Dying. - Liefde, Vriendschap & Familie

-

[ bericht aangepast op 17 april 2016 - 0:05 ]

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

Sorry dat de tekst zo lang geworden is, ik heb gewoon aan een stuk doorgetypt. Ik besef nu pas dat het vrij veel is.

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

ik heb nooit zoiets gehad en ik denk dat je het echt aanje moeder moet vertellen.

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Maakt niet uit joh.
Ik zou dit eens aankaarten bij je mentor/vertrouwenspersoon op school. Zij kunnen je denk ik wel verder helpen.
Want het klinkt alsof jij echt hard hulp nodig hebt.

---

I am an idiot, I move.

Het probleem is dat ik al bij de counselor geweest ben, maar er komt gewoon niets uit. Geen oplossingen of wat dan ook. Maar ik weet gewoon van mezelf dat ik dit niet nog ga volhouden tot dat ik het huis uit ben. Er moet een oplossing zijn, maar ik weet gewoon niet wat. Het enige wat ik kan bedenken is dat ik bij mijn vader ga wonen, maar ik ben gewoon té bang voor de consequenties. En ik ga mezelf daar zo hard om haten, het is zo'n egoïstische keuze..

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

Ik zou echt nog een therapeut gaan raadplegen, misschien gaat een andere wel helpen.

---

I am an idiot, I move.

TERINGKUTMOBIEL! Sorry hoor, maar ik had net een, naar mijn idee, lieve reactie getypt, sluit ie internet zonder pardon af. >.<

Ik ben het met Robbeknol eens. Je moet dit aan iemand kwijt. Je kan je misschien nu al een beetje opgeluchter voelen, omdat je het hier al kwijt bent, maar je kunt hier niet mee blijven rondlopen. Dat krop je het alsnog op en komt het misschien op het verkeerde moment eruit en dan heb je al helemaal een probleem. Vertrouwenspersonen of mentoren zijn voor dit soort dingen.
Ik wens je veel sterkte! <3

---

Deep inside, I've never felt alive

Robbeknol schreef:
Ik zou echt nog een therapeut gaan raadplegen, misschien gaat een andere wel helpen.

Ik zal er iig over nadenken. Het is namelijk wel echt een vreselijke stap en ik weet dat het misschien belachelijk klink maar ik voel me dan gewoon zo slap, een zwakkeling. Ik wil het helemaal niet, ik wil gewoon dat het normaal is. Maar ik weet ook dat het misschien wel slim is.. maar ik voel me gewoon zo'n aansteller.

@Bond ik heb dat ook zo vaak op mijn Ipod :'). Maar thxx.

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 10:30 ]

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

Robbeknol schreef:
Ik zou echt nog een therapeut gaan raadplegen, misschien gaat een andere wel helpen.

+ het maakt niet uit dat het zo een lang stuk is, je moet het gewoon even kwijt. Als je nog meer kwijt moet, mijn pb/gb staat altijd voor je open

---

"Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

Volgens mij moet je er echt eens met je vader over praten.
Het is hoogstwaarschijnlijk helemaal niet leuk en je bent bang voor de gevolgen, maar zeg hem dat dan ook.
Zeg hoe je je voelt en waarom je het niet eerder hebt verteld. Leg hem uit wat je graag zou willen en bovenal:
Wees niet bang om te huilen!
Het kan echt opluchten, laat je eens lekker gaan. Spreek misschien ook eens af met een vriendin, eentje waarvan je denkt dat ze je zal begrijpen.
-er is er zeker 1, ookal heb je haar misschien nog niet ontdekt-
Kijk naar een huilfilm en eet ijs!
Het klinkt allemaal naïef en makkelijk gezegd, maar een potje huilen kan echt helpen!
Maar bovenal! Praten.
Echt doen, praat erover. Zover ik het hoor zal je vader je wel begrijpen. Hij kan je helpen, misschien zelfs meer dan je nu beseft.
veel sterkte

---

“To live will be an awfully big adventure.”

mijn tekts is ook langer geworden dan ik dacht

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Wat ook kan helpen is schrijven!
Schrijf het van je af en als dat je een goed gevoel heeft kan je het papier dan verscheuren en verbranden!
Ik vind dat jij het recht hebt om je eens helemaal te laten gaan.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Wandering schreef:
(...)


