• Deze RPG is gebaseerd op het boek 'De gave van Katsa'.
    De omgeving en het verhaal er rond is zelf verzonnen, maar het idee van de gaven heb ik uit het boek. ;)

    In een ver rijk heerste er eens grote welvaart. Dat veranderde op de dag dat de koning stierf. Zijn drie zonen, Roberto, Rover en Jonas geraakten er niet over eens wie het koninkrijk moest leiden. Uiteindelijk kozen ze ervoor het land in drie te splitsen. Zo ontstond er:
    Elak, waar Roberto -die ook wel de slechte werd genoemd- de leiding had.
    Aslkat, waar Rover -ook wel de goede genoemd- heerste
    en Gallardia het rijk van Jonas -de dappere-.
    Al deze koninkrijken hadden 1 ding gemeen. Er werden speciale mensen geboren. Mensen met een gave.
    Gaven kunnen verschillende vormen hebben. Het kan gaan over dansen, zingen, koken, borduren, vechten....
    De bijnamen van de koningen zijn wel duidelijk denk ik. Roberto probeert steeds land, geld,... af te pakken van zijn broers. Hij zit niet verlegen om een oorlog te ontketenen.
    Rover probeert hem bij zinnen te brengen, tevergeefs.
    Jonas heeft het beste leger. Hij is niet bang om mee te vechten en vindt dat zijn broer het zelf gezocht heeft. Ook al wil Rover Roberto wel nieuwe kansen blijven geven. Volgens Jonas verdient hij die niet meer.
    Zo leeft het land al 15 jaar in tweestrijd. Zelfs Rover ziet zich soms genoodzaakt om zich te verdedigen. De begaafden spelen een grote rol in deze strijd. Door hun gaven kunnen ze hun koning dienen. De begaafden hebben twee verschillende ogen.
    Vanaf dat er een baby geboren wordt met twee kleuren ogen, moeten de ouders die naar hun koning brengen. Zodat de begaafde op het paleis kan opgroeien en zijn gave kan leren gebruiken in dienst van zijn koning.

    Zo jullie kennen nu het verhaal. Pik maar in!

    -Elak:
    Zoey Carroll (Pijn bezorgen)
    Erik Marshall (vuur)
    Liam Oliver Sanz (tijd bepalen)
    Dean Robin Marias (waanbeelden opwekken)
    Esther Bradley (van uiterlijk veranderen)
    Jack Starbright
    -Alskat:
    Chase Young (beïnvloeden)
    Alice Redbird (gedachten lezen)
    Shireen Lily Homers. (hypnotiseren)
    Loren Redcliff (natuur)
    -Gallardia:
    Damian Green
    Amy Jackson (vechten)

    [ bericht aangepast op 16 feb 2012 - 19:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Jack Starbright
    Ik keek haar glimlachend aan. Ik vond het wel erg dat ze zo triest was en dat ik niet eens wist waarom, maar ze leek wel getroost door mijn nabijheid. Ik weet niet waarom ze plots aan haar gevoelens had toegegeven en volgens mij wist zij dat zelf evenmin. Ik legde mijn hoofd op haar kruin en keek nog even in de ogen van Daman, die alles stil had aangezien, voordat ik mijn ogen sloot en ook ging slapen.

    [ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 13:44 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Damien Green
    "Het zou echt super zijn mocht ik op het paleis kunnen wonen." zei ik oprecht."Zullen we, of beter gezegd jij, het nu gaan vragen?" vroeg ik ongeduldig, ik keek er echt naar uit om op het paleis te kunnen wonen.

    [ bericht aangepast op 19 feb 2012 - 16:58 ]


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Amy Jackson
    "Relax." grijnsde ik.
    Ik liep het, met Damien op mijn hielen het paleis binnen. Voor de deur van de troonzaal bleef ik staan.
    "De koning wil geen bezoekers." zei de bewaker.
    "Zeg dat Amy hier is, hij maakt wel een uitzondering."
    "Het spijt me geen uitzonderingen."
    Ik keek hem nijdig aan, ik had hem nog nooit gezien. Duidelijk een nieuweling.
    "Vraag het!" ik legde veel nadruk op mijn woorden, om mijn kokende woede duidelijk over te brengen.
    "Neen, het sp-" Maar voor hij gedaan had met spreken, lag hij al op de grond. Ik hief hem op en duwde hem tegen de deur.
    "Ik ga binnen en het zou beter zijn als je de volgende keer weet wie je voor je hebt." Ik liet hem los en hij sleerde geschrokken op de grond.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Shireen Homers
    'Hey,' hoorde ik de bekende stem van Alice zeggen. Ik keek op en zag Alice op me af lopen. 'Hoi,' zei ik met een glimlach terwijl ik met mijn hand door mijn haar ging. 'Hoe gaat het?' Het was een nietszeggende standaard vraag maar toch stelde ik hem altijd. Niet omdat ik echt geïnteresseerd was naar het antwoord, meestal was het antwoord namelijk goed. Maar omdat ik gewoon niet tegen stiltes kon.


