• Paddo schreef:
    Iedereen kent de films/spellen van Resident Evil wel, of heeft er ooit van gehoord. Deze RPG is deels gebaseerd daar op.



    Story
    Umbrella Corporation heeft de wereld verteld dat er geen zombies meer zijn, ieder is verheugt en loopt weer rustig over straat.
    Dit was in het jaar 2021,
    Wat de mens niet wist was dat Umbrella Corporation gewoon rustig door ging met zijn experimenten met het T-virus.
    Enkele jaren later gebeurde het, het T-virus ontsnapte uit een van de meest bevolkte hives en infecteerde zo iedereen die er was.
    Nu, in het jaar 2025, gebeurt het allemaal opnieuw, de wereld raakt langzaam weer overspoelt met zombies.
    Ieder leeft voor zichzelf, of gaat men toch samen werken?

    Surrounding





    Rulez!!!
    ~Iedereen luistert naar elkaar.
    ~Weet je iets niet? Vraag het!
    ~Geen Over Powered characters. (Tenzij T-Virus Agent, dan kan het soms)
    ~Minstens 3 Regels!
    ~Afwezig? Meld het!
    ~Events worden door mij gedaan en aangegeven in rood!
    ~T-Virus agents hebben max 6 wapens!
    ~Commando's hebben max 4 wapens!
    ~Teenagers hebben max 2 wapens!


    Character Slots

    T-Virus Agents

    ~ Lance Hunter
    ~

    Commando's
    Captain ~
    Tech ~
    Heavy ~

    Teenagers
    ~ Evermore Luce Slive
    ~ Kiara Delisha Everdeen
    ~ Yuri Leith Bishop
    ~ Delya Florence Cardenas
    ~

    Character Creation

    Name:
    Class:
    Character
    Personalitie
    Weapon(s)
    Extra

    Evermore Luce Slive
    Mijn dood? Een sarcastische glimlach ontsierd mijn dieprode lippen voor deze omlaag krullen.
    Wanneer de man een minieme seconde uit balans is, span ik een stel nieuwe pijlen op mijn boog. Gevaarlijke pijlen.
    Ze piepen kort wanneer ik deze naar het naderende monster afschiet.
    Meneer fantastisch is niet de enige die leuke speeltjes bij zich draagt.
    Wanneer het beest gedesoriënteerd raakt, boor ik mijn ogen in die van de jongen.
    "Bedankt voor het aanbod, maar ik vertrouw geen geïnfecteerde knul die denkt dat hij helemaal geweldig is." Sis ik kortaf langs mijn tanden waarna ik het op een sprint zet.
    Lichtvoetig en gecoördineerd baan ik me een weg door de steegjes - de slome zombies negerend.
    Het is moeilijk om tempo te houden met alle wonden die mijn lichaam te verduren heeft gekregen.
    Naast de diepe snee in mijn rechterarm is er ook iets mis met mijn ribben.
    Hijgend draai ik mezelf om op de hielen van mijn laarzen.
    Meneer agent had moeten weten dat ik - niet hij - de wezens aantrek.
    Ze komen inderdaad af op de verse wonden in mijn lichaam en daarom is dit mijn probleem. Als hij me toch wil vermoorden kan hij net zo goed in de rij gaan staan.
    Wanneer opnieuw één van de wezens nadert, trek ik de gifpijlen langs mijn laarzen omhoog en span deze genadeloos op de pees van mijn boog.
    "Kom maar op." Lispel ik langs mijn tanden voor ik de pijlen afschiet.
    Even dreig ik ineen te krimpen - maar weet dat net op tijd te verhinderen door me vast te grijpen aan een brandladder.
    Een zachte kerm rolt over mijn lippen wanneer ik mijn kaken op elkaar klem.Wees niet zwak, Ever. Head up.

