Geen weg meer terug [4] - Forum spelletjes

===oud

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 18:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Hij voelde af en toe de ogen van Odile in zijn hals prikken en trok zijn trui, naja eigenlijk Faith's trui iets omhoog. Ondertussen keek naar Elif en glimlachde vrolijk. ' Het eten is echt heel lekker. ' zei hij tegen haar en nam nog een hap van zijn aardappelpurree. Meestal at hij altijd fastfood shit, maar dit was echt stukken beter.

Odile - Slechte vampier.

'Natuurlijk is het lekker, ík heb het gemaakt,' zucht ik. 'Ik kan ook wel wat anders dan mensen om zeep helpen.' Waarom keek hij haar aan? Ik ben de kok. Na vier jaar huishoudschool is koken wel het minste wat je moet kunnen. God, wat had ik een hekel aan de huishoudschool. We moesten allemaal brave huisvrouwen worden. Lang leve de verzuiling! Ik was meer aan het spijbelen dan dat ik aanwezig was. Na de dood van mijn ouders nam een pleeggezin mijn verzorging over maar ik hing altijd rond op straat. Geen goed milieu voor een meisje als ik, maar ik leerde hoe ik me staande moest houden. Ik was even sterk als de jongens en kon ook goed van me af bijten. We waren een hechte groep, maar het oplossen van de moord op mijn ouders zorgde ervoor dat ik brak met hen. Ik besteedde dagen in de bieb en op het politiebureau om de waarheid boven tafel te halen. De jongeren op straat begrepen het niet en dachten dat ik met één of ander rijkeluiskind aan het rommelen was. Niet veel later werd ik officieel uit de groep gekicked. De gelukkigste periode van mijn leven - op de korte tijd met mijn ouders na dan - werd hierdoor afgesloten. En nog meer ellende lag op de loer.
Ik zucht en leg het bord weg.
'Je mens is veilig, ik ga jagen,' zeg ik en loop de keuken uit.

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
Ze keek naar Jamie en glimaclthe flauwtjes, toen gleed haar blik naar Odile die wegliep. jagen.. Als ze het maar deed buiten het huis, voor de zekerheid hield Elif zich evne gefixeerd op haar geur ome r zeker van te zijn dat ze vertrok, ondertussen gleed haar blik anar Yue. Elif zweeg en vroeg zich af hoe zij dat over het doden van mensen,enkel voor hun bloed..

Faith - Slechte Vampier.
,,je kan het blijven proberen, misschien moet je je gave verder ontwikkelenen ofzo..'' mompelde Faith terwijl ze ndacht. ,,Dat moest ik ook.'' ze glimlachte flauwtjes en merkte dat de geur van het onbekende slachtoffer steeds sterker werd, zo te merken waren het er 2 en niet 1. Als het maar geen ajgers waren, die hadden altijd wel een van hun irritante speeltjes mee om hun overhoop te schieten. Als ze de kans kregeen teminste, alsnog was het irritant

Dewi - Mens.
Deze keer was ze te moe om allemaal te gaan liggen woele in haar slaap, zo moe dat ze zelfs geen dromen had. Of was het opluchting dat Lew het wist, ookal was ze niet bly mte de uitkomst?

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 18:22 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lew had geroken dat Savoy en Faith ook in het bos rondcrossten en was daarop express de andere kant uitgelopen. Hoewel hij dan zou weten waar de twee zich bevonden, had hij géén zin in een nieuwe confrontatie met het duo. Vooral niet met Faith, omdat die zelfs schijnheiliger was dan Odile. Savoy kende hij niet goed, met hem had hij nog geen aanvaringen gehad, maar Lew vreesde dat Savoy makkelijk onderschat werd en dat zijn onverschilligheid snel met tamheid werd gewisseld. Uit voorzorg nam hij zich voor om de man in het oog te houden, maar verder zoveel mogelijk contact met hem te mijden.
Het deel van het woud waarin hij beland was, leek voor een groot deel leeg te zijn. De bladeren bewogen zelfs geen milimeter, er was in de wijde omgeving geen dierengeluid te bekennen en het enige wat de stilte leek te verstoren waren zijn ritmische voetstappen. Hij was deels blij om de stilte en deels was hij bang om met zijn gedachten geconfronteerd te worden. Het voelde aan alsof hij voor een dilemma stond, terwijl de keuze uiteindelijk heel simpel was. Of hij nu gevoelens voor haar had of niet, dat viel nog te bezien, een relatie was om verschillende redenen niet mogelijk. Ten eerste voelde hij zich al een pedofiel om die ene onschuldige kus, ten tweede zou ze ouder worden en nood krijgen aan dingen die hij haar niet kon geven - en er was geen haar op zijn hoofd dat er aan dacht om haar te veranderen- en last but not least: hij was een vampier en ze was in constant gevaar als hij bij haar was. Niet zo levensbedreigend als pakweg Faith of Odile, maar nog altijd gevaarlijk. Het kon gewoon niet. Punt. Toch ?
Hij had al een serieus eind gelopen toen hij eindelijk beweging opmerkte. Waar ze hem eerder van bloed hadden ontzien, waren de goden hem nu gunstig. Voor hem, op nog geen twintig meter afstand, wroette een kudde van de grootste wilde zwijnen die hij ooit gezien had. De groep bestond uit ongeveer tien dieren en waarvan de kleinste een meter lang was. Op een hels tempo scheurde hij op de dieren af en al snel had hij één van de oudere dieren, een grote beer die woeste kreten slaakte toen de vampier zich vastklauwde op zijn rug, en greep Lew de kop van een beest vast om zijn nek te breken. Het was ongelofelijk hoe zo'n massieve blok spieren als dat enorme zwijn in elkaar zakte als een pudding met zo'n simpele beweging. Daar liet hij het echter niet bij. Lew doodde nog een tweede en een derde zwijn - zij het met meer moeite aangezien de hele groep nu achter hem aankwam. Toen de beesten echter in de mot hadden dat ze geen kans hadden tegen hem, verdwenen ze tussen de bomen en bleef de jongeman alleen achter met de drie zwijnen en enkele gemene wonden die de overige dieren hem bezorgd hadden. Enigszins vermoeid plofte hij neer tegen een boom en begon het eerste dier leeg te zuigen.

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 18:45 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik ren als een ongeleid projectiel al zigzaggend langs de bomen. Ik moet nodig even een luchtje scheppen en alles van me af gooien. Ik spring tegen een boom op en zet me hard af, waardoor ik na een vrije val van een aantal meter weer op de grond terecht kom, waar ik vervolgens verder ren. Ik sprint over heuveltjes en vlieg over beekjes heen. Waar ren ik eigenlijk heen? Ik heb geen idee. De zon staat al laag en ik besluit nog verder te rennen. Ineens hoor ik wat gerommel in de verte. Onmiddellijk hou ik halt en kijk peilend naar de ruimte waar het geluid vandaan komt. Dan zie ik wat het veroorzaakt. Wilde zwijnen.
'Jezus christus,' fluister ik. Die dingen zijn enorm. Ik aarzel niet, zet me af met al mijn kracht en vlieg pijlsnel op de kudde af, waar ik een groot agressief mannetjeszwijn uit weet te plukken. Ik maak me uit de voeten voor de rest me te pakken krijgt en als ik ze heb afgeschud hou ik halt bij een meertje en snij het beest zijn nek door. Ineens dringt het tot me door dat ik niet alleen ben. Vliegensvlug draai ik me om en zie tot m'n stomme verbazing Lewis tegen een boom zitten. Met drie zwijnen om hem heen. Ik probeer mijn verraste uitdrukking te verbergen en die maakt al snel plaats voor mijn standaard humeur als ik hem of zijn vriendjes tegen kom.
'Ik kan kennelijk ook nooit eens van jullie af zijn,' zeg ik rauw en leg weer de pluk haar achter mijn oor. Ook ik laat mezelf tegen een boom zakken en begin mijn zwijn leeg te zuigen.

