[RPG] The Habit. [3] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 20:02 ]

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Valerie Savarin

Ik was de afdaling redelijk gewend en klauterde soepel naar beneden. Bij het neerkomen plooide ik mijn knieën lichtjes. Eigenlijk had ik makkelijk naar beneden kunnen springen, daar had ik tenslotte al die jaren training voor achter de rug. Alle dieren en al hun mogelijkheden, in één lichaam alleen niet zo uitgewerkt en gedetailleerd als de jongeren die we nu zouden moeten opleiden. Toch, ik had niet veel zin om echt te springen, ik had het meer op klauteren. Geruisloos liep ik over het zand naar Sasha toe. Hij stond te kijken naar het water en de opkomende zon. 'Wedstrijdje om op te warmen?' Het amusement dat doorklonk in zijn stem was aanstekelijk en ik grijnsde breed. 'Heb je voorsprong nodig of red je het zo ook wel?'

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Cedric-
'Dat is rot,' we kijken elkaar aan. 'sorry ik ben niet echt in de stemming om heel erg zielig te reageren.' ik kijk weer neer. Mijn hand ligt nog steeds onbewogen in mijn schoot. In gedachten ben ik al aan het denken hoe ik dat aan die man van d wapens ga vragen straks. Ik hoop echt dat hij me wil helpen, ik heb Dana beloofd om er wat aan te gaan doen. Ik zie mijn shirt liggen en trek het weer aan.

-Gawain-
Cherie zegt dat ze een kat is. Ik vind het wel bij haar passen, best sierlijk maar toch speels en fel. Ik kijk haar aan en doe mijn best om te lachen. Een paracetamol of zoiets zou nu heel erg fijn zijn. Mijn maag trekt weer eens samen en mijn armen krampenzich er verder om heen. Mijn poging op het te verbergen voor Cherie is al lang mislukt. Hopelijk weet ze iets wat helpt tegen kramp.

Dana
'Ik wil ook helemaal niet dat je zielig gaat reageren. Ik wil alleen dat je weet dat je niet de enigste bent op de planeet die in de knoop ligt met zichzelf.' Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek voor me uit. Ik hoefde helemaal geen medelijden. Van niemand niet. Ik had dat ook nooit gewilt. Ik had altijd de mensen vermeden die medelijden gingen hebben, waarom zou ik medelijden moeten hebben? Daarmee maakte men het verleden niet goed. Onbewust rolde er een traan over mijn wang, snel veegde ik hem weg op de hoop dat Cedric hem niet had gezien.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik zie dat er een traan over haar wang rolt. Ik sla mijn arm om haar heen en leg haar hoofd tegen mijn borst.
'Je mag best huilen.' zeg ik zacht. Ik vraag me af of Dana en Amy het goed hadden kunnen vinden als zij hier was. 'Je lijkt op haar, wist je dat?' Misschien is dat ook wel de reden dat ik net zo boos was. Dana heeft me weer aan Amy herinnerd zonder dat ze er iets aan kon doen. Dana kon zich net zo goed groot houden dan Amy, maar van binnen was ze dan heel boos of verdrietig. Ik leg mijn hoofd tegen haar aan en mijn rechterarm ook om haar heen. Ik sluit mijn ogen en zie weer een klein blond meisje door het bos rennen. Ze was mijn kleine aapje en ik was haar Tarzan. Altijd kreeg ze me aan het lachen met haar kleine grapjes die niemand anders dan ik begreep. Mijn ouders vonden ons maar raar samen, ze snapten ons niet.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 9:28 ]

Dana
Zachtjes begon ik te snikken terwijl de tranen over mijn wangen liepen. Alles tranen van de afgelopen jaren er uit, de jaren dat ik van mezelf niet mocht uit.
'Je lijkt op haar, wist je dat?' hoorde ik Cedric zeggen. Ik voelde dat hij zijn hoofd op de mijne legde. Langzaam dacht ik terug aan al de ellende van de afgelopen jaren. De medelijden blikken die ik zo haatte. Mijn moeder, die vond dat ik het gedaan had. De eenzaamheid, door het verlies van mijn vader. De woede aanvallen die ik daarna kreeg, de zelf haat. De tranen bleven maar rollen. Hoe kon het zijn dat ik nooit durfde te huilen en nu bij iemand die ik een dag ken de tranen over mijn wangen liepen.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
Ik voel langzaam mijn shirt vochtig worden, Dana huilt. Zelf ben ik ook niet de beste om me groot te houden, toch doe ik mijn uiterste best. Er valt een traan op haar blonde haren. 'Het is goed,' zeg ik zacht in haar oor. Het voelt goed om zo te zitten en nog iets goeds te kunnen betekenen voor Dana. Ik ga iets dichterbij haar zitten en druk haar iets steviger tegen me aan. Het lijkt of ik Amy weer vast heb als zij verdrietig was. 'Je lijkt echt op Amy, daarom werd ik net zo boos denk ik. Je doet me erg veel aan haar denken.' fluister ik in haar oor. Ik ga zacht door haar haar, iets wat Amy in ieder geval fijn vond.

Dana
'Sorry,' zei ik zacht. 'Sorry dat ik op haar lijk.' Mijn wangen waren helemaal nat en voelde wat op mijn haar vallen. Ik ging vanuit dat het een traan was. Mijn tranen waren op maar dat betekent niet dat alles voorbij was. In tegen deel, het rotte gevoel was terug gekomen. Langzaam ging Cedric met zijn hand door mijn haar. Ik sloot mijn ogen terwijl ik dacht aan vroeger. Aan mijn vader. Ik slikte zachtjes.