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 18:34 ]


    Imagination is more important than knowledge

    Lance Hunter

    Ik grijns en merk dat ze wegrent, ik stop de MK17 weer terug op mijn rug waarna ik op het beest afsprint, ik spring omhoog waarna ik een van de klauwen van het beest vast pak en van zijn romp af trek, daarna gooi ik de klauw weer terug in het lichaam van het beest waardoor die op de grond valt, dood.
    Ik volg de geur die in de lucht hangt, en merk meteen de meerdere kleinere steken in mijn hoofd, ik volg de geur terwijl ik sprint en merk al snel de horde zombies die ook op de geur afkomen.
    Ik pak de twee pistolen uit hun holster waarna ik een weg baan door de zombies heen, elke keer dat ik moet herladen haal ik de pistolen langs mijn riem waar de nieuwe magazijnen aan vast zitten.
    Als ik het meisje een stukje verder op zie leunen aan de bandtrap grijns ik, blijkbaar is ze niet echt een prooi maar meer een muis die vast zit en nergens heen kan.
    Ik knal de zombies die het dichst bij haar zijn door hun hoofd waarna ik de pistolen terug stop en naar dr toe ren 'Zo is er ook geen fun voor mij aan' zeg ik grijnzend waarna ik dr optil en voor de rest niet meer op dr reageer.
    Ik spring omhoog naar de ladder waarna ik mijzelf met een arm omhoog help en haar vast hou met mijn andere arm.
    Eenmaal boven leg ik dr neer waarna ik het dak observeer, voor nu waren we veilig, voor even.

    nvm -

    [ bericht aangepast op 27 aug 2012 - 19:48 ]


    • Come as you are.

    Evermore Luce Slive
    Als blikken konden doden, lag de jongen nu jammerend voor mijn voeten op de grond. Wanneer ik merk dat mijn mond zich langzaam vult me bloed, strijk ik voor alle zekerheid met de rug van mijn hand langs mijn lippen.
    "Ik was gezond, tot voor kort." Knik ik hem toe. Mijn levensverhaal laat ik achterwegen.
    "Uiteraard ben ik maar een zielig tienertje dat alles toevallig overleefde." Imiteerde ik zijn stem waarna ik mijn jas openritste en vervolgens mijn arm zorgvuldig bekeek. Eigenlijk zou ik me meer zorgen moeten maken om mijn ribben, maar mijn arm had ik nodig om te kunnen moorden.
    Een grom verliet mijn lippen toen ik mijn jas gefrustreerd een slinger gaf en vervolgens op de grond plaatsnam. Ik veranderde mijn boog van positie en schudde mijn hoofd kort.
    "Nog even en ik ben gehandicapt." Mompelde ik terwijl ik mijn kaken op elkaar klemde en vervolgens mijn boog stevig tussen mijn handen nam.
    Daar had hij natuurlijk geen last van. Meneer geweldig zag ik nu niet bepaald als iemand die er alleen voor stond. De hufter.


    Imagination is more important than knowledge

    Lance Huntet

    Ik kijk dr even aan waarna ik mijn horloge check, de omgeving was omringt met zombies als ik de sataliet moest geloven.
    'Ik snap dat je pist bent en dat je mij liever vermoord maar ik koos hier ook niet voor hoor' ik loop naar de rand waarna ik naar beneden kijk. De zombie horde probeerde naar binnen te komen.
    Ik ga op de rand zitten 'Ik kan er voor zorgen dat je lichaam het weer deels doet, als je mij voor even vertrouwt teminste, ik ben namelijk nooit altijd zo geweest' ik kijk dr even aan en glimlach even hoewel ik wost dat ze boos zou blojven.
    Ik draai mijzelf weer om waarna ik mijn Barret neer zet om de omgevibg te verkennen, ik zag verschillende gebouwen waar we via konden ontsnappen.

    Evermore Luce Slive
    Ik slaak een diepe zucht waarna ik een blik over de rand werp. "Echt. Geweldig." Mompel ik meer voor mezelf dan voor de man naast me.
    "Heb ik keuze? Als ik hier alleen weg kom stort ik ergens anders neer. Zo niet, ben ik in slechts uren een van hén." Ik gruwel bij de gedachte alleen al.
    "Goed. Ik vertrouw je. Beschaam het niet." Spreek ik hem doordringend toe, waarna ik mijn blouse recht trek. De klamme jas bungelt ergens aan een antenne, waarschijnlijk.


