Op spitzen. -|RPG Speeltopic I - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Sorry als de volgende kort is. Ik ga mijn best doen.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Ellie O'Pry
Daniël kan amper in mijn gedachtengang binnendringen. Ik hoor hem slechts vaag, omdat mijn volle aandacht naar Maia gaat. Als Maia in mijn hand knijpt en vervolgens loslaat, slik ik moeilijk. 'Daniel! Daniël heb jij de 112 gebeld?' schreeuw ik naar ergens, omdat ik weet dat hij ergens is. Maia krimpt in elkaar, en ik houd haar hand steviger vast. Omdat ik niet weet wat te doen, vertel ik haar verhalen. Legendes, sprookjes, fabels, herinneringen. Aan haar ademhaling die afzwakt weet ik dat ze nu ergens boven mij zweeft. Haar gedachten verliezen hoogte en zakken weg. Ik probeer niet te veel aan daarnet te denken, toen ik bewusteloos neerviel. Wat Maia nu voelt, moet 100x erger zijn dan wat ik voelde. 'Maia! Maia!' gil ik als ze helemaal wegzakt, als al haar spieren ontspannen. 'Maia, niet weggaan. Je moet blijven, ik haal het niet zonder je.' Ik grijp haar hand en zucht. Maar opgeven, zal ik nooit. Wanneer Maia nog eens diep ademhaalt en dan stopt, gil ik nog eenmaal en laat me dan naast haar neerzakken.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Daniel Cameron Vartanian ||

Op de automatische piloot blijf ik mijn shirt tegen Maia's buikwonde gedrukt houden, terwijl mijn ogen over haar lichaam schieten om nog meer verschillende wonden in me op te nemen en de schade te kunnen vaststellen. Ellie zit schreeuwend en huilend naast haar, probeert haar al pratend bij ons te houden - maar uit mijn keel komt geen enkel geluid, in mijn gedachten is het muisstil en ik kan alleen maar denken aan de verdraaide ambulance - wienst blauwe zwaailicht op dit moment door de straat flitst.
Zonder te aarzelen spring ik overeind en ren het portiek uit, waar ik wild met mijn armen begin te zwaaien en zo de aandacht van de ambulancebroeder achter het stuur van de ambulance opvang zodat hij met piepende banden vlak voor mijn neus tot stilstand kom. 'Ben je gek knul? Ik had je zo aangereden!' hoor ik iemand schreeuwen, waar ik geen aandacht aan besteed en direct weer het portiek in schiet om aan te geven dat het hier te doen is en ze geen rekening met mij hoeven te houden. De piepende wieltjes van een brandcard geven aan dat ze achter me aankomen, wanneer ik opnieuw bij Maia weer neerhurken word ik ruw achteruit getrokken en verdwijnt Maia uit mijn zicht door wel drie ambulancebroeders die aan de slag gaan met een infuus, verband en nog veel meer materiaal uit het ziekenhuis.
'Kan iemand haar weghalen?!' wordt er ruw geschreeuwd, waaruit ik plotseling ophaal dat het over Ellie gaat, die nog steeds naast Maia zit te huilen en te roepen dat ze haar niet mag verlaten. Direct schiet ik naar voren, klem mijn armen rond Ellie's lichaam en til haar zo op - tegen mijn borst aan, terwijl ik tegen de muur van het portiek ga staan en haar stevig vast blijf houden. 'Ellie, rustig, Maia gaat nergens heen,' fluister ik dan hees, terwijl er - voor het eerst in tien jaar - een traan langs mijn wang naar beneden glijdt.

•

Ellie O'Pry
Wanneer er onbekende stemmen klinken, hoor ik ze zelf niet. Ik hoor alleen Maia's ademhaling en mijn smeekbedes. Als ik wordt opgetild door Daniel begin ik hysterisch te schreeuwen, ik ben mijn contact met Maia -voor altijd- kwijt. 'NEEEEEEEEEEEEEE, MAAAIAAA!' mijn stem klinkt hees en rauw. 'Daniel, ik wil bij haar blijven!' Ik lig in Daniel's armen als een baby, luid schreeuwend. Wanneer ze Maia op de brancard wegrijden, inclusief al het verband, infuus en een heleboel apparatuur, wil ik me uit Daniels armen wringen, om mee te gaan met Maia. 'Waarom doe je dit, Daniel? Ik wil naar Maia,' zeg ik, op een normalere toon. Na een tijdje ben ik zo moe, dat ik me al huilend in slaap wieg. Met Daniels -alweer- blote bovenlijf tegen me aangedrukt. De te verwachten dromen, blijven echter niet weg.
Met mijn armen om Daniels lichaam geslagen, voel ik hoe de wind langs ons raast. De danszaal achter ons latend, zoeven we op Daniels 'fiets' door de straat. Als hij zijn motor heeft geparkeerd, draagt hij me als een echte prinses de trap op. Al giechelend laat ik me verwennen door zijn uitstekende service. Daniel tovert een schaal spaghetti op tafel, die we met veel smaak opeten. Daarna nestelen we ons in de zetel, ik met een glas cola in de hand. Wat Daniel drinkt weet ik niet, maar ik hoop niet iets te straf. Hoe dit gaat eindigen weet je vast al. Na een tijdje zitten we al kussend, met al onze kleren om ons lijf, in de zetel. Daniel heft me uit de zetel, zonder de kus te verbreken, en deponeert me op de tafel, waar hij zijn hand onder mijn shirt doet verdwijnen. Ik twijfel niet, het voelt allemaal zo veilig. Mijn vingers zoeken gretig houvast aan zijn haar. Ook hij laat zijn vingers over mijn rug glijden, op zo een manier dat ik er koude rillingen van krijg. Terwijl we het ene moment nog vurig kusten, ben ik het volgende moment tegen de muur gedrukt, zoals Maia's moordenaar deed. Ik moet toekijken hoe Daniel en Maia elkaar bepotelen, op een manier die wel legaal is. Ergens doet het pijn, een jaloerse steek snijdt door mijn borstkas. Als Daniel van zijn shirt ontdaan is, wat voor niemand nog iets nieuws is, zie ik pas dat ook Maia enkel haar bh rond haar borsten heeft. Nog steeds wordt ik door iets onzichtbaars tegen de muur gedrukt en ik probeer mijn blik af te wenden. Ondertussen zijn Maia en Daniel achter de zetel verdwenen, en eerlijk gezegd wil ik echt niet weten wat ze daar doen. Het lijkt wel of ik naar een of andere slechte Amerikaanse soap aan het kijken ben. Wanneer ik Maia's bh tevoorschijn zie komen -hij wordt over de zetel gekatapulteerd- schreeuw ik zo hard dat ik er wakker van word.

[Dit is vast het langste stuk ooit, dat ik geRPG't heb. En het spijt me, maar ik woe echt eens iets -in de aard van- 16+ proberen.]

[ bericht aangepast op 31 dec 2012 - 10:31 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[wanneer wordt er mou eindelijk iemand kwaad op val? Haha sorry als ik zeur ):]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Flitwick schreef:
[wanneer wordt er mou eindelijk iemand kwaad op val? Haha sorry als ik zeur ):]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[nou maar Daniël weet hoe Val is. En het is nogal al vreemd als het iemand anders is ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Ik kan niet zoveel schrijven, coma weet je wel.8D
Schrijven jullie maar door en geef maar een seintje wanneer je een ontwakende Maia wilt, dan schrijf ik wel een stuk, inclusief een stuk over de 'rit' naar het ziekenhuis en zo.(:

everything, in time

(geef graag ook een seintje als jullie weer naar de dansstudio gaan)

Bowties were never Cooler

[ik weet wat weet niet of iedereen het goed vind... Ellie en Daniël bellen popova, Jon en Callie, ze spreken af in de danszaal en dan kunnen ze het daar over Maia hebben? Goed? ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

(vind ik prima)

Bowties were never Cooler

[gaan we dat nu doen? Want iedereen is hopelijk online...!]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Ik wacht op een reactie van Shooter.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Ja ik ook, haha

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

(gelukkig nieuwjaar)

Happy Birthday my Potter!