[RPG] Moonlight Falls #1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 14:46 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Mijn topics

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[mijn topics + hoe beginnen we?]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[mijn topics ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

| Het liefst eerst een 'introductie' tekst. En neem de tijd, snelle posts worden sowieso niet gewaardeerd. Evenmin als 'wie is er vrij' dat is nogal spam.
x |

Feel the fire, but do not succumb to it.

> Mijn topics.

†

[Abo]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Kennen de onsterfelijken elkaar eigenlijk?]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

| Kan, hoeft niet. Geld eigenlijk voor iedereen. |

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Is het ochtend, of avond.. middag... Dan kan ik daar mijn beginpost op aanpassen]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[ Hoe bedoel je precies een 'introductie tekst? :x ]

everything, in time

| Het is gewoon middag, en een introductie tekst is gewoon waarin blijkt hoe je personage is, waar, wat 'ie aan het doen is voor iemand die eventueel zin heeft om daar op in te spelen. |

Feel the fire, but do not succumb to it.

{Oké dank je wel, en ik heb in mijn post (ben nog bezig) staan dat het een beetje kil weer is en een beetje donker, door donkere wolken. Is dit erg? Of moet ik het weer er buiten houden. Meestal gebruik ik het weer in mijn posts, maar weet niet of je daar problemen mee hebt}

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Louis Vorigan Xavier Wallister

Een zachte tik klonk toen ik de deur van mijn huis achter mij dicht deed. Mijn handen stopte ik weg in mijn zakken. Dit weer was echt iets voor mij. Kil, een beetje donker door donkere wolken, die in de lucht stonden. Het was geen weer voor regen of zo, eerder sneeuw, dacht ik met een grijns terwijl ik het tuinpad afliep. Maar daar was het de tijd van het jaar niet voor. Nog niet. Een blaadje dwarrelde langs mijn gezicht en ik keek het na. Het zweefde door de lucht, maakte soms een draai en landde uiteindelijk op de grond. Mijn voet kwam er net naast, het leek alsof ik in slow-motion mijn voet zag worden neergezet en weer worden opgehaald. Ik dacht terug aan gister. Er was weer iemand vermoord. Sommige mensen hadden mijn verdacht. Ik had het niet gedaan. Mij was ontgaan wie er was vermoord, maar er waren hier mensen in Moonlight Falls die ik graag op zeep zou helpen. Maar ik zou het toch nooit doen. Natuurlijk zou ik weer te laf zijn, of zo iets. Eigenlijk kende ik mezelf niet goed. Ik had van die uitvallen waar ik na een paar uur, soms zelfs een paar dagen, me over verbaasde. Even trok ik mijn jas recht en deed een knoop ervan dicht. Het was een halflange, zwarte jas van een dikke stof. Het was echt een nette jas, een waar ik wel van hield. Ik had geen tas mee, geen koffer, niks. Alleen mijn sleutels en een beetje geld, diep in mijn binnenzak gestoken. Zonder reden was ik naar buiten gegaan, wat ik wel vaker deed. Ik besloot om naar het centrum te gaan, misschien dat ik daar iemand tegen kwam. Ik liep door, terwijl ik mijn handen weer in mijn zakken stopte. Daar voelde ik handschoenen in zitten. Ik pakte ze vast, maar deed ze niet aan. Ik sloeg de hoek om en kwam zo op het plein terecht, waar blaadjes achter elkaar en door elkaar waaiden. Met mijn voeten stond ik er midden in en keek naar de velen blaadjes. Eigenlijk zou ik om me heen moeten kijken of ik iemand zag, maar ik deed het niet. Zo bleef ik een tijd staan, zonder dat er iets bij me op kwam van 'Dit is echt raar'. Toen ik rilde, bedacht ik dat ik wel naar een warmere plek zou willen gaan. Misschien was er al een koffiehuis of zo open. Mijn blik scheurde ik los van de bladeren en ik liep het plein af, richting de winkels om een winkel te vinden.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 15:33 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Chyra Amycah Mansley
Haar vingers gleden verveelt door haar lange lokken. Haar vader gaf opnieuw een preek over de moorden binnen de stad. Hij maakte zich grote zorgen op zijn oudste en immers enigste dochter. Zijn hand rustte een paar tellen op haar schouder, voor hij deze liet zakken en met een versteend gezicht naar buiten liep.
Zoals een brave dochter betaamde, liep ze aan zijn zijde. Hij stond er op dat ze niet alleen over de straten zou gaan. Niet nu er een moordenaar op pad was.
Er verscheen een onschuldige glimlach rond haar lippen toen het kille weer haar omarmde. Haar arme vader wist niet dat zijn dochter een groot deel van de moorden pleegde, en hoe veel ze ook van hem hield: ze zou niet aarzelen om hem te vermoorden als hij daarachter zou komen. Het hoorde bij haar nieuwe identiteit. Bovendien vermoordde zij enkel en alleen mensen die haar tegenwerkten. Niet zonder marteling, uiteraard. Haar vingers glipten opnieuw door haar lokken terwijl haar voeten als vanzelf over het enorme plein gleden. Haar vader kuste haar voorhoofd met de belofte dat hij haar hier zou ophalen als ze klaar was. Voor zijn weten ging ze namelijk naar een vriendin om huiswerk te maken. Wist hij veel. Ze schonk hem haar zoetste glimlach en zag toe hoe hij terug naar het landhuis aan de randen van Moonlight Fals verdween. Haar bovenlip krulde om en showde voor een fractie van een seconde haar scherpe tanden. Net lang genoeg om deze genoeg mogelijkheid op een prooi te bieden. Dat was echter niet genoeg om daadwerkelijk een geschikte bloedsoort te vinden.
Haar ogen gleden verveelt langs de hoge, smeedijzeren hekken en vervolgens opnieuw over het handjevol mensen dat naar haar glimlachte wanneer ze voorbij kwamen: als dochter van de burgemeester was ze er aan gewend dat iedereen haar kende. Al was het enkel van gezicht. Op school droeg zij de status van hoofd van de leerlingenraad en het feestcommiteé. Geheel onpopulair was ze daarentegen ook niet. Niemand zou haar als moordenaar verdenken.

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 15:41 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor