• Inleiding Van Twilight.


    Isabella "Bella" Swan verhuist van het zonnige Phoenix, Arizona naar het regenachtige Forks, Washington om bij haar vader, Charlie, te leven. Ofschoon ze niet blij is met de verhuizing, maakte ze de keuze zelf zodat haar moeder kan reizen met haar nieuwe echtgenoot, Phil Dwyer. Phil is een honkbalspeler en verandert regelmatig van club.
    In de kleine school in Forks trekt Bella vanaf de eerste dag de aandacht en ze raakt vlug bevriend met enkele studenten. Tot haar grote ergernis strijden enkele jongens om haar aandacht. Bella staat immers niet graag in de schijnwerpers.
    Zelf wordt ze geïntrigeerd door Edward Cullen en zijn familie. Edward heeft een adoptiebroer Emmett en een adoptiezus Alice. Pleegkinderen Rosalie en Jasper Hale leven ook bij de familie. Hoewel ze allen verschillen in uiterlijk, zijn er tegelijkertijd enorme gelijkenissen tussen hen. Allen zijn ze buitengewoon mooi en volmaakt. Hun huid is zeer bleek (bijna wit) en rond hun ogen hebben ze allemaal blauwe schaduwen. Als Bella naast Edward moet plaatsnemen tijdens de biologieles, trekt Edward zich letterlijk helemaal terug en kijkt hij haar walgend aan. Enkele dagen later maakt Edward dit goed maar Bella heeft enorm veel vragen. Vooral omdat Edward de boot steeds afhoudt en haar probeert te ontmoedigen vrienden te worden. Volgens hem zou dit voor haar te gevaarlijk zijn. Nadat ze door Edward gered wordt, gaat ze op onderzoek. De oplossing wordt haar uiteindelijk aangereikt door Jacob Black, een vriend van de familie. De indiaanse Jacob vertelt haar een oude legende waarin de familie Cullen bestempeld wordt als vampiers.
    Edward spreekt uiteindelijk de waarheid en geeft toe dat zijn familie uit vampieren bestaat. Zij drinken dierenbloed in plaats van mensenbloed maar het blijft gevaarlijk. Hij onthult ook dat hij Bella in eerste instantie vermeed omdat de geur van haar bloed hem enorm aantrok.
    In het hele boek kunnen Edward en Bella hun gevoelens voor elkaar niet meer onderdrukken en worden ze verliefd. Edwards angst wordt waarheid als Bella in gevaar komt door James, een vijandige vampier. James is een jager die, enkel voor de sport, zijn zinnen op Bella heeft gezet. Met de hulp van zijn familie kan Edward Bella redden voor James haar kan doden. Terug in Forks verlangt Bella er naar ook vampier te worden, maar Edward weigert.


    REGELS:
    - Geen Acties van een Ander overnemen
    - OOC Tussen Haakjes
    - Enkel Vampiers zoals de Cullens & Denali's Mogen In Lapush Komen
    - De Volturi mag overal betreden waar ze willen, als ze iemand zoeken, Diegene heeft onnodig gedood of Daagde de volturi gewoon uit
    - Maximaal 3 tot 4 Rollen
    - NIET Onnodig doden
    - Zolang iemand een rol bespeeld, Hoef je niet te zeuren of jij de rol van hem of Haar mag hebben


    Personages:

    De Cullens
    Esmé Anne Platt Evenson Cullen || HurtedHeart
    Rosalie Lilian Hale || Squib
    Mary Alice Brandon Cullen || Tsubaki
    Isabella Marie Swan Cullen || Overexposed
    Renesmee Carlie Cullen || xTenshi

    Carlisle Cullen || WillNotLearn
    Edward Anthony Masen Cullen ||
    Emmett McCarty Cullen || Amicis
    Jasper Whitlock Hale || WillNotLearn

    De Denali Clan
    Tanya Denali ||
    Kate Denali || HurtedHeart
    Carmen Denali || Overexposed
    Irina Denali ||

    Garrett Denali ||
    Eleazar Denali ||

    De Volturi
    Aro Volturi || VolturiBoss
    Marcus Volturi ||
    Caius Volturi ||

    Sulpicia Volturi ||
    Athenodora Volturi ||

    Wachten
    Alec Volturi || WillNotLearn
    Demetri Volturi ||
    Felix Volturi ||
    Afton Volturi ||
    Santiago Volturi ||