No growth of the heart is ever a waste

Lew wist al een tijdje dat er iemand aan zat te komen, die persoon deed niet bepaald de moeite om stilletjes te zijn, maar hij had niet verwacht dat het Odile zou zijn. Om de één of andere reden leek het logischer dat ze gebruik nam van het feit dat hij, Faith en Savoy niet in het huis waren, om te krijgen wat ze wilde. 'Ah... Jij bent het,' Nu Dewi of de andere mens niet in de beurt waren, voelde hij zich lang niet zo bedreigd door haar aanwezigheid. In feite had hij zelfs geen zin om zijn kalmte voor haar op te geven. In de plaats daarvan ging hij gewoon ongestoord verder met zijn zwijn leeg te zuigen. 'En inderdaad. Blijkbaar trekken we je aan...'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

'Heb je er trouwens al aan gedacht wat je met dat mensenkind van je gaat doen? Want ik gok dat ze haar volgende verjaardag nog niet eens gaat halen. Niet in dit huis. Die gaat een behoorlijk ellendig leven tegemoet. Een leven vol angst is het niet waard om geleefd te worden, take it from me.' Ik kijk strak voor me uit als mijn verleden zich voor de zoveelste maal afspeelt in de weerspiegeling van het meer en gooi het kadaver van me af. Lew ruikt helemaal naar haar. 'Tenzij..' Ik zwijg even. 'Tenzij je een vampier van haar maakt.' Ik zeg het met een mengeling van vermaak en uitdagendheid. Een vampier van iemand maken is een grotere hel dan ik mensen zelfs zou toewensen. Ik heb het idee dat hij er net zo over denkt.

No growth of the heart is ever a waste

Onmiddellijk stopte hij met drinken. 'Ik zou haar nooit, nooit, nooit veranderen,' zei hij vurig terwijl hij de beer van zich afgooide en het tweede zwijn naar zich toe trok. 'Ik wil niemand opzadelen met de levenslange lust om te moorden. Dat is ... beestachtig...' Hij spuwde het woord vol afschuw uit voor hij de nek van het dier aanviel.
Wat ging hij eigenlijk met gaar doen? Dewi had een probleem aan haar broek en Lewis had geen idee hoe hij het op kon lossen. Hell, hij wist niet eens wat ervoor zorgde dat de mensen het huis niet buiten konden, hoe kon hij er dan een oplossing voor vinden. 'Weet jij wat er voor zorgt dat ze niet weg kunnen?' vroeg hij abrupt terwijl hij het varkensbloed van zijn mond wreef.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, ik ga jullie gesprekje lezen :x
En mijn abo was ineens weg van dit topic ^o)
En vluuv moet even reagewren

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik had ook niet veel anders van hem verwacht, denk ik glimlachend. Had ik maar iemand die alles op alles zou zetten om mij te beschermen. Maar sinds de dood van mijn ouders stond ik er veelal alleen voor.
'Een oudere vampier met een heel krachtige gave,' zeg ik dan. Ik was er bij toeval achter gekomen, vlak nadat ik het gangenstelsel onder het huis had ontdekt. 'Hij had de gave om de grens tussen leven en dood af te bakenen. Er zit een onzichtbare grens om dit huis en die grens zorgt ervoor dat mensen die het terrein betreden niet terug kunnen. Ooit was een select groepje mensen achter ons bestaan gekomen. Die oudere vampier was paranoïde, maar deze keer had hij het bij het goeie eind. Die mensen zouden ons eeuwig blijven vervolgen dus gebruikte hij zijn gave om onze soort te beschermen. Toen de mensen eenmaal voor de poort stonden zei hij dat ze niet verder mochten gaan. Natuurlijk luisterden die idioten niet en ze werden één voor één verslonden. Het was zowel een middel om angst te wekken en onszelf te voeden. Het probleem was alleen dat de vampiers de lichamen ergens moesten dumpen aangezien ontbindende lijken niet prettig zijn bij het nadenken. Enfin, toen de vampier weg was gegaan - all credits to me - was de vloek kennelijk niet opgeheven, zoals we daar achter zijn gekomen. Op zich best een wreed idee, een onzichtbare kooi die ervoor zorgt dat mensen niet weg kunnen. Als muizen overgeleverd aan de genade van slangen. Het had van mij kunnen zijn.' Ik trek een schuine grijns en gooi het kadaver van me af.

@ Hierboven: ze is iig online 8D

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 20:35 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Hij at zwijgend zijn eten veder op, toen hij eenmaal klaar was veegde hij zijn mond af aan de trui. Daarna stond hij op pakte het vieze bord en het bestek. Twijfelend keek hij in het rond en wist niet zo goed waar hij het moest laten.

