• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 21:07 ]


    Your make-up is terrible

    - Matthew
    Vloekend kijk ik hem aan. Gilbert schuift tegen de muur.
    'Ze zullen ons nu wel gehoord hebben, het spijt me.' fluistert hij. Ik rol met mijn ogen.
    'Nee, je meent het!' zeg ik sarcastisch. 'Wat denk je wel niet van me? Ik ben een jongen... en, en jij ook.' zeg ik terwijl er een koude rilling over mijn rug glijdt. Ik ga naast hem zitten, maar toch ver van hem af. Ik kijk hem aan en zucht.
    'Sorry, je hebt vast iets heel erg meegemaakt...' mompel ik en bijt op mijn lip. Voortaan blijf ik van iedereen af in dit gekken huis. Ik wil checken of mijn dossier nog in mijn binnenzak zit, maar tot mijn grote schrik voel ik niks. Zou Gilbert het hebben? Nee. Zo is Gilbert niet, toch? Nee. Paniekerig sta ik op. Ik heb het moeten laten liggen in de lounge.
    'Fuck, mijn dossier.' zeg ik. Ik durfde niet naar buiten, door Gilbert zou hij of zij vast al naar beneden zijn gekomen. Weer vervloek ik Gilbert, al weet ik dat het mijn eigen schuld is.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Lucas

    Ik lach even, 'Delen we niet meer?' zeg ik waarna ik een aardbei uit het bakje steel en die ook weer in mijn mond doe. Ik ga zitten op het aanrecht en glimlach, 'Even iets goeds in dit hok,' Achter me hoor ik het gefluister weer, Lucas..Lucas.. Meteen sta ik stil, stokstijf en slik ik, 'Ik hoor het weer, ze zijn er,' mompel ik dan naar Samantha.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Samantha

    Ik lachte. ''Pak zoveel je wilt.'' grinnikte ik, tot hij verstijfde. ''Ik hoor het weer, ze zijn er.'' mompelde hij, en geschrokken ging ik voor hem staan. ''Lucas, er is niemand. Maak je geen zorgen, het is alleen wij twee.'' probeerde ik hem te sussen, en pakte zijn hand vast in de hoop hem weer bij de realiteit te brengen. ''Er is niemand.'' herhaalde ik.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Weetje, ik ga slapen. Morgen zoek ik Jenna wel weer op ofzo.. Xx Slaap lekker, voor als jullie dat ook nog ooit van plan zijn.. (;]

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 22:49 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Gilbert Fuchs.

    'Nee je meent het!' sist hij kwaad. Ik zwijg. Glazig staar ik voor me uit. Deze situatie.. ik kan er niet tegen. Ik word al onpasselijk als iemand anders dan Dave Morgan en zijn assistente mijn kamer binnenkomt.
    'Wat denk je wel niet van me? Ik ben een jongen... en, en jij ook,' zegt hij kwaad.
    'Hou je kop,' zeg ik. Dit is wel het laatste waar ik het over wil hebben. Alsof dat iets uitmaakt. Alsof het ook maar een zak uitmaakt dat we jongens zijn! Het maakt het juist erger dat hij een jongen is. Hij was ook een man.
    'Sorry, je hebt vast iets heel erg meegemaakt...' Ik wend mijn gezicht van me af.
    'Er is niks aan de hand,' zeg ik kil.
    'Fuck, mijn dossier,' zegt hij ineens. Verbaasd kijk ik op. Is hij zijn dossier kwijt?
    'Heb je het buiten laten liggen?' Ik kom overeind, begin in de nachtkastjes te graven. Ik vind een mes. Ik hou het in de aanslag en loop richting de deur.
    'Ik ga je dossier halen. Het is immers ook mijn schuld dat je het bent kwijtgeraakt.' Waar haal ik het lef vandaan? Ik ben geen voorstander van geweld, laat staan wapens. Maar ik heb iets om goed te maken. Ik sta niet graag in de schuld. Daar komt alleen ellende van.
    'Waar ligt hij?'

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 23:16 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Lucas

    Ik werd er weer uit geschud, net voordat ik weer doordraafde. Ik slikte en keek het meisje voor me aan, 'Dankje,' zei ik zachtjes en trok haar even in een knuffel, 'Dankje,' herhaalde ik nog eens.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Samantha

    Ik glimlachte en sloeg even mijn armen om hem heen. ''Het is goed.'' mompelde ik, en zuchtte even. Hoe zal het zijn om te hallicuneren? Volgens mij zal ik compleet gek worden.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    - Matthew
    Mijn hart slaat op hol als Gilbert met een mes op me af komt lopen. Alles wordt zwart voor mijn ogen. Ik wacht. Ik wacht totdat ik de pijn voel. Maar er gebeurd niks. Ik hoor hoe de deur een heel klein stukje open gaat. Langzaam open ik mijn ogen.
    'Waar ligt hij?' fluistert hij zo zacht dat ik het nauwelijks hoor. Hij was van plan mijn dossier te halen.
    'Laat dat.' sis ik zachtjes waarna ik de deur weer dichttrek. 'Ben je gek geworden?!' vraag ik hem. Ik wilde niet dat Gilbert deze kamer verliet. Straks zou hem iets overkomen, dan was ik alleen. Zachtjes hoorde ik geroezemoes. Het klonk ook vrij paniekerig. Er waren mensen hier.
    'Hoor je dat? Een gesprek.' fluister ik, het waren er twee. Een jongen en een meisje zo te horen.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Aurélie Rye Beate

