[RPG] Pirates -Exchange- 3. - Speeltopics

Bwa, Filip vind ik echt nog wel lachen met zijn baard. En prins Amadeo is nog wel knap. (Lolz, ik ben geen royality-freak ofzo, hij stond ergens bij Royal Bachelors in boekje.)
Ik weet niet of de koninklijke familie van Engeland zo geliefd is bij het volk (het verhaal van Kate en William is gewoon superhard opgeblazen door de media volgens mij), maar de Nederlanders lijken me wel met hun volk begaan.

Home is now behind you. The world is ahead!

Amadeo, seriously ? Dat is toch deze gast hea ?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dudes, jullie gaan nogal off topic idd :'D
En ik kan momenteel niet on-topic
Waar is vluuv toch o-o

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik ben er weer
Ik vind het altijd vet leuk om dat hele off-topic gebeuren te lezen :'D
Ik moet er altijd om lachen :x
Ik vind konningendag leuk omdat je op de rommelmarkt soms hele mooie spullen vindt die heel goedkoop zijn 8D En ik ben nogal een koopjes-verslaafde :x Maar gisteren vond ik zo'n kraampje met 3 armbanden voor één euro, en het waren van die über mooie (nieuwe!) armbanden 8D Dus ik heb er zes gekocht :x
En de konninklijke familie is wel grappig.. Ik zag ze gisteren op het journaal :'] Beatrix heeft zo'n lekker bekakt accent, dat vind ik leuk

Josephine
"Een paar dagen pas." Ik zucht en denk terug aan thuis. Ineens voel ik me heel moe worden, en ik glimlach slaperig naar May. "Ik ga maar eens een plek zoeken om te slapen." Ineens wordt er een pistool afgevuurd, en geschrokken kijk ik om me heen. De piraten rennen allemaal over het schip heen, en bang ren ik naar binnen. Ik snap niet wat er gebeurd is, en ik hoop maar dat het niets ergs is.

Olivier
Als hij me wijst op de sloep knik ik opgelucht. Hij begint te zoeken naar een touw en kijkt me vragend aan. "Ja, doe maar." Ik help hem met het touw en al snel heeft de figuur in de sloep het beet gepakt. Vreemd.. De manier waarop de schim loopt en beweegt komt me enigzins bekend voor.. Ik zal het me wel inbeelden. Toch vreemd: Wat doet iemand in het midden van de nacht in een sloep op zee?

Haha, true :'D Onze koninklijek familie si wel awesome
Althans.. Beatrix, maxima en prins Maurits ofzo :'D
Die zijn allemaal erg sociaal en aardig enzo

Abby (Abigail) ~ Pirate.
Ze gooide, tot mijn grote opluchting, een touw naar beneden. Gauw stopte ik mijn wapens, eigenlijk die van James ena nderman, die los in het bootje lagen onder mijn riem. Vervolgens pakte ik het touw vast, al meteen merkte ik dat ik nog weinig kracht bezit door de honger en dorst en dat mijn arm behoorlijk pijn deed. Voorzichtig begon ik omhoog te klauteren, mijn armen trilde lichtjes van de inspanning en ik beet op de binnenkant van mijn wang, in de hoop dat ik dan minder gefocust zou zijn op de pijn in mijn arm en rug. Ik kon wel janken van blijdschap, opluchtig, maar ook van woede en verdriet. Maar dat ging ik niet doen, ze heofde niet te weten hoe bang ik was geweest en het waren piraten, die zaten niet de wachten op emotionele gesprekken. Trouwens, aan medelijden had ik vrij weinig, ik wilde niet dat iedereen me met van die 'aawh-kijk-die-arme-stumper-nou' blikken aan zou kijken. De tocht omhoog duurde lang en ik durfde niet omlaag te kijken, bang dat ik zou schrikken van de hoogte. Toen ik dacht dat ik niet meer boven zou komen, was ik er uiteindelijk en klom over de reling. Er warne veel piraten op het dek, waarschijnlijk door mijn schot, en ze keken me nogal vreemd aan. Ik was waarschijnlijk de laatste eprsoon die ze verwacht hadden, toen keerde ik me tot de Kapitein, de rest op het schip deerde me momenteel niet.
"Wat dachten jullie? we vertrekken dat zijn we van haar af?" Vroeg ik, op die manier hoopte ik dat mijn emoties wat minder heftitg werden.
"Ik kan jullie één ding verzekeren, zo makkelijk komen jullie niet van me af." Ik dwong mezelf tot een glimlachje. Ik nam zijn cap'tains hoed af, verolgens deed ik dat ook bij die van mij -eigenlijk James'- hoed en zette die bij hem op, daarbij ik gebruikte mijn linkerarm, ik was bang dat als ik mijn rechterarm zou gebruiken dat het op zou vallen dat ik gewond was. Aan de ene kant zouden ze me dan misschien kunnen helpen, maar zoals ik al zei, ik had niks aan medelijden.
"Hier, uw oude begon nogal te slijten. De kwaliteit van deze hoed is ook wat beter dus hij zal nog wel een tijdje meegaan." Ik hoorde wat mannen fluisteren, ik ving wat dingen op zoals verband en ik keek naar mijn rechterarm. Het stak een stukje onder mijn mouw vandaan en gauw trok ik de mauw van mijn jas er overheen. Ik hoorde mijn maag rommelen, het herinnerde me weer aan de honger die ik had geleden en nog steeds leed. Jezus wat verlangde ik naar een grote maaltijd.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