"Ignite, my love. Ignite."

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Gaat het een beetje?' vroeg ik, toen hij iets van spastische bewegingen begon te maken. Hij gaf geen antwoord, dus maakte ik mezelf los uit zijn greep en stond ik op.
'Laten we maar even teruggaan, een paracetemol voor je halen ofzo,' mompel ik, half tegen mezelf, half tegen Gawain.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Als het dier is begraven en ik de vloer van de keuken schoon heb gemaakt doe ik uitgeput het licht in de keuken uit. De deuren en ramen zijn allemaal dicht, dat heb ik deze keer wel even extra gecheckt, en moe sleep ik mezelf de trap op naar boven. Ik doe er niet lang over mijn pyjama aan te trekken en nonchalant gooi ik mijn kleren ergens bij het voeteneind van het bed neer, en kruip er dan snel in. Ik gaap luid en trek de dekens over mijn hoofd. Het waait buiten, maar door de loeiende geluiden van de wind voel ik me alleen nog maar fijner dat ik binnen ben en het duurt niet lang voordat ik in slaap val. Ik slaap als een blok, en zodra ik wakker word herinner ik me niets meer van wat ik gedroomd heb. Ik ga rechtop zitten en wrijf gapend in mijn ogen. Buiten is het al licht aan het worden, en ik bedenk me dat ik waarschijnlijk beter vroeg op kan staan op mijn eerste dag. Voor zover het nog vroeg is, tenminste. Snel ruim ik de kleren op die ik gisteren heb neer gegooid bij het bed en ik loop, nog steeds slaapdronken, naar beneden om mijn koffers op te halen.

Cedric
'Nee geen sorry zeggen. Het is aan de ene kant juist goed.' zeg ik snel als ze sorry zegt. 'De tatoeage is de enige herinnering aan haar. Ik kijk nooit naar haar foto of iets. Dus het is juist goed dat ik jou nu zie. Het brengt mij in de realiteit en laat me zien wie ik eigenlijk ben.' Dana zat nog steeds in mijn armen en we zaten nog steeds in de witte hal. Ik streel verder door haar haar.

Gawain
Cherie maakt zich los uit mijn greep.
'Laten we maar even teruggaan, een paracetemol voor je halen ofzo,' mompelde ze.
'Nee nee het gaat al weer.' zeg ik moeizaam als Cherie op staat. Heather ziet me alweer aankomen. Mijn darmen krampen nog een keer bij elkaar. Mijn gezicht vertrekt, maar ik probeer er niet te veel aandacht aan te geven. Ik sta moeizaam op om achter Cherie aan te lopen. Als mijn gezicht nog eens vertrekt zie ik Cherie bezorgt kijken. Het lijkt of mijn darmen zich binnenste buiten hebben gekeerd. Voorzichtig, met een arm op mijn maag en de andere om Cherie heen, loop ik met haar mee. We komen al snel bij het huisje van Heather, waar ook haar praktijk is. Als ik licht zie klop ik op de deur.

[ bericht aangepast op 4 dec 2011 - 15:12 ]

Dana
Ik zweeg eventjes. 'De tatoeage van de aap,' mompelde ik zacht. Ik sloot mijn ogen en dacht na. Ik had hem een keer ergens anders gezien. Op een foto volgens mij. Ik opende mijn ogen weer.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'De tatoeage van de aap,' mompelt Dana. Ik stop even met het strelen door haar haar en ga een keer door dat van mezelf.
'Ja die. Ze heeft hem nagetekend toen ze klein was. Het was haar lievelingsdier en een aap is ook mijn dier hier.' Misschien was het niet leuk om te vertellen maar het hielp wel.

Dana
'Zoiets had ik verwacht,' gaf ik toe. 'Ik bedoel, ergens wist ik dat jouw dier de aap was.' Ik haalde mijn schouders op. Ik moest glimlachen toen ik aan mijn dier dacht. Het paste eigenlijk niet bij mij, totaal niet.

"Ignite, my love. Ignite."

Cedric
'Zoiets had ik verwacht,' geeft ze toe. 'Ik bedoel, ergens wist ik dat jouw dier de aap was.' Ik voel dat ze haar schouders ophaalt.
'Ben ik zo doorzichtig?' Langzaam Laat ik Dana los en ga weer recht tegen de muur zitten. Mijn ogen voelen vochtig en ik veeg snel een traan die nog op mijn wang ligt weg. Mijn benen kruisen elkaar tot kleermakerszit en ik leg mijn handen weer in mijn schoot. Ik friemel een beetje aan het verband. Dana had het mooi verzorgt en aangelegd, iets wat mezelf toen niet lukte.
'Nog maal bedankt voor net.' zeg ik zacht. 'Voor me in te laten zien wie ik eigenlijk ben en voor het mooi aanleggen van het verband. Nog maal sorry dat je me woedend zag worden, het was niet de bedoeling dat je het zag.' Ik kijk naar mijn handen die nog steeds met het verband spelen.

Dana
'Nee, je bent niet doorzichtig. Maar ik kan mensen gewoon goed aanvoelen.' Ik pakte zijn verbonden hand. 'Niet te veel aan frimelen, anders schiet het dadelijk los.' Ik hield hem even beet en liet hem toe los. Ik keek naar Cedric. 'Graag gedaan,' zei ik. 'Maar ik heb niks gedaan behalve je hand verbinden. En je hoeft geen sorry te zeggen omdat je boos werd, je kon er niks aan doen.' Ik glimlachte kleintjes.

"Ignite, my love. Ignite."