[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{oke, ik heb echt pas 1 of 2 post gemaakt ofzo dus ik heb redelijk wat gemist $: waar kan ik inspringen met Rosebell?}

---

Do what people say you can't.

[De koning, Ian en Jonathan zitten samen aan de ontbijttafel. Stuur haar anders gewoon richting de eetzaal?]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Rosebell Scarlett Northwode

Het dikke boek dat ik aan het lezen was had ik ondertussen al uit. Eigenlijk had ik ook al een beetje honger gekregen. Ik stapte uit bed en liep richting de eetzaal. Toen ik dichterbij kwam waren mijn vader, mijn broer en Jonathan. ''Goedemorgen allen. Vader.''
Ik maak een klein buiginkje zoals ik geleerd had. Ik schoof één van de stoelen naar achter en ging daarop zitten. Mijn hand ging langzaam naar een broodje toe. Vanaf een paar centimeter kon je nog voelen dat 'ie nog vers was. Ik klemde hem broodje zacht tussen mijn handen.
''Heb ik eigenlijk nog iets gemist?'' vroeg ik beleefd. Snel keek ik even naar mijn vader, maar draaide mijn hoofd na 2 seconden alweer terug. Ik wist dat ik niet altijd even beleefd was als mijn ouders vroegen, maar ik probeerde het wel. Ik legde zachtjes het broodje op mijn bord en keek er even naar.

[ bericht aangepast op 6 nov 2012 - 20:30 ]

---

Do what people say you can't.

Ian
Nadat ik was gaan zitten nam Jonathan ook plaats aan te tafel om nadat mijn vader iets op zijn bord had liggen hij ook een boordje pakte.
Zelf stierf ik van de honger -zoals bijna altijd s' Morgens- en pakte ik ook een van de verse en nog warme broodjes die in een grote mand lagen.
Ik volgde het korte gesprek tussen mijn vader en Jonathan dat ging over het feest, ergens vond ik het ongepast en ergens juist wel gepast.. Ongepast aangezien alleen maar rijke mensen erheen gingen en mochten en daarbij gepast aangezien mensen toch aan ontspanning toe waren.
Net toen ik ook iets wou zeggen zag ik Rosebell binnenkomen die vervolgens ging zitten, een broodje pakte en vroeg of ze nog iets gemist had.
'Er word vanavond een feest gegeven' Andwoord ik op haar vraag waarna ik een hap nam van mijn broodje,
ik prate niet heel veel tegen mijn zusje, waarom? Omdat er niet veel is om over te praten en daarbij zou ik niet weten wat haar interesseerde.
Ik zou later moeten trouwen en koning worden, zij zou mischien ook wel moeten trouwen. Waarschijnlijk iemands vrouw worden maar het zat toch anders.

---

Don't be like the rest of them, darling

Jonathan Xander Kingsley

Wanneer de prinses binnenkwam, stond ik uit beleefdheid even recht, wachtte tot ze zat en nam vervolgens weer plaats op mijn stoel.
Beleefdheid was aan het hof alles, dus mocht ik zo'n kleine dingen ook niet verknallen.
''Goedemorgen allen. Vader.'' Hoorde ik haar stem en keek automatisch op van mijn bord. ''Heb ik eigenlijk nog iets gemist?"
"Er word vanavond een feest gegeven." Ging Ian in op haar vraag waarna hij een hap nam van zijn broodje.
Mijn ogen volgden het gesprek tussen de broer en de zus even, maar al snel raakte ik wat verveeld.
Een bediende kwam rond met een kan vol versgeperste appelsiensap en vulde, zonder we er naar moesten vragen, mijn glas.
Wanneer de bediende weer weg was, greep ik zwijgzaam mijn glas vast en bracht deze naar mijn lippen om er van te proeven.
Normaal gezien was ik eerder een wijndrinker, maar 's ochtends kon dit me ook wel smaken.
Rustig at ik mijn broodje op maar voelde hoe mijn trek in eten steeds meer weg ebde.
Misschien dat ik vanmiddag wel wat meer zou eten.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Maaaain toopieks.

---

help

Julius Edward of Monmouth
Ik word wakker van de vroege zonnestralen in mijn gezicht. Ik rek me even uit, stap uit en bed en kleed me vervolgens aan. Voordat ik mezelf in mijn uniform hijs, ontbijt ik eerst. Eenmaal in uniform krijg ik te horen dat de Koning mij nodig heeft in de eetzaal. Ik begeef me naar de eetzaal en krijg daar te horen dat ik naar prinses Catherine moet, die in de muziekruimte is met een vrij onbekende vrouw. Ik knik, buig en verlaat de eetzaal. ik begeef mezelf naar de muziekruimte, klop kort op de deur en ga naar binnen waar ik buig voor prinses Catherine. "Uw vader heeft mij gestuurd, prinses Catherine" zeg ik dan. Ik sluit de deur weer achter me en ga ervoor staan. De Koning geeft veel om zijn dochters en laat ze niet zomaar onbeschermd met vreemde meegaan, ookal is het in zijn eigen huis, onder zijn eigen dak, waar op elke hoek een bewaker staat. Sinds de oorlog met Northwode is hij voor alles en iedereen op zijn hoede, en terecht. Zijn dochters zouden kunnen worden ontvoerd in ruil voor zijn land, wat hij niet graag zal opgeven, maar voor dochters doet hij alles.
Ik zelf heb een paar keer gevochten tegen indringers van Northwode of ben wel eens opzoek gegaan naar spionnen in het bos, maar echt een oorlog heb ik nooit gevochten, al staat die misschien wel op het punt om uit te breken. Ik kom uit een lange lijn ridders en heb een goede opleiding gehad hier. Ik zal niet twijfelen om te doden, al doe ik dat natuurlijk liever niet. Ergens hoop ik dat beide Heren eruit kunnen komen, zonder dat er echt een grote oorlog uitbreekt, maar mocht dat wel zo zijn, zal ik niet twijfelen om te gaan.

Raegan Bran Baratheon.
De wanden van het kasteel waren koel tegen de warme hand van koning Raegan. Hij denderde de trap af op een traag, rustig tempo en begroette elke bediende die hij tegenkwam met een knikje.
De koning was op weg naar de vergaderzaal waar hij en zijn 9 commandanten van het koninklijk leger hadden afgesproken voor de vechtstrategieën en de verdediging van het kasteel en het volk.
Hij was erg in zijn nopjes over de staat van het koninklijk dat in tegenstelling tot hun buurland Northwode wél zorg droeg voor de armen en degenen die hulp vroegen en kregen. De vorst wist niet anders dan dat zijn volk gelukkig was in Baratheon en glimlachte de hele dag door. Toen hij Elena, de dienster van zijn dochter Elisabeth, tegen het lijf liep stopte hij met lopen en sprak haar aan,"Ah! Goedemorgen, Elena, enig idee waar mijn dochter zich bevind op dit moment?"
Elena was een jonge vrouw van begin 20 en was een goede ziel. Ze zou alles doen om Elisabeth te beschermen, dat wist de koning zeker. Elena was niet onknap met haar lange bruine haren en blauw-groene ogen. Integendeel. De koning had ook veel respect voor Elena's vader die vaak de hoeven smeed voor Raegan's leger en ook wapens maakte.

---

kindness is never a burden.

(ik zit op mijn vaders tablet, dus ik ga straks posten' ik had al een post uitgeschreven op mijn pc. Wauw dit typt handig, vind ik... Maar er zit automatisme de van woorden op, dus dat is wel irritant...)

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 16:39 ]

---

help

Elena Sophia Collins
Ik heb een lunch klaargemaakt voor prinses Elizabeth, maar als ik ermee naar haar kamer loop, zie ik dat ze er nog steeds niet is. Ik zucht even. Ik zoek mijn weg weer terug naar de keuken en begin wat spullen in een mandje te doen en dek het vervolgens met een doek af. Tijd om haar te gaan zoeken voordat er iemand achter komt. Ik pak het mandje op en steek mijn arm erdoorheen. Terwijl ik onderweg ben naar buiten hoor ik ineens een stem tegen me praten. "Ah! Goede morgen, Elena, enig idee waar mijn dochter zich bevindt op dit moment?". De koning. Terwijl hij tegen me praat draai ik me om. "Mijn Heer" zeg ik en ik buig door mijn knieën en buig mijn hoofd, zoals gebruikelijk. Voordat ik antwoord geef kijk hem weer aan. "Ze is aan het genieten van de frisse en gezonde buitenlucht Mijn Heer. Ik wou haar net de lunch brengen" antwoord ik beleefd en met een glimlach. Elizabeth maakte wel vaker uitstapjes, maar andere uitstapjes dan haar vader dacht. Ze ging verder het bos in dan toegestaan, zeker zonder bescherming, en dan ook nog eens verkleed. Aan de ene kant mag ik niet tegen de Koning liegen en als hij erachter komt, ben ik zeker mijn baan kwijt en mijn vader misschien ook en wie weet wat nog meer. Deze uitstapjes zijn immers een gevaar voor de Prinses.

Alena "Lena" Katherina Lancaster
Lena had nu al dagen zonder voedsel moeten overleven. Zonder paard, zonder geld en zonder de rest van haar inventaris. Zo'n week geleden was ze overvallen door struikrovers op een weg in het bos. Het enige wat ze nu nog had waren haar vuile kleren, bestaande uit een warme reismantel, een leren rijbroek, een blouse en een leren korset dat daarover was bevestigd. Lena's haar was opgestoken, omdat ze al meer dan eens een stad uitgejaagd was vanwege haar vuurrode haren, en verborgen onder de kap van haar mantel, ook al was het veel te warm. Haar gezicht stond vol met zwarte strepen en ze voelde zich vies. Dan was er nog de kwestie van waar in hemelsnaam ze zou kunnen zijn. Haar landkaart was ze namelijk ook kwijt.
Lena voelde zich hulpeloos en alleen. Ze miste Alexander. En haar ouders. En haar vrienden. Ze had geld gehad om een maand mee te overleven en was op weg geweest om voedsel te kopen, zodat ze niet de kans liep om bestolen te worden. Hoe ironisch.
In de verte zag Lena een stad opdoemen, met torentjes van een burcht die daarboven uit kwamen piepen. Ze zuchtte even opgelucht. Na langer dan een week enkel door bos en op landwegeltjes te hebben gereisd, was het een verademing om een stad te zien. Alleen zag ze er niet uit. Niemand zou haar willen helpen als ze er zò vies uit zag. Zou er hier ergens een rivier zijn of zo?
Alsof het landschap haar gedachten kon lezen, zag ze in de verte de glinstering van een meertje, zo'n tweehonderd meter weg van de stadspoorten. Na gecontroleerd te hebben of het water wel zuiver was - een trucje dat ze van haar vader had geleerd - dronk ze eerst in een keer een liter water, wat waarschijnlijk niet echt gezond kon zijn. Ze probeerde zo goed en zo kwaad als het kon het vuil uit haar bijna zwarte haren te wassen en daarna haar gezicht. Het slijk liep in stroompjes in haar nek. Wanneer ze zichzelf zo goed en zo kwaad als het ging had opgefrist en haar haar had uitgewrongen - het lag nu in natte krullen op haar schouders - ging ze met haar mantel over haar arm op weg naar de stad, hopend dat de mensen niet "HEEEEKS! HEEEKS!" zouden beginnen gillen. Ze had ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar wond zo goed en zo kwaad als het ging uit te wassen. Ze was bang dat het zou gaan ontsteken.
[Iemand die Lena tegen wilt komen? ]

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 18:04 ]

---

help

Catherine Eleanor Baratheon.

Toen ik en Helena net wilden beginnen met de zangles, werd er op de deur geklopt. Het geluid galmde door de zaal en deed me opkijken. De deur opende en een gestalte was te zien. Aan de bouw te zien een jongeman. Toen hij de kamer binnengestapt kwam, zag ik dat het Julius was. De adem stokte even in mijn keel. Julius. Mijn hart begon op een wat sneller tempo te slaan en er verscheen weer een glimlach op mijn gezicht. Zijn blauwe ogen vonden mijn groen/bruine en hij boog voor me. 'Uw vader heeft mij naar u gestuurd, prinses Catherine,' zei hij en kwam weer overeind. Hij sloot de deur achter zich en ging er voor staan. Ook ik boog voor hem. 'Goedemorgen, Julius. Goed om u weer te zien.' Beter dan zou moeten zijn. Ik weet dat ik als prinses niet verliefd zou mogen zijn op een ridder, maar ik kon er niets aan doen! Hij had zo'n mooie felblauwe ogen en zijn blonde haar glom zo mooi in het zonlicht! En zijn stem... Argh. Opeens was ik nerveus om te zingen. Wat als hij me slecht vond? Ik zuchtte zacht. Ik moet me gewoon niet zo aanstellen. Ik draaide me vlug terug om naar Helena en glimlachte naar haar. 'Zullen we verder gaan waar we gebleven waren?'

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Micah Nathaniel Lloyd.
De vrouwe had een vragende blik gekregen, die echter al snel veranderd in een geïrriteerde. Ze is duidelijk niet zo blij om me te zien, al kan mij dat niet erg veel deren. Nadat ik tegen de mannen op was gelopen, welke eigenlijk niet zo beleefd terug deden, scheurde de dame haar blik van hen af en keek naar me terug.
‘Nee, daar ben ik niet naar op zoek.’ Antwoordde ze kortaf, waar ik enkel speels op gniffelde. Sure, geloofde ze het zelf? ‘Dat zou je inmiddels wel moeten weten.’ Mompelt ze er achteraan, waarna ik mijn schouders nonchalant ophaalden. Hierna liep ik echter bijna een klein meisje omver, waardoor ik haar even zacht over haar hoofd aaide, maar dit meisje keek me enkel angstig aan en rende naar haar moeder. Ach ja, zelfs vrouwen op die leeftijd zijn al moeilijk.
De jonge vrouwe pakt me bij mijn arm vast, zodat ik stopte met lopen. ‘Loop eens normaal, je zet jezelf, maar ook mij voor schut,’ meldde ze me wat geïrriteerd. Na dit gezegd te hebben, loopt ze verder zonder me nog eens aandacht te gunnen. Even haal ik mijn wenkbrauwen verbaasd op, waardoor mijn ogen ook iets verwijden. ‘Hey madame,’ riep ik haar toen achterna, waarna ik mezelf snel omdraaide en haar achterna rende om vervolgens weer rustig naast haar te lopen. ‘Nog nooit van een beetje plezier gehoord?’ Vroeg ik haar plagerig.
Ik richtte mijn hoofd op de rest van de mensen, terwijl ik mijn blik over de markt liet dwalen en zo een gezicht van een jonge vrouwe zag die ik nog niet herkende. Een nieuwe, schone dame? Ah! Dit is perfect, de dag wordt steeds mooier. Ik glimlachte, streelde even met mijn hand over de jonge dame haar arm, die naast me liep om vervolgens gedag te knikken en snel een uitdagend kusje op haar wang te plaatsen. Ik maakte me snel uit de voeten voordat ze me nog wat aan kon doen en rende zo recht naar de dame die ik nog niet kende. Volgens mij had ik wel bijna met elke vrouwe geflirt en kende ze dus ook bijna allemaal. Deze vrouwe daarentegen kende ik nog niet.
‘Madame, het spijt me zeer als ik u stoor met de wandeling over de markt,’ grinnikte ik hoffelijk, terwijl ik mijn arm voor mijn borstkas deed en mijn blik in die van haar boorde. Ik had wel degelijk op gemerkt dat ze helemaal onder het vuil zat, zowel voor haar rode haren, maar eerlijk gezegd vond ik het mooi. Ze zullen haar hier er niet zo snel op afrekenen, al denk ik wel dat een enkeling erin gelooft. ‘Alleen ik kan me maar niet inhouden om te bedenken wat een mooie, jonge vrouwe u bent.’ Hierbij deed ik mijn hand richting haar wang en veegde wat vuil weg. ‘Vindt u het erg als –’ Mijn zin werd onderbroken door een schreeuw, een schreeuw welke mijn naam eigenlijk riep.
Direct werd mijn gezicht iets bleker en keek ik razendsnel naar de desbetreffende persoon op. Een blonde, jonge dame met een hand boos in de lucht gestoken en een gehumeurd gezicht kwam mijn kant op gelopen. ‘Micah Lloyd!’ Riep zij met dezelfde boze stem. Oh oh. Mijn gezicht vertrok iets pijnlijk als ik me herinner wie het is, hoewel ik het nog altijd zo goed mogelijk probeer te maskeren voor de roodharige dame. ‘Lady Bennett,’ probeerde ik toen met een verleidelijk, maar nog ietwat gealarmeerd stemmetje, welke ik probeerde te maskeren. ‘Niets Lady Bennett!’ sprak zij furieus, waarna ze al voor me stond met een gehumeurd gezicht en haar hand ophaalde om vervolgens mij een harde klap op mijn wang te geven. Hierna liep zij weg en bleef ik achter bij de roodharige jongedame, en dezelfde rode kleur die er op mijn wang kwam. Mijn kaken bewogen zich iets, zodat het pijnlijke gevoel weg zou gaan, terwijl ik mijn hand erover heen liet wrijven. Well, good first impression huh?

