[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere - Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Elizabeth Marique Baratheon

"Vertel eens, wat doet een vrouw verkleed als man in het bos tussen Northwode en Baratheon?"
Ik vloekte even binnensmonds.
Dit zou ik Lior wel eens betaald zetten, hij had me verraden.
Misschien was het wel onbewust, maar hier zat ik dan, kon ik me lekker verantwoorden aan iemand.
Langzaam draaide ik me weer om en perste bedenkelijk mijn lippen even op elkaar.
"Wel," Zei ik en glimlachte ongemakkelijk. "Ik ben opzoek naar zeldzame planten voor medicijnen van te maken. Als vrouw is het moeilijk om met rust gelaten te worden en al zeker in een bos."
Met het puntje van mijn voet duwde ik wat zachte bosgrond weg.
Ik bleef op een afstandje van hem staan, twijfelend of hij wel te vertrouwen was.
Stel dat hij nog een grotere crimineel zou zijn dan Lior, dan kwam ik zeker levend het bos niet meer uit.
"Wie ben jij?" Flapte ik er plots uit en had er al meteen spijt van.
Alsof hij eerlijk zou zijn wie hij in hemelsnaam was, wat was ik toch naïef.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
Ze draaide zich langzaam om en preste haar lippen op elkaar voordat ze andwoord gaf, 'Wel, ik ben opzoek naar zeldzame planten voor medicijnen van te maken. Als vrouw is het moeilijk om met rust te laten worden en al zeker in een bos' Andwoord ze.
Wie ben jij?" Vroeg ze vervolgens en ze leek spijt te hebben dat ze die vraag had gesteld.
'Ian, ik kom uit Northwode' Andwoord ik, en liet zoals meestal het prins of kroonprins achterwege, en daarbij liep ik vaak rond in het dorp van Northwode en als ze daar rond had gehangen had ik haar wel opgemerkt dus ik had zo'n vermoeden dat ze uit Baratheon kwam. En daar hadden ze waarschijnlijk en op hoop van zegen nog nooit van me gehoord.
Ik wierp een blik op de kleren die ik aan had die er -gelukkig- niet heel erg duur uitzagen en gemaakt waren van een paar simpele stoffen aangezien ik dat aan een van de dienstmeiden had opgedragen.

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon

Het leek haast wel alsof iemand zonet een knoop in mijn maag had gelegd.
"Ian uit Norhtwode of Ian Northwode?" Vroeg ik redelijk zacht.
Als hij werkelijk Ian Northwode heette, was hij de troonopvolger uit Northwode wat dus maakte dat we vijanden waren.
Mijn handen voelden ijskoud aan, vast door de zenuwen, en mijn mond was kurkdroog geworden.
"Niet dat het mijn zaken zijn," Probeerde ik het luchtig weg te wuiven. "Gewoon uit nieuwsgierigheid."
Gelukkig slaagde ik er in om redelijk nonchalant te klinken.
Ik had de indruk dat hij me niet herkende, was mijn vermomming dan toch nog voor iets goed.
Mijn hart ging als een razende te keer, ik haatte het echt om zenuwachtig te zijn.
Hopelijk zou hij niets merken, hoewel ik dat ten zeerste betwijfelde.
Als ik zenuwachtig was, trilden mijn handen altijd een beetje, vandaar dat ik ze weg probeerde te steken in de lange mouwen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
''Ian uit Northwode of Ian Northwode?' Vroeg ze vervolgens best zacht en dit keer was het mijn beurt om nadenkend mijn lippen op elkaar te drukken.
Wat zou het slimst zijn? De waarheid was altijd beter toch? Dat betwijfelde ik nu in iedergeval.
'Is het Elizabeth Baratheon of uit Baratheon?' Kaarste ik terug, ik wist wel dat ik haar gezicht ergens van kende.. Van de foto's die mijn vader nog had van zijn oude vriend en die zijn dochter.
Het leek me nuteloos om te reageren op haar vraag aangezien ze het nu waarschijnlijk wel zou weten dat ik Ian Northwode was en daarbij wist ik dat zij Elizabeth Baratheon was, gelijke stand lijkt mij?
Ergens was ik wel benieuwt wat ze nu zou doen, het leek er niet op dat ze een wapen droeg en nu ik er overna dacht was het slimmer geweest om bijvoorbeeld een zwaart mee te nemen inplaats van het mes dat ik meestal bij me had.

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon


Ik voelde het bloed even wegtrekken uit mijn gezicht en vroeg me af hoe wit ik zag.
Voor heel even, was ik niet in staat om een woord uit te brengen, maar herpakte me al snel.
"Die had ik niet verwacht," Ik wist een nonchalante grijns op mijn gelaat te krijgen.
Het verbaasde me enigszins dat mijn stem zo zelfzeker klonk, hoewel ik dat momenteel niet was.
Ik bleef staan, plantte een hand in mijn heup en nam hem in me op, ik had het moeten weten.
Hoe dom kon ik zijn?
"Wat ga je er aan doen?" Ik trok uitdagend een wenkbrauw op en hield mijn hoofd wat schuin. "Me ontvoeren? Doden?"
Het kwam er allemaal redelijk spottend uit, wat ook de bedoeling was.
Ik wilde hem laten zien dat ik niet bang voor hem was, hoewel ik er zelf niet zo zeker van was.
Hij was immers van het vijandelijke koninkrijk, wat dus maakte dat ik in een best groot gevaar verkeerde.
Hopelijk zou Daniëll mijn vader snel bereiken om het hem te melden wat er was gebeurd.
Ik zou dan wel de straf van mijn leven krijgen, maar ik zou veilig zijn.
En voor mijn veiligheid zou ik vrijwel alles doen, zelfs al kostte het me een fikse straf.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
Ik zag haar gezicht wit worden, iets waarbij ze veel weghad van een dood iemand.
‘Die had ik niet verwacht’ Zei ze vervolgens met een nonchalante grijns die een beetje raar afzag tegen haar huid die enigzins zijn kleur terug begon te krijgen.
Ze bleef staan en plantte haar hand tegen haar heu[ en keek me aan, ‘Wat ga je er aan doen? Me ontvoeren? Doden?’ Vroeg ze spottend en trok uitdagend een wenkbrouw op en hielt haar hooft schuin.
‘Klinkt aanlokkelijk,’ Zeg ik met een grijns, ‘Maar ik was geen van allen vanplan’ Vervolg ik simpelweg, het was mijn oorlog niet. Nooit geweest ook, het was die van mijn vader die zelf te laf was om het goed te maken met iemand waarmee hij al jaren bevriend was geweest.
En hij sleepte daar te veel mensen in mee.
‘Maar als jij mij wilt aanvallen, ontvoeren of doden kun je het proberen. Maar ik betwijfel of dat lukt’ Zeg ik schamper, nog een punt. Ik vecht niet met vrouwen tenzij ze mij aanvallen.

