I'll melt the snow for you. '3 - Uitkomsten

Because you're not the one but you're the only one (12 x uitgekomen)

Groot ben ik niet, hooguit 1m60. Ik heb lichtbruine haren die over men schouders vallen. Meestal doe ik ze in een dot, dat zit het fijnste. Ik ben heel slank van postuur. Dat is bij kunstschaatsen een voordeel. Je kan nog sneller en fijner schaatsen dan anders. Ik ben ervoor geboren. En men kledingsstijl, tja, die is niet zo speciaal. Een trui met een T-shirt, een smalle broek en schoenen. Ik ben vrij bescheiden, tenminste, zo zou ik moeten zijn. Nooit te veel van jezelf verwachten, doen waar je goed in bent. Ik ben ook vrij teruggetrokken. Ik zal nooit zomaar iemand vertrouwen; ik leer ze liever eerst kennen.

Ik hoor gestommel in de gang. 5.30u, dat zijn men ouders vast en zeker. Wie anders? “Dag Fien! Fader och moder zijn weg!” Dat roepen ze altijd. Dat is voor mij een bevestiging dat ze me niet vergeten. Ik draai me om met men gezicht naar de muur en val weer in slaap. Het is vakantie in Zweden. Ik moet niet naar school, maar toch sta ik elke dag om hetzelfde uur ongeveer op. Gewoon een vaste routine, en als ik dan nog tijd heb, besteed ik hem het liefst op de ijsbaan. Langzaam dompel ik in slaap. Dromend over hoe men toekomst er zou uitzien.

Mama zei altijd tegen me dat ik een wonder was. Omdat ik zo klein was, en het geluk. Hun geluk. Hun tur. Ik ben het eerste meisje in de familie. Mama heeft alleen broers. Men nonkels hebben ook alleen maar zonen, en ik heb alleen maar broers. Men oudste broer noemt Kasper en is 22. Malte is 20. Nels&Sten zijn 19. Ygnve is 17. Dan kom ik. En dan nog 2 broertjes. Jakob is 12, en Dain is 8. Een grote familie, dat weet ik.

8.25u. Vanzelf word ik wakker, zoals anders. Ik zet mezelf recht en steek men pantoffels aan. Slenterend loop ik naar men raam, waardoor ik de eerste zonnestralen binnenlaat. Het is alsof de zon me elke morgen komt groeten. Komt zeggen dat het weer blij is om me te zien. Alsof het me komt verzekeren dat ik de dag goed doorkom. Ik loop verder naar de badkamer. Snel zet ik de verwarming op, zodat het wat warmer is tegen dat ik uit de douche kom. Men verwarmsokken doe ik alvast uit, en zet de kraan open. Het spetterende geluid van koude waterstralen vult men oren. Ik kleed me uit, wachtend op het warme water. Het duurt wel even.

Men broers wonen ook nog thuis, maar die zie ik niet vaak meer. Kasper&Malte studeren in de stad. Nels&Sten hangen vaak rond en blijven bij hun vrienden slapen. Ygnve heeft onder de vakantie een klein baantje. Jakob traint elke dag, om de beste ijshockeyer van Zweden te worden. En dan Dain, die gaat gewoon met Jakob mee. Bij ons speelt iedereen ijshockey, behalve ik. Ze willen dan ook dé beste worden. Maar daarvoor zullen ze eerst Jole voorbij moeten. Wat niet echt vanzelfsprekend is…