• Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
    Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
    Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
    Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
    Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
    Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
    Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
    En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
    Allemaal in het teken van macht en rijkdom.



    Regels:

    • OOC is altijd tussen haakjes.
    • Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
    • Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
    • Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
    • Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
    • Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
    • Denk er aan, niemand is perfect.
    • Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
    • Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
    • Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
    • Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.






    Huize Baratheon

    Vrouwen:

    - Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
    - Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
    - Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
    - Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
    - mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
    - Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
    - Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
    - DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



    Mannen:
    - 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
    - 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
    - mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
    - Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
    - 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
    - WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
    -
    -




    Huize Northwode:

    Vrouwen:

    - AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
    - Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
    - Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
    - Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
    - Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
    - Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
    - xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
    - Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

    Mannen:

    - WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
    - Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
    - Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
    - Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
    - 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
    - Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
    - 0o7 - Lior- Bandiet
    -


    Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
    Praat-Topic
    Cover made by Yuliette

    [ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    [Haha, nice. Schrijf ik het toch goed, finally. Thanks for the compliment, though.

    Oh believe me, Micah will be an ladiesman. A seriously unstoppable ladiesman, ghehehe.
    En dat maakt niet uit. Welke aflevering van TVD?]

    Micah Nathaniel Lloyd.
    De klap van Lady Bennett brandde nog steeds op mijn wang, waardoor ik wel verwacht had dat deze nog steeds rood was. De afdruk zou dus niet zo snel weggaan, maar toch moest ik lichtelijk grijnzen van het idee dat ik Lady Bennett een fijne avond kon wensen eergisteren. Of was dat alweer drie dagen geleden? Ik weet het niet, maar in elk geval, daarna kon ik haar helaas niet meer zien. Jammer genoeg is de wereld klein, vooral dit plaatsje en waren we elkaar tegen gekomen, op een nogal ongelukkig moment. Wat hebben vrouwen toch met de verleidelijke handelingen verpesten die ik elke keer bij een andere vrouw wil doen?
    Abrupt hoorde ik een zacht gegrinnik bij de jonkvrouw vandaan komen. Dit was zeker nogal een amusante aanblik voor haar, klaarblijkelijk. Wanneer ik echter kort over mijn pijnlijke wang wreef en terug naar haar keek, streek ze haar gezicht snel weer in plooi. Mijn wenkbrauw ging ietwat vragend omhoog toen ik dit zag, al wel met een plezante blik in mijn ogen.
    ‘Bedankt voor het compliment… Heer,’ zei de dame, waarop ik zacht knikte. ‘Ik hoop dat alles in orde is met uw… gezicht. Ik bedoel, ik hoop ten zeerste dat u daar geen letsels aan over houdt.’ De moeite moest ik doen om niet te gaan lachen, aangezien het er wel erg schattig uit zag hoe zij haar moeite deed. Al bij al lukte het toch om mijn lach in te houden en zelfs een uiterste verleidelijk glimlachje op mijn lippen te laten, terwijl de vrouwe even op haar lip beet.
    ‘I’m glad that it amused you, fair lady,’ merkte ik op, waarna ik recht ging staan en mijn hand weer voor mijn borstkas deed. ‘Al weet ik niet zeker of ik die klap wel verdiend had,’ murmelde ik, nogal vragend, waarna ik zacht zuchtte en wat dichter naar haar toe bewoog met mijn gezicht. ‘Weet u wat zou helpen, my lady?’ begon ik toen mysterieus, waarbij ik even op mijn nog rode wang tikte. ‘Een klein kusje die de wonde laat genezen.’ Ik kon het niet laten een kleine kwajongensblik te krijgen, terwijl een half grijnsje op mijn lippen speelde.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 20:22 ]


