RPG || Project Morbid - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 19:21 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Carolina Maellis Sawyer (Hoofdtrainster|Oprichtster)

Met een grijs keek ik toe hoe de gekozen jongeren één voor één arriveerden op het eiland, ze zagen er nogal gedesoriënteerd uit maar dat was goed. Ik had niets aan overmoedige, brutale jongeren. Het grote witte gebouw waar ik nu zat zou nu ongeveer in hun gezichtsveld moeten komen, net zoals ze nu de anderen zouden moeten zien op dit prachtige groene eiland. Met een paar zachte tikken op mijn toetsenbord veranderde ik van camera om daarna de grote, glazen deuren te ontgrendelen en het alarm af te zetten. Het was tijd om naar de eetzaal te gaan, waar ze heen geleid zou worden, en hen toe te spreken met de andere trainers.

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 20:29 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Nuttenloze Abo Reactie-

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Rosie Kimberley Pearson
Ik deed een stap op het eiland. Het zag er mooi uit, maar waarom zaten we hier? Ik was niet de enige die zich dat afvroeg. Ik had echt geen flauw idee. Ik voelde me klein en jong tussen iedereen. Sommige waren al meer dan 10 jaar ouder dan mij. Een groot wit gebouw kwam in mijn gezicht veld. Ik deed mijn mond wijt open. Het was erg groot. Ik liep gewoon rustig iedereen achterna. Het liefst wilde ik nu al een bos in rennen en nooit meer terug komen. Maar hoe moest ik weg? Ik kon niet te voet. Behalve als je op de bodem van de zee kon lopen en je adem kon inhouden. Ik kon niet zwemmen. Zwemmen kon ik al, maar niet zo'n groot stukje. En vliegen is gewoon onmogelijk, behalve als je een mimi - vliegtuig heb of een heli. De deuren gingen open en ik bleef staan.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Joachim Nowak
Het irriteerde me mateloos dat de persoon naast me geen moeite leek te doen zich in te tomen. De glimlach op haar gezicht verdween uitzonderlijk. Alleen als ze haar stem liet weerkaatsen tot het meisje naast haar die haar spanning leek te delen. Mijn ogen probeerden zoveel mogelijk te observeren, ik voelde me altijd onaangenaam als ik me op onbekend terrein bevond. Het grote witte gebouw die we net binnengewandeld waren leek niet bedreigend, maar een gevoel zei me dat we bekeken werden alsof we net binnengedreven wild waren.

I can no longer keep my head up, above me it's empty. There are no kings watching over me

Misschien is het handig als mensen een pb krijgen zodat ze weten dat it topic is geopend ?

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Ja sorry, ik wou 'vandaag' iig reageren, maar ik had geen tijd. En nu ga ik slapen, want ik doe dit op mobiel.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jayden bewoog zich langzaam, bijna traag met de anderen mee. En toen ze ergens naar binnen moesten had hij hier eerst de twijfels over en zijn vraagtekens bij neergezet, maar ging toch verder en stopte terwijl hij doorliep zijn handen in zijn broekzakken en liet zijn armen toen erbij hangen. Wat moesten zij hier doen, deze groep? Het zou in ieder geval alles behalve saai worden, dacht Jayden, en hij grinnikte hierbij zonder echt te weten dat hij nog echt gelijk had ook.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cressida, no offence, maar als er nu nog maar zo weinig reacties zijn, zou ik even achter je spelers aan gaan. (;
Want anders kan ik je nu al vertellen dat het niks gaat worden.

[ bericht aangepast op 13 jan 2012 - 19:50 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Moet ik nog doen en daar ben ik me ook van bewust maar ik ben even met heel veel dingen tegelijk bezig dus moet het eventjes wachten (:

