[RPG] The Host |Part 2| - Speeltopics

Gebaseerd op het boek "The Host" van Stephanie Meyer.

Zielen zijn buitenaardse wezens die naar planeten gaan om deze over te nemen. Ze nemen de lichamen van de inwoners van de planeet over en leven daar dan in harmonie met elkaar. De zielen zijn ook op aarde gekomen om beter gebruik te maken van deze prachtige wereld. Er zijn een paar mensen die het overleefd hebben en zich verschuilen in een grote grot. Daar leven ze samen van de dingen die ze nog hebben. Ze gaan zo nu en dan naar buiten om vers voedsel te stelen. Alles gaat om overleven. Natuurlijk ontstaat er van alles als je constant op elkaars lip zit. Haat, irritatie maar ook liefde en vriendschap.

Part 1

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik drukte haar tegen me aan en viel als een blok in slaap. Alles leek rustig. Ik had vredige dromen over Katherina. Over hoe ik haar had ontmoet, ik verliefd op haar was geworden en onze kus op het schoolbal. Opeens zag ik de beelden van Katherina's ontvoering, hoe ze terug kwam om me te vermoorden. De ellende kwam weer naar boven. 'Katherina!'

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina schrok door zijn schreeuw. Ze was zelf ook in slaap gevallen maar was nu accuut weer wakker. Ze schudde zijn schouders heen en weer. "Dean wakker worden." zei ze zacht.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Ik voelde pijn in mijn schouder. Alsof de kogel er weer in kwam. Ik schoot met mijn hand erna maar voelde verband, verband en een andere hand. Mijn ogen schoten open en ik zag Katherina. Ik zuchtte en liet me achter over vallen.
'Zou ik ooit nog normaal kunnen slapen?' vroeg ik me hard op af. Ik pakte Katherina's hand. 'Dankjewel,' fluisterde ik.

"Ignite, my love. Ignite."

"Je moet gewoon weer tot rust komen en die angst vergeten." zei Katherina zacht. "Het komt wel goed dat weet ik zeker, maar je moet er niet teveel over nadenken."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
'Hmm.' Ik ging weer dicht tegen Katherina aan liggen en sloeg mijn armen om haar heen. 'Je bent geweldig.' Ik gaf haar een kus en sloot mijn ogen weer. Dit keer sliep ik goed. Droomeloos. Af en toe mompelde ik wat in mijn slaap.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina bleef even wakker maar toen ze merkte dat het goed ging sloot ze ook haar ogen om eindelijk rustig te kunnen slapen.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Licht merkte ik dat Katherina bij me was. Het was gaf me een goed gevoel. Een veilig gevoel. De dromen bleven tot mijn grote opluchting weg. Geen geschreeuw, geen angst.

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina sliep ook prettig en vredig. Dromend over de dag van hun bruiloft.

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dean
Katherina keek me aan en glimlachte. Ze pakte mijn hand. Ze was prachtig. Ze had een witte jurk aan met een mooie sluier. Het was de bruiloft besefte ik. Daarna veranderde het beeld.
Ik was klein en speelde met James in het bos. We bouwde een hut.
Ik genoot van mijn dromen.

"Ignite, my love. Ignite."

Dean
Ik werd wakker en zag Katherina nog slapen. Ze lag nog steeds in mijn armen. Ondanks die gekneld en stijf werden van steeds dezelfde houding wilde ik Katherina niet wakker maken. In plaats daarvan liet ik haar door slapen.
We hadden al wel eerder bij elkaar geslapen ook al waren onze ouders er niet altijd blij mee. Ik glimlachte aan de herinnering.

"Ignite, my love. Ignite."

[Sorry was Skypen en kon niet praten en reageren tegelijk]

Katherina werd na een tijdje langzaam wakker en ze keek hem aan. "Hej." zei ze zacht en ze glimlachte. "Heb je lekker geslapen.?"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

[Geef niks. Er is alleen een probleem, nu wordt het, ben ik bang, weer saai aangezien er niks meer in gebeurt. ;$. Met andere woorden, we moeten weer eens iets bedenken :'D]

Dean
'Heerlijk,' zei ik glimlachend. 'Geen nachtmerries alleen maar leuke dromen.' Ik grijnsde. 'En jij? Heb jij lekker geslapen?' Dat moest haast wel, ze was zo vredig toen ze sliep. Ik voelde een vlaag van trotsheid, binnen kort zou ze aan mijn zijde staan bij onze bruiloft.

"Ignite, my love. Ignite."

Jup, haha we komen echt in een sleur, het is jammer dat de rest niet reageert anders had je meer interactie.

Katherina keek hem aan en knikte. "Ja ik heb heerlijk geslapen." zei ze zacht. "Dean? Ik wil je iets vragen." zei ze vervolgens zacht. "Hoe denk jij over kinderen? Wil jij kinderen?"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Hmm, weer iets verzinnen dan maar. Anders sturen we morgen een berichtje naar iedereen of ze alsjeblieft willen mee doen?

Dean
'Kinderen?' mompelde ik overweldigend door Katherina's vraag. Ik moest er even over na denken. 'Een klein gezinnetje lijkt me wel leuk,' gaf ik eerlijk toe. 'Jij? Hoe denk jij er over?'

"Ignite, my love. Ignite."

Katherina glimlachte. "Ik zou heel graag twee kindjes willen." zei ze tegen hem. "Ik was gewoon heel nieuwsgierig wat jij ervan dacht." ze gaf hem een kus. Hij wilde een een klein gezin, gelukkig maar. "Ik heb erover nagedacht, het is goed geregeld hier.. Een kind zou hier opgroeien en niet beter weten, net als hoe het vroeger ging. Misschien is het zo slecht nog niet."

James kwam thuis van de strooptocht. Samen met wat andere begon hij de voorraad in de laden. Er was veel ingeslagen en daar was hij nog wel even mee bezig.

[We kunnen het proberen.]

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow