[RPG] Achter gesloten deuren 2. - Speeltopics

@RPG van Professor
______
Endure, progeny en Dumbledore hebben dit RPG topic bedacht. Bedankt Endure voor het verhaal!

Het verhaal
Ze noemen ons uitschot, lastpakken, probleemkinderen of nog erger; Moeilijk opvoedbare kinderen. Hoezo dat nou weer? We doen graag ons eigen ding en hebben onze eigen manier van leven, denken en onze creativiteit uiten. Is dat zo problematisch? Dat we niet alles doen wat ons opgelegd wordt? Wij noemen dat leven.

Helaas kijken buitenstaanders er anders tegen aan en raad eens waar we nu zitten, een gesloten inrichting, een huis vol jongvolwassenen en tieners. Ze zijn hier strikt en je verdrinkt haast in de regels, mocht je jezelf daaruit proberen te redden gooien ze je weer in het diepe. Dan mag je hun klusjes doen, de afwas, schoonmaken, koken. Zij horen toch voor ons te zorgen? Ach, wie luistert er nou naar ons, de mensen die worden uitgekotst door de maatschappij.

Personages
Endure als Caithlin Alice Wood
Noatje als James Lion
Dumbledore als Bonnie Savarin
Suusijsje als Alexis Levine
Rws als Adilah Mariëlle de Boer
Dumbledore als Mitchell Grice
Bear als Kate en peter Forestfield
Vluuv
TheBoss

Voorbeeld redenen
anorexia, woedeaanvallen, schizofrenie of gewoon onhandelbaar in het huis

Informatie
Naam:
Leeftijd:
Foto:
Innerlijk:
Waarom je daar zit:
Eventueel extra:

Voorbeeldje
Thomas
Ik liep naar de deur, terwijl ik wist dat ik daar mijn uitweg niet zou vinden. Naast mij staat Sophie. Ze kijkt me aan zonder iets te zeggen.


Kom maar op!

[ topic verplaatst door een moderator ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Caithlin Alice Wood. ~ Woedeaanvallen.
Zwijgend liep ik mijn kamer uit, ik had afleiding nodig. Na rondgekeken te hebben en willekeurige deuren te hebben geopend, kwam ik in een soort grote zaal terecht. Er stond een prachtig mooie zwarte vleugel, er was een soort podium en er stonden wat stoelen. Ik liep naar binnen en sloot de deur zachtjes achter me, ik liep richting de vleugel en gleed met mijn vingers over de toetsen. Het was lang geleden dat ik gespeeld had.. Ik nam plaats achter de vleugel en drukte voorzichtig een toets in, het geluid weergalmde in de kamer. Ik glimlachte, hij klonk prachtig. Voorzichtig begon ik te spelen en uiteindelijk erook bij te zingen. (the clim, ja ik weet dat miley dit officieel zingt maar ik vind hem het veeeeel mooier zingen xd)

Nicole Eden Thompson ~ Doodsbang voor jongens.
'Nee, zeker niet. Kom verder!' lachtte het ene meisje, ik glimlachte en stapte naar binnen waarna ik de deur achter me sloot. Het andere meisje kwam op me af. 'Natuurlijk niet, hoe meer zielen hoe meer vreugd. De sportzaal is de plek waar je moet wezen. Welkom, ik ben AJ.' zei ze me, ik keek even naar haar uitgestoken hand en schudde die toen. "Nicole Eden Thompson, maar zeg maar gewoon Nicole," stelde ik mezelf voor toen ze vroeg hoe ik heette. Ze rook naar sigarettenrook, getverdemme. Vroeger hield ik al niet van die geur, nooit gedaan. "En ah, eigenlijk zocht ik mijn kamer, niet de sprotzaal," antwoordde ik toen emt flauw grijnsje. Bij meiden voelde ik me altijd meer op mijn gemak, bij jongens was ik anders.. Introvert, schuw, bang. Bij meiden kon ik mezelf wat meer zijn.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Alexis.

Ah, mooi, AJ kent haar ook niet. Dat scheelt een hoop. Wanneer ze zegt dat ze haar slaapkamer zoekt, neem ik, als haantje de voorste, gelijk het woord. 'O, dat is heel simpel, alles is op volgorde. Heb je een nummertje gekregen? Mijn naam is trouwens Alexis, aangenaam,' sluit ik mijn woordenslang af door ook haar hand te schudden, net als AJ. Ik vind nieuwe mensen ontmoeten leuk, tenminste, als ze net zo zijn als Nicole, zij lijkt me wel aardig. Die ander, dat egoïstisch ventje totaal niet. Bovendien moest Bonnie het daar alweer verstoren en hé, die is er nu lekker niet!

---

everything, in time

Cole Smith - Narcistische Drugsverslaafde Filmster
Ik haal arrogant mijn neus op. "Doe niet zo raar, moppie. Dat jij niet belangrijk genoeg bent betekent niet dat ik iets niet kan." Ik pak mijn blackberry van tafel en loop de kantine uit. Ik heb het gehad met dat mens, en ik ben niet van plan nog veel woorden aan haar vuil te maken. Ik heb een warme douche nodig, en daarna een peuk. Of misschien iets sterkers.. Ik loop mijn kamer in en pak een handdoek en wat douchespullen. Haar opmerkingen deden wel heel even pijn, maar ik weet toch dat ze niet waar zijn. Ik kan en durf genoeg, maar ik wil het niet. Aan onbelangrijke mensen zoals zij moet je niet te veel aandacht geven, dan gaan ze denken dat ze wél belangrijk zijn. Ik loop door de gangen en vind uiteindelijk een badkamer. Hopelijk valt ze me later niet meer lastig met haar irritante gezeik.

Alaska Green - Anorexia Patiënte met Pleinvrees
Als ik klaar ben met tekenen begint mijn maag onheilspellend te rommelen. Ik slik en merk dat ik me slapjes voel. Tja, dit moet ik er dan maar voor over hebben. Zo weet ik in ieder geval dat het lukt. Ik heb wel dorst.. Van water wordt ik niet dikker. Ik sta op en voel hoe ik wankel op mijn benen. Ik haal diep adem en loop naar de deur. Opgelucht zie ik dat er niemand op de gang is en snel loop ik naar de meisjes wc's. Het gerommel in mijn maag wordt luider en ik voel me raar. Voordat ik de deurklink kan pakken om de deur open te doen wordt het zwart voor mijn ogen en val ik met een bonk op de grond.

Ik spring in..

Naam: Alison Rose Williams
Leeftijd: 16
Foto: Clickk
Innerlijk: Alison is een brutaal meisje, en is pittig van aard. Ze gaat altijd tegen de regels in, en scheld constant. Ze durft geen vrienden te maken omdat ze bang is dat ze haar niet mogen.
Waarom je daar zit: Woedeaanvallen, Anorexia
Eventueel extra: Ze maakt het de mensen niet makkelijk in de gesloten inrichting.

Alison Rose Williams - Anorexia patiënte met woedeaanvallen.

' Ik wil niet naar die klote gesloten inrichting! ' schreeuw ik kwaad naar mijn ouders. ' Uit de auto nu! ' bulderd mijn vader, en trekt mij extra hard aan mijn arm. Ik viel daardoor uit de auto. ' Vind je dat normaal?! Weet je zeker dat jij daar niet moet zitten in plaats van ik? ' Ik kijk hem kwaad aan. Net wanneer mijn vader wat terug wilt zeggen, komt mijn moeder ertussen. ' Kappen nu, Alison. Je bent erg onredelijk! Lopen nu. ' Met een kwaad gezicht loop ik in de richting van het gebouw. ' Kut leven, ' mompel ik.

[ bericht aangepast op 5 juni 2011 - 14:34 ]