[Ik hoop dat je er wat aan hebt, ghehehe.]

---

†

[Ergens waar ik heen kan met Floria?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Wauw... Wat schrijf jij goed... Serieus, ik begin me al helemaal in de middeleeuwen in te leven. :]

Mijn eerste gedachte was: EINDELIJK! Omdat ik al zoveel aanmeldingen heb gezien van ladiesmen, maar nog geeneen die zich eigenlijk echt zo gedroeg. xd Sorry dat ik zo laat reageer, maar ik keek TVD en ik moest accordeon spelen.]

Alena Katherina Lancaster
Lena werd zonder problemen doorgelaten bij de poort en begon aan een wandeling door de stad, terwijl de zon haar haren deed drogen. Na een paar minuten wandelen, kwam ze aan op een plein waarvan ze aannam dat het de markt was. Zoals op iedere markt, prezen verkopers hun waar aan en was er grote bedrijvigheid. Sommigen klampten Lena aan, maar draaiden al meteen weer weg wanneer ze haar vuile gezicht en kleren zag. Lena kon verstaan waarom, maar toch was het een verontwaardigde steek door haar lichaam. Wie dacht er nu ook dat zo'n vuile jonge vrouw geld bij zich zou hebben? Eerlijk gezegd was Lena opgelucht dat de struikrovers haar haar degen hadden kunnen afnemen, ze wist uit ervaring dat vrouwen met zwaarden in veel steden niet geapprecieerd waren, laat staan in een stad als deze.
"Madame, het spijt me zeer als ik u stoor met de wandeling over de markt," zei een stem plotseling. Lena merkte op dat er een man van rond de twintig, misschien vijfentwintig jaar haar was benaderd. De man grinnikte terwijl hij haar aansprak en dat zorgde er tegenover Lena een beetje voor dat de hoffelijkheid in zijn stem wat aan de kant werd gezet. "Alleen ik kan me maar niet inhouden om te bedenken wat een mooie, jonge vrouwe u bent," ging hij verder. Hij streek met zijn hand over haar wang. Oh fijn, haar gezicht was dus nog steeds vuil. Lena moest zich even inhouden om zijn hand niet weg te slaan, ze had het niet zo op mannen die - en blijkbaar was dit bij hem het geval - hun handen niet konden thuishouden. "Vindt u het erg als-" De man kapte zijn zin af wanneer er een furieuze stem over het marktplein schalde.
"Micah Lloyd!" riep de vrouw kwaad. Lena nam aan dat dat de naam van de man was, aangezien hij op keek naar de vrouw.
"Lady Bennett!" probeerde de man, met een verleidelijke maar toch ietwat geschrokken stem.
"Niets Lady Bennett!" zei de vrouw nog even furieus. Lena stond er bij en keek er naar. Ze vond het eerlijk gezegd een nogal amusant schouwspel. Lady Bennett gaf Micah een klap in zijn gezicht, waardoor Lena even moest grinniken, maar al snel haar gezicht weer in de plooi kreeg en de man met een uitgestreken gezicht aankeek, wanneer die zijn aandacht weer op haar richtte.
"Bedankt voor het compliment... Heer," zei Lena. Ze was nooit echt goed met woorden geweest. Vergeleken met al het andere talent dat ze had, was dat een enorm zwaktepunt. "Ik hoop dat alles in orde is met uw... gezicht. Ik bedoel, ik hoop ten zeerste dat u daar geen letsels aan over houdt." Ofzo. Ze beet even op haar lip en had zin om haar gezicht te verbergen. Geweldig. Nu dacht hij vast dat ze een of ander boerenkind was dat geen manieren had. "

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 19:39 ]

---

help