezeten (en dan nog een overstap van 2 uur om vervolgens nog eens 4,5 uur in een Flixbus te zitten en daarna nog een overstap van een uur op een twee uur durende treinreis 🤣) en dat was alleen ook prima te doen!!! Vond het juist wel fijn dat ik ook daarin alleen mezelf hoefde te vermaken en dat ik gewoon kon slapen wanneer ik dat wilde 🤣

---

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

Doen! Ben inmiddels al vaker alleen op reis geweest en je maakt gewoon zo'n andere dingen mee dan als je met een ander op reis zou gaan. Je raakt veel sneller aan de praat met andere mensen en kunt helemaal op eigen houtje in alle rust doen wat je wil, waardoor je soms onverwachts op hele toffe plekken uitkomt. Ook leer je jezelf enorm kennen en word je geforceerd met situaties te dealen, wat heel goed is voor je zelfstandigheid en zelfvertrouwen. Zoals atreides hierboven al zei, eigenlijk zou iedereen het een keertje moeten doen.

Mijn mooiste herinneringen aan mijn solo-reizen zijn de super bijzondere gesprekken die ik met compleet vreemden gevoerd heb. Een meisje dat ik leerde kennen terwijl ik chillde bij de river en waar ik vervolgens uren mee heb gepraat, de jongen waarmee ik op een soort buitenclub drankjes heb gedronken terwijl we conversaties voerden over verschillende levensfilosofieën, een guy die ik heel spontaan hielp met zijn auditie en die ik later die week heb kunnen koppelen aan een Frans meisje waar hij nog jaren mee samen is geweest, de Indische jongens met wie ik in Nieuw-Zeeland ben wezen sterrenkijken onder de melkweg, de spontaan ontstaande groepjes van internationals die je aan het begin van een avond niet kent maar met wie je vervolgens tot diep in de nacht gaat feesten.. Super cliché, maar deze dingen herinneren je eraan hoe connected we zijn als mensen - als we het toelaten. Het zijn het type herinneringen die je voor altijd zal koesteren. 🖤

[ bericht aangepast op 15 maart 2024 - 14:27 ]

---

it's not you, it's me. i have standards.

Satoru schreef:
(...)
Zorg dat je genoeg (comfort) shows/films/(luister)boeken hebt om jezelf mee te vermaken, ik vond lang alleen vliegen vooral heel saai omdat het vergeleken met de reis het enige moment is dat je geforceerd met mensen moet zijn, maar meestal niemand zin heeft om te socializen (vergeleken met hostels bijvoorbeeld), maar 13-14 uur vond ik nog wel te doen, dat is nog een keer af te tellen met dat je er daadwerkelijk progress in ziet.

Oeh dat is een hele goede haha. Gelukkig ben ik altijd gek op gewoon muziek/podcast luisteren haha + ik vind vliegen best leuk tbh.

---

Caution first, always.

Derks schreef:
(...)

Ik heb dan geen ervaring met 13-14 uur alleen (met andere mensen) in een vliegtuig zitten, maar ik heb wel 16 uur in een Flixbus gezeten (en dan nog een overstap van 2 uur om vervolgens nog eens 4,5 uur in een Flixbus te zitten en daarna nog een overstap van een uur op een twee uur durende treinreis 🤣) en dat was alleen ook prima te doen!!! Vond het juist wel fijn dat ik ook daarin alleen mezelf hoefde te vermaken en dat ik gewoon kon slapen wanneer ik dat wilde 🤣

Holy shit! Ik kan me niet eens voorstellen hoe moe je moet zijn geweest na die reis😅

---

Caution first, always.

Barbarian schreef:
Doen! Ben inmiddels al vaker alleen op reis geweest en je maakt gewoon zo'n andere dingen mee dan als je met een ander op reis zou gaan. Je raakt veel sneller aan de praat met andere mensen en kunt helemaal op eigen houtje in alle rust doen wat je wil, waardoor je soms onverwachts op hele toffe plekken uitkomt. Ook leer je jezelf enorm kennen en word je geforceerd met situaties te dealen, wat heel goed is voor je zelfstandigheid en zelfvertrouwen. Zoals atreides hierboven al zei, eigenlijk zou iedereen het een keertje moeten doen.

Mijn mooiste herinneringen aan mijn solo-reizen zijn de super bijzondere gesprekken die ik met compleet vreemden gevoerd heb. Een meisje dat ik leerde kennen terwijl ik chillde bij de river en waar ik vervolgens uren mee heb gepraat, de jongen waarmee ik op een soort buitenclub drankjes heb gedronken terwijl we conversaties voerden over verschillende levensfilosofieën, een guy die ik heel spontaan hielp met zijn auditie en die ik later die week heb kunnen koppelen aan een Frans meisje waar hij nog jaren mee samen is geweest, de Indische jongens met wie ik in Nieuw-Zeeland ben wezen sterrenkijken onder de melkweg, de spontaan ontstaande groepjes van internationals die je aan het begin van een avond niet kent maar met wie je vervolgens tot diep in de nacht gaat feesten.. Super cliché, maar deze dingen herinneren je eraan hoe connected we zijn als mensen - als we het toelaten. Het zijn het type herinneringen die je voor altijd zal koesteren. 🖤

Ahhh, dit is zo'n inspirerende post haha. Ik merk inderdaad ook dat wanneer ik samen op pad ben, ik veel minder bezig ben met mijn omgeving en dat is juist niet wat ik wil in dit geval lol. Honestly, al jullie berichtjes hebben me wel laten beseffen dat ik eigenlijk gewoon mijn gevoel moet volgen haha. Ik kan altijd nog een keertje terug met een reispartner, maar die 'eerste ervaring' krijg ik maar 1 keer en vanbinnen weet ik gewoon dat ik dat in mijn eentje wil doen

---

Caution first, always.

Cid schreef:
(...)
Ahhh, dit is zo'n inspirerende post haha. Ik merk inderdaad ook dat wanneer ik samen op pad ben, ik veel minder bezig ben met mijn omgeving en dat is juist niet wat ik wil in dit geval lol. Honestly, al jullie berichtjes hebben me wel laten beseffen dat ik eigenlijk gewoon mijn gevoel moet volgen haha. Ik kan altijd nog een keertje terug met een reispartner, maar die 'eerste ervaring' krijg ik maar 1 keer en vanbinnen weet ik gewoon dat ik dat in mijn eentje wil doen

Jaaa, volg je hart! We zijn maar één keer jong, en als het echt zo aan het kriebelen is, betekent dat gewoon dat het tijd is!

En trouwens, weet dat je ook niet meteen super ver weg hoeft te gaan als je dat echt heel spannend vindt. Je kan bijvoorbeeld ook beginnen met een paar dagen in je eentje op pad naar de Ardennen (ik noem maar wat), ervaren hoe het voelt om echt even met jezelf te zijn. Maar then again, mijn eerste echte solo-reis was direct naar de andere kant van de wereld (Nieuw-Zeeland), en dat is ook gewoon goed gegaan. Want hoewel je jezelf echt tegenkomt, voelde ik me vooral heel erg vrij en sterk als persoon en trots op het feit dat ik gewoon lekker mijn hart volgde daar. Wat hierboven ook gezegd is, dat worden echt core memories!

---

it's not you, it's me. i have standards.

Hoi
Ik ben alleen naar Japan geweest, dit was mijn eerste soloreis. Had zulke vliegangst dat ik bij afscheid van familie moest huilen omdat ik dacht dat het vliegtuig naar beneden zou storten en ik ze nooit weer zou zien. Daarnaast zat ik toen midden in een angststoornis, dus ik had zat redenen om niet te gaan. Ik deed het toch.
Mijn ervaring: ik beleefde alles zo intens en mooi, de vrijheid voelde waanzinnig. Het gaf me het zelfvertrouwen dat ik nodig had om op mezelf te gaan wonen (dat ik daarvoor niet had). De eerste dagen waande ik me in een droom, zo mooi vond ik het om aan de andere kant van de wereld door Tokio te lopen met de gedachte: mijn god, ik doe dit echt.
Dat gevoel is niet te beschrijven. Het is een van de dingen waar ik het meest trots op ben. Ik denk dat als je in het buitenland hebt gewoond, dat de barriere minder hoog zal zijn. Je hebt immers al ervaring 😊
Ik ben overigens ook iemand die zich teveel aanpast, plannen omgooit voor een ander. Daarom moest ik dit ook alleen doen.

[ bericht aangepast op 15 maart 2024 - 18:34 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Barbarian schreef:
(...)
Jaaa, volg je hart! We zijn maar één keer jong, en als het echt zo aan het kriebelen is, betekent dat gewoon dat het tijd is!

En trouwens, weet dat je ook niet meteen super ver weg hoeft te gaan als je dat echt heel spannend vindt. Je kan bijvoorbeeld ook beginnen met een paar dagen in je eentje op pad naar de Ardennen (ik noem maar wat), ervaren hoe het voelt om echt even met jezelf te zijn. Maar then again, mijn eerste echte solo-reis was direct naar de andere kant van de wereld (Nieuw-Zeeland), en dat is ook gewoon goed gegaan. Want hoewel je jezelf echt tegenkomt, voelde ik me vooral heel erg vrij en sterk als persoon en trots op het feit dat ik gewoon lekker mijn hart volgde daar. Wat hierboven ook gezegd is, dat worden echt core memories!

Yess, ik heb bijna een jaar in Engeland gewoond voor mijn stage en ben vaak in mijn eentje naar Londen etc. geweest en dat vrije en trotse gevoel herken ik zeker! Ik ben teruggekomen met de juiste redenen, maar dat gevoel mis ik elke dag tbh haha ;-;

---

Caution first, always.

Salaryman schreef:
Hoi
Ik ben alleen naar Japan geweest, dit was mijn eerste soloreis. Had zulke vliegangst dat ik bij afscheid van familie moest huilen omdat ik dacht dat het vliegtuig naar beneden zou storten en ik ze nooit weer zou zien. Daarnaast zat ik toen midden in een angststoornis, dus ik had zat redenen om niet te gaan. Ik deed het toch.
Mijn ervaring: ik beleefde alles zo intens en mooi, de vrijheid voelde waanzinnig. Het gaf me het zelfvertrouwen dat ik nodig had om op mezelf te gaan wonen (dat ik daarvoor niet had). De eerste dagen waande ik me in een droom, zo mooi vond ik het om aan de andere kant van de wereld door Tokio te lopen met de gedachte: mijn god, ik doe dit echt.
Dat gevoel is niet te beschrijven. Het is een van de dingen waar ik het meest trots op ben. Ik denk dat als je in het buitenland hebt gewoond, dat de barriere minder hoog zal zijn. Je hebt immers al ervaring 😊
Ik ben overigens ook iemand die zich teveel aanpast, plannen omgooit voor een ander. Daarom moest ik dit ook alleen doen.

Hjkdjkdsd ook al zo'n mooi bericht haha. Super moedig van je dat je het ondanks een angststoornis toch gedaan hebt, en dat je er zo van gegroeid bent!
Nu wil ik wel weten wat de must-see dingen zijn die je daar gedaan hebt?

---

Caution first, always.