    Jane Volturi || VolturiBoss
    Chelsea Volturi || Rememberyoux
    Renata Volturi ||
    Heidi Volturi ||
    Corin Volturi ||

    De Quileute
    Jacob Black || Realist
    Leah Clearwater || MadeByHades
    Embry Call || [Realist
    Seth Clearwater || Amicis
    Quil Ateara V || Shooter
    Sam Uley ||
    Jared Cameron ||
    Paul Lahote ||
    Brady Fuller ||
    Collin littlesa ||

    Quileute Mensen
    Billy Black ||
    Sue Uley Clearwater ||
    Emily Young ||
    Rachel Black ||
    Rebecca Black ||
    Kim Connweller ||
    Claire Young || Leave

    Als Je een verzonnen bijpersonage wil Moet je dit Invullen
    Naam En Voornaam:
    Leeftijd:
    Soort:
    Uiterlijk [Een foto en Uitleg zou handig zijn]:
    Karakter:
    Waar Hij/zij Bij Hoort:
    Extra Dingen:



    VRAGEN KUN JE ALTIJD STELLEN EN HET IS ALTIJD MOGELIJK

    OM MEE TE DOEN

    Ikzelf heb twilight niet geschreven Maar dat Heeft Stephenie Meyer gedaan We doen Het ongeveer rond de tijd van het Gevecht In Breaking dawn Part 2 en Daarna erna.

    Deze RPG is van xTenshi

    [ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 17:50 ]


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Hannah

    "Of.. Het zijn geen broers, maar ze voelen wel als broers aan, snap je?" Ik knik. 'Je vrienden bedoel je?' Ik glimlach en blaas warme lucht in mijn handen. Ik had het koud en mijn neus was waarschijnlijk helemaal rood. Ik haal mijn hand door mijn haar en kijk terug naar Seth.

    [MadeByHades ---> Eenhoornpoep]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Sorry, heb volgende week toetsweek guys D; Heb nog nooit een dag niet op m'n laptop gezeten, tot gisteren.]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    (Hay, kan ik hier nog aan mee doen? (: )

    Amicis --> Simia. (:


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Valdon 'Val' Demetri Luyn.

    "Valdon" Herhaalt ze met een lichte glimlach, waarna ik haar vingertoppen teder en zachtjes in de kuiltjes van mijn wangen voel. Iets waardoor mijn glimlach iet wat verlegen word. De kuiltjes in mijn wangen schijnen, volgens Anaïs en een paar van mijn oude schoolvriendinnen, meiden aan te trekken, omdat het zo schattig staat. Dat is dan ook het enige schattige wat er aan me te zien valt, tenminste dat vind ik.
    "Ik moet misschien terug, en ik weet niet of ik terugkom" Mijn verlegen glimlach verdwijnt, wanneer ze de woorden schoorvoetend uitgesproken heeft en met mijn handen begint te spelen. Even werp ik een blik op mijn handen. Haar zachte vingertoppen die langs mijn vingers glijden. Ja, ik mis het nu al. Ze mag niet gaan. Niet nu ik haar gevonden heb.
    "De roedel waar ik mee reis zou het nooit goedkeuren. Jullie hebben ons immers aangevallen, en .." Ik wil niet dat ze haar zin afmaakt. Ze mag het niet zeggen. Ik weet heel goed wat we hebben gedaan. Het zal nog wel even duren voordat het beeld, met de jongen die Ameÿa in haar handen had liggen, uit mijn gedachte zal verdwijnen. "Ik weet het.." De woorden komen vrij zacht uit mijn mond. Ik weet dat ik het niet heb gedaan, maar het was wel míjn roedel die het heeft gedaan.
    Ze begint haar lokken rond haar vingers te draaien, terwijl ik mijn hand even door mijn haren laat gaan. Iets wat ik vaak doe, als ik mezelf geen houding weet te geven. Ik kijk haar aan en laat het puntje van mijn tong even over mijn droge lippen glijden. Ik veeg de witte vlokken, die door de takken en overige bladeren boven ons zijn geglipt en op mijn bovenbenen zijn beland weg, maar blijf haar aankijken. Een zucht rolt over haar lippen heen, waarna ze haar benen optrekt en haar hoofd schud. "Het spijt me van hem." Ik wendt mijn blik af naar de bomen voor ons.
    Het klinkt egoïstisch, maar zonder haar kan ik niet leven. Zij ís mijn leven en als ze weg is, zal ik ook weg zijn. In ieder geval zal ik niet meer hier in het nu zijn. Ik zal mijn eigen gedachte wereld met Ameÿsa opbouwen. Ik heb het gezien bij een oude vriend van me. Uiteindelijk heeft Mason besloten om hem uit zijn lijden te verlossen. En geen haar op mijn hoofd denkt eraan om zo te willen eindigen.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [hmm, lijken ze niet een beetje heel erg veel op elkaar xd.


