RPG De wolven stam RPG - Speeltopics

VOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOLVOL

Er zijn legendes over stammen in het bos, de mensen daar kunnen veranderen in wolven. Niemand mag ooit weten dat deze waar zijn...

Het is een grote gemeenschap en iedereen gaat goed met elkaar om, maar er zijn regels. De jongens moet een gezellin (vriendin) vinden voor het einde van de zomer en dat is nog maar 1 week! Geen van hem heeft de moed gehad een van de meiden te vragen, maar als ze het niet doen worden ze verbanne dus de tijd dringt...

Dit RPG speeld zich af in een tijd van jagen en verzamelen, houd daar rekening mee. Dit betekend: Geen mobiel, Geen ipod, ect.


meiden: 3/3
May
Tarah April Christison
Renn



jongens 3/3
Jayy
Kilian
Skull Seraph

[ bericht aangepast op 29 okt 2012 - 16:22 ]

yeaaaahh!

Skull

Ik glimlach even naar dr en knik,
'Is goed Tarah, zorg wel dat je veilig blijft' ik glimlach even en sta dan zelf op.
Ik duik het water in waarna ik richting de grot zwem.
Als ik mijzelf op de rand trek, trek ik mijn shirt uit.
De littekens, ze waren een teken van hoe ik vroeger was,
Maar dat is allemaal verleden tijd,
Ik glimlach even en begin rustig met trainen,
Een beetje opdrukken, sit-ups, slaan tegen de muur.
De normale dingen die ik altijd deed als ik hier was.

Tarah

Ik vervolgde mijn weg naar het dorp. Ik kon de waarschuwende vlammen in de verte al zien oplaaien en kon het onrustige gebabbel al horen. De grond kraakte luid onder mijn voeten toen ik in het dorp aankwam. Ik keek de mensen onschuldig aan en ging er rustig bij zitten.
Het werd meteen stil en ik voelde verwijtende blikken gewoon in me priemen. Ik schraapte even mijn keel.
"Nu ik toch jullie aandacht heb... Het spijt me... ons." Of het Skull speet wist ik eigenlijk niet, maar ik kon maar beter zeggen wat ze wilden horen. "Maar hij is niet de enige die hier schuld aan heeft. Hij is niet degene die dit gestart heeft."
Een paar mensen joelden. Ik wierp een blik op degenen die zich aangesproken moesten voelden en vervolgde mijn speech: "Jullie hebben hem nooit eerlijk behandeld, of toch niet iedereen van jullie. En nu verwachten jullie dat hij hier met hangende pootjes terug komt? Schrijf dat maar op je buik. Hij heeft altijd voor jullie gezorgd, voor jullie allemaal. En zeg niet dat dat niet waar is, wie ging er elke ochtend jagen?" Ik keek de kring rond. "Juist ja, niet jullie. Hij bleef bijna altijd beleefd, maar jullie niet. Zien jullie dan niet in wat voor een verschrikkelijke mensen jullie zijn?"
Met dat gezegd hebben stond ik op en liep de tent van mijn ouders in en ging zitten. Ik had in hun ogen gezien dat hier het laatste nog niet over gezegd was.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Als ik helemaal bezweet en buiten adem op de grond val grijns ik even,
Ik trainde altijd tot dat mijn lichaam niet meer kon, en dat punt was nu deels wel aangebroken.
Ik sta op waarna ik het water in duik om mijn lichaam schoon te maken van het zweet.
Ik duik een paar keer naar de bodem waarna ik weer omhoog ga.
Als ik weer in de grot ben glimlach ik even, ik was blij met Tarah, met hoe mijn leven nu was.
Ik kijk de grot door waarna ik op een idee kom.
Ik duik het water in waarna ik verschillende stevige stukken van omgevallen bomen mee neem naar de grot.
Als ik genoeg heb grijns ik, hier kon ik nog een woning van maken.
Langzaam begin ik aan de bomen te werken om meubels te maken,
Als ik deels klaar ben zak ik even op de grond, mijn lichaam was nu aan het punt gekomen om niks meer te doen.
Ik had gelukkig al een bed en een bank gemaakt, ik zucht even en help mijzelf op de bank waarna ik ga liggen.

Tarah

Ik was al neer gaan liggen, toen mijn ouders de tent binnenkwamen.
Ik keek mijn vader onschuldig aan en glimlachte kort naar mijn moeder.
"Het is niet wat jullie denken..." Ik zuchtte en probeerde hun reactie te pijlen. Mijn vaders gezicht stond zoals altijd, serieus, en mijn moeder keek me triestig aan.
"Waar ben je toch mee bezig," bracht ze schamper uit.
Ik schraapte mijn keel. "Ik probeer de vrede te bewaren. De rest daarentegen..."
Ik leunde over de kaars heen en sloeg mijn armen om haar heen, zonder mijn kleren in brand te steken. Daarna richtte ik me tot mijn vader.
"Ik snap wel als je hier tegen bent, maar Skull is geen slecht persoon en..." Hij onderbrak me door zijn armen om me heen te slaan en me naar zicht toe te trekken. "Dat weet ik lieverd." Hij liet me los en keek me aan. "Ik ben trots op je. Dit is hoe ik je heb opgevoed. Je zou een uitstekende leider kunnen zijn."
Hij glimlachte.
Ik keek even verward rond. Een leider zijn? Dat zou ik dan maar als een compliment zien.
"Zeg maar tegen Skull," begon hij, "dat we vanaf nu aan zijn kant staan."
Daarna duwde hij me de tent uit. Dit had ik niet verwacht.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Als ik mijn ogen weer open doe voel ik hoe de energie weer door mij heen stroomt,
ik glimlach even en ga verder met het bewerken van het hout.
Als ik alle meubels die nodig waren heb gemaakt grijns ik, het was inderdaad een perfecte plek om als woning te hebben.
Ik laat mijzelf vallen op het bed, wat nog wel deels hard over kwam.
Ik zucht even, als ik het bed zachter wil maken heb ik veren nodig of stro.
Ik zucht even en ga dan weer recht overeind zitten.
Ik kijk even naar de muren, ze waren altijd mijn weg om agressie te onderdrukken.
Ik glimlach even, nu was het een woning geworden.
Ik ga staan waarna ik het water in duik, ik zwem rustig terug naar het vuur en merk dat de vissen gestolen waren, waarschijnlijk door hongerige dieren als ik naar de voetafdrukken kijk.
Ik grijns even en ga dan liggen op het gras, MOS! dat was het.
Er groeit hier genoeg mos en daar kan ik het bed zachter mee maken.
Ik glimlach waarna ik het bos in ren en zoveel mogelijk mos probeer te verzamelen.

Tarah

Ik snelde de tent uit en rende, zonder aandacht te schenken aan de anderen, terug het bos in.
In mijn euforie rende ik bijna tegen Skull op. "Wat doe jij hier?" vroeg ik verward. "Maakt niet uit. Ik heb wat met de rest gepraat, ik heb ze wel aan het denken gezet, denk ik. En mijn ouders zeiden dat ze aan jouw kant stonden."
Dat van die goede leider liet ik weg, voordat ik hem weer op ideeën bracht.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
'Dat heb je dan mooi gedaan' ik stop het mos weg waarna ik naar het meer loop.
'Ik wil je wat laten zien' zeg ik met een glimlach waarna ik het water in duik, ik zwem achter de waterval waarna ik op de rand kruip.
Ik leg het mos aan de zijkant zodat het kon drogen waarna ik het kon gebruiken voor het bed en de bank.
Ik glimlach even en kijk nog naar de meubels die er staan,
Een bed, Een grote kast, een goeie bank, een tafel, nog wat stoelen en een kampvuurtje.
Ik glimlach even, het was mij aardig goed gelukt om iets moois te maken.

Tarah

Mijn onderkaak lag bijna op de grond. "Ik weet niet hoe je het doet, maar jij kan echt overal een huis van maken."
Ik sloeg mijn armen over zijn schouders heen en drukte een kus op zijn wang. Daarna ging ik op de harde bank zitten. Hij was niet erg comfortabel, maar hij was mooi. En ik hield van mooie dingen.
Mijn blik werd weer serieus. "Je overweegt toch niet om hier echt te gaan wonen? Ik bedoel, het is prachtig maar... Hout rot door vocht en dan moet je elke keer onder die waterval door..."
Met een schuldige blik keek ik hem aan. Ik wilde zijn werk niet afbreken, want het was werkelijk prachtig, maar het was niet erg evident.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik begin even te lachen,
Ik kijk dr aan en glimlach 'Ben jij gek? Ik heb dit gewoon gemaakt om als toevlucht te hebben, voor als ik weer zo flip' ik glimlach weer even.
'De stam accepteert mij maar, en anders grijp ik ze vanzelf wel' ik grijns even, hoewel ik het meer zei als een grapje.
Ik ga naast dr zitten 'Het hout rot niet zo snel door het water, hoewel het anders gaat zitten dat wel' ik kijk dr even aan.
'Het mos daar in tegen zal er voor zorgen dat het hout droog blijft, vandaar dat ik voor deze optie heb gekozen om als onderleun te nemen' ik glimlach,
hoewel ik veel van dingen afwist, kwam dat door mijn verbanning, daardoor wist ik dat sommige elementen bepaalde stoffen vasthielden.
Ik leg mijn arm om dr heen waarna ik er een zoen op dr wang geef 'Wees maar gerust hoor, we slapen gewoon in de tent bij de stam' zeg ik lachend.

Tarah

Ik lachte. "Het kan best gezellig zijn hoor. Met dat lawaai van die waterval... En natuurlijk moeten ze je wel accepteren. Als het op deze manier niet werkt... Nou, dan moet je het maar op jou manier doen..."
De optie van een eigen stam creëren werd eigenlijk steeds verleidelijker, zeker nu in deze toestand. Ik wiebelde een beetje op de bank. "Je zou er ook een schommelstoel van kunnen maken."
Al had ik zo'n voorgevoel dat als ik erop zou zitten, 'ie zou omkantelen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik glimlach even,
'Ik weet dat je bij de stam wilt blijven Tarah, dus als ze mij niet accepteren neem ik hem gewoon met kracht over' ik glimlach naar dr,
Ik duw mijn hand in dr haren waarna ik er mee speel,
'Je weet dat ik alles voor je zou doen om je gelukkig te maken' ik glimlach en kus dr op dr wang.
Ik leun naar achter 'Misschien wel, maar daar is het niet stevig genoeg voor' ik grijns even.
'Maar je kan altijd schommelen op mij' ik lach naar dr.

Tarah

"Ik wil wel bij de stam blijven, maar... Overnemen lijkt me niet zo'n goed plan." Ik keek hem nogal dromerig aan. "Je maakt me gelukkig door gewoon bij me te zijn. Meer vraag ik niet van je."
"Misschien wel, maar daar is het niet stevig genoeg voor," antwoordde hij op mijn schommelstoel vraag. Hij grijnsde "Maar je kan altijd schommelen op mij."
"Schommelen op jou?" proefde ik de woorden op mijn lippen. "En hoe doe je dat dan?"

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Een duivelse blik verschijnt in mijn ogen en ik sta op.
'Nauw... dat doe je om zo te zeggen.... ZO!!'
Ik grijp dr vast en til dr op waarna ik dr heen en weer schommel tussen mijn armen.
'Slaap kindje slaap' ik begin kei hard te lachen.
Ik zoen dr zacht op dr lippen waarna ik in dr ogen kijk.
'Ik zou niet weten wat ik zonder jouw zou moeten doen' ik glimlach even,
Het was waar, de enigste die ik nooit aangevallen had van de stam was Tarah, en de andere jonkies.
Maar Tarah, ze had iets speciaals, iets anders.
Daarom vond ik dr zo leuk.
Ik glimlach even en zet dr dan weer op de grond.

Tarah

Ik begon luid mee te lachen, maar stopte toen ik zijn lippen op de mijne voelde. "Nou, dat is voor herhaling vatbaar," grinnikte ik toen ik terug trok.
"Ik zou niet weten wat ik zonder jouw zou moeten doen." Skull glimlachte.
Was dat een compliment? Ik grijnsde. "Een heel saai leven leiden... En geen meisjes heen en weer schommelen, waarschijnlijk."
Ik keek hem met een onschuldig gezicht aan en glimlachte lief.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Skull

Ik grijns even,
'Misschien zijn er wel meerdere meisjes die van mij houden?' ik grijns even.
'Dat weet je nooit he moppie' ik glimlach.
'Maar ik zou jouw voor geen goud willen ruilen' ik kijk dr even aan.
'Tenzij ze een heerlijk stuk vlees hebben' grap ik er achterna.
Ik kijk dr lachend aan en omhels dr even.
'Maar alsnog zou ik je nooit willen ruilen'
De warmte van haar lichaam deed de ergste duisternis in mij vervagen, ik voelde hoe ik veel rustiger werd en kalmer.
Hoe ik normaal werd, in plaats van een beest.