    "Sorry." Murmel ik weer, in het niets. Hij drukt op het knopje en even later is de lift er weer. Ik stap snel in de veiligheid van de lift en bekijk aarzelend de knopjes. Ik weet niet waar Emilio heen wilt en ik hou me afzijdig.


    Your make-up is terrible

    Lucas Alexander Daniels

    Ik glimlachte en zuchtte ook even en haalde me weer uit de knuffel. Ik pakte nog een aardbei en glimlachte terwijl ik die even geluidloos opat.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Gilbert Fuchs.

    'Laat dat,' sist hij. Ik ben even van mijn a propos af gebracht. Hij trekt de deur weer dicht. We zitten hier weer met z'n tweeen in de kamer. Ik zwijg, met nog steeds mijn hand om het mes.
    'Ben je gek geworden?!'
    'Mijn excuses,' zeg ik nu op neutrale toon.
    'Ik begrijp dat je niet wil dat anderen het dossier zien. Ik had het waarschijnlijk ook geweigerd in jouw geval.' Ik steek het mes in mijn zak. Ik vraag me af welke begeleider of therapeut hier met messen rondloopt. De gedachte beangstigt me. Maar aangezien het ieder voor zich is, claim ik bij dezen een mes. Ik had toen het lef niet om me te verdedigen, maar nu heb ik geen keus. Het was al afschuwelijk genoeg om mezelf zo te vernederen in het bijzijn van Matt. Dat mag niet nog een keer gebeuren!
    'Hoor je dat? Een gesprek,' fluistert hij dan. Ik focus me op de deur en probeer de gedachten daarbuiten te horen. Mijn mond zakt een stukje open als ik de woordenwisseling hoor.
    'Ze zijn van hier. Ik ken die stemmen ergens van. We hoeven ons geen zorgen te maken. Ik ben weg hier.' Met die woorden doe ik de deur open en stap de kamer uit. Godver, die situatie wil ik nooit meer. Het ergste is dat ik het er nog zelf naar heb gemaakt ook. Ik zie Matt's dossier op de grond liggen.
    'Volgens mij is dit van jou,' zeg ik en raap het op. Ik geef het hem in handen en knik dan kort richting de keuken.
    'Daar komen de stemmen vandaan. Volgens mij zijn ze op hetzelfde idee gekomen als ik net.' Van mijn paniekaanval van net is niks meer te bekennen. Die heb ik al heinde en verre in een krocht van mijn geest verstopt. De normale, afstandelijke Gilbert is terug. Goddank.


    No growth of the heart is ever a waste

    Emilio Sanchez
    Ik stap in de lift en staar naar de knopjes. "Ehh" zeg ik nadenkend. "Waarheen?" Vraag ik. Ik krab even op mijn hoofd. "Ik heb echt geen idee. De keuken zoeken?"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Samantha

    Ik betrapte mezelf erop dat ik het jammer vond dat zijn lichaamswarmte niet meer om me heen was, en besloot ook maar verder te gaan aan de aardbeien. Ik haatte deze plek. Ik wou hier weg.

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 23:34 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    - Matthew
    Van het één op het andere moment is Gilbert weer helemaal rustig. Het verbaasd me.
    'Ze zijn van hier. Ik ken die stemmen ergens van. We hoeven ons geen zorgen te maken. Ik ben weg hier.' zegt hij terwijl hij de deur opent, mijn dossier van het tafeltje pakt en hem aan mij overhandigd. Ik zuchtte.
    'Dankje,' zeg ik terwijl ik hem een geforceerde glimlach toe werp. 'Daar komen de stemmen vandaan. Volgens mij zijn ze op hetzelfde idee gekomen als ik net.' zegt hij terwijl hij met zijn hoofd richting de keuken knikt. Ik wilde niet alleen verder. Wat als mij iets overkwam? Volgens mij had Gilbert geen behoefte aan mij. Ik had het zelf verpest.
    'Dus...' zeg ik afwachtend en bijt op mijn lip. Het was stil in de keuken.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Lucas Alexander Daniels

    Ik glimlachte even naar Samantha en toen de aardbeien bijna op waren stopte ik met eten, 'De rest is voor jou madame,' zeg ik en spring van het aanrecht af waarna ik er tegen aan ga leunen.


    The duty of youth, is to challenge corruption.