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Rose Victoria Stann

'Doe eens wat sneller, je zult wel nog tijd genoeg hebben om alles hier grondig te bekijken.' Het lukte me niet om de irritatie in mijn stem te verbergen. Ze slenterden veel te traag naar binnen. Ik begreep best wel dat het indrukwekkend was om hier aan te komen, maar dan nog was dat geen geldige reden om zomaar kostbare tijd te verspillen.
Sommigen versnelden geschrokken hun pas bij het horen van mijn opmerking, anderen schonken me dan weer gewoon hun brutaalste blik toe en nog waren plots volledig doof. Ik ging er niet verder op in, maar beende met grote passen langs ze heen, zodat ze me zouden volgen en ik hen zo zwijgend de weg zou wijzen naar de eetzaal.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ahn Lynn Tsjang
'Waaaaaaauw!' riep ik enthousiast toen ik mijn eerste blik wierp op het prachtige, groene eiland. Ik liep bewonderend achter een meisje aan die nogal chagrijnig leek, en met grote passen vooraan liep. Ik had geen idee waarom ik hier was, net zoals iedereen hier, maar ik snapte niet dat iedereen niet blij leek hier te zijn. Het was zo mooi hier! Iedereen leek geschokt en nogal down. Zelf kon ik niet wachten om de omgeving te herkennen.

| Reality is for people that lack imagination |

Jess(ica) Alexis Lane.
Ik heb pas een paar stappen op dit verdomde eiland gezet en een meisje begon al meteen te zeuren dat we door moesten lopen. Eigenlijk was ik van plan om wat terug te zeggen, maar ik kon nog net m'n mond houden. Ik was al best moe van de reis en daardoor kan ik geïrriteerd antwoorden, ook wel vanwege andere dingen maar toch..
Voor nu wat ik van het eiland zie, ziet het er nog best mooi en interessant uit. Ergens heb ik het idee dat dit een leuk en gevaarlijk avontuur gaat worden, maar wat er ook gebeurd.. ik laat me niet kisten.
Met dat ik dit denk stap ik een wit gebouw binnen. Naast me loopt een jongen die ergens om grinnikte, maar ik snap niet wat. Heeft hij soms onzichtbare vriendjes ofzo? Wat het ook is hij heeft best een schattig hoofd, en ik loop verder. Wat zal er nu weer gebeuren? Als het een of andere 'welkom op dit eiland-speech' is ga ik in slaap vallen.
Doordat er zo geduwd wordt door de groep mensen stap ik op een voet van de jongen die ik zonet had beoordeeld op zijn uiterlijk. 'Ugh, duw niet zo. Opgewonden standjes.' Ik wilde zoveel meer zeggen, maar liet het hier bij. Tegen de jongen had ik mijn excuses niet aangeboden. Het was immers de schuld van diegenen die achter mij liepen en het was niet de schuld van mij.

[ bericht aangepast op 16 jan 2012 - 0:35 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ahn Lynn Tsang
Ik probeerde wat met andere te praten, maar niemand leek in de stemming. Ik vroeg me af of ik te druk deed, was dat niet de bedoeling? Ik botste per ongeluk tegen een meisje op, die weer tegen een leuk uitziende jongen aanbotste. 'Ugh, duw niet zo. Opgewonden standjes,' snauwde ze en ik wilde sorry zeggen, maar ze had zich al omgekeerd. Ik haalde mijn schouders op. Stom kind, ik kreeg haar nog wel.

| Reality is for people that lack imagination |

Jayden Micah Rhodes.
Het begon al goed. Een meisje, wat me trouwens perongeluk leek, duwde tegen een paar anderen aan waardoor het blonde meisje op mijn voet ging staan. Ze snauwde wat en voor even was ik ook chagerijnig, niet op het meisje dat aziatisch leek en zo blij was, maar op het blonde meisje dat snauwde. Ik liet niet merken dat mijn voet pijndeed en draaide mijzelf om met een glimlach naar het blije meisje. 'Maakt niet uit, hoor, het kan iedereen overkomen.' Mijn handen zaten nogsteeds in mijn broekzakken.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jess(ica) Alexis Lane.
Ik hoorde de jongen iets mompelen tegen een meisje dat achter me loopt. Niet dat het me veel boeit, dus ik haalde m'n schouders op. Als ze nou opschoten met die 'welkom-speech' of wat ze ook willen, want we staan hier nu wel te dicht op elkaar. Alsof we een stel koeien zijn die ze bij elkaar drijven ofzo.
Nou ja, het zal wel. Ik keek goed rond naar andere mensen die me omringen. Sommigen hadden ook een erg chagrijnige blik, maar anderen daarentegen hadden een blij en opgewonden gezicht. Niet wetend wat ze te wachten stond. Ik ook niet, daar niet van, maar ik was er niet erg blij om.
Wat het ook zal zijn; ik vertrouw niemand totdat ze mijn vertrouwen verdienen.

[ bericht aangepast op 16 jan 2012 - 14:46 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.