    ]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    | Mwehhehe ^-^ |

    Ameÿsa Dumark
    ‘Het is zo.. stom. Ik leef al zestien jaar tussen wolven en ik was er altijd van overtuigd dat het mij niet zou gebeuren. Ik had Simon, en dat leek altijd genoeg.’ Er verschijnt een vertwijfelde frons boven mijn ogen terwijl ik mijn hoofd tegen Valdons schouder laat zakken. Zijn warmte, de geur van muskus en hout, voelen nu al zo vertrouwd. Het bos is stil, zoveel anders als je weg bent van de mensen waar je eigenlijk bij hoort. Ik wed dat ze me zullen gaan zoeken en dat wil ik koste wat kost voorkomen.
    Na enkele seconden draai ik mijn hoofd vertwijfeld naar hem om. Zijn ogen staan zo zacht, dat het bijna zonde is om deze te doorkruisen.
    ‘Weet je? Ik kan mij uit jouw herinneringen halen. Als..’ Ik haal mijn schouders op en bijt op mijn onderlip terwijl ik mijn blik afwend.
    Ik besluit echter iets anders te doen en kijk hem daarom opnieuw aan.
    Het is alsof ik door mijn eigen gedachten moet graven als ik hem aankijk. Ik probeer mezelf in zijn hoofd te vinden en voel mezelf letterlijk warm worden bij het feit hoe hij over me denkt. In plaats van iets te veranderen, deel ik een gedeelte van mezelf met hem.
    Over hoe ik vampier jager werd, hoe mijn ouders werden vermoord en over mijn roedel. Momenten met Simon die nooit helemaal volmaakt voelden en zelfs momenten uit mijn depressie. Daarna stop ik echter, waarbij ik uit automatisme mijn linkerhand op mijn rechterpols leg.
    Het is niet geschikt om met hem te delen wat ik bijna had gedaan, en ik vind dat het genoeg is voor nu.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Simia schreef:
    [hmm, lijken ze niet een beetje heel erg veel op elkaar xd.
    http://data.whicdn.com/images/39862840/tumblr_mbr95m1vP41r2p568o1_500_large.gif
    http://data.whicdn.com/images/41997178/tumblr_mcj0itSFVz1qivo51o1_r2_500_large.gif


    (Gosh, wie zijn dat! Ze zijn cute! :3)

    Corallo schreef:
    (...)

    (Gosh, wie zijn dat! Ze zijn cute! :3)


    [Iknowww. Ghehe (: Maar je kan vast wel mee doen (:]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Valdon 'Val' Demetri Luyn.

    "Het is zo.. stom. Ik leef al zestien jaar tussen wolven en ik was er altijd van overtuigd dat het mij niet zou gebeuren. Ik had Simon, en dat leek altijd genoeg." Ze laat haar hoofd tegen mijn schouder aan zakken. "Het is niet stom en niemand kan zoiets verwachten. Het gebeurd of het gebeurd niet. Je kunt dit niet weten." Een zachte en vriendelijke glimlach verschijnt op mijn gezicht, terwijl haar woorden nogmaals door mijn hoofd gaan. Ik wil nog steeds niet geloven dat ze weggaat.
    Na enkele seconden draait ze haar hoofd vertwijfeld naar me toe. Ik laat onze ogen elkaar weer even ontmoeten. Haar fel blauwe irissen doen me denken aan de lucht. Er valt zoveel te zien, maar tegelijkertijd zo weinig. De een vind ze gewoon blauw, de ander let er niet eens op en dan heb je nog mensen zoals mij, die ze prachtig vinden. Ookal zou ze mijn inprent niet zijn, haar ogen zijn prachtig.
    "Weet je? Ik kan mij uit jouw herinneringen halen. Als.." Ze haalt haar schouders op, terwijl ze haar blik afwend. Haar blauwe kijkers zijn nu niet meer te zien en deze woorden snijden nog dieper door mijn lichaam heen. Het voelt alsof de blauwe lucht verdwijnt en zwarte wolken zich boven ons ophopen. Ik wil niet dat ze uit mijn gedachte verdwijnt. Hoe kan ze dit zeggen?
    Wanneer ze me aankijkt weet ik niet wat er gaat gebeuren, maar ik voel dat er íets gaat gebeuren. En al snel merk ik het. Dit zijn niet mijn gedachte. Dat kan niet, want dit heb ik nooit meegemaakt. Dit moeten de gedachte of herinneringen van Ameÿsa zijn. Maar waarom zou ze dit met mij delen?
    Verschillende beelden komen langs. Beelden over haar ouders, over vampieren en over haar roedel. Dat niet alleen. Ook zijn er veel momenten waarin Simon voorkomt, wat vrij logisch is, aangezien ze beste vrienden zijn. Ik hoop dat ze nog vrienden zijn. Er komen ook een paar momenten uit een of andere depressie en ik voel dat er een steek door me heen gaat. Wat als ik haar toen al zou hebben gekend? Zou ze dan ook een depressie hebben gehad? Ik schuif de gedachte al snel voor me uit, aangezien ik me hier niet echt beter van voel.
    "Waarom laat je me dit zien?" Ik kijk haar vragend aan. Ik snap niet waarom ze me dit laat zien. Waarom ze mij haar herinneringen laat zien en me laat voelen alsof ik haar al jaren ken. Alsof we een verleden met elkaar hebben, terwijl ze misschien wel weggaat.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Corallo schreef:
    (...)

    (Gosh, wie zijn dat! Ze zijn cute! :3)


    {Jack and Finn Harries. :3
    Jack geeft een YouTube channel genaamt Jacksgap waar Finn ook wel eens in voorkomt.}


    Don't be like the rest of them, darling

    [Kom hier nog wat leven in ? (cat)]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Simia schreef:
    [Kom hier nog wat leven in ? (cat)]


    Ameÿsa Dumark
    Mijn vingers voelden koud, terwijl mijn hart ongenadig van slag tegen mijn ribben bonkte. Wist ik zelf wel waarom ik hem een deel van mijn leven had laten zien? Nee. Nee, dat wist ik niet. Misschien was het omdat hij moest weten met wie hij zich had ingeprent, misschien ook niet.
    Ik kijk hem opnieuw aan en schenk hem een matige glimlach. Ik weet uit de gedachten van de jongens hoe intens het moet zijn en het spijt me voor de jongen dat hij een volslagen mislukkeling te pakken heeft.
    Ik bijt op mijn onderlip terwijl ik in zijn hoofd het moment waarop ik hem voor het eerst zag afspeel.
    Zijn herfstkleurige vacht, de verwondering die ik voor de majestueuze wolf had ondanks mijn tegenwerkende gedachten en mijn hart.
    Het bonkt als een volslagen idioot: alsof ik kilometers heb gerent en het bijna ga begeven. Want dat is wat er in werkelijkheid gebeurde toen hij zijn scherpe ogen op me richtte.
    Er rolt een zachte zucht over mijn lippen wanneer ik mijn ogen sluit en vervolgens mijn hoofd schud. Het is zo perfect gestoord. Zo.. moeilijk te beheersen dat ik er zenuwachtig van wordt.
    De wind buigt de bomen gevaarlijk wanneer ik mijn handen gedachteloos in de zakken van mijn vest prop. Het winterse weer is nu al zo gevaarlijk dichtbij.
    ‘Isa? Isa!’ De ongeruste stem van Simon laat me slikken. ‘Simon?’ Mijn stem klinkt veel kleiner dan zou moeten: zo.. kwetsbaar.
    ‘Isa, ik dacht dat je-’ Simon schudt zijn hoofd terwijl hij me uit gewoonte in zijn warme, gespierde armen trekt. Valdons armen voelden zo anders. Sterker en.. veiliger. Vertrouwd, als thuis. Simon rook naar munt, en niet naar mijn favoriete muskus.
    Ik voelde me fragiel in Simons armen en berouwde mezelf om de tranen die onverbiddelijk langs mijn wangen glipten.


    Feel the fire, but do not succumb to it.