• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Niflheim
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ annemellark
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ IHeartMusicc
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ DelilahDawn
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ HAPPP
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 5 mei 2012 - 21:07 ]


    Your make-up is terrible

    Aurélie Rye Beate

    "Ik denk niet dat ik hier ergens een vest heb maar je heb in ieder geval geen koude voeten meer." zegt hij. Ik knik even. "Dat geeft niet, ik heb het altijd gewoon koud." Ik schenk hem een glimlach, hij weet vast wel waardoor dat komt. "Laten we maar rondlopen, ik verveel me." antwoord ik. Ik wil gewoon zo veel mogelijk bewegen, maar dat geef ik niet toe.


    Your make-up is terrible

    - Matthew
    Mijn ogen zijn nog steeds op het papier gericht, maar ik lees niets. Het is koud in de kelder, dus ik trek mijn vest weer aan. De jongen staat op en zet een bak koffie. Ik hield niet van koffie, ik vond het te bitter en het vergrootte de kans op een waan.
    'Ik ben blij dat we hier als eerste zijn. Er lopen gekken rond die je maar al te graag zouden willen afpersen met die dossiers.' zei hij toen hij een slok van zijn koffie had genomen. Ik knikte instemmend. Ik zou gek worden, voor zover ik dat nog niet was, als iemand er achter kwam wat ik gedaan had, en waar ik tot in staat was. Ooit had ik het eens proberen te vertellen aan een meisje uit het huis. De volgende dag was ze overgeplaatst naar een ander huis. Ik heb nooit geweten of het door mij kwam.
    'Hoe heet je eigenlijk?' vraag ik nieuwsgierig. Ik sla mijn mapje dicht en sta op uit de stoel. Ik glij met mijn ogen de ruimte door. Op een kleine salontafel ligt een pakje sigaretten. Gretig gris ik het pakje van de witte tafel. Er zitter er nog drie in. Hoe lang zou het geleden zijn dat ik gerookt had? waarschijnlijk de dag voordat ik dit huis in ging. Ik baalde ervan dat ik nergens een aansteker zag. Ook geen lucifers. Ik stop het pakje in mijn achterzak, misschien zou ik er nog een vinden. Het dossier rol ik op waarna ik hem in de binnenzak van mijn binnenzak steek. Hij steek ver uit, maar het zit niet vervelend.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Emilio Sanchez
    "Ik heb het gewoon altijd koud" ik glimlach zwakjes. "Nou dan ga ik zorgen dat je warm word" mijn gezicht betrekt als ik besef hoe dat klinkt. "Shit!" Zeg ik. "Dat bedoelde ik niet zo echt niet!" Ik weet me geen houding meer te geven. "Kom we gaan een vest voor je zoeken" ik pak haar hand en trek haar mee.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Ik kijk ongemakkelijk weg. Bedoeld hij dat echt niet of zit dat bij zijn gekke kant? Plotseling maak ik me zorgen maar hij grijpt me bij mijn hand en trekt me mee, om een vest te gaan zoeken. Het is al te laat om te protesteren. "Eh, waar?" vraag ik zenuwachtig. Ik heb het gevoel dat ik erg haper.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Wat echt waar?" Ik trek haar mee de gangen door, bekijk de kamers en vind toch in een kamer die onbewoond en niemand in tijden heeft geslapen een vest liggen ik raap het op en ruik er aan. "Schoon" het ruikt nog naar wasmiddel. Ik klop het stof er af en sla het om haar schouders. "Zo dat zal vast wel warmer zijn" glimlach.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Gilbert Fuchs.

    Ik kijk toe hoe hij een pakje sigaretten van tafel grist. In mijn gedachten ga ik na van wie het mogelijk zou kunnen zijn.
    'Hoe heet je?' vraagt hij. Ik hou mijn arm om mijn dossier.
    'Gilbert. Jij?' Ik neem een slok koffie. Ik kan me niet herinneren dat ik hem eerder heb gezien. But then again: ik zit ook meestal op mijn kamer. Zelfs in de vrije uren voor en na de sessies. Wie is hij? Hij is hoe dan ook wel ongelofelijk paranoide. Maar kan ik hem iets verwijten waar ik zelf ook aan lijd? Het verbaast me dat ik zomaar met hem hier naar beneden liep. Ik vermoed dat Morgan dat niet aan zag komen.
    'Ik neem aan dat als we aan ons lot zijn overgeleverd, dat we op z'n minst moeten kijken naar hoe we onszelf in leven houden.' Met die woorden loop ik naar de keuken, waar een koelkast en alle mogelijke apparatuur staat. Patienten mogen hier niet koken. Onder geen beding. Het heeft zich in het verleden vaker dan eens voorgedaan dat mensen keukenapparatuur stalen om zichzelf mee te verwonden. Maar dat ben ik niet van plan. Dave Morgan en de rest zullen het misschien niet weten, maar ik ben gek op koken.
    Aardappels, een heel assortiment aan vlees en groenten, rijst, pasta.. alles is er te vinden in de koelkast.
    'Heb je trek?'


    No growth of the heart is ever a waste

    Quinn Mason Addams

    ik merk dat ze niet hierover verder wil praten omdat ze meteen een ander onderwerp kiest door mij te vragen waarom ik hier zit 'ik heb Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis maar ik heb er niet altijd last van' zeg ik. Ik vraag me af of zij weet wat het is.


    Je croix a toi

    Aurélie Rye Beate

    "Ik bedoelde, waar gaan we kijken." antwoord ik stil. Maar hij beantwoord de vraag door me door de gang te trekken en kamers door te kijken. Bij een redeijk verlaten kamer pakt hij een vest op. "Schoon." zegt hij en hij slaat het stof eraf om het vervolgens over mijn schouders te slaan. "Zo, dat zal vast wel warmer zijn." Hij glimlacht en ik bedank hem met een trillerige stem. Ik hoop dat hij niets terug verwacht...


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik loop de kamer weer uit. "Waar nu heen?" Vraag ik eigenlijk hardop tegen mezelf van tegen Aurelie. Ik voelde me eerst op me gemak bij haar maar nu voel ik me eigenlijk heel vreemd. Ze voelt zich niet meer op haar gemak bij me en dat voelt vreemd.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    - Matthew
    'Gilbert. Jij?' Ik kijk hem aan. Hij is inderdaad wel een Gilbert.
    'Matthew, maar zeg maar Matt.' zeg ik terwijl ik een hand door mijn haren haal. Ik wrijf over mijn nek.
    'Ik neem aan dat als we aan ons lot zijn overgeleverd, dat we op z'n minst moeten kijken naar hoe we onszelf in leven houden.' zegt hij. Ik knik instemmend. Hij loopt naar de keuken, en ik loop achter hem aan. Ik voel me veilig zo, hij straalt een soort rust uit. Gilbert trekt de koelkast open en kijkt er in rond. Er liggen veel verschillende etenswaren in.
    'Heb je trek?' vraagt hij. Nu ik er bij nadenk, na het sporten eet ik normaal altijd wat. Al had ik nu liever geslapen vond ik een kleine maaltijd ook niet misplaatst.
    'Een beetje.' antwoord ik na waarheid. Ik ga naast hem staan. Ik blijf het koud hebben. Verstard blijf ik staan als ik boven ons voetstappen hoor.
    'Wat, wat was dat?' vraag ik met een licht vibrerende stem.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Hailey Robberts
    Hij noemde twee verschillende aandoeningen. 'maar ik heb er niet altijd last van' zegt hij erna.
    Ik heb van die twee nog nooit gehoord, ik was benieuwd wat het was, ik vraag niet door.
    Even vergeet ik dat ik hem amper ken. 'dat zijn moeilijke woorden' grinnik ik. 'sorry' mompel ik er snel achteraan, dit is natuurlijk niet iets om grappig over te doen.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Aurélie Rye Beate

    "Waar nu heen?" vraagt hij. "Ik wil hier weg, van deze verdieping." mompel ik zacht. Ik voel me hier al helemaal ongemakkelijk maar wil eigenlijk ook niet alleen zijn met Emilio. Het beangstigd me een beetje.


    Your make-up is terrible

    Quinn Mason Addams

    ze grinnikt en zecht dat het moeilijke woorden zijn waarna ze meteen sorry zecht 'het maakt niet uit. Dissociatieve Fugue betekent dat ik vluchtnijgingen krijg en opeens alles aan mezelf kan veranderen als ik vlucht zoals naam en woonplaats' ik lach zachtjes 'en Depersonalisatiestoornis betekent dat ik me niet mezelf voel alsof ik iemand ben die naast me loopt, het is erg ingewikkeld' zeg ik 'maar nogmaals ik heb er niet altijd last van, maar vaak wel' ik zucht 'het gaat een beetje weg als ik gitaarspeel' maar ik verwacht niet dat ze dat interesant gaat vinden.


    Je croix a toi

    Hailey Robberts
    Ik luister geintresseerd als hij verteld over zijn aandoeningen. Het klinkt inderdaad ingewikkeld, maar ik ben blij voor hem dat hij er niet altijd last van heeft. 'het gaat een beetje weg als ik gitaarspeel' zegt hij erna. Zou ik nu over mijn aandoening vertellen? Nee, straks verteld hij het verder, iedereen zal gaan lachen. Nu is het mijn beurt om vragen te stellen. 'heb je er nu last van?' vraag ik als eerst zacht. 'en bij het gitaarspelen, zing je er dan ook bij?'


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Emilio Sanchez
    Ik kijk naar mijn voeten. "Niemand dwingt je bij me te blijven aurelie" mompel ik zachtjes. "Je kan gaan als je wilt" ik weet dat ze niet bij me wilt blijven en dat laat me alleen nog maar veel eenzamer voelen dan ik al was.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]