{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

[herstel, ik had een paar posts gemist]

[ bericht aangepast op 19 nov 2012 - 20:59 ]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Kaitlin Mary Linnet

Ik zuchtte luid en geïrriteerd toen Maya weer onze richting uit kwam dansen. "Ben je weer daar, ja?" mompelde ik geïrriteerd.
Ze begon weer rare woorden te brabbelen. Er ontstond een witte bol in haar handen. Ik keek er nogal ongerust naar. Ik hield niet van haar cadeaus, al zeker niet als ze licht en/of warmte bezaten.
Maar deze was anders. Hij deed mijn hele lichaam tintelen en mijn verwondingen verdwenen langzaam.
Ik keek haar nogal achterdochtig aan. "Wat wil je van me?" Ik kneep een oog dicht. Ze danste rustig naar achteren. Haar woorden herhaalden zich nog in mijn achterhoofd: "Een cadeau van een magiër voor een jager."
Als ze maar niet dacht dat dit de hele oorlog zou oplossen. Als ze mijn dolk nog bij zou hebben, zou het ook erg leuk geweest zijn. Maar ze mocht hem hebben, als cadeau, of eerder aandenken aan mij. Ze was nog niet van me af.

[@Sidyana: o. Was te snel. Als ik iets moet aanpassen lees ik het zo wel.]

[ bericht aangepast op 19 nov 2012 - 21:02 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Bredyn Nuallan Wood

Verbaasd keek ik naar de magie. Kaitlin leek weer helemaal oké, maar de wraakgevoelens waren nog niet verdwenen. Het liefst zou ik achter haar aan rennen en haar laten boeten, maar ik deed niets.
Waarom ze dat deed, wist ik niet. Maar ik wist bijna zeker dat er een verborgen reden achter zat. En toen begreep ik het.
"Ze speelt met ons. Ze doet dit omdat ze er plezier aan beleefd je pijn te doen."
Ik fluisterde het zachtjes. Deze ontdekking maakte me bang, maar aan de andere kant zouden we er best wat aan kunnen hebben.

[@Morrowind: mijn fout]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Carmen June Maer
Ik slinger een soort van door de bomen. Geruisloos en met blote voeten ik had het liefst geen schoenen aan. Ik was een natuurkind. Eigenlijk iemamd die niet graag iemand aanviel. Ik had eerlijk gezegt niet ehct iemand gedood. Misschien indirect dan door hem een te grote wond te geven, maar niet zijn ziel uit zijn lichaam aien komen. Nee zo was ik niet. Ik was van de zelfverdediging. Ik ging weer terug naar mijn huisje. Het onzichtbaarheidsschild was weg, maar er lagen geen bijzondere dingen. Alleen een verborgen foto die ik onzichtbaar gemaakt had met een vloek. Alleen als ik dichtbij genoeg was kon je hem zien. Ik fluit een vrolijk deuntje en de vogels fladderen mee. Ik wil bijna uit de bomen springen als ik een jongen zie. Een jager. Ik fluister een spreuk en de vogels fluiten het deuntje van mij en vliegen door. Ik kijk naar de jongen die in mijn huis zit. Ik pak mijn pijl en boog en doe een pijl aan de pees van de boog. Ik volgde zijn beweging en liet me naar beneden glijden en verstopte me in de struiken hij had nog niets door. Ik keek in mijn huis en zag dat hij in mijn huis was geweest. Wat als hij Ayden of mij had gezien. Ik kijk naar hem. Ik zou hem niet aanvallen. Ik bekeek hem, maar opeens was hij verdwenen. Ik had in mijn ogen geknipperd en hij was verdwenen. Als ik een paar seconde wacht spduw ik mezelf overeind en kijk ik om me heen. Overal behalve achter me.

I'm finally back, Finally after a Year break

Maya Tersan

Ik grijns even naar Kaitlin,
'Ik heb nooit gezegd dat dit voor vrede was, het enigste wat ik van je verwacht is dat wij ooit weer zo'n gevecht hebben' ik grijns even waarna ik mijzelf omdraai en rustig verder dans over de rivier.
Als ik mijzelf terug draai naar de twee grijns ik en verdwijn.
Ik kom weer in een boom te voor schijn, een stuk of 200 meter verwijderd van de twee jagers.
Ik glimlach even, waar had ik die liefde voor de mens vandaan....
Ik schud het even van mij af waarna ik de verte in kijk, de stad was nog steeds zichtbaar, het ergste wat er was.