Wat, hij gaat en ik blijf achter? Nee. Zo gehaast mogelijk loop ik achter hem aan. Weliswaar in alleen een onderjurk en met niet-opgestoken haar -wat het normaal altijd is, tenzij ik slaap-, maar het bedekt mijn lichaam dus ik zie het hele probleem niet.
Op blote voeten zoek ik mijn weg naar boven en zie iedereen om één persoon heen staan; Abby. Mijn God, ze leeft!
'Wat zie jij er uit, zeg! Wie was die man? Hoe voel je je? Pft, wat een opluchting dat je terug bent!' Ik zou haar wel om de hals kunnen vliegen, maar dat zou raar zijn, aangezien we elkaar niet goed kennen. Maar wij hebben wel beiden gezien wat er met Kenneth gebeurd is.

everything, in time

Abby (Abigail) ~ Pirate.
'Wat zie jij er uit, zeg!" Ik schudde lichtjes mijn hoofd. "Bedankt voor 't compliment," antwoordde ik met klein grijnsje, blij met de afleiding.
"Lang verhaal," legde ik haar uit, "en ik voel me prima," voegde ik er nog aan toe, een leugentje om bestwil. "Alleen.." begon ik toen weer, "ik heb best wel honger." Ik keek maxime aan, dat ze zo blij was met mijn terugkomst, nooit gedacht, aangezien ik haar amper kende. Ik glimlachte flauwtes bij die gedachte, ze was waarschijnlijk zo'n type die zich om iedereen bekommerde.

[ bericht aangepast op 1 mei 2011 - 11:22 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

May
Nieuwschierig sluit ik me aan bij de rest van de bemanning die naar een vrouw staan te kijken. Aangezien iedereen blij is om haar te zien,neem ik aan dat zij het andere vrouwelijke bemanningslid is. Ik probeer haar blik te vangen,maar er is zoveel commotie dat ze voortdurend afgeleid wordt. Nonchalant steek ik mijn handen in mijn zakken en loop terug naar de reling. Ik zal haar later wel eens spreken.

Don't make people into heroes, John. Heroes don't exist. And if they did, I wouldn't be one of them. -Sherlock Holmes

Wow, jakkes, haha :') De foto in dat boekje zag er een heel stuk beter uit!

