This is the story of Sjiriki Sylisar, the Shadowguardian. A man who has sold his death to grant his daughter mercy.
To lose one's ability to die seems like a gift rather than a price, something you would want. True immortality, something which many have sought. But when choosing for this shady unlife, Sjiriki knew it would be a curse rather than a blessing. Since then he has learned the true depth of his curse, and he still hasn't been able to do what he set out to do. He's losing himself, and he knows he doesn't have much time left.
Time to find and kill his daughter, before he loses the last shreds of his soul.
[ bericht aangepast op 26 nov 2011 - 11:31 ]
quidquid excusatio prandium pro
Het trappenhuis ruikt muf en oud. Ik erger me aan de afgebladderde muur die in een verschrikkelijke staat is. Ik loop de krakende trap op en luister naar het voorbij komend verkeer. Als ik op de tweede verdieping ben haal ik het verfrommelde papiertje uit mijn zak, Het briefje ruikt al net zo muf en oud als het pand waar ik in sta. Ik haal mijn neus op en zoek naar nummer 14, met mijn ogen ga ik de kamers af. de meeste cijfers hangen scheef op de donkerbruine houten deuren waar van alles op is geklat. Nummer 11, 12, 14! Daar moest ik zijn. Voor de deur blijf ik even staan en vis de verroeste sleutels die bij de brief zaten uit mijn zak, voorzichtig steek ik ze in het bekraste slot. Ik hoor een zachte *klik* en dan glijdt de donkerbruine deur langzaam open...
# Promo-topic
# Trailer
[ bericht aangepast op 26 nov 2011 - 11:36 ]
"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."
Ik heb nog niet zoveel hoofdstukken.. Maar ik schrijf om de dag een hoofdstukje ongeveer dus dat gaat wel snel 
Hope you like itx
LifeLaughLove <3
I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.
Wanneer Alex op achttien jarige leeftijd sterft en Amelia in de tussenwereld ontmoet, wordt hij verliefd op haar. Amelia daarentegen wil haar hart niet aan Alex geven en wacht hopeloos op haar huidige vriend, die haar gevraagd heeft om op hem te wachten en nog niet naar het Licht te gaan.
Olive
Captured Land
Het jaar 2367, Engeland is zo’n 100 jaar geleden over genomen door ‘Ikoru’. Sindsdien is het land volledig afgesloten van de rest van de wereld. Het land is een puinhoop geworden, de bevolking is enorm uitgedund en de mensen die zijn overgebleven leven in een voortdurende angst. Ze worden onderdrukt en uitgebuit. Toch leeft er, onder de puinhoop, een groep voort met een eigen mening, een eigen leven, Het Verzet. Van deze groep maak ik deel uit, ‘I’m one of the last survivors’.
I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.
http://www.quizlet.nl/stories/55909/youre-beautiful--edward-cullen/
http://www.quizlet.nl/stories/52775/secrets-in-a-relationship--jasper-hale/
http://www.quizlet.nl/stories/58626/study-in-my-own-personal-hell--jasper-hale/
http://www.quizlet.nl/stories/67876/fairytales-dont-come-true--twilight/
Ik weet niet of Twilight ook telt voor vampiers, omdat sommige mensen die als apart beschouwen...
Miss vind je er toch een leuke bij
I don't love you because you're beautiful, you're beautiful because I love you
The best feeling in the world is when you look at him, and he’s already staring.
Ik schrijf een leuke 1D story, 1D bestaat niet in deze story.
Dus eigenlijk is het gewoon een normale story, waar hun namen in zijn gebruikt 
De story heeft al 59 chapters en hij is bijna afgelopen (:
The more i see you, the more i want you
Proloog
‘‘Hallo dames en heren, ik wil graag vragen of jullie jullie gordels om willen doen en het afval in de afvalzakjes aan de zijkant van de stoel wil deponeren.’’ Het was zo ver, Kiki en ik gingen EINDELIJK op zomerkamp. We hadden er zo lang naar uitgekeken! Lekker naar zuid Frankrijk met allemaal jongeren. Hoe leuk kan het zijn, toch?!.
Ik keek om me heen maar ik kon Kiki en Harry nergens vinden.
''Waar zijn Kiki en Harry?'' vroeg ik aan Liam. ''Ssht zachtjes!'' zei hij.
''Dat was geen antwoord op mijn vraag!'' zei ik zo eigenwijs mogelijk.
"Die zitten vast ergens hierachter ofzo!'' zei Liam. Hij keek me heel doordringend aan.
''Nee even serieus Liam, ik moet ze echt vinden!'' zei ik bezorgd.
''Eva, alles komt goed als de leiding dadelijk weg is dan komen ze vast weer te voorschijn
en dan merk je dat er helemaal niks aan de hand was.’’ Zei Liam om me gerust te stellen.
‘’Maar wat als er dadelijk wel iets is?!’’ Ik probeerde op de staan maar Liam hield me tegen.
‘’Eva doe nou rustig, dat je ze zo snel niet hebt gezien betekent echt niet dat ze er niet zijn.’’
Plots zagen we lichten onze kant op schijnen. ‘’Shit’’ zei ik zo zachtjes mogelijk.
Ik hoorde wat gerommel. Ik schoof helemaal tegen Liam aan om zo klein mogelijk te worden
zodat ze ons niet zouden zien. We hielden onze adem in.