Derek Tersan

Ik loop om het huis heen, misschien kon ik nog een aanwijzing vinden.
Ik zucht als ik niks vind en loop dan weg.
Ik hoorde een meisje fluiten, toen plots de vogels.
Ik hou mijzelf van de domme voor nu.
Als ik merk dat de vogels weg zijn grijns ik, ik gooi mijn scythe in de lucht waarna die in een boom blijft hangen,
Ik trek mijzelf omhoog en als ik in de boom zie, merk ik een meisje op.
Een boog, maar ik wist dat er iets niet klopte.
Als zij dit huis kende, dan moet zij iemand wezen die de magier kent, die hier woonde, en het jongetje.
Ik grijns en spring achter dr waarna ik mijn scythe tegen dr nek duw en de kettingen om haar lichaam gooi.
'Zo zo, een meisje wat zomaar door het bos wandelt? Zelfs bij een huisje wat eerst onzichtbaar was en waar een lief jongetje in woonde? Dan moet jij meer weten over waar de magiers zijn!' ik grijns en trek de kettingen wat meer samen.

Kaitlin Mary Linnet

Ik schudde mijn hoofd. Ik wist wel dat er iets tegenover stond.
Bredyn's woorden herhaalden zich nog even in mijn hoofd en ik wachtte tot Maya weg was.
"Waarschijnlijk..." mompelde ik. "Maar volgende keer ben ik er klaar voor. Vandaag was ik niet klaar..."
Er moest een reden zijn waarom Maya nog zo'n gevecht wilde. Een reden die ik niet kon achterhalen.
Ik hees mezelf het water uit en porde even in mijn buik om te zien of het wel echt was. Er was niet eens een litteken te zien. Maar ik voelde me vies. Ze had me aangeraakt met haar vieze magie.
Ik wierp een blik op Bredyn. "Niemand hoeft dit te weten." Ik keek hem doordringend aan. "En bedankt om me gezelschap te houden."

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
Ik schrik me dood als ik Iets scherps voel tegen mijnkeel voel en een ketting rond me. Ze leerde het nooit. Je had niet altijd je handen nodig. Woorden waren genoeg. 'Zo zo, een meisje wat zomaar door het bos wandelt? Zelfs bij een huisje wat eerst onzichtbaar was en waar een lief jongetje in woonde? Dan moet jij meer weten over waar de magiers zijn!' Zegt hij waarna hij de kettingen samentrekt. Ik sluit mijn ogen. Oké Carmen kom op het dak terecht. Ik verdwijn even samen met mijn boog en pijlen en kom dan op mijn dak neer. Ik span mijn boog aan. Hij had Ayden gezien. Het liefste jongentje die er was. Hij had hem aangeraakt gesproken. Misschien wel een haar gekrenkt. Mijn bloed begon langzaam te koken, maar ik zou niemand doden. 'Als je hem ook maar met je tengels heb aangeraakt.' Sis ik door mijn tanden heen, maar hard genoeg voor hem om te horen. De jagers hoorde niet te weten hoe speciaal hij was. Dat je hem niet kon verwonden als hij sprak. Je werd betoverd door zijn stem. Zijn ogen zijn glimlachje. Het leek wel een gave. Ik keek hem aan en snoof kort. Mijn pijl zat gespannen aan mijn boog en als ik hem los zou laten zou het een voltreffer zijn. Voor de zekerheid zou ik dan ook op zijn schouder mikken. Niemand verdiende het om dood te gaan. Niet ik noch een jager.

I'm finally back, Finally after a Year break

Bredyn Nuallan Wood

"Geen woord," zei ik. Ik begreep het wel. Het was magie... Daarnaast moest ze een leider en een voorbeeld voor ons zijn. Wat ze niet wist, was dat ik hierna alleen maar meer respect voor haar had.
"Graag gedaan," was mijn antwoord op haar bedankje.
Er was één ding dat ik niet durfde te zeggen. Maya was sterk, misschien te sterk. Zeker sterk genoeg om zo met ons te spelen.
Ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat Kaitlin gewoon niet klaar was, maar ik wist het nog niet zo zeker. Misschien was alleen kracht niet genoeg om de magiërs eindelijk te verslaan.