    Ik dacht dat Alice bij Shireen was?


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice Redbird
    "Minder goed dan een uur geleden. Het zit zo: ik heb ruzie met Loren en je zou me een klein beetje moeten helpen."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Shireen Homers
    Mijn blik stond gelijk op scherp toen Alice dat zei. 'Wat wil je dat ik doe?' vroeg ik een beetje verbaasd. Steeds meer mensen vroegen mijn hulp voor onzinnige dingen en ik werd er persoonlijk gek van. Zo gek dat ik gewoon soms dagenlang verdween in het bos of ergens anders waar mensen nooit zouden zoeken. Ik verdiende ook wel eens mijn rust, vond ik.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice Redbird
    "Hoe moet ik dit zeggen? Loren is...verliefd op jou."flapte ik er snel uit. Nog voor ze kon antwoorden vervolgede ik:"Dus ik zou willen dat je hem negeerd, dat heeft hij wel verdiend vind ik."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Shireen Homers
    'Wow wow wow, stop!' Ik maakte een gebaar met mijn handen dat ze heel even stil moest zijn. Ik maakte altijd veel bewegingen met mijn armen, ik moest daar echt eens mee gaan stoppen.
    'Hij is verliefd op mij?' Ik schudde even mijn hoofd. 'En jij wilt dat ik hem negeer? Waarom hebben jullie eigenlijk ruzie?' Ik keek Alice aan. Altijd als ik bij haar ben probeer ik altijd zo min mogelijk te denken. Een keer had ik had ik alleen maar lalala gedacht en dat vond ze niet echt leuk.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Damien Green
    "Amai, je bent echt wel gevaarlijk."zei ik na een lange stilte.


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Esther Bradley
    "De koning aanvaardt geen bezoek."zei de soldaat geërgerd.
    "Hij heeft me nochtans uitgenodigd."zei ik.
    "Ik heb de opdracht gekregen niemand binnen te laten, behalve...."
    "Behalve wie?"vroeg ik nieuwsgierig.
    "Behalve zijn vrouw."
    "Ok dan is het in orde."zei ik grijnzend
    Snel maakte ik me uit de voeten, maar achter de eerste hoek bleef ik staan.
    Ik veranderde snel van uiterlijk zodat ik sprekend op Hester, de vrouw van de koning leek. Toen kwam ik weer langs de soldaat, maar nu liet hij me zonder problemen door. Eenmaal binnen veranderde ik weer naar m'n normale uiterlijk en liep ik rustig door.

    [ bericht aangepast op 21 feb 2012 - 19:13 ]


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Alice Redbird
    "Volgens hem luisterde ik te veel mee naar zijn gedachten, maar ja dat gaat gewoon vanzelf en daarom heeft hij me nat gespoten met zijn speciale gave.
    En ik meen het als ik zeg dat hij op je is."


    How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

    Shireen Homers
    Ik zuchtte. 'Die ruzie gaat nergens over,' zei ik simpel. 'Praat het uit ofzo.' Ik was best wel geërgerd. Ik bedoel, ik wilde best mensen helpen maar niet voor zulke onnodige ruzies. 'En daarbij, ik hoef Loren niet eens te negeren. Ik spreek toch bijna nooit met hem.' Ik sprak eigenlijk met heel weinig mensen. Of ze waren bang voor me, bang dat ik ze zou hypnotiseren, of ze wilde mijn hulp en vroegen of ik iemand wilde hypnotiseren omdat diegene zijn/haar koekje had gestolen. De eerste keer was het grappig geweest om zo'n onzinnige ruzie aan te horen. Maar uiteindelijk werd je het zat.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    Ik liep samen met Chase naar Alice en Shireen.
    "Hai." mompelde ik, ik wenden gegeneerd mijn blik af.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Shireen Homers
    'Hoi,' zei ik alsof er niks gebeurd was. Ik keek nog een keer naar Alice en zuchtte. Ik had geen zin om in de ruzie van die twee te staan, ik had wel wat beters te doen... Nou ja, niet precies maar ik had het opzich best druk met andere mensen ontwijken die dachten dat ik hypnotiseren voor de lol deed. Ik haalde na denkend mijn hand door mijn haar. 'Hoe gaat het met jullie?'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Loren Redcliff
    "Wel goed." zei ik, ik keek haar recht aan.
    "We hebben een missie en jullie moeten mee."


    “To live will be an awfully big adventure.”