Tristan
De kapitein en ik trekken de persoon langs de lange romp aan boord alsof het een pluimpje is. Uiteindelijk staat er een frêle meisje voor ons, een beetje wankel op haar benen maar toch met een sterke uitsraling. Dit was niet wat ik verwachte. Nog een vrouw? Ik had echt geen beter schip kunnen kiezen. De kapitein lijkt haar te kennen, want ze begroet hem alsof ze goede vrienden zijn en wisselt dan erg familiar met hem van hoed. Vervolgens komt Felix' meisje er aan en duwt de rest van de crew me bruut naar achteren om haar ook te kunnen begroeten. Ik laat me met tegenzin doen en terwijl ik van een eindje verder naar de groep sta te kijken, snap ik het ineens. Dat moet die Abby zijn waar zo'n drukte om was! De laatste paar uur had ik niet meer echt aan haar gedacht, maar ik ben heel blij dat ze terecht is. Ik merk dat ik nog steeds met het nu natte touw in mijn handen sta en begin het slorig op te rollen.

Home is now behind you. The world is ahead!

Abby (Abigail) ~ Pirate.
Ik keek naar de jongeman die het touw stond op te rollen, ik kende hem niet maar hij was wel diegene die me gespot had. Als hij er niet was dreef ik misschien nog rond in het bootje. Ik streek een lok haar voor mijn ogen weg en liep naar 'm toe.
"Hé, bedankt," zei ik tegen hem en glimlachte flauwtjes. "Als jij er niet was geweest dreef ik nu misschien nog rond op zee." Ik stak mijn hand naar hem uit, wel mijn rechter deze keer.
"Ik ben trouwens Abby." Opnieuw rommelde mijn maag, man wat zou ik graag eten, maar ik kon het niet maken zo naar binnen de stormen en het eerste het beste wat ik voor voedsel tegenkwam opeten. De Kapitein wilde vast ook nog mijn verhaal horen, over wat er gebeurd was. Toen ik Tristan's hand geschud was liet ik mijn arm weer zakken en trok opnieuw de mouw wat verder over het verband. Hopelijk waren de wonden niet al te erg, ik had ze nog niet goed bekeken, alleen die op mijn arm.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Tristan
Ik schud haar hand, voorzichting want ze lijkt me nog niet helemaal bekomen van haar avontuur op zee. 'Ach, het is niets. Aangenaam Abby, ik ben Tristan.' Haar maag rommelt en ik glimlach. 'Ik zal wel eens in de kombuis gaan kijken voor eten, dan kan jij rustig je verhaal bij de kapitein doen.' Abby laat haar arm zakken en ik merk dat ze een verband probeert te verbergen. Ik knijp grimmig in het touw. Al is ze dan een piraat, wie kan een meisje nu zo toetakelen? Als man moet je toch eerbied hebben voor een vrouw, wat voor één het dan ook is? Nu snap ik waarom ze zo voorzichtig wandelt. Ik hoop dat het niet te erg met haar gesteld is, ik weet wat het is om afgeslacht te worden. 'En ik zal ook schoon verband meenemen.' Ik geef haar over aan de kapitein en zet dan koers naar de kombuis. Voor zo'n vriendelijk meisje wil ik mijn slaap met plezier nog wel even uitstellen.

[ bericht aangepast op 1 mei 2011 - 22:10 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Tristan is lief

Abby (Abigail) ~ Pirate.
'Ik zal wel eens in de kombuis gaan kijken voor eten, dan kan jij rustig je verhaal bij de kapitein doen,' zei hij me. "Dankje," antwoordde ik en glimlachtte dankbaar. Mijn verhaal nu al doen, daar had ik weinig behoefte aan. Ik wilde eerst zelf alles op een rijtje krijgen, ik wist nog steeds niet goed wat me precies overkomen was. 'En ik zal ook schoon verband meenemen,' zei hij plots, ik wilde zeggen dat het niet nodig was, maar hij was alweer weg en ik stond weer naast de Kapitein. Ik zuchtte zachtjes en zag dat bijna alle bemanningsleden weer terug naar hun bed waren gegaan, want het dek was alweer bijna helemaal leeg. Alleen Maxime, de Kapitein en gek genoeg Felix waren er nog, en ik natuurlijk. Ik liep naar de reling en keek over de zee uit terwijl de wind met mijn haren speelde. Zachtjes kneep ik in de reling, voelde je je altijd zo'n verschrikkelijk monster, de eerste keer dat je iemand vermoordde? Of zou het nooit wennen? Ik hoopte eigenlijk dat ik het geen tweede keer hoefde te doen. Voorzichtig gleed mijn blik naar mijn handen, moordenaarshanden. Ik wndde me tot Felix en Maxime.
"Hé, waarom gaan jullie niet terug naar bed? Morgen moeten jullie er vast vroeg uit en ik red me wel, dus geen zorgen." Dat laatste was meer tegen Maxime, want ik vroeg me af of Felix zich echt zorgen om me zou maken. Hij leek me niet het type om zich te bekommeren om anderen.

[ bericht aangepast op 3 mei 2011 - 9:49 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

aangepast

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Felix - Piraat

Ha. Dus we hebben Abby gevonden. Wat een toeval. Ik moet toegeven dat ik nooit verwacht had om haar nog levend terug te zien. Ik grijns even als de havenmeester aanbiedt om voedsel en verband te gaan zoeken. Waarom die kerel hier nog steeds rond hangt, interesseert me maar weinig, maar het is ongelofelijk amusant om te zien hoe hij zijn goeie manieren bovenhaalt voor Abby. Al doe ik al twee à drie dagen hetzelfde voor Maxime. Oh well. Ik merk dat Abby niet helemaal op haar gemak is. Er is iets anders aan haar. Je kan van mij veel zeggen, maar ik ben ontzettend opmerkzaam. Als er iets veranderd - al is het maar iets kleins- in je gedrag dan heb ik het gezien. Ze gluurt even naar haar handen en kijkt dan weer afwezig over de reling. Even analyseren. Ik heb Abby in haar tijd als Jack nog nooit iemand kwaad zien doen, afijn, toch geen erg kwaad. Ik dacht altijd dat het kwam omdat hij een mietje was, maar volgens mij zit er meer achter. Misschien heeft ze wel een goed karakter of zo... En goeie karakters doen niet graag slechte dingen, daar voelen ze zich schuldig door. Ergo: Abby heeft iets slechts gedaan waardoor ze zich niet goed in haar vel voelt. Màn, wat ben ik geniaal. Abby draait zich weer om en vraagt waarom we niet terug naar bed gaan. 'Ga maar vast,' fluister ik zacht tegen Maxime, waarna ik naar Abby trippel en mijn ellebogen nonchalant op de reling van het schip leun, met mijn rug naar de zee toe. Nu waag ik een gokje. Niet mijn gewoonlijke aanpak, maar ach. Het is Abby maar. 'Dus... Wie heb je gedood?' vraag ik, zonder haar aan te kijken. Ik heb een vermoeden dat ik er niet ver af zit. Die verloren blik zie je wel meer bij mensen die voor het eerst gedood hebben. Het heeft te maken met gevoelens of zo. Zelf nooit last van gehad. Gelukkig.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ahahha xd genius, maar ik ga zo naar A'dam, dat je 't weet.

Abby (Abigail) ~ Pirate.
Felix bleef, k vroeg me af waarom maar al gauw kwam hij naast me staan.
. 'Dus... Wie heb je gedood?' vroeg hij uit het niets, ik beet hard op mijn tong om er niets uit te flappen. Kalmeren, ik moest geen overhaaste antwoorden geven. Maar hoe wist hij dat in godsnaam? Kon hij gedachtenlezen?
"Dat zijn jouw zaken niet Felix en je hoeft er ook niet naar te gaan vissen, want daar kom je geen steek verder mee." Het verbaasde me dat ik nog kalm antwoord kon geven. Ik zweeg verder een keek demonstratief de andere kant op, echt zin om met Felix te praten had ik niet. Hij dacht enkel aan zichzelf, egoïst. En hij durfde wel zeg, ik had rondgedobbert op zee, was gemarteld en had Kenneth zien sterven.. kwam ik eindelijk terug, kwam hij aanzetten met zo'n vraag, eikel. Ik plukte aan een lok van mijn haren en hoopte dat Felix maar gauw terug naar Maxime ging, dat zij het sowieso uithield bij hem begreep ik niet.. Hadden ze misschien iets samen? Het leek me nogal onlogisch, een piraat en een dame zoals Maxime. Alhoewel, Felix was nou niet de meest ranzige en onbeschofte piraat zoals de meeste die hier rondliepen, maar toch.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.