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Isabella Revears

Ik slenter een beetje rond. Ik wist dat er veel gevochten was maar ik had me er weinig van aangetrokken. Inmiddels was ik al een stukje aan het lopen en merkte niet dat ik erg ver was afgedwaald. Als ik stemmen hoor duik ik snel in de bosjes en druk een paar takken naar beneden zodat ik een beetje iets kan zien.

~

Kaitlin Mary Linnet

"Wat gaat er allemaal door je hoofd?" Ik keek hem serieus aan. Iets hield hem bezig, maar ik wist niet precies wat.
Ik knielde neer voor Kai en sloeg mijn armen om hem heen. "Jij krijgt vanavond extra eten," zei ik zachtjes. Ik legde mijn hoofd op het zijne en drukte nog een kus erop. Ik snapte niet dat ik zo veel van dier kon houden. Twee jaar geleden was hij nog een kleine pup, maar nu. Er was niet zoveel nodig geweest om hem te trainen, maar we vormden een perfect team en als er iets met hem zou gebeuren, zou ik dat mezelf nooit vergeven.
Kai knorde zacht en zette zich langs mijn been neer.
Ik stond weer recht en wachtte op een antwoord.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Derek Tersan

Ik grijns even,
De meeste magiers vluchtte meteen.
'Ik neem aan dat het je broertje is?' ik grijns even.
Ik loop wat meer naar voren waarna ik blijf staan.
'Dan weet jij ook waar Maya is!!' schreeuw ik naar dr,
Ik voel hoe mijn bloed kolt, hoe mijn litteken open barst en bloed langs mijn wang stroomt.
Niemand en dan ook niemand kwam tussen mij en mijn zoektocht naar Maya.
Ik grijp mijn scythe stevig vast waarna ik hem richting haar gooi.
Voor als ze zou ontwijken zou ik hem terug trekken zodat de ketting om haar voet of been zou komen,
Daarna zou ik dr terug trekken en de scythe weer tegen dr nek aan zetten.
Dit keer zo, zodat als ze teleporteert er een wond in dr nek zit.

Bredyn Nuallan Wood

Ik zuchtte. Ik moest eerlijk zijn, maar wel subtiel.
"Maya is sterk. Heel sterk. We hebben al vechtend een redelijke kans tegen de andere magiërs, maar zelfs jij..." Ik stopte even met praten.
"Ik weet dat je niet klaar was. Maar zullen we dat ooit zijn? Het is zo dat ze sterk genoeg om dit spelletje met ons te spelen. Misschien moeten dit anders doen. Geen directe gevechten, maar iets anders. Een list, een truc. Iets wat we nooit eerder hebben gedaan."
Ik hoopte maar dat ik haar niet had beledigd en dat ze dacht dat wat ik zei logisch was.

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Kaitlin Mary Linnet

"Bedankt voor het compliment, hoor." Ik schudde lachend mijn hoofd. "Misschien heb je gelijk. Ik zal er eens over nadenken."
Ik keek even om me heen en bracht mijn lippen tot zijn oor. "Maar nu genoeg erover, het is hier veel te gevaarlijk om over zo'n dingen te praten."
Ik wreef even met mijn vingers over Kai's hoofd en raapte mijn wapens op, samen met mijn geschoten duif.
"Maar ik ga terug naar huis, iemand heeft een lekker stuk duif verdient." Ik wierp een korte blik op Kai. "Kom je mee terug, of blijf je hier?" vroeg ik Bredyn.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Bredyn Nuallan Wood

Ik was blij dat ze het goed opvatte. Ik was bang geweest haar te beledigen, maar ik had niet willen liegen.
Ze had gelijk. Daar moesten we hier niet over praten. Ik wist niet hoe het zat met de magie hier, maar het leek wel of de bomen oren hadden.
En dat was ook een goede reden om hier niet langer te blijven.
"Ik kom al."
Niet alleen Kai had honger gekregen, ook ik kon wel wat eten gebruiken.

[Ik ga slapen. Morgen moet ik weer vroeg op . Welterusten iedereen!]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien