- Ferron
Cassie kwam naast me zitten, gevolgd door haar kat, die zich tevreden op krulde in een warm hoekje tussen Cassie en de stoel.
"Dus," begon ze. "Heeft hij überhaupt al iets gezegd sinds we hier zijn?"
Triest schudde ik mijn hoofd.
"Sinds die hysterische uitbarsting de eerste avond geen woord meer," antwoordde ik. Ik was erbij geweest toen het gebeurde, omdat de kamer voor mij en Fayan zou zijn. Ik was vergeten dat het Fayan's oude kamer was, anders had ik meteen ingegrepen. Het was logisch dat hij daar niet heen wilde, waarschijnlijk had hij aan elk voorwerp wel een herinnering gelinkt aan Saph. En herinneringen konden goed zeer doen.
Het was doodeng geweest om Fayan zo te zien. Hij werd helemaal gek van verdriet, was niet te kalmeren tot hij uiteindelijk hyperventilerend in elkaar stortte op de grond, met grote wanhopige ogen.
"Nu doet hij niets meer uit zichzelf," vervolg ik. "Als ik hier niet zou zitten om hem te verzorgen, dan is hij binnen een paar dagen dood."
- Jay
Van voren zag ze er al net zo veelbelovend uit als van achteren, met donkere ogen, omlijst met lange wimpers. Om het plaatje compleet te maken, had ze zalig volle lippen.
"Ja?" vroeg ze, met een stem die verried dat ze eigenlijk niet tegen me wilde praten maar ook weer wel. Ik besloot me eerst maar zo onschuldig mogelijk te gedragen en dus zette ik mijn charmantste glimlach op.
"Ik wilde je niet storen, maar volgens mij ben ik een beetje verdwaald," lachte ik.
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen
