{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Carmen June Maer
Jij doet zijn Scypte op zijn rug waardoor ik mijn pijl en boog op mijn rug doe. Ik kijk hem aan. Graag de waarheid willen wetend.
'Ja, Maya is mijn zusje' Hij kijkt naar de lucht alsof hij terug wilt kijken naar vroeger. 'Toen de oorlog begon was ze meegenomen door mijn vader, mijn moeder had mij gehouden' Hij kijkt weer naar mij 'Het jongetje wat hier eerst nog was had verteld dat Maya hier soms wel is komt dus ik dacht dat als ik hier weer langs kwam ik Maya tegen zou komen, maar blijkbaar is die al weg' En hij kijkt weer naar de horizon. Op neer op neer. 'Het enigste wat ik wil is haar vinden, meer niet' Hij zuchte en sprong van mijn huis af.
'Maar ik snap het als je een jager niet vertrouwt, zou ik ten slotte ook niet doen' Hij loopt naar de bosjes en draait zich om naar mij. Hoe moest ik mezelf nou gedragen. Koudbloedig of een hart hebben. Iemand iets geven. Ik heb eerlijk gezegt de oorlog nooit gewilt maar de bal schijnt een fel wit licht gevult met rode. De waarheid dus. Ik keek hem aan en sprong van het dak af. 'Wacht. Ik ben Maya's vriendin, maar ze heeft het nog nooit over jou gehad.' Zeg ik met een vriendelijke blik in mijn ogen. 'Maar ik zal het haar vragen.' Zg ik tegen hem. 'Wacht hier.' Zeg ik waarna ik naar Maya teleporteer. 'Maya.' Zg ik een beetje ernstig. 'Je broer zoekt je.' Zeg ik zacht.

I'm finally back, Finally after a Year break

Derek Tersan

Ik zucht even, gelukkig, eindelijk een magier die mij echt gelooft.
Ik loop rustig het huisje in waarna ik op een van de stoelen ga zitten.
Hoe wel ik het gevoel bleef houden dat ik bekeken werd,
Ik sta op waarna ik naar buiten loop,
Ik kijk de omgeving rond en grijns dan,
Ik werd inderdaad bekeken.
Ik pak de kettingen van mijn arm af waarna ik ze om de magier gooi die in de bosjes verstopt zat.
'Heb je alles kunnen horen?' zeg ik even tegen dr waarna ik haar richting mij trek en de scythe tegen dr aan zet.

Maya Tersan

Als Carmen naast mij verschijnt en een lul verhaal over een broer dat die hier is vertelt begin ik te lachen,
'Ik heb nooit een broer gehad Carmen, waarschijnlijk heeft die je voor de gek gehouden' ik glimlach even.
Hoe wel ik altijd het gevoel had dat er meer was, niet hier in het bos maar de stad,
Ik kon het mij alleen allemaal niet meer herinneren, tot zover ik altijd wist was dit mijn thuis, mijn volk, de mensen die ik moest beschermen.
Ik kijk Carmen weer even aan en glimlach dan,
'Heeft die ook gezegd hoe die mijn broer is geworden? Waarom die mij zoekt? Waarom die ubberhoudt in dit bos durft te komen?' ik kijk dr aan terwijl ik ook deels de horizon over ga met mijn ogen.

Carmen June Maer
Ik kijk haar aan. Ik loog niet. Ik had de krachtigste leugendetector spreuk gebruikt. 'Het is geen lul verhaal. Ik gebruikte de krachtigste leugendetector spreuk die er was. Hij had erover dat jou vader je meenam en zijn moeder hem hield. Ik weer niet waarom hij je zocht maar het zou vast iets belangrijks zijn. Geef hem in ieder geval een kans om je uberhaupt te zien.' Zeg ik. Ik kijk haar aan. 'Hij zit bij mijn huis en hij lijkt wel een beetje op je. Als je goed kijkt kan je jezelf wel herkennen. Kom. Ik kan nog niet twee mensen gelijk teleporteren.' Zeg ik met een klein pruillipje naar haar. Ik keek haar met smekende oogjes aan.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Het vlees scheurde uit elkaar toen ik een poot van de duif aftrok en hem aan Kai voerde. Knabbelend op de borst ging ik op een gammele kas zitten en keek de kamer rond. Ik was niet de rijkste persoon uit de stad en ik wist goed genoeg dat ik mezelf gelukkig mocht prijzen dat ik een dak boven mijn hoofd had. Mijn huis bestond enkel uit een haardvuur, een bed, een tafel en een kleed. En dat allemaal in een kamer. De kamer was best wel groot, wat handig was als ik alle jagers nodig had. Meer had ik eigenlijk niet nodig.
Met harde smakgeluiden trok ik het vlees van het bot af en knabbelde er genietend op. Genoeg gegeten. Ik moest beginnen met trainen. En dat kon ik niet alleen. Ik had Jade nodig. Iemand van mijn eigen niveau. Niet dat de rest minderwaardig was, maar ik kende haar niveau en wist hoe goed ze was. Maar waar hing ze uit?
Ik nam mijn wapens weer bij de hand en sloot de huisdeur achter me. Op de voet gevolgd door Kai sleepte ik mezelf naar Jade's woonplaats, hopend dat ze daar zou zijn. Haar woonplaats en mijn woonplaats lagen een stuk uit elkaar, waardoor ik door het centrum moest, dat nogal druk bevolkt was door gewone mensen. Mensen die me nogal al raar aankeken omdat ik wapens met me mee droeg en andere die me vriendelijk toelachten.
Ik bleef voor de voordeur staan en klopte aan. Als ze me nu maar zou willen helpen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jade Maysilee Ruby
Ik hoorde geklop. Ik had een vrije dag. Plus de kras mocht ook is healen op mijn arm. Scratch krast naar me en vliegt naar beneden door het raam en na blijkbaar iemand gedag gezegt hebben komt hij weerbaar mij toe en krast naast mijn oor waardoor ik kreun. Ik sta op en loop naar beneden. Oké even trainen. Ik maak handstanden naar de deur en maak mijn deur open met mijn voet. Ik ga terug en kijk Kaitlyn aan. Ik glimlach naar haar. Ik had een bloes aan en gewoon een broek. Daar over deed ik altijd mijn panser. Scratch komt al naar me toe. Scratch was niet vol adelaar, maar een kwart feniks ofzo. Hij kwam namelijk uit het as herrezen. Ik aai hem over zijn koppie als hij op de deurklink zit. 'Goede.' Ik kijk even naar de zon en kon er net aan middag zien. 'Goede middag. Sorry. Ik nam de vrije dag iets te serieus. Ik wou eigenlijk vanmorgen al jagen, maar mijn bed lag zo lekker.' Zeg ik grijnzend. Ik kijk haar aan. 'En waarmee kan ik je tot dienst zijn Kaitlyn?' Vraag ik haar nieuwschierig. Scratch brult weer en ik kijk hem. 'Als je zo nodig eten moet vlieg je op en vang je een duif die in de licht vliegt.' Zeg ik hoofdschuddend. Hij kijkt me beledigend aan, maar vliegt op. Ik zag twee oranje achtige veren. Hij zou bijna weer verbranden en dan opnieuw leven. Ik keek Kaitlyn weer aan.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Ik probeerde een onschuldig gezicht te trekken. "Ik weet dat ik je een vrije dag heb gegeven, dus sorry dat ik kom storen. Maar ik heb je hulp nodig."
Een paar voorbijgangers keken ons wantrouwend aan, maar toen ik omkeek wandelden ze stug door.
Scratch was uit het zicht verdwenen en Kai stond nog altijd naast me tegen mijn been te schuren.
"Om een lange uitleg kort te maken: ik moet trainen en jij bent de enige die me kan helpen," zei ik kort.
Mijn blik gleed over haar lichaam. Ze zag er inderdaad uit alsof ze pas uit haar bed kwam, haar haar stond zelfs nog omhoog.
Ik drukte lachend het plukje plat, om haar daarna weer bloedserieus aan te kijken. Ik meende het. Ik moest sterker worden en de drang om gewoon te winnen van Maya was te sterk.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Lily Maron.
Met een schuldig gevoel, loop ik naar het strand. Wel het gedeelde wat het verst van de poort was, hoopte ik. Ik moest en zou mijn krachten sterker laten worden. Stel dat ik door mijn onhandig heid een jager tegen kwam, moest ik er tegen kunnen vechten.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Bredyn Nuallan Wood

Ik ging naar huis, om daar opgewacht te worden door de leegte. Ik zuchtte even. Ook ik woonde niet in één van de grotere huizen hier.
Er zou vandaag geen vlees op het menu staan. Gelukkig was er nog wat groente. Ik voelde me net een konijn.

