-2- This is my life now -RPG- - Speeltopics

DarrenCrissy schreef:
Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Calantha
- Kyle Noah Morgan. MakeMeIrish
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers MakeMeIrish
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 20:06 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[OMG OMG OMG! IRIAL :"D]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Kelly, ben je aan het fangirlen? :')]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
[Kelly, ben je aan het fangirlen? :')]

[Ik? Nee hoor... *fluit en kijkt onschuldig weg*]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik reageer morgen weer hoor. Door de weeks is het zo druk. ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nadal schreef:
[Ik reageer morgen weer hoor. Door de weeks is het zo druk. ]

[Neem je tijd die je nodig hebt ^^]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mary

"Echt. Voor altijd en eeuwig, je laat het zo sprookjesachtig klinken, Mary. Leefden ze nog lang en gelukkig en kregen ze vele kinderen?"
Verliefd kijk ik hem aan en zoek de juiste woorden.
"Het lijkt soms ook sprookjesachtig, wanneer ik besef dat jij mijn prins bent."
Ik giechel even wanneer ik besef hoe dwaas dat klinkt.
"En natuurlijk leefden ze nog lang en zielsgelukkig."
Ik druk een klein kusje op zijn lippen.
"En ze kregen vele, mooie kindjes."
Mijn verliefde blik is weer terug en ik verstrengel liefdevol onze vingers.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

André

''Johnny, waarom? Je bent nog maar 16, je had zeker weer ruzie met Alex?" Ik laat Maya haar gang gaan en kijk redelijk verbaasd als ze de handboeien bij de jongen, Johnny dus, om doet. Even trek ik en wenkbrauw op.
Ik neem Johnny van Maya over en duw hem terug tegen de wagen, het maakt mij nu niet uit wat er allemaal met hem is, hij is fout bezig en dat moet bestraft worden. "Maya, waar ken jij deze jongen van?" vraag ik dan en kijk haar kant op. Ondertussen pak ik mijn werkmobiel en bel naar het politiebureau.
"Wacht even," zeg ik tegen Maya. Ik geef door dat ik hier de jongen heb, en dat ze hierheen moeten komen. Ik berg mijn mobiel op.
"Binnen vijf minuten zijn mijn collega's hier. Ik hoop maar dat je een goede smoes hebt," zeg ik met een lichte grijns en zie een traan over Johnny zijn wang gaan. Ik negeer deze volkomen. Ik kijk richting Maya en wacht op haar antwoord, als ik die nog krijg. Het is duidelijk dat ze deze jongen kent. Maar waar van?

Kyle

Ik voel Irial zijn vingertoppen door mijn haar gaan en het geeft me een rustgevend gevoel, ik wordt nu nog rustiger dan dat ik al was.
"Ik begrijp heel goed wat je bedoelt," fluistert hij zacht, een glimlachje vormt zich om mijn mond. Hij neemt mijn hand vast en legt die op zijn borstkas net boven zijn hart. Mijn glimlach wordt groter en ik snap het gebaar helemaal. Tot in de puntjes. Ik snap alles wat hij hiermee bedoeld, en het voelt heerlijk. Het voelt goed dat hij hetzelfde voelt als ik. Gewoon perfect. Ik voel zijn lippen even op mijn voorhoofd en ik sluit mijn ogen voor een momentje.
"Trouw met me?" Vraagt Irial ineens zacht. Mijn hart maakt een sprongetje. Vroeg hij dat echt?
Ik kijk Irial recht aan, meent hij het? Echt? Natuurlijk meent hij het Kyle, kijk naar hem! Ik open mijn mond een aantal keer om iets te zeggen, maar het lijkt eerder op mijn onderlip trilt. Wat moet ik zeggen? Natuurlijk; Ja. Maar hoe!
Ik slik een keer.
"Irial," zeg ik en tranen wellen op, het is even stil. "Natuurlijk wil ik dat." zeg ik dan en glimlach breed naar hem. Een traan van blijdschap rolt over mijn wang naar beneden. "Ik wil met je trouwen, dat wil ik!" zeg ik nogmaals maar dit keer luid en super opgewekt. Ik sla mijn armen om Irial heen en knuffel hem stevig. Dan kijk ik hem aan. Nu pas dringt het echt tot me door; Irial vroeg me ten huwelijk. Hij vroeg me ten huwelijk! Nog meer tranen volgen en ik leg mijn handen voor mijn gezicht. Oh mijn god! mijn hart gaat als een bezetene te keer. Echt niet normaal! Hij lijkt wel uit mijn borstkas te willen springen.

[ bericht aangepast op 21 nov 2012 - 22:36 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Arion

"Het lijkt soms ook sprookjesachtig, wanneer ik besef dat jij mijn prins bent. En natuurlijk leefden ze nog lang en zielsgelukkig. En ze kregen vele, mooie kindjes."
Glimlachend kijk ik haar aan. Ik neem haar gezicht in mijn handen en druk mijn lippen op de hare.
"Prins? Soms voel ik me meer een betoverde pompoen," grinnik ik.
Ik haal een hand door haar haren en doe een paar passen naar voor zodat zij achteruit moet. Ik stop pas als ze tussen mijn lichaam en de muur gevangen zit.
"Hoeveel kindjes zijn vele kindjes?" fluister ik tegen haar lippen aan.
Voor ik mezelf toesta haar de kans te geven om te antwoorden, ben ik haar alweer aan het kussen.
Mijn handen glijden uit haar haren, naar haar zij. Ik hou haar stevig vast, ookal weet ik dat ze nergens heen wil op dit moment.

Irial

"Irial... Natuurlijk wil ik dat. Ik wil met je trouwen, dat wil ik!"
Kyle slaat zijn armen om me heen en ik hou hem stevig tegen me aan. Zijn zoete lichaamsgeur brandt in mijn neusgaten en verdooft mijn hersenen een beetje, al kan dat ook door de euforie komen.
Ik kijk hem sprakeloos aan als hij mijn gezicht vastgrijpt en kan alleen maar lachen.
Als ik merk dat hij aan het huilen is, hou ik het zelf ook niet droog. Druppeltjes vloeibaar geluk stromen over mijn wangen en ik moet even naar adem grijpen.
"Zeg- zeg dat nog een keer?" vraag ik stil.
Terwijl ik mijn hand door zijn haren haalt, merk ik dat ik een beetje beef.
Doorheen mijn lichaam raast pure adrenaline. Ik had het helemaal niet voorbereid en ik had ook helemaal niet verwacht dat hij er zo stante pede mee in zou stemmen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Prins? Soms voel ik me meer een betoverde pompoen."
Grinnikend stap ik braaf achteruit en zucht even wanneer ik de muur tegen mijn rug aanvoel
"Hoeveel kindjes zijn vele kindjes?"
Mijn armen leg ik om zijn hals en kus hem liefdevol terug. Ik breek de kus even af wanneer ik haast in ademnood kom.
"Dat maakt voor mij niet uit," zeg ik zacht.
"Zolang ze maar gezond en gelukkig zijn, en jij er bent om alles mee te delen."
Dolverliefd kijk ik hem aan en druk nog enkele kleine kusjes op zijn lippen.
"Hoeveel wilde jij er ook alweer?" mompel ik glimlachend tegen zijn lippen aan.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

"Zeg- zeg dat nog een keer?"
Ik kijk Irial aan en zie zijn wangen nat zijn. Ik glimlach naar hem. Mijn hart lijkt nog altijd uit mijn borstkas te springen en mijn geluk kan niet op. Nog nooit heb ik mij zó blijf gevoeld. Zo blij als nu, het is een wonder! En Irial is dat wonder.
Wanneer Irial zijn hand door mijn haar haalt merk ik dat hij wat trilt. De spanning die er nu uit komt, zelf lig ik ook niet bepaalt stil. Het maakt mij niet uit of ik nu een ring krijg of niet, ik hoef er opzicht helemaal geen, ik zou er blij mee zijn. Maar ik hoef het niet persé.
"Irial, ik wíl met je trouwen," zeg ik dan duidelijk en met de grootste glimlach die ik heb. Ik duw mijzelf helemaal tegen Irial aan, als ik het zou kunnen had ik in hem gekropen. Ik ben op het moment zo opgewekt, dat ik het gehele moe-zijn vergeten ben. Ik kan daar nu niet meer aan denken, ik b en opeens klaar wakker.
Mijn arm glijd om Irial zijn middel en ik trek hem strakker tegen mij aan. :"Ik blijf voor altijd bij je," zeg ik dan en ik voel weer tranen van geluk over mijn wangen lopen. Irial heeft mij zojuist heel, maar dan ook echt heel gelukkig gemaakt.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Arion

"Dat maakt voor mij niet uit,. Zolang ze maar gezond en gelukkig zijn, en jij er bent om alles mee te delen. Hoeveel wilde jij er ook alweer?"
Ik vind het heerlijk als ze me kusjes geeft tussen het praten door, of praat tussen het kussen door.
"Hmmm, twee. Drie. Vijf. Tien." Ik grijns tegen haar lippen aan en kus haar op mijn beurt weer.
Vanaf vijf maakte ik een grapje. Drie zou erg fijn zijn, vier is denk ik wel het maximum. Vier zou natuurlijk ook beter zijn dan drie, dan valt er niemand uit de boot. Twee of vier, besluit ik voor mezelf. Drie als het niet anders kan.
Mijn handen glijden verder naar beneden en sluiten zich om haar kont. Ik trek haar wat dichter tegen me aan.
Met een smakje laten mijn lippen de hare los. Ik laat ze langs haar wang en kaaklijn naar haar hals reizen. Heel zachtjes zet ik er mijn tanden in. Ik weet niet wat die reünie met me gedaan heeft, maar volgens mij moeten we maar vaker naar zulke dingen gaan.

Irial

"Irial, ik wíl met je trouwen."
Volgens mij grijp ik hem zo stevig vast als hij zichzelf tegen me aanduwt dat ik hem een beetje platknijp, maar op dit moment maakt het me niet uit of mijn vriendje platgeknepen is of niet, ik trouw toch wel met hem.
Ik ben er overigens ook vrij zeker van dat ik er al huilend niet op mijn charmantst uitzie, met rode wangen en ogen.
"Ik blijf voor altijd bij je," zegt Kyle terwijl hij mij ook tegen hem aantrekt. Misschien knijp ik hem dan toch niet zo plat als ik dacht.
Een kleine snik verlaat mijn lippen. Ik kan me de laatste keer dat ik gehuild heb niet herinneren, zowel uit geluk als uit verdriet.
"Dank je," fluister ik, niet goed wetend wat ik anders zeggen moet op dit moment.
Ik druk mijn lippen in zijn zwarte haren en veeg de tranen van mijn wangen met de rug van mijn hand.
"Het spijt me dat ik geen ring heb en dat ik niet wat meer kleren aan heb," lach ik door de tranen heen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Hmmm, twee. Drie. Vijf. Tien."
Ik grinnik even.
"Drie kan ik nog mee leven. Vier ook," zeg ik zachtjes lachend, hoewel ik weet dat hij het niet meent.
Al krijgen we maar één kind, ik zou me erbij neerleggen. Hoeveel het er ook zullen zijn, ik zal ze even graag zien en zo vertroetelen, trachtend een perfecte familie te hebben, iets wat ik zelf nooit echt heb gekend.
Een zucht ontsnapt aan mijn lippen wanneer hij zijn handen over mijn lichaam laat glijden, en bij het voelen van zijn tanden in mijn hals moet ik even kreunen. Zacht druk ik mijn lichaam dichter tegen het zijne en fluister even zijn naam. Net wanneer ik hem weer liefdevol wil kussen, gaat de deurbel.
"Shit," mompel ik.
Grinnikend kijk ik hem even aan.
"Ik was al bijna vergeten dat we eten hadden besteld."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

Ik hoor een snik bij Irial vandaan komen en lach even zachtjes.
"Dank je," fluister ik fluistert hij dan en ik nestel me nog dichter tegen Irial aan.
Ik voel dat hij een kusje op mijn haren drukt en de tranen met de rug vcan zijn hand wegveegt.
"Het spijt me dat ik geen ring heb en dat ik niet wat meer kleren aan heb," Lacht hij dan en ik lach ook weer. Ik kom iets omhoog en kijk Irial aan.
"Dat maakt helemaal niets uit, ik hoef niet perse een ring, en jij hoeft al helemaal geen kleren aan te hebben om mij ten huwelijk te vragen," er staat een speelse grijns op mijn gezicht en ik druk een kusje op zijn lippen.
"Heet ik dan straks Kyle Noah Smelting-Morgan of Morgan-Smelting?" vraag ik met glinsterende ogen .

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Michael

“I owe you.”
Ik glimlach en knik zachtjes terwijl het meisje nog steeds mijn hand vast heeft. Wanneer Charlotte haar met zich mee trek laat ik het hand los. Langzaam schuifel ik achter de twee aan.
"Zit ze nog steeds onder het bed?"
Inwendig lach ik om Charlotte’s toon. Het meisje is daar minder mee bezig en wijst naar de inloopkast. Haar blik op mij is me niet ontgaan. Ik glimlach.
"Pak jij haar of doe ik het?"
Even kijk ik naar de kast.
“Zal ik haar pakken?” vraag ik net zoals Charlotte serieus. Niet wachtende op haar antwoord loop ik langzaam op de inloopkast af. Alsof ik angstig ben open ik de deur trillen en stap ik, nadat ik diep adem heb gehaald, de deur.
“Ik zie haar niet hoor,” roep ik en ik draai me naar het tweetal toe. “Ze is al weg.”

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

Ik huiver even als ze mijn naam fluistert en vloek binnensmonds als de deurbel gaat.
"Shit. Ik was al bijna vergeten dat we eten hadden besteld."
Ik weiger nog even haar los te laten en hou me een beetje van de domme.
"Hadden we eten besteld?"
Ik zet mijn lippen opnieuw in haar hals en grijns even.
"Oké dan," zucht ik na haar nog een kusje gegeven te hebben. "Ik doe de deur open, steek jij de haard aan, dan kunnen we daar eten," stel ik voor.
Ik neem haar bij de hand en trek haar zachtjes achter me aan, de slaapkamer uit.

Irial

"Dat maakt helemaal niets uit, ik hoef niet perse een ring, en jij hoeft al helemaal geen kleren aan te hebben om mij ten huwelijk te vragen. Heet ik dan straks Kyle Noah Smelting-Morgan of Morgan-Smelting?"
Ik moet zachtjes lachen en neem zijn gezicht in mijn handen.
"Dat maakt niet uit, zolang het maar één van die twee is," fluister ik.
Ik druk mijn lippen op de zijne en duw mijn lichaam nogal krachtig tegen het zijne aan zodat hij onder me komt te liggen.
Terwijl ik hem glimlachend aankijk, streel ik opnieuw zijn haar wat naar achter zodat ik zijn mooie ogen kan zien.
Ik kan maar niet ophouden met lachen, zelfs niet wanneer ik hem opnieuw kus.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.