Ik zal er iig over nadenken. Het is namelijk wel echt een vreselijke stap en ik weet dat het misschien belachelijk klink maar ik voel me dan gewoon zo slap, een zwakkeling. Ik wil het helemaal niet, ik wil gewoon dat het normaal is. Maar ik weet ook dat het misschien wel slim is.. maar ik voel me gewoon zo'n aansteller.

@Bond ik heb dat ook zo vaak op mijn Ipod :'). Maar thxx.

Ik ben het met Robbeknol eens, ik zou ook een therapeut of maatschappelijk werker raadplegen.
Je hoeft je echt geen slappeling te voelen als je op deze manier hulp gaat zoeken. Je moet jezelf juist sterk vinden als je dat doet! Want er zijn genoeg mensen die hulp nodig hebben, en zich niet durven te melden, waardoor ze nog dieper in de problemen raken waardoor het alleen maar moeilijker wordt om de stap te ondernemen om iemand te raadplegen, en wordt het ook moeilijker om een oplossing te vinden.

Dus nogmaals, denk écht niet van jezelf dat je een zwammeling bent, want dat ben je niet! En als ik jou was, zou ik dus een therapeut of maatschappelijk werker inschakelen.

Iniedergeval heel veel sterkte! En als er iets is, mijn GB en PB staan altijd open

---

Inspiration can hit you any time

@OpenYourEyes Ik heb dus als met mijn mentor/counselor gepraat en door hem ben ik ook zowat gedwongen met mijn vader te praten. Hij heeft ook met mijn vader gepraat. Maar het enige wat mijn vader kan doen is mij daar (bij mijn moeder) weghalen. Wat ik niet wil, ik kan mijn moeder niet op die manier laten vallen. Dan voel ik me pas echt een egoïst, zwakkeling, loser, iemand die helemaal niets kan en waardeloos...

Maar misschien iéts meer vertellen bij mij vrienden kan geen kwaad.

En qua schrijven heb ik al een 'Wreck this journal' gekocht. Als je over laten gaan hebt, haha. Ik hou nu al van dat ding.

Bedankt voor je reactie :')

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 10:45 ]

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

@Constantine mijn gezonde verstand zegt ook dat ik me niet zo hoef te voelen. Maar toch.. alles zegt me dat ik het gewoon zelf moet doen. Dat ik anderen er niet lastig mee moet vallen. Dat ik gewoon 'normaal' moet zijn. Ik wil later niet 'de moeder met het moeilijke leven' worden net zoals mijn moeder. Ik wil het gewoon normaal hebben. Maar ik weet ook dat het waarschijnlijk wel zal helpen.. het is gewoon zo dubbel..

wel bedankt trouwens :')

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 10:50 ]

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

Wandering schreef:
@Constantine mijn gezonde verstand zegt ook dat ik me niet zo hoef te voelen. Maar toch.. alles zegt me dat ik het gewoon zelf moet doen. Dat ik anderen er niet lastig mee moet vallen. Dat ik gewoon 'normaal' moet zijn. Ik wil later niet 'de moeder met het moeilijke leven' worden net zoals mijn moeder. Ik wil het gewoon normaal hebben. Maar ik weet ook dat het waarschijnlijk wel zal helpen.. het is gewoon zo dubbel..

Ik wil niet heel stom klinken, maar als je dit ergens kwijt kan, dan word je misschien wel 'die moeder met het moeilijke leven. Tenminste zo maak ik dit uit, wat er tussen jou en je moeder speelt, op. Kan best zijn dat er met je moeder iets heel anders aan de hand was, maar dan heb ik niks gezegd.

---

Deep inside, I've never felt alive