Eigenlijk moest ik ook trainen, maar ik had Farell niet willen storen en ik wist niet waar de rest uithing. Ik pakte mijn zwaard en maakte wat bewegingen die er belachelijk uitzagen, maar me wel hielpen. Toch oefende ik liever met iemand erbij.

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Farrell Clarkson

Ik draaide me om, om iets tegen Bredyn te zeggen, maar hij was alweer verdwenen.
Zonder nog iemand een blik waardig te keuren ging ik het bos in, met mijn kruisboog over mijn schouder en mijn zwaard dat bij elke stap tegen mijn been aanklotste.
De rand van het grote woud kwam in zicht. Ik haalde diep adem. Vandaag zou ik iemand vermoorden, of toch in ieder geval iets.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Lily Maron
Ik haalde diep adem, en liep naar de rand van het water. Ik moest eerst een worden voordat ik überhaupt het kon besturen. Ik ril even als mijn teen het water raakt, en sluit mijn ogen. Ik werd een met de natuur, ik hoorde de volgels duidelijk fluiten, geritsel van veel bladen dicht bij me, en de stroom van het water. Ik open mijn ogen weer en maakte een beweging waardoor het water zich als een draai kolk vormde. Gelach kwam uit mijn mond terwijl ik trots naar mijn werk keek.

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Bredyn Nuallan Wood

Ik besloot te stoppen met oefenen. Dit was alles wat ik kon doen zonder oefenpartner.
Ik sloot de deur achter me. Wat moest ik thuis nog? Ik had niet eens meer eten!
Ongemerkt liep ik weer naar het bos. Nou ja, als ik daar dan toch was, kon ik gelijk voor eten zorgen. En als ik dan een magiër tegenkwam...

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Maya Tersan

Ik kijk Carmen even aan, als ze een spreuk had gebruikt en zelfs een pruillip gebruikte dan moest er wel iets zijn.
'Goed... Ik ga wel mee, voor nu dan' ik glimlach even waarna ik ons teleporteer naar het huisje.
Als ik de jongen zie staan met de magier om zijn kettingen blaas ik de kettingen van de magier vandaan waarna ik dr weg teleporteer naar het dak naast mij.
'Dus jij beweert dat jij mijn broer bent? Laat mij niet lachen, ik heb nooit familie gehad, alleen deze mensen zijn mijn familie!' schreeuw ik zowat naar de jongen.
Hoewel hij erg op mij leek, daar moest ik Carmen gelijk in geven.
Ik bekeek de jongen nog even waarna ik weer serieus kijk.

Derek Tersan

Ik schrik even op als de kettingen weggeblazen worden en de magier verdwijnt,
Als er opeens een meisje tegen mij praat glimlach ik, het was de magier gelukt.
Ik kijk op waarna ik dr zie, mijn zusje.
Ik had een foto van toen ze 1 was, voor het allemaal begon,
Ik had jaren lang gefantaseerd hoe ze eruit zou zien, en dit was dr dus.
Ik glimlach even 'Ja, je hoort bij de jagers en de magiers, net zoals ik' ik glimlach en kijk dan naar dr.
Ze was precies zoals ik dr had voorgesteld.

[waar kan Cosette inspringen?]

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

[Kan denk ik wel bij mijn personage]

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Jade Maysilee Ruby
"Om een lange uitleg kort te maken: ik moet trainen en jij bent de enige die me kan helpen," zei Ze kort. Ik knik en leg mijn haar plat aangezien het rechtovereind staat. 'Is goed. Ik heb houten wapens aangezien ik met jou niet met echt ga oefenen. Die doen geen pijn. En we kunnen altijd no vuist tegenl vuist gevecht doen.' Zeg ik terwijl ik haar binnen laat. Ik kijk naar mezelf. 'Als je even wacht doe ik kleding aan. Ga maar alvast naar de trainingsruimte.' Zeg ik. Ik hadde grootste trainingsruimte van het team aangezien mijn ouders ook wat rijker waren. Ik had een wat grotere ruimte omgebouwd tot trainingsruimte. Ik loop naar boven en doe mijn normale kleding aan. Waar ik in kan vechten. Panser bij mijn buik rug en benen waar het altijd is. Ik had zonder mouwen en ik had geen zin om nog wat anders aan te doen. Ik had ook geen zin in schoenen. Ik loop weer naar beneden naar de trainingsruimte en kijk haar aan. 'Wat wil je oefenen?' Vraag ik haar terwijl ik een mes balanseer op 1 vinger.

I'm finally back, Finally after a Year break