{RPG} The Magic Hunters ~ 1 - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren lang leefde magie en mens samen, de mens leerde van verschillende bronnen hoe ze magisch konden worden.
Jaren lang ging het goed tussen mens die het normale leven hadden verkozen en de mens die voor magie hadden gekozen,
TOT er op een dag een ongeluk gebeurde met de bron der magie.
De bron explodeerde en de mens die een was met magie kregen de schuld.
Jagers stonden op en brachten een belofte naar de mens uit om de mens die een is met de magie op te jagen en uit te roeien.
Jaren gingen voorbij en nog maar een paar mensen die een waren met de magie leefde nog.
Ze wisten dat hun broeders waren uitgeroeid en hun magie was opgezogen door de "Machine"
Nu, in het jaar 1756, proberen de mens die een is met de magie nog steeds te overleven en uit de handen van de jagers te blijven.

Wereld:

De omgeving is meer en deels bos, bewoond door de mens die eens is met de magie.

De stad, vervallen en oud, maar flink bewoond door de mens. De mens probeert de stad weer leven in te blazen en opnieuw op te bouwen.

Regels!!!
~ 2 Personages max!
~ 16+ toegestaan
~ Schelden toegestaan alleen in RPG, niet in OOC!!
~ Afwezig langer dan 3 dagen? Mag je vermoord worden/gevangen genomen worden!!
~ Blijf netjes en aardig tegen elkaar!!
~ Vragen? VRAAG ZE DAN!!!
~ Iets overleggen met iemand? STUUR ZE EEN PM!!!!

Personages:

Naam:
Jager/Magier:
Level Kracht/Magie: (Word aangevraagd bij mij!!)
Leeftijd:
Wapen/Magie:
Karakter:
Pic:
Extra:


Jagers:
Mijn broeders, wij zijn verraden door hun, de vieze mens der magie! Zij denken dat hun magie beter is, dat ze voor ons kunnen ontsnappen!!
Maar wij zullen zegen vieren! Wij zullen ze allemaal te grazen nemen en deze wereld reden met hun kracht! Wij zullen de "Machine" gebruiken en hun krachten wegnemen!
Wij zien de toekomst, wij zien hoe de wereld weer tot leven komt, wij zien hoe de wereld voor altijd weer van ons zal worden, de mens, de gene die deze wereld opgebouwd heeft!
Onze woede zal over hun heen gaan en wij zullen ze laten voelen wat ze hebben gedaan met deze wereld! Hun magie was een vloek, een ziekte, een ziekte die deze wereld heeft vernietigd!!!
High ~ Kaitlin Mary Linnet ~ Leader
High ~ Jade Maysilee Ruby
Medium ~ Bredyn Nuallan Wood
Medium ~ Derek Tersan
~ Gereserveerd
Medium ~ Farrell Clarkson
~
~
~

Magiers:
Jaren lang verbergen wij ons, onze broeders waren zwak, waren te sloom. Ze waren niet goed genoeg. De jagers zitten ons op de hielen, ze willen onze krachten, ze willen het gebruiken om de wereld weer "Beter" te maken, maar dat kan niet. De mens heeft zelf het ongeluk veroorzaakt, niet wij.
Maar wat weet de mens, wat weten zij van magie, wat weten zij van onze kracht.
Mijn broeders, luister en huiver, wij zijn de laatste van onze soort, wij moeten de magie in leven houden, maar krijgen de jagers onze kracht, dan is de wereld voor goed verloren.
High ~ Maya Tersan ~ Leader
Medium ~ Isabella Revears
Medium ~ Cosette Cheryss Shadow
Medium ~ Carmen June Maer
Weak ~ Lily Maron
Weak ~ Pandora 'Pan' Karamakov

Topic 2

Reserveren?! Kan!! Na 2 dagen word die weggehaald als het nog niet ingevuld is!!!

Creators: Paddo & Stuttgart

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 23:00 ]

Kaitlin Mary Linnet

"Dat zal ik zelf wel uitmaken," gromde ik. Alle magiërs waren hetzelfde. Ik keek haar met half dichtgeknepen ogen aan. "Hoe kan ik nou weten of jij hem niet stiekem aan het doden bent. Spreek op."
Ik drukte mijn vingernagels in haar armen en knipperde niet een keer met mijn ogen. Kai stond klaar om aan te vallen. Ik was klaar om aan te vallen. Een verkeerde beweging of een verkeerde uitspraak en ze zou eraan gaan.
"Kai, mijn wapens," zei ik. Ik mocht geen concentratie verliezen.
Het beest wandelde snel weg en legde de dolk naast me neer. Zonder nog een blik af te wende raapte ik het op. Ze moest nu echt op haar tellen passen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
Als ze de dolk in haar handen heeft begin ik echt bang te worden. Ik kijk haar aan. Het zweet staat zo gezegt op mijn voorhoofd. 'Je moet niet zo generaliseren. Als ik zo gezegt "slecht" ben was ik allang ontsnapt. En doden duurt niet zo lang. Genezen daarin tegen wel aangezien de magie nieuwe dingen moet maken wat moeilijk na te bootsen is. Plus dat hij gewond is is deels mijn schuld omdat hij Maya wou zien. Ik heb hem gewaarschuwt, maar hij zei dat ze zijn zusje was geweest ofzo. Dus deed ik het maar aangezien hij niet loog.' Zeg ik met een luidere dstem. Ik slult kort mijn ogen en kom naast haar terecht. Ik aai de wolfshond pver zijn kop waardoor hij stopt met grommen maar me niet aanvalt, maar me geniepig aan blijft kijken. Ik loop weer naar Derek toe en kniel naast hem neer. Ik spreek weer zacht de woorden uit en er komm weer kleine lichtbolletjes uit mijn vingertoppen doe in zijn lichaam gaann zijn botten structuur word beter en ik begin jn mezelf te glimlachen aangezien mijn magie ook verbeterd.

I'm finally back, Finally after a Year break

[als een iemand wil - een jager - mag ie Lily wel ontvoeren of zo, om informatie uit te krijgen. Ik kan even niet schrijven, maar doe ik zo snel mogelijk]

"Look, I Didn't Want to be a Half-Blood."

Derek Tersan

Ik open langzaam mijn ogen waarna ik in die van de magier kijk,
Ik kom langzaam omhoog terwijl ik mijn borst vast houd,
De pijn zat er nog,
Ik glimlach even naar de magier waarna ik pas begin te kijken waar is was.
Ik was blijkbaar in Jade haar huis gevallen,
Ik sta rustig op waarna ik op een van de muren leun.
'Kaitlin, Jade.... Hoi' zeg ik met een pijnlijk glimlachje.
'Blijkbaar vragen jullie je af hoe ik hier kom?' ik kijk ze beide even aan.

Kaitlin Mary Linnet

Ik drukte de punt van mijn dolk tegen haar nek. "Goed. Doe je toverdingetje. Maar als je ook iets fout durft te doen." Ik duwde de punt iets dieper, zodat er net geen snee ontstond.
Derek was ondertussen rechtgestaan.
"Kaitlin, Jade.... Hoi," zei hij met een pijnlijk glimlach. "Blijkbaar vragen jullie je af hoe ik hier kom?"
"Derek, kan je weer gaan liggen. Zij hier," ik knikte even in de richting van de Magiër, "gaat je beter maken."
Ik keek nog even naar het meisje. Ze zag er niet echt uit alsof ze kwaad in zich had, ook al was ik zo gemeen tegen haar. Ik zou haar natuurlijk wel bedanken, maar voor nu moest ik haar nog de stuipen op het lijf jagen. En het feit dat ze Kai had aangeraakt, vond ik ook niet leuk.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Carmen June Maer
Derek gaat omhoog zitten en begroet de meisjes, maar zodra hij iets anders kan don behalve naar zijn borst grijpen duw ik hem naar beneden zodat hij ligt. Ik voel de dolk in mijn nek. Ik doe zijn hand weg en druk zacht op zijn borst terwijl mijn hand licht begint te geven. Ik voel hoe zijn botten onder mijn hand genezen en het kleine gaatje door het brekende rib in zijn borst genezen. Ik kijk hem even aan en ga daarna weer verder. Nog even en ik haal mijn hand van me af. Hij zou geen pijn meer kunnen hebben. Ik wil opstaan, maar voel het mes in mijn nek zitten dus ik blijf zitten. Ze zou me niet kunnen vermoorden zo. Ik had een te snel reactie vermogen ik voelde haar spieren dus als ze het zou doen zou ik al weg geteleporteerd zijn naar de andere kant van de kamer.

I'm finally back, Finally after a Year break

Kaitlin Mary Linnet

Ik liet mijn dolk zakken en knikte met een klein glimlachje. "Bedankt," zei ik bijna onhoorbaar. Ik wist niet eens of ze het had gehoord.
Maar ik was niet ondankbaar. Natuurlijk zouden we weer gezworen vijanden zijn na vandaag, maar op dit moment had ze een van ons gered. En daar was ik dankbaar voor. Ik kon haar wel knuffelen, al ging ik dat niet doen.
Ik richtte me weer tot Derek. Ik keek hem aan. "Als je nog eens op pad gaat en ik wil niet mee, sla me dan," zei ik nogal droog.
Ik had mee moeten gaan, dat was mijn verantwoordelijkheid, ook al deed ik dat voor anderen ook niet altijd. Maar nu was het mijn schuld dat hij hier lag, al was hij beter.
Ik richtte me weer tot de magiër. "Dus Maya zit hier weer achter, hmm? Zeg haar maar dat ik al verlang naar ons volgende gevecht."

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 20:53 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Derek Tersan

Ik help mijzelf omhoog waarna ik Kaitlin aankijk,
'Ja Maya zit hier achter, en nee ik zal je niet slaan, het is mijn eigen zoektocht Kaitlin' zeg ik tegen dr,
Ik kijk de magier even aan 'Bedankt' en wend mijzelf dan weer tot Kaitlin,
'Maya is een van ons! Ze is misschien gemaakt tot een monster maar ik weet dat ze van binnen anders is!' mijn stem veranderd met elk woord,
Hoe wel het niet normaal is om tegen de leider in te gaan, zou ik Maya ook niet achter laten.
Ik zucht even waarna ik tegen de muur aan leun,
'Maya is een van ons Kaitlin, net zoals ik een van hun ben' ik kijk even naar het gat in het plafond,
'Maya is namelijk.... Maya is mijn zusje...' ik zucht even en kijk Kaitlin dan weer aan.

Kaitlin Mary Linnet

Ik geloofde mijn eigen oren niet. Wat moest ik doen? Lachen? Huilen? Hem slaan?
Ik haalde mijn handen door mijn haar en stond op. "Dit kan je niet menen..."
Dit kon gewoon niet. Dit mocht gewoon niet. "Maya is geen van ons," siste ik. "Ze speelt spelletjes met ons. Ze heeft me godverdomme helemaal verbrand om me daarna weer te helen en een volgende keer hetzelfde spelletje te spelen."
Mijn blik schoot van Carmen, naar Jade en terug naar Derek. "Dat kind is echt geen van ons, als is ze wat dan ook van je. Begrijp me niet verkeerd, jij bent wel een van ons. Maar ik kàn haar gewoon niet accepteren."
Ik knielde neer bij Kai en krabde hem tussen zijn oren. "Dat weiger ik."

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 21:10 ]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[sorry dat ik er zo lang niet ben geweest. Ik moest opeens ontzettend veel werken. Kan iemand me een beetje bijpraten?]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Sidyana schreef:
[sorry dat ik er zo lang niet ben geweest. Ik moest opeens ontzettend veel werken. Kan iemand me een beetje bijpraten?]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Morrowind schreef:
(...)

[Maya is Dereks zusje. Ze heeft hem zowat door de lucht laten vliegen tot hij bij Jade binnenvloog, waar Kaitlin ook is. En Carmen heeft hem geheeld. En nu zijn ze dus allemaal binnen.]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Derek Tersan

Ik glimlach even,
'Het maakt mij niks uit wat jij denkt Kaitlin, in mijn ogen is ze gewoon een van ons' ik doe een paar stappen richting Kaitlin waarna ik stop.
'In jouw ogen zijn het de magiers die alles fout hebben gedaan, maar wat nauw als de fout ook bij ons ligt?' ik zucht even,
Ieder hier had wel zijn eigen mening richting elkaar en richting de magiers.
Maar ik had gewoon het gevoel dat er iets niet klopte, dat er iets over het hoofd werd gezien.
'Al 20 jaar vechten wij tegen de magiers, wij zijn opgevoed om ze te bestrijden, maar wat nauw als onze ouders gelogen hebben?' ik kijk Kaitlin even aan,
Ik wist dat sommige dingen niet gezegd mochten worden, maar Maya zien onder te gaan net wanneer ik dr gevonden heb laat ik niet toe.

Sidyana schreef:
(...)

[Dank je! Is er nog iets waar Bredyn zich in kan mengen?]

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Kaitlin Mary Linnet

Ik ging voor Derek staan. Ook al was hij groter dan mij, ik was nog altijd de leider.
"Vertel dan eens, Derek, waaraan heb jij dan je hele leven verspilt. Je bent en blijft een jager." Ik probeerde rustig te blijven. "De fout ligt niet alleen bij ons. En doe nu niet alsof het mijn schuld is dat deze oorlog bestaat."
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. Hij mocht op zijn woorden gaan letten. Ik mocht hem veel te graag om hem uit de groep te zetten, maar eenmaal ik mijn geduld verloren was, durfde ik er soms nogal dingen uit te flappen die ik niet meende. En ik was goed op weg om dat geduld te verliezen. En ik kende mezelf, dan kon ik hem ook nog wel eens in de haren vliegen.

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov