Iedereen praat erover. Tokio Hotel verandert. Ze komen arroganter over, Bills stijl wordt voor de meeste minder mooi, hij wordt te dun, velen zijn bang dat hun nieuwe muziek fake wordt, enz. Dit kunnen we wel allemaal op Amerika gaan schuiven, maar waarom zouden we?
Amerikaanse fans zijn gewoon net als ons! Het zijn gewoon tienermeisjes die van emotionele muziek houden, en zichzelf in de muziek van Tokio Hotel herkennen. Ze wonen gewoon in een ander conctinent.
Ja, Amerika is het meeste bekende land in de media, maar denk je nou echt dat al die Amerikaanse artiesten iets geworden waren, zonder fans? Nee! Echt niet. Alleen de artiesten waarvan hun familie toch al beroemd was.
Wij, de fans, hebben Tokio Hotel gemaakt. Door ons hebben Gustav Schafer, Bill Kaulitz, Tom Kaulitz en Georg Listing hun droom waar gemaakt. Zonder ons waren ze nog steeds vier jongens uit Magdeburg/Loitische, waar niemand ooit van gehoord had.
Maar weten jullie wat?
We hebben hun ook langzaam kapot gemaakt!
Ja, het komt hard over, maar het is waar.
Wij moesten hun zondodig opwachten bij hun hotels, eetplaatsen, tourbus enz.
Het is eigenlijk niet meer dan logisch dat iedereen daar gek van zou worden, al zou je nog zo van je fans houden als Tokio Hotel.
Het is gewoon gestoord!
Ze kunnen nergens meer naar buiten!
Konden we niet gewoon in hun buurt komen, wanneer zij zelf dat ook wilden?
Ik bedoel, zo moeilijk is dat niet!
Het zijn knappe jongens met geweldige muziek, maar het is niet noodzakelijk dat we hen elke seconde toe roepen hoe geweldig ze zijn, toch?
Hun platenmaatschappij en de pers hebben natuurlijk ook veel druk op hun.
Maar wat ik probeer te zeggen is...
Haast elke fan is wel bezorgd om hun, maar dat betekent niet dat het allemaal hun eigen schuld is.
Vat dit niet te persoonlijk op! Ik kan ook ALLES wat ik zojuist heb getypt mis hebben! Ik was ook hysterisch over Tokio Hotel! Het zijn slechts mijn gedachten op een forum.
xxx
Heaven is where love is. Love is where your heart lies. <3