    Alena Katherina Lancaster
    Lena kon zien dat Micah moeite had om niet te beginnen lachen wanneer ze nogal stuntelig praatte, al kreeg hij het toch voor elkaar om enkel een glimlach op zijn lippen te houden die, moest Lena toegeven, er best wel verleidelijk en schattig uit zat.
    "I'm glad that I amused you, fair lady," merkte hij op. Hij ging recht staan en hield zijn hand weer voor zijn borstkas, wat hij daarnet ook al had gedaan. Lena veranderde haar mantel van arm, want de arm waar hij nu over ging begon te prikkelen, alsof er duizend minuscule naaldjes werden in gestoken.
    "Al weet ik niet zeker of ik die klap wel verdiend had," mompelde hij, een beetje sceptisch. Zijn gezicht bevond zich nogal... ver in haar privéruimte, vond Lena. "Weet u wat zou helpen, my lady?" begon hij toen, met een mysterieuze ondertoon in zijn stem. Hij tikte even op zijn wang, die bijna net zo rood zag als Lena's haar. "Een klein kusje die de wonde laat genezen." Hij kreeg een nogal ondeugende glans in zijn ogen, waardoor Lena meteen kon zien met wat soort persoon ze te maken had. Er speelde een halve grijns op zijn lippen en Lena kon het niet laten om verontwaardigd te zuchten.
    "Probeert u me te verleiden, heer?" zei ze. "Want het werkt, als ik eerlijk mag zijn, niet erg. Een kusje om de pijn te verzachten, krijgt u trouwens alleen maar als u magischer wijze dit," Lena trok nogal fel haar blouse, die er nogal rozig uitzag, een stuk naar beneden. Er kwam een wonde tevoorschijn die langer dan een decimeter was, een paar centimeter boven haar hart. Ze kreunde even wanneer haar hand de wonde raakte. Er bleef al meteen bloed achter op haar vingers, "kunt laten verdwijnen met iets kleins als een kusje," zei ze. Ze moest zich een zich inspannen om niet giftig te klinken.

    [ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 20:30 ]


    help

    Helena Florentia Muse, Muzikante.
    Door de verontschuldiging had ik haar laten lachen. 'Dat geeft niet hoor, mevrouw.' Mevrouw? Niemand had me ooit zo netjes en beleefd aangesproken. Dit was de allereerste keer geweest dat iemand dat gedaan had en ik moest er wat aan wennen. Zou het onbeleefd zijn om de prinses te zeggen dat ze me geen mevrouw hoefde te noemen?
    'Ik ben blij dat u zich zo kostelijk vermaakt.' Had ze verder gezegd. Mijn ogen volgden haar sierlijke bewegingen toen ze op stond van haar stoel en ook een rondje draaide in de ruimte van de hemel. Tenminste, mijn hemel.
    Een gelukkig gegiechel verliet de mond van de koningsdochter en hierdoor werd mijn schaamte wat minder. Toen nam ze weer plaats op de pianokruk. 'Wilt u beginnen met muziek, of zonder?'
    Hmm, dat was een goede vraag. Maar meestal had ik een vaste routine voor iemand die zanglessen nam en ik wist niet hoe goed zij kon zingen.. of hoe slecht.
    “Misschien is het goed om eerst even te laten horen hoe goed u bent, prinses?” Stelde ik haar beleefd voor.
    Ik bleef staan, want ik vond het onbeleefd om te gaan zitten zonder dat ze dit zelf voorstelde. “En als ik het mag zeggen,” begon ik wat mompelend, maar beleefd.
    “U mag me gewoon Helena noemen, prinses.” Dit zei ik wat zekerder.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Micah Nathaniel Lloyd.
    De dame veranderde de mantel van arm, al vroeg ik me er niet meer vanaf. Ik moest me bezighouden haar te verleiden, niets meer afvragen. Een verontwaardigd zuchtje kwam er van tussen haar lippen vandaan na mijn woorden, waardoor mijn lippen zich iets omkrulden. Gewoonweg om de doodsimpele reden dat ik al wist met wat voor type vrouw ik te maken had. Deze jonkvrouw zou iets lastiger worden dan de vrouwe waar ik net in gezelschap mee was. Ten minste, dat gezelschap was helaas maar van één zijde.
    ‘Probeert u me te verleiden, heer?’ Sprak zij, waarop ik mijn gezicht gelijk onschuldig plat streek, zonder enkel spoortje van verleidelijkheid of iets wat er ook maar bij in de richting kwam. ‘Want het werkt, als ik eerlijk mag zijn, niet erg. Een kusje om de pijn te verzachten, krijgt u trouwens alleen maar als u magischer wijze dit,’ De dame trok nogal fel haar blouse, welke nogal rozig was, een stuk naar beneden. Hoewel er een wonde tevoorschijn kwam die langer dan een decimeter was, een paar centimeter boven haar hart, kon ik het echter niet laten te staren naar haar prachtige huidje.
    Ik vroeg me werkelijk af waar zij allemaal geweest was, alles zat nog onder het vuil. En hoewel ik me als een heer moest betamen en niet direct tot handelen moest gaan, kon ik het niet laten in mijn gedachten te denken hoe het zou zijn als dat prachtige huidje onder het water was, zich schoon aan het wassen. Toen ik echter een pijnlijke kreun bij haar vandaan hoorde komen, ging ik recht staan, waarbij direct mijn gedachten stop waren gezet. Houd jezelf in de hand, sprak ik mezelf tegen. Bloed zat op haar vingers door de wonde, waardoor ik dit keer wel mijn ogen richting de wond deed. Nu maar hopen dat ze eerder niets gemerkt had.
    ‘…kunt laten verdwijnen met iets kleins als een kusje,’ zei ze. Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik had gedacht iets giftigs te horen, maar dat schudde ik in gedachten maar weg. Hierop bewogen mijn vingers even in de lucht, ten teken dat ik een klein plannetje had. ‘Hm, schone jonkvrouwe,’ begon ik, mijn blik eerst nog op de wonde – dit keer echt – gericht, voordat ik deze terug in haar ogen liet dringen. ‘Kan ik u vragen dat, aangezien u mijn naam nu weet, ik die van de prachtige dame mag weten?’ vroeg ik, nu geheel hoffelijk, zonder enkele bijbedoelingen in mijn stem. ‘Naderhand kunnen we dan bekijken hoe u zichzelf misschien wat op kunt frissen,’ sprak ik, mijn andere hand lag op mijn rug.

    [Ja, Johnny Depp. <3 Mijn zusje is er verslaafd aan, dus ik snap het wel. Door haar ben ik begonnen, ghehehe. En je schrijft geen nutteloze posten hoor. I find her quite entertaining.]

    [ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 21:08 ]


    [Micah is officieel geweldig. Johnny Depp is echt de beste acteur ooit. Ik ben verslaafd aan die gast.

    En bedankt! xd Het is trouwens ook echt leuk om die van jou te lezen. Meestal val ik in slaap bij zulke lange posten...]

    Alena Katherina Lancaster
    Micah's mondhoeken krulden om wanneer Lena zuchtte, wat haar een nog meer geërgerd gevoel had, zeker wanneer zijn blik iets te lang bij haar sleutelbeen en de wonde bleef hangen. Oh, fijn. Hij was weer open gekomen. Een klein straaltje bloed liep naar beneden en liet de draden van haar blouse rood kleuren, zodat het er als een grillig litteken uit zag. Micah trok zijn wenkbrauw op en zijn vingers bewogen even in de lucht.
    "Hm, schone jonkvrouwe," begon hij. Zijn blik verplaatste zich van haar wonde naar haar gezicht, waar die zich in haar ogen haakte. "Kan ik u vragen dat, aangezien u mijn naam nu weet, ik die van de prachtige dame mag weten?" vroeg hij hoffelijk. Lena zocht achterdochtig naar iets van spot in zijn stem, maar kon er geen vinden. "Naderhand kunnen we dan bekijken hoe u zichzelf misschien wat op kunt frissen," sprak hij verder. Zijn ene hand lag op zijn rug en wanneer hij dat laatste zei, rolde er een zucht van verlichting over Lena's lippen.
    "Alena," zei ze dan. "Alena Lancaster... Aangenaam... Om u te onmoeten," voegde ze toe. "Heer."
    Lena drukte de stof van haar blouse op de wonde om het bloeden te stelpen en haar wenkbrauwen vertrokken zich even in een frons. Die struikrover had haar iets te diep geraakt. Ze was vrijwel zeker dat het ontstoken was, want met de kleren die ze aanhad kon het niet anders dan dat er vuil in de wonde terecht was gekomen, iets wat haar ook een onaangename prikkeling bezorgde.
    "Heeft u misschien ook enige kennis over de eetgelegenheden hier?" vroeg ze voorzichtig. Ze had immers geen geld bij zich en ze wilde niet dat hij haar naar het duurste en meest chique restaurant van de stad bracht.

    [En ze worden altijd maar korter en korter... Shame. Ik moet zo slapen.]

    [ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 21:25 ]


    help

    Floria Grace Swift
    ‘Hey madame,’ hoor ik de irritante jongeman me na roepen maar ik besteed er geen aandacht aan en loop gewoon verder.
    Een paar seconden later loopt hij ineens naast me. 'Nog nooit van een beetje plezier gehoord?' vraagt hij plagerig waarop ik hem met opgetrokken wenkbrauwen aankijk. Hij kijkt alleen inmiddels al niet meer naar mij, maar naar een jonge vrouw met rood haar. Ik zie dat hij glimlacht, voel dat hij met zijn hand over mijn arm strijkt om vervolgens me gedag te knikken, een kus op mijn wang te drukken en zich naar de vrouw met de rode haren te haasten. Geïrriteerd kijk ik hem na. Niet alleen omdat hij een kus op mijn wang drukte maar ook omdat hij bij de eerste en de beste andere jonge vrouw die hij ziet er gelijk vandoor gaat. Hufter. Ze zouden hem gewoon het dorp uit moeten zetten. Hij is zeker weten met nog meer mensen naar bed geweest dan sommige van de prostituees hier.
    Nog steeds met een geïrriteerde blik op mijn gezicht begin ik maar de spullen voor de kokkin te kopen. Hoe eerder ik die heb, hoe eerder ik hier weg kan.
    Als ik klaar ben valt mijn blik op een gezinnetje. Een vader, een moeder, een klein meisje en een wat oudere jongen. Ik bijt op mijn lip en kijk dan de andere kant op. Hoewel ik het niet zo snel toe zou geven, mis ik mijn ouders en broer. Het is behoorlijk lang geleden dat ik ze heb gezien, aangezien ze helemaal aan de andere kant van het rijk wonen kan ik er bijna nooit heen. Alleen als ik een paar dagen achter elkaar vrij heb maar dat gebeurd zeer zelden. Ik ben al bijna nooit gewoon één dag vrij. Brieven schrijven is ook niet echt een optie omdat die op deze lange afstand nog wel eens verloren gaan en mijn ouders soms niet eens genoeg geld hebben om perkament en inkt te kopen, en mijn broer zou dan thuis moeten zijn omdat paps en mams niet kunnen lezen of schrijven. Er beginnen zich tranen in mijn ogen te vormen, die ik probeer weg te knipperen wat niet echt lukt. Ik draai me om en begin terug te lopen, waarbij ik tegen wat mensen op knal maar dat heb ik niet eens door.

    [Iemand Floria?]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Micah Nathaniel Lloyd.
    Een rode kleur liet mijn aandacht even afdwalen van haar ogen, maar al snel richtte ik mijn blik weer op haar ogen, gezicht. De rode kleur was vanzelfsprekend bloed, deze doolde naar beneden en liet de draden van haar blouse rood kleuren, zodat het er nogal grillig uit ging zien.
    Mijn hoffelijke stem, of het waren de woorden die ik zei, lieten een achterdochtige blik in haar ogen achter. Hierna rolde er echter een zucht van verlichting over haar lippen heen en ik kon niet anders dan even mijn blik razendsnel op haar volle lippen te richten. ‘Alena,’ zei ze, waardoor ik mijn donkere poelen die van haar liet ontdekken. Die van haar waren chocoladebruin, omrand met zwarte, volle wimpers. Ik spotte er zelfs een goudachtige schijn over te zien, waardoor ze voor een klein moment iets magisch scheen te hebben. ‘Alena Lancaster… Aangenaam… Om u te ontmoeten,’ voegde ze toe. ‘Heer.’
    Mijn ogen schoten kort naar haar roodachtige haarlokken, welke halfdroog waren. Nu begon ik me wel degelijk af te vragen wanneer zij voor het laatst schoon water had gehad. De jonkvrouwe, Alena Lancaster, drukte de stof van haar blouse op de wonde om het bloeden te stelpen en haar wenkbrauwen vertrokken zich even in een frons. Hoe kwam het in hemelsnaam dat deze dame daar een wonde had zitten? Had iemand haar aangevallen voor iets? Het leek me eigenlijk zeer onlogisch dat zij zichzelf aan zou vallen. Zacht pakte mijn hand, welke ik voor me had, die van haar vast en drukte deze omlaag, terwijl mijn andere hand een doek tevoorschijn haalde in de binnenzak van mijn jasje. ‘Niet aanvallend bedoeld, dame,’ Hierbij drukte ik het doek tegen de wonde aan en leidde haar hand hier naartoe, zodat zij het zelf vast kon houden. Ze zou me vast niet vergeven als ik het zou doen.
    ‘Alleen wie heeft dit bij u gedaan, my lady? De wonde zal wel ontstoken zijn nu,’ Ik blikte even op haar kleding en terug naar haar gezicht. ‘U moet zich zo snel mogelijk opfrissen. Ik heb wel schone kledij voor u.’ vervolgde ik toen, dit keer echt geen verdere bijbedoelingen. Dat zou misschien later wel weer terug komen. ‘Ik bedoel, ik zou u erg graag een magisch kusje erop geven, zodat het zou verdwijnen, maar volgens mij bent u daar nog niet klaar voor,’ grijnsde ik toen halfjes. Goed, ik kon het dus niet laten, maar dit zal werkelijk voor nu de laatste dubbelzinnige opmerking zijn.
    ‘Heeft u misschien ook enige kennis over de eetgelegenheden hier?’ vroeg ze voorzichtig. ‘Ah, Miss Lancaster,’ zei ik toen, een blijde glimlach op mijn lippen en een opgeluchte blik. ‘Volgt u mij.’ Zei ik haar, terwijl ik mijn hand voorzichtig op haar rug legde en zachtjes mee duwde, waarop ik begon te lopen. Misschien kon ik hier nog wel extra punten mee verdienen. Het idee alleen al moest ik eigenlijk bij grijnzen, maar ik hield me in. Voor nu, voor nu.

    [Ja, ik ben ook verslaafd aan Johnny Depp. Hij is echt geweldig, I want to marry him. Ghehehe.

    Oh, dan lees je de post toch morgen? Alvast welterusten.]

    [ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 21:50 ]


    [AAH. I officially adore Micah. Serieus, ik vind hem geweldig. xd

    Ik heb hem al gelezen, maar ik ga morgen pas posten - nu moet ik echt echt echt echt echt slapen - en dan kan ik nog wat nadenken over wat ik precies ga posten, dat je geen zo'n minipostje moet lezen. ^^ Goed? Slaapwel!]


    help

    Catherine Eleanor Baratheon.

    'Misschien is het goed om eerst even te laten horen hoe goed u bent, prinses?' Stelde Helena me voor. Ik schraapte mijn keel en zag hoe ze ongemakkelijk zacht op en neer wiebelde op haar benen. 'En als ik het mag zeggen,' begon ze wat mompelend, maar beleefd. 'U mag me gewoon Helena noemen, prinses.' Ik keek haar aan, haar gezicht stond wat zekerder na deze zin. Ik knikte. 'Oké, dat is prima. En u mag best gaan zitten hoor, Helena.' Ik glimlachte naar haar en schraapte mijn keel weer. Mijn ogen schoten heel even naar Julius, die volgens mij erg zijn best deed vooruit te bijven kijken. Toen keek ik Helena weer aan, haalde diep adem en begon een wijsje te zingen die mijn moeder altijd voor Elizabeth, Reagan en mij zong. Terwijl ik het zong, sloot ik mijn ogen en hoorde ik mijn stem door de zaal galmen. Ik deed erg mijn best en hoopte zo dat ik er wat van bakte.


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Pebble schreef:
    Catherine Eleanor Baratheon.

    'Misschien is het goed om eerst even te laten horen hoe goed u bent, prinses?' Stelde Helena me voor. Ik schraapte mijn keel en zag hoe ze ongemakkelijk zacht op en neer wiebelde op haar benen. 'En als ik het mag zeggen,' begon ze wat mompelend, maar beleefd. 'U mag me gewoon Helena noemen, prinses.' Ik keek haar aan, haar gezicht stond wat zekerder na deze zin. Ik knikte. 'Oké, dat is prima. En u mag best gaan zitten hoor, Helena.' Ik glimlachte naar haar en schraapte mijn keel weer. Mijn ogen schoten heel even naar Julius, die volgens mij erg zijn best deed vooruit te bijven kijken. Toen keek ik Helena weer aan, haalde diep adem en begon een wijsje te zingen die mijn moeder altijd voor Elizabeth, Reagan en mij zong. Terwijl ik het zong, sloot ik mijn ogen en hoorde ik mijn stem door de zaal galmen. Ik deed erg mijn best en hoopte zo dat ik er wat van bakte.

    Julius?


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Porcelaneous schreef:
    (...)
    Julius?


    [Ja, als je even terug leest naar zijn post of naar mijn eerdere post dan lees je dat hij Catherine "in de gaten" komt houden, omdat de koning Helena niet kent en hij niemand kan vertrouwen.]


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Pebble schreef:
    (...)

    [Ja, als je even terug leest naar zijn post of naar mijn eerdere post dan lees je dat hij Catherine "in de gaten" komt houden, omdat de koning Helena niet kent en hij niemand kan vertrouwen.]

    Oh, ik zie 't ja. Is 't goed als ik morgen reageer? Ben best moe en ga zo slaap inhalen. :]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Exasperated schreef:
    (...)
    Oh, ik zie 't ja. Is 't goed als ik morgen reageer? Ben best moe en ga zo slaap inhalen. :]

    [Ja hoor, dat vind ik prima (: ]


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Lior
    'Mijn edele "heren",' Zeg ik, en ik spreek Heren uit met een spottend toontje, omdat ik weet dat er een vrouw bij is, 'Mijn naam is noch in dit rijk, en noch in het rijk van Northwode van belang, ik ben hier gekomen om de koning ervan te overtuigen dat ik ook in dit land een goede burger kan zijn, want in mijn land van herkomst wordt over mij gesproken als over de duivel. Maar als u het wilt weten, mijn naam is Lior, ook wel de schaduw genoemd' Zeg ik, en voor de derde keer maak ik een buiging. Daarna neem ik de vrouw nog eens goed op. Ze komt me bekend voor. Terwijl ik probeer de kleding weg te denken, en daarvoor in de plaats weer een jurk te zien, herken ik haar, 'U bent de dochter van koning Baratheon!' Roep ik uit, en nu weet ik pas echt wat ik moet doen. Ik trek mijn zwaard en til de prinses op, om haar op mijn paard Tardawe te zetten. Ik zie de mannen toekijken, maar ik ben ze te snel af en Tardawe zeker, hij was het paard van de hoogste officier van Northwode. Terwijl ik het paard steeds harder laat gaan, kijk ik de hele tijd achter om. Ik kan niet goed zien of dat de andere heren mij volgen, want het bos is daar te dicht voor. In de verte zie ik al mijn land. 'U komt me goed van pas, hoogheid!' Zeg ik, en ik lach vals bij het woordje hoogheid. Ik kom aan bij mijn dorp, en iedereen rent voor me weg. 'Ziet u dat, ik ben gevreesd!' Roep ik spottend, zodat iedereen het kan horen. Ik breng Haar naar mijn huis, en mijn jongste broertje rent meteen naar me toe. 'Hoi Leo' Begroet ik hem, en ik help de prinses afstappen. Daarna loop ik het bos in, naar de schuilplaats. Ik dwing de prinses er in te gaan, en doe daarna het luik dicht. 'Oke, ik heb u alleen meegenomen omdat er in ons land een prijs op je hoofd staat, alle leden van het koningshuis van Baratheon moeten naar de koning worden gebracht, en dat wou ik ook doen.' Zeg ik, en ik ben heel even stil. 'Maar ik kan het niet. En nu weet iedereen dat ik u heb, en gaan ze achter u aan, en dat spijt me mevrouw, maar ik ga er alles aan doen om u te beschermen' Zeg ik, en ik kijk haar aan.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Alena Katherina Lancaster
    Micah's bik bestudeerde Lena's gezicht. Eerst even kort haar lippen, daarna keek hij haar in haar ogen. Die van hem waren donkerbruin en oneindig diep. Die van haar waren bruin met een goudachtige schijn. Het waren de ogen van haar vader. Zonder die wimpers dan.
    Ongemakkelijk verplaatste Lena haar gewicht naar haar ander been. Ze wist niet echt hoe ze zich moest voordoen bij Micah. En hoe ze hem moest aanspreken. In dat laatste was ze sowieso nooit erg goed geweest.
    Ze voelde zich tegelijkertijd geërgerd, geamuseerd, onder de indruk en dankbaar omdat hij haar wilde helpen. Maar ze wist niet echt welk van de vier nu het meest vooraan lag.
    "Niet aanvallend bedoeld, dame," zei Micah plotseling. Hij had een doek tevoorschijn gehaald en nam de hand die de wond probeerde dicht te drukken vast, om daarna de doek op de wonde te drukken - Lena had hem bijna een mep verkocht - en haar hand er terug op te leggen. Ze besloot dat de dankbaarheid het meeste rol speelde, omdat ze voelde dat hij haar oprecht wilde helpen. Al dan niet zijn onwaarschijnlijke reputatie tegenover vrouwen.
    "Alleen wie heeft dit bij u gedaan, my lady? De wonde zal wel ontstoken zijn nu."
    "Sruikrovers, heer, ongeveer een week geleden... Ik had voorzien om de wonde dicht te branden, zij het niet dat de mannen mijn... wapens"- ze zei het nogal twijfelachtig -"hebben afgenomen. Alsook mijn reservekledij die ik vorige maand aangekocht had. Alsook mijn paard, landkaart, geld en voedsel. Ik heb geen idee waar ik ben." Lena's stem begon naar het einde toe te trillen, maar ze vermande zichzelf. Ze had geprobeerd om het zo goed mogelijk te onderhouden, maar ze had niets van probere kledij meer over gehad om als verband te kunnen gebruiken en ze wilde het risico niet lopen om er nog meer vuil in te brengen dan er waarschijnlijk al in zat. Die struikroves hadden haar niet bepaald zachthandig aangepakt. Je kent het wel, mannen die denken dat vrouwen hulpeloos zijn. Wel, dat was dus niet zo.
    "U moet zich zo snel mogelijk opfrissen. Ik heb wel schone kledij voor u," zei hij, met een blik op haar vuile kleren. "Ik bedoel, ik zou u erg graag een magisch kusje erop geven, zodat het zou verdwijnen, maar volgens mij bent u daar nog niet klaar voor." Hij zei het met een grijns en Lena's ergering nam even toe, al kon ze het niet laten om lachend haar hoofd te schudden.
    Wanneer Lena hem vroeg of hij kennis had over eetgelegenheden, trok er een blijde glimlach over zijn gezicht. Misschien zou hij ook wat van vacatures afweten?
    "Ah, Miss Lancaster," begon hij. "Volgt u mij." Hij legde zijn hand voorzichtig op haar rug, wat Lena een ongemakkelijk gevoel bezorgde. Ze wist al lang dat het niet veel zou uitmaken als ze kwaad op hem zou worden. Dan was ze waarschijnlijk haar gids kwijt en hij zag er niet echt als iemand uit die snel opgaf.
    "Ik moet u mijn dank betuigen, heer," mompelde ze zachtjes. "Als u me niet... benaderd had, zou ik waarschijnlijk tot zonsondergang rondgelopen hebben op het marktplein." Wat eigenlijk niet echt waar was. Ze had waarschijnlijk gewoon één of ander café binnen gevallen om te vragen of er werk vrij was.


    help