• CLOSED.

    [ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 14:07 ]

    Marylinn Savarin

    Opgewekt klap ik mijn handen. 'Goed!' Zoekend kijk ik rond tot ik de lichten van de cafetaria kan zien. 'Daar!' Ik geef een trek aan zijn hand en sleur hem mee naar de glazen deuren. 'Misschien zijn er al wat mensen aanwezig?'


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst
    'Misschien zijn er al wat mensen aanwezig?' Zegt ze opgewekt. "Vast wel." Ik lach op haar gedrag maar hou haar hand stevig vast. "Dus wat wil je hebben?" Vraag ik als we binnen zijn.

    Marylinn Savarin

    'Hmm doe mij maar een gewoon watertje alsjeblieft.' Ondanks het feit dat ik het eerder nog gevraagd had keek ik niet rond en ging gewoon zitten. Ik was uitgeput door de lange busrit en door, nu ja, gewoon door alles dus wachtte ik gewoon met gesloten ogen af tot Liam terug zou komen.


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst
    Ik zetten een flesje spa en een cola op het dienblad en rekende af. Het was druk en vol in de cafetaria. Linn was al gaan zitten en het duurde even voor ik haar had gevonden. "Moe?" Vroeg ik toen ik naast haar ging ziten. Ze had haar ogen gesloten.

    Marylinn Savarin.

    'Valt wel mee, bedankt.' Ik nam mijn flesje water op en zette het aan mijn lippen terwijl ik even rondkeek. Pas dan viel het mij op dat er best heel wat mensen zaten. Alleen, met twee of in kleine groepjes zaten te praten of gewoon wat voor zich uit te staren. 'Van waar kom jij eigenlijk?'


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst

    "Ik kom uit Londen, ben daar opgeroeid en ben eigenlijk voor het eerst er écht weg." Antwoorde ik. "En jij?" Ik wilde het liefste alles van haar weten. Ze was interesant.

    [ik ga eten ben daarna terug]

    [Smakelijk (: ]

    'Ik ben opgegroeid in Northampton.' Londen was mooi, het leek me fantastisch om daar te kunnen wonen. Flitsen van vroeger schoten door mijn hoofd en een beetje afwezig begon ik met het dopje van mijn flesje te spelen.


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst
    Je kent toch wel dat flashback moment dat sommige mensen weleens hebben. Nou precies dat leek Marylinn nu te hebben. Ik tikte rytmisch met mijn vingers op de tafel en bleef naar haar gezicht kijken. "Northampton..." Herhaalde ik haar. "Ik heb er weleens van gehoort maar ben er nog nooit geweest." Gaf ik toe.

    Marylinn Savarin

    Ik opende mijn ogen niet maar praatte gewoon verder. 'Oh, het is er mooi, heel mooi maar saai, na een tijdje toch.' Met een glimlach opende ik mijn ogen. 'Dus,...Londen,...Jij hebt vast heel wat meer te vertellen dan ik.'


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst
    "Niet echt moet ik eerlijke bekennen, behalve de leuke dubbeldekkers is het ook weer niet zó bijzonder." Zeg ik met een schuine lach. "In welk gebouw verblijf je eigenlijk?" Vraag ik er achter na.

    Marylinn Savarin

    Hij lachte een beetje schuin waardoor ik bijna smolt. Oh god, daar gaan we weer. Misschien moest iemand me maar eens slaan.'Het grote witte, tweede verdieping, kamer 207.' Ik had het perfect van buiten geleerd in de uren dat ik alleen op mijn kamer gezeten had. 'Jij?'


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst
    "Dan zijn we bijna buren." Zeg ik verbaast. "Ik zit in dat kleinere witte gebouw er links van nummer 256 als ik het goed heb." Zeg ik. "Kan ik je altijd nog opzoeken." Lach ik.

    Marylinn Savarin

    'He ja! Moet je gaan doen! Misschien zitten we wel recht tegenover mekaar?' Ik glimlachte bij de gedachte om hem meer te kunnen zien. 'Hoe denk jij dat dit kamp in zijn werk zal gaan? Want veel trainers heb ik hier nog niet gezien?'


    Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

    Liam Oliver Pryst

    Ik glimlachte. Natuurlijk ging ik haar opzoeken. "Ik heb eerlijk gezegt geen idee, ik heb me niet echt verdiept in hoe het ging ik wilde gewoon graag weg van thuis." Bekende ik.