• Topic 1

    Het verhaal: In ik-vorm verleden tijd.
    Een aantal jongeren worden op onbekende manier door een vortex naar een andere dimensie gezogen. Deze dimensie staat gelijk aan die van ons, behalve dan dat er geen mensen meer wonen. De kleine planeet lijkt totaal verlaten en vervallen. Maar er wonen nog wel andere dingen. De jongeren noemen ze 'de schaduwen', omdat je alleen hun schaduw ziet bewegen. Dan weet je dat je weg moet wezen. Maar er zijn ook enkele goede schaduwen die de jongeren terug willen helpen naar hun eigen dimensie. De jongeren komen niet allemaal tegelijk in de andere dimensie aan en ze kennen elkaar nog niet. Het zijn willekeurige jongeren uit willekeurige steden/plaatsen. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat ze er toevallig met z'n tweeen tegelijk zijn gekomen terwijl ze elkaar wel kennen =3 Maar zet het er dan ook even bij.

    Informatie over de Schaduwen:
    Ze lijken op mensen, ze zijn alleen langer en dunner. In het donker van de schaduwen zie je ze niet, maar in het licht hebben ze een witte, wasachtige huid. Ze zijn snel en dodelijk, leven van vlees. De Schaduwen bevolkten deze dimensie ooit.

    Rollen:
    Goede schaduwen: Aimée Fay Moore
    Slechte schaduwen: Darko, Vivian
    Jongeren: Ann Sully, Alice May Moors, Adam Nathaniel Serano, Sarita Tricia Schneider, Silver Joselyne Ford

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    Your make-up is terrible

    Ooc; Jongens, sorry, maar ik heb eerst medestanders nodig. Want Adam heeft ook nog steeds last van zijn been, dus alleen gaan is niet echt een optie. (krul)


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Alice May Moors

    "Waar is Ann?" Vroeg ik aan Adam omdat ik wist dat Silver daar nog steeds in een hoekje zat en verder was iedereen hier... Behalve Ann.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam.
    Ik vloekte zachtjes. "Meegenomen door die aliens," zei ik chagrijnig. Ik werd altijd chagrijnig als ik me machteloos voelde. Ik vetrouwde die dingen voor geen meter.


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    @ Annick: Volgens mij gaan ze dr met de hele meute op af. Wordt gezellig, feestje bij de Schaduwen! 8D


    No growth of the heart is ever a waste

    Alice May Moors

    Mijn ogen werden groter. "Wat! Dan moeten we haar toch gaan redden of niet?" Zei ik. "Hoe gaat het met je been?" Vroeg ik in de hoop dat het beter zou gaan.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam.
    "Gaat wel, maar ik heb zo'n idee dat ik nog niet hard genoeg weg kan rennen. En dan vergeten we nog dat ik serieus niet weer hoe ik zo'n ding moet neerslaan." Ik zuchtte en keek naar mijn been. Mijn gedachten gingen al ergens anders heen. Hoe zou het met Ann zijn? Wat, ik moest me toch ergens zorgen om maken?


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Alice May Moors

    Ik zuchtte diep. Ik keek even naar Sarita en ook zei leek gewond te zijn. "Ik ga wel." Zei ik zuchtend. Ik wou Ann niet aan haar lot over laten.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam
    "In je eentje? Dat slaat nergens op, ik ga mee." Het was niet alsof ik nou zoveel te verliezen had. Mijn been was gewond, oké, het zou wel vrij snel helen. Ik wist niet waar ik was, laat staan hoe ik hier weg moest komen. Ik kon elk moment van de dag opgegeten worden door die 'dingen'. Verbeten pakte ik iets in de richting van een mes. Ik leek House wel, zo mankte ik. Maar goed, ik was wel aan wat pijn gewend.


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Sorry, ik wil ook wel meehelpen met de reddingsactie, maar dan haal ik een 1 morgen. En dan ben ik echt de lul. Ik kom later op de avond wel.


    I solemnly swear that I am up to no good.

    Alice May Moors

    "Weet je het zeker?" Vroeg ik aan Adam. Het was enorm dapper dat hij mee wou in zijn toestand maar ik wou niet dat Adam hierdoor in de problemen zou komen.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam.
    "Ja," zei ik. En ik liep zo goed en zo kwaad als het ging naar de uitgang. Eenmaal buiten keek ik om me heen. "Alice?! Waar moeten we heen?"


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Alice May Moors

    Ik slikte even. "Ik weet het niet, ik heb niet eens gezien dat ze Ann meenamen laat staan waar ze heen gingen." Ik keek even rond. Eerst naar links, toen naar rechts. "Rechts." Zei ik toen ik voetstappen in de grond afgedrukt zag.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam
    Ik knikte en ging naast Alice lopen. Ik zweeg. Bittere gedachten schoten door mijn hoofd, dit had hier echt geen zin. Thuis was alles zo veel makkelijker.


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Alice May Moors

    Adam en ik waren allebei stil. Ik keek steeds om me heen en achter ons. Alsof de schaduw ons ieder moment kon gaan aanvallen. Maar ik keek vooral of ik een spoor van Ann kon vinden.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam
    Plotseling legde ik een hand op Alice har schouder om haar te laten stoppen. "Hoorde jij dat ook?" vroeg ik terwijl ik aandachtig naar voren tuurde. Het zou niet lang meer duren voor zonsopgang. Ik hoopte dat wij op dat moment in het voordeel zouden zijn.


    Remember the nights we drove around crazy, in love.