    Imagination is more important than knowledge

    Lance Hunter

    Ik glimlach even en knik dan, ik kijk even op mijn horloge waarna ik mijn vinger op een knopje laat drukken. Een paar minuten later valt er een doos aan een parachute uit de lucht op het dak. Ik grijns even waarna ik er heen loop, alles zat er in, ammo, medicijnen en nog wat wetstones. Ik pak alles eruit waarna ik het in de riemen doe die om mijn lichaam heen zitten, de medicijnen pak ik daarna waarna ik weer naar dr toe loop.
    Ik kniel bij dr neer 'Dit kan even pijn doen' zeg ik waarna ik een naald in dr arm duw, ik spuit de injectie in dr lichaam waarna dr wonden en kneuzingen zouden moeten genezen hoewel ze dr even nog pijn van zou hebben.
    Ik loop weer terug naar mijn Barret waarna ik hem oppak en weer til 'Als we slim zijn gaan we hier snel weg, de zombies kunnen elk moment door de deur breken die aan de andere kant van het dak zit.' ik kijk dr even aan waarna ik naar dr toe loop en dr omhoog help.
    'Ik heb al een uitweg gezien, hoewel ik je meer en deels moet dragen naar het eerste dak omdat de sprong te groot is voor jouw' ik glimlach even waarna ik wacht op dr antwoord, dit gevoel dat ik met andere werk, dat ik met een normaal persoon ben, dat is wat ik miste, misschien heeft Umbrella geen gelijk, ze hebben ubberhoudt zelf het virus weer los gelaten.

    Kiara Delisha Everdeen

    Met al mijn spullen bij elkaar loop ik weer naar buiten. Mijn adem stokt in mijn keel als ik een ontzettende vieze geur ruik. Ik grijp meteen naar mijn pistool en kijk scherp rond. 'Kut' mompel ik als een groepje zombies op me af komt. Ik knal een paar door kun kop terwijl ik achteruit naar mijn auto loop. Als ze deels zijn afgeleid stap ik in mijn auto en scheur weg.


    ~

    [Mag ik een kleine samenvatting?]


    Your make-up is terrible

    [Volgens mij is er nog niks gebeurd, alleen dat Lance en Evermore nu samen ergens zijn]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Lance Hunter

    Na een tijd gewacht te hebben zucht ik even en til haar op, de verdoving was waarschijnlijk te sterk voor haar.
    Ik spring naar het gebouw tegen over mij en loop dan over de andere gebouwen naar de rand van de stad, ik kijk even achterom waarna ik van het dak afspring en begin te sprinten.
    Ik zet haar ergens tegen een boom aan waarna ik weg sprint, waarschijnlijk waren de mensen niks voor mij, ik ben en blijf anders, een monster.
    Ik sprint naar een berg waarna ik mijn volgende missie krijg, ik moest een groep zombies uitmoorden die te erg geevolueert waren. Ik grijns even waarna ik begin te lopen naar het dorpje waar de zombies voor het laatst waren.

    Kiara Delisha Everdeen

    Als ik verderop een dorpje zie begin ik rustiger te rijden. Ik kijk goed rond of ik nog overlevenden zie. Ik spring op de rem als ik iemand zie aan komen lopen. Het lijkt een jongen Heel rustig rijd ik weer vooruit. Ik zucht opgelucht als hij geen zombie blijken te zijn. Ik stop en stap dan rustig uit. 'Hee.'

    [ bericht aangepast op 21 sep 2012 - 16:23 ]


    ~

    Lance Hunter

    Ik kijk naar de auto die aan komt rijden, ik grijns even, dit was mijn kans om het dorp te gaan waar de zombies zaten.
    Ik kijk het meisje even aan als ze rustig uitstapt 'Heey' zeg ik tegen dr waarna ik dr voorbij loop, het had wel moeten werken dat ze terug zou praten.

    Kiara Delisha Everdeen

    Ik kijk naar de jongen die voorbij loopt. 'Nog zombies gezien?' Ik grijns even en bijt op mijn lip. Misschien kon ik met hem samenwerken. Alleen kun je toch niet heel veel beginnen tegen deze wezens.


    ~

    Lance Hunter

    Ik grijns even en draai mijzelf om 'Als je zo graag zombies wilt vinden moet je nog een stukje door rijden, daar heb je een stad gevuld met die dingen' ik glimlach even waarna ik weer omdraai en verder loop.
    Ik check de twee pistolen onder het lopen waarna ik ze weer terug stop.
    Zo check ik de andere 2 geweren die ik bij mij heb ook, ik stop even om de zwaarden aan te scherpen en loop dan weer door.