'Wreed en ontzettend lui...' grijnsde Lew, die zich al stukken beter voelde nu hij het varkensbloed binnen had. ' Niet echt een thrill of the hunt- persoon?' Hij probeerde zijn aandacht bij zijn voedsel te houden, maar zijn verstand dwaalde steeds af naar de ontzichtbare grens die de mensen ervan weerhield hun normale leven weer op te nemen. Als het opgezet was door een vampier, moest het ook afgebroken door een vampier. En dat was ongemogelijk aangezien niemand die hij kende de kracht had om grenzen te maken of op te heffen. Hij stond machteloos. Een zucht kon hij niet onderdrukken. De frustratie liep hoog op en dus viel hij het beest opnieuw aan, merkte dat het vrijwel leeg was en begon aan het laatste zwijn. Hij zat enorm vol, maar hij wilde het risico niet lopen dat hij honger kreeg in de buurt van de mensen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Sorry dat ik er niet was. Ik had huiswerk.. Veel huiswerk >_<

Yue
Nadat Odile weg is gegaan blijft het stil in de keuken. Ik zie dat Jamie klaar is met eten. "Geef maar hier, ik was wel even af." Ik stapel de borden op elkaar en breng ze naar het aanrecht. Maar voordat ik ga afwassen zet ik eerst de pan met eten in de koelkast, om te bewaren voor later. Zwijgend was ik de borden af.


Savoy
"Mooi.. het zijn er twee. Dan hoef ik in ieder geval niet te delen." Ik snoof de geur nog een keer op. "Een jongen en een meisje. Welke wil jij?"

Lol mijn vriendin spacete hem ineens.
Ze ging wat opzoeken opg oogle en toen kwam ze
bij topic van mij op Q uit xd

Elif - Goede Vampier.
Ze keek naar Jamie en toen naar Yue. Elif was best verbaasd dat Odile echt weg bleek te zijn, haar geur hing hier teminste niet meer in het huis. ,,Hulp nodig?'' vroeg ze na een tijdje aan Yue, de rest van de vaat moest ook nog.

Faith - Slechte Vampier.
,,Mwaah, ik neem aan dat jij het meisje wil dus neem ik de jongen wel.'' zei ze plagerig en grijsnte breed. ,,Anyway, ga je je gave testen op ze? Het is een handige kans.''

Dewi - Mens.
Deze keer was ze te moe om allemaal te gaan liggen woele in haar slaap, zo moe dat ze zelfs geen dromen had. Of was het opluchting dat Lew het wist, ookal was ze niet bly mte de uitkomst?

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 21:03 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

'Hmm nee. Allerminst. Hij had het fysiek niet bepaald mee als vampier. Maar hij was wel een technisch genie en mentaal kon hij de meest ongelofelijke dingen bereiken, onder andere dus het gebruik van zijn gave. Helaas bevond hij zich altijd op dat randje van genialiteit en paranoia, vandaar dat het me weinig moeite kostte hem te verjagen. Als je iemands sterke kanten en zwakheden geraffineerd tegen elkaar uitspeelt is diegene niks meer dan een hulpeloze marionet,' zeg ik bijna op fluistertoon. Ik denk aan Fjodor. Dat is wat hij bij mij deed. Wat voor ellende hij ook aanrichtte, Fjodor wist echt wel waar hij mee bezig was. En hij wou mij in zijn macht. Goddank dat ik 'm was gesmeerd voordat het te laat was.
'Ik werd gek van die gast,' vervolg ik. 'Je kon zelfs niet in alle rust douchen of je werd al belaagd. Volgens mij geilde hij gewoon op vrouwelijke vampiers. De vuile perverse hond, ik had hem gewoon in de zon moeten laten uitdrogen of hem in de fik moeten steken. Ach ja, soms lopen zaken anders dan je zou willen,' voeg ik er luchtig aan toe.
Mijn ogen glijden naar Lew's buit. Nee, Odile. Daar beginnen we niet aan. Zelf je voedsel vangen. Zoals het hoort. Ik grinnik als ik mezelf bestraf en kijk weer voor me uit naar het water.

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 21:16 ]

No growth of the heart is ever a waste