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon

Ik was heus niet van plan het tegen hem op te nemen, ik was zo slim genoeg om te beseffen dat ik het niet zou halen.
Natuurlijk kon ik hem, net als bij Lior, onverwachts aanvallen maar aangezien ik niet echt een reden had, hield ik me kalm.
Lior had het verdient, maar deze man had momenteel nog niets gedaan.
Ik haalde mijn hand uit mijn heup en zuchtte even bedenkelijk.
Met de zucht, verdween ook meteen al mijn vijandigheid tegenover de prins van het andere rijk.
"Luister, ik heb hier echt geen zin in." Ik doelde op een discussie die toch nergens op sloeg. "Het enige wat ik wil, is naar huis gaan. Mijn dag kan toch niet slechter worden."
Onbewust beet ik even op mijn onderlip. "Ik moet echt naar huis, voordat de ridder die eerder bij me was, mijn vader bereikt."
Ik mocht niet denken aan de gevolgen als dat zou gebeuren.
De oorlog zou sneller uitbreken als verwacht, ik zou een levenslange straf krijgen en ik zou gebogen lopen onder de schaamte van mijn familie.
"Als de ridder het kasteel in Baratheon nog voor mij bereikt, is jullie rijk misschien in gevaar." Ik kon niet denken aan de gevolgen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Micah Nathaniel Lloyd.
‘U bent te goed voor me, heer. Maar als u daadwerkelijk niemand meer zoekt, kan ik altijd nog ergens anders heen gaan.’ Ik dacht het niet, ik moest nog zoveel over haar te weten komen, dat ik haar echt niet zomaar weg liet gaan, dacht ik bij mezelf, maar hield nog altijd mijn mond strak dicht. ‘Volgens mij staan er genoeg tavernes waar ik werk zou kunnen vinden in een stad als deze,’ zei Alena beleefd. Ze zette haar gewicht op haar andere been, waarbij ik mijn aandacht weer op haar gestalte had gericht. Mijn donkere poelen gleden weer over haar heen, onderzocht haar kledij en gezicht waar nog steeds zwarte vegen op te vinden waren.
‘Dame Lancaster,’ sprak ik, snel voordat Amalric ook maar over iets kon beginnen of mij verder de grond in werkte – wat hij graag gezien wilde hebben. ‘Fris uzelf eerst maar eens op, in de tussentijd zal ik eens met de oude vriend van mij gaan praten.’ Vertelde ik haar, al klonk het eerder als een eis dan als een vraag die ik stelde. Hierbij duwde ik haar al lichtelijk naar de gang, waar ik haar een trap op leidde en Alena zo kort liet zien waar ze zichzelf kon opfrissen. Haastig liep ik toen door naar een kamer waar benodigdheden te vinden waren, gaf haar een doek waarmee ze zich af kon drogen en schone, vanzelfsprekend vrouwelijke, kledij. ‘Doe vooral rustig aan jongedame, als u nog iets nodig hebt,’ Hemel, ik hoop dat ze dit niet dubbelzinnig op zal vatten. ‘Sta ik voor u klaar.’
Ergens was ik nu zeer benieuwd hoe ze eruit zou zien onder al dat vuil en als ze zich helemaal opgeschoond had. Dan wilde ik zeker dat ze zou blijven. ‘U kunt, ten minste als u klaar bent met opfrissen, naar deze kamer gaan om uit te rusten, echter als u wenst te weten wat ons besluit uiteindelijk is geworden, kunt u gewoonweg terug naar beneden gaan.’ Sloot ik af, waarna ik kort hoffelijk boog en me hierna uit de voeten maakte, terug naar Amalric. Eerst maar eens een vriendschappelijke slag geven, hij zou me moeten helpen!

---

†

Floria Ysmay Swift.
'Zegt u mij, juffrouw, heeft u enige ervaring wat betreft het vak paardrijden?' vraagt prins Léon met een bemoedigende glimlach. Een opgeluchte zucht komt over mijn lippen, omdat hij niet verder vraagt, anders was ik waarschijnlijk nog wel in huilen uitgebarsten, niet echt iets wat handig is te doen in de buurt van iemand waar je voor werkt. Hopelijk is dat omdat hij me gelooft, want als dat niet zo is zou hij weten dat ik lieg, wat ook niet heel handig is. Helaas doet zijn vraag me wel weer deels denken aan mijn familie, maar ik probeer ze zo goed als het kan uit mijn hoofd te verdringen.
'Ik heb het wel eens gedaan, maar dat is heel erg lang geleden,' antwoord ik op zijn vraag. 'En ik viel daarbij van het paard waarbij ik mijn pols kneusde,' vervolg ik wat zachter. Ik was net vijf toen het gebeurde. Ik had een weddenschap met mijn broer verloren, en moest daardoor op een paard gaan zitten. Het paard was niet erg groot maar dat zorgde er niet voor dat ik het minder eng vond. Het paard leek mijn angst haast wel aan te voelen en begon wat wilde bewegingen te maken waardoor ik van het paard af viel en dus mijn pols kneusde. Sindsdien kijk ik alleen maar toe hoe mensen paardrijden, en doe ik het zelf nooit meer.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Eh... Hoe werkt middeleeuwse sanitair ook alweer? xd]

Alena Katherina Lancaster
Micah leek niet echt blij te zijn met wat Lena zei over de andere tavernes. Wat was dat nu? Was hij plotseling op haar gesteld geraakt, of wilde hij gewoon niet afgewezen worden? Zijn aandacht was weer op haar gestalte gericht en zijn blik onderzocht haar kledij. Voor de zoveelste keer. Nee, de zwarte vegen waren niet op magische wijze verdwenen in de vijf minuten dat ze binnen stond.
"Dame Lancaster," sprak Micah snel om de andere man voor te zijn. Blijkbaar accepteerde die Micahs manier van doen niet echt... "Fris uzelf eerst maar eens op, in de tussentijd zal ik eens met de oude vriend van mij gaan praten," vertelde hij haar. Het klonk eerder als een eis en Lena's wenkbrauw ging even de hoogte in.
Hij duwde haar lichtelijk maar gehaast naar de gang, waar hij haar een trap op leidde en haar kort liet zien waar ze zich kon opfrissen.
Alena nam de kamer even in zich op terwijl Micah weer verdween en even later terugkwam met droge en propere kledij. Het was een jurk. Lena zuchtte even, maar het was toch beter dan niets.
"Doe vooral rustig aan, jongedame. Als u nog iets nodig hebt," begon hij, "sta ik voor u klaar. U kunt, ten minste als u klaar bent met opfrissen, naar deze kamer gaan om uit te rusten, echter als u wenst te weten wat ons besluit uiteindelijk is geworden, kunt u gewoonweg naar beneden gaan," sloot hij af, waarna hij hoffelijk boog en zich daarna uit de voeten maakte zonder dat Alena de kans kreeg om iets te zeggen. Wanneer ze alleen in de kamer was, sloot ze eerst en vooral de deur af, maar moest toch even glimlachen om Micah's behulpzaamheid.
Lena deed haar haar in een vlecht, zodat het niet in de weg zat bij haar wonde en trok de van bloed plakkende bovenkledij af. Ze had nog steeds Micah's doek vast en legde hem even aan de kant, waarna ze de wonde zo goed mogelijk kuiste als ze kon en daarna verbond. Dat was een hele verademing. Het deed pijn, maar het was een goede pijn, die even na bleef gloeien. Ze wilde niet weten hoeveel etter er was uit gekomen.
Ze waste zichzelf grondig, nu ze de kans kreeg, en moest even zuchten toen ze al het vuile water zag. Wanneer ze alle kilo's stof en aarde van haar lichaam had gekregen en haar rode haren had gewassen, bekeek ze zichzelf even in de spiegel bestonden spiegels al? Njah, it's RPG, I don't care. en schrok ervan hoe vuil ze was geweest. Ze zag er meteen veel gezonder uit en haar hele gezicht leek veel voller te zijn, behalve dan bij haar ogen. De vermoeidheid leek nu veel meer door te schemeren dan daarnet, al voelde ze zich al een heel stuk opgewekter. Lena kon zich niet herinneren wanneer ze zich voor het laatst behoorlijk had opgefrist. Het enige wat haar wel zorgen baarde, was het bloed dat alweer door de doeken die ze als verband had gebruikt kwam.
Ze moest zichzelf dwingen om op te houden met ernaar te kijken.
Wanneer haar haar in een vlecht over haar schouder viel en ze de kleren had aangetrokken - met haar riem over de onderkledij, ze zou dat ding nooit weggooien -, probeerde ze alles weer proper achter te laten, iets wat nog redelijk lukte. Ze wist alleen niet wat ze met de vuile kleren moest doen, dus ze nam ze mee naar beneden, waar Micah en zijn vriend stonden.
"Zijn de heren uit hun discussie geraakt?" vroeg ze beleefd. "Eh... Excuseert u mij, maar ik heb geen idee waar ik mijn oude kleren moest laten. Of ze weggooien," zei ze verontschuldigend, aangezien het nogal raar stond om met een stapeltje vuile kleren terug te komen.

Léon Oliver Northwode
"Ik heb het wel eens gedaan, maar dat is erg lang geleden." Léon wist uit ervaring dat dat geen enkele rol speelde. Hij was op zijn zesde begonnen met paardrijden, op zijn tiende gestopt omdat hij bijna doodging, maar dan op zijn achttiende toch weer verder gedaan. Hij wist alles nog perfect. "En ik viel daarbij van het paard waarbij ik mijn pols kneusde," vervolgde ze dan zachtjes.
Ai, dat was minder. Dat toen hij bijna doodging was trouwens opgezet spel geweest. Hij wist nog steeds niet wie het gedaan had, maar de singel was doorgesneden. Het was op een rit met zijn vader geweest. Hij wilde niet dat die het zou weten, dus hij had erover gelogen en gezegd dat hij het niet goed had aangespannen. Dat was zo'n beetje al het begin geweest van de slechte band die hij met de koning had.
"Ik zou u willen vragen me te vergezellen op mijn dagelijkse rit en kan u verzekeren dat er niets ernstig kan gebeuren. Maar als u het liever niet doet, kan ik daar volkomen in komen", zei Léon beleefd.
Hij had niet echt zin om helemaal alleen te gaan rijden, daar was het een veel te mooie dag voor, en juffrouw Swift zag eruit alsof ze niets te doen had. Maar als ze er een trauma aan had overgehouden, kon hij begrijpen dat ze het liever niet deed.

---

help

Arissa Illeana Sait
Ik keek naar Illias. Deze blouse paste gelukkig wel goed. Na en knikje van mijn trok hij hem uit. Ik reikte hem de groene aan en begon de witte blouse op te vouwen terwijl ik een zach deuntje begon te neuriën. 'Deze witte blouse is natuurlijkmeer iets voor een speciale gelegenheid als voor een paar uur in de stal of in het bos, ik denk niet dat echt grote vlekken eruit zullen gaan in de was.'
Ik keek even glimlachend naar Illias, hij was de enige persoon bij wie zelfs ik mijn kille façade niet op kon houden, hij raakte je gewoon diep in je ziel. Zo schattig en onschuldig. Het idee dat hij zou moeten vechten tijdens een veldslag deed me pjin. Iedereen die hem pijn durfde te doen zou met mij te maken krijgen en je wilde niet om mijn lijsjte van mensen die gestraft moesten worden staan, ik zou nergens voor terugschrikken om het leven van die persoon te verwoesten. Dood was niet de ergste straf die ik me kon bedenken, ik wist wel een manier om iemand te laten sterven van verlangen of iemand in een klein hoopje wanhoop te laten veranderen, daarvoor had je niets anders nodig dan je eigen, dodelijk charmes. Het huwelijk van een vrouw verpesten, een man voor je winnen om hem daarna straal te gaan negeren, het kon iemands leven voorgoed verwoesten. Ik vreesde de pijn van een ander niet, ik genoot ervan, het herinnerde me eraan dat ik slimmer en sterker was.

---

Remember to be ridiculous.

Daniëll Liam Graves
Adam antwoordde niet, hij leek nogal in shok maar ik had nooit erg veel verstand gehad van medische dingen. Elizabeth liep echter meer risico om vermoord te worden met elke minuut die ik treuzelde en hoe hardvochtig het ook klonk, haar leven was belangrijker voor in eerste plaats mijn eigen leven en het koninkrijk. Ik gaf Faran dus desporen en reed zo snel als zijn benen me konden dragen het bos door terwijl ik Adam in shok achterliet. Meerdere mensen die ik voorbij kwam keken verbaasd om naar de gehaaste ruiter die zijn paard zo opjaagde. Normaal gesproken zou ik Faran zo veel mogelijk sparen en een rustiger tempo aanhouden maar gezien de huidige situatie was er tijdelijk geen andere oplossing. Bij de stallen sprong ik van zijn rug en duwde zijn teugels in de handen van een stalknecht. 'Afborstelen en voeren,' zei ik kortaf, mijn standaard waarschuwing dat hij beet achterwege latend.
De stalknecht keek me verbaasd na, in Barathon en dan zeker aan het hof hingen amper hooghartige krijgslieden rond en de man die mij herkende moest weten dat ik er juist van genoot om met iemand uit een lagere klasse te converseren. Ik rende door het kasteel een paar bedienden opzij duwend en haastige excuses mompelend tot ik de koning in het vizier kreeg. 'Sire!'

---

Remember to be ridiculous.

Gipsy schreef:
Elizabeth Marique Baratheon

Ik was heus niet van plan het tegen hem op te nemen, ik was zo slim genoeg om te beseffen dat ik het niet zou halen.
Natuurlijk kon ik hem, net als bij Lior, onverwachts aanvallen maar aangezien ik niet echt een reden had, hield ik me kalm.
Lior had het verdient, maar deze man had momenteel nog niets gedaan.
Ik haalde mijn hand uit mijn heup en zuchtte even bedenkelijk.
Met de zucht, verdween ook meteen al mijn vijandigheid tegenover de prins van het andere rijk.
"Luister, ik heb hier echt geen zin in." Ik doelde op een discussie die toch nergens op sloeg. "Het enige wat ik wil, is naar huis gaan. Mijn dag kan toch niet slechter worden."
Onbewust beet ik even op mijn onderlip. "Ik moet echt naar huis, voordat de ridder die eerder bij me was, mijn vader bereikt."
Ik mocht niet denken aan de gevolgen als dat zou gebeuren.
De oorlog zou sneller uitbreken als verwacht, ik zou een levenslange straf krijgen en ik zou gebogen lopen onder de schaamte van mijn familie.
"Als de ridder het kasteel in Baratheon nog voor mij bereikt, is jullie rijk misschien in gevaar." Ik kon niet denken aan de gevolgen.

Ian Northwode || Kroonprins
'Ze haalde haar hand van haar heup en zuchte bedenkelijk, waarschijnlijk veranderde met die zucht haar mening plots aangezien ze zei dat ze gewon naar huis wilde en dat haar dag toch niet slechter kon.
'Ik moet echt naar huis, voordat de ridder die eerder bij me was, mijn vader bereikt. Als de ridder het kasteeli n Baratheon nog voor mij bereikt, is jullie rijk mischien in gevaar' Zei ze vervolgens,
'Heb je een paard?' Vraag ik haar, ik zou haar kunnen brengen.. Maar de kroonprins van Northwode zou niet zo gelieft zijn in Baratheon.
En daarbij zou ze het nooit halen zonder, en als de oorlog er al aan zat te komen dan liever wat later, deze oorlog zouden alleen maar ridders en burgers de dood in jagen en dat was helemaal niet de bedoeling.
Daarbij wist volgensmij maar één dienstmeid dat ik weg was, en als die niet al te paniekerig was zou die het nog wel uithouden als ik nog een tijdje wegbleef, Baratheon was toch niet ver hier vandaan.

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 19:16 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon

"Heb je een paard?" Hoorde ik hem vragen waardoor ik mijn neus wat optrok en mijn hoofd schudde.
"Als ik een paard had, was ik al lang weg geweest." Zei ik droogjes maar niet onvriendelijk. "Ik had een paard, maar ik heb geen idee waar het nu is."
Nadat Lior me ontvoerd had, was mijn witte hengst bij Adam en Daniëll blijven staan.
Hoewel ik betwijfelde of het arme dier er daadwerkelijk was blijven staan.
Dat deel van het verhaal zou ik hem niet zeggen, hij had er ook geen zaken mee.
Als ik een manier kon bedenken dat het prachtige paard me kon horen, was ik al goed geholpen.
"Je hebt per toeval geen witte hengst gezien opweg naar hier?" Het was misschien dom om te vragen, maar ik kon altijd proberen.
Mijn paard was een erg snel dier, dus als ik hem misschien terug kon vinden, bereikte ik op tijd het kasteel voordat het te laat was.
Ik kon nog altijd naar binnen sluipen, mijn nachtgewaad aandoen en doen alsof ik net wakker was.
Indien Daniëll mijn vader toch had verteld dat ik was ontvoerd, kon ik hem altijd wijsmaken dat het iemand was die op me leek.
In gedachten verzonken, beet ik even op mijn lip en keek de prins van Northwode aan in de hoop dat mijn paard in de buurt was.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian Northwode
'Dat klinkt logisch' Andwoord ik, ik had gewoon eerst moeten nadenken voordat ik die vraag had moeten stellen.
'Je hebt per toeval geen witten hengst gezien opweg naar hier?' Vroeg ze vervolgens en ik schudde mijn hooft,
'Nee, maar mijn paard staat achter de bomen dus je hebt twee keuzes, of je gebruikt hem om thuis te komen of ik breng je' Zeg ik met vervolgens.
Het waren waarschijnlijk ook nog eens haar enigste keuzes en daarbij als ze hem zou gebruiken om thuis te komen zou ik thuis gewoon zeggen dat hij was gestolen door een bandiet van Baratheon, al was mijn paard wel een oude en goede vriend van me.
En aan zo iets raak je maar al te snel gehecht, alhoewel je aan mensen ook gehecht kunt raken zijn dieren veel trouwer ze blijven bij je en in het geval van een paard is een band met zo'n dier in de meeste gevallen speciaal.
De enigste vraag was hoe ik dan zelf thuis kwam als zei mijn paart gebruikte.

---

Don't be like the rest of them, darling