• Vijf jongeren [2 jongens en 3 meisjes] dansen hun hele leven al. Sinds 5 jaar geleden zijn ze samen een dansgroep, onder leiding van hun docent.
    Drie weken geleden is een van de leden vermoordt. De dader is bekend, niet gevat. Vooral uit op het leven van de anderen.
    Ze leven naar elkaar toe en hebben last van het enorme verdriet dat op hun schouders rust. De docent probeert hen erdoor te helpen, wat moeilijker lijkt dat gedacht.
    Wat als de dader van de moord op de dag van de jaarlijkse voorstelling andere plannen heeft dan een gezellige show?
    Valt de groep uiteen of houden de noten van hun lied hen bij elkaar?


    Rollen:

    Meisjes:
    - # Elizabeth 'Ellie' Esmée O'Pry ~ Clock
    - # Calliope ‘Callie’ McDroozy ~ Rider


    Jongens:
    - # Jonathan Hojem McBright ~ Sinistra
    - # Daniel Cameron Vartanian ~ Shooter


    Docent:
    - # Milenka Popova ~ Sylvesti

    Slachtoffer:
    - # Maia O'Pry ~ Anguish


    Moordenaar:
    - # Valerio Javier Middleton ~ Sinistra

    Regels:
    # Minimum 4 regels.
    Er wordt oop gelet op extra enters!Meer mag natuurlijk!
    # 16+ mag.
    Daaronder wordt alles verstaan. Hou het wel netjes.
    # Géén eendags rpg.
    Je hoeft niet ervaren te zijn. Doe toch je best.
    # Sluit niemand uit etc.
    Praat met meerdere personen!
    # LET OP SPELLING EN ANDER DINGEN.
    Leestekens, woorden en andere.
    # Eén personage per account.

    Invullen!

    Rol:
    Volledige naam: [Tweede naam hoef niet persé.]
    Leeftijd: [Tussen 13-17 leerlingen. De rest maakt niet uit.]
    Innerlijk:
    Uiterlijk: [foto+beschrijving]
    Extra:

    BEGIN:
    Over dertig minuten begint de eerste dansles na de kerstvakantie. De leerlingen hebben wel gedanst, maar de docente komt nu weer lesgeven. Op dit moment is iedereen gewoon nog thuis en maakt zich klaar om te vertrekken. Flitwick, Orlando [ben zijn naam vergeten. Dat gaat nog vaker gebeuren...], is plannen aan het maken. Over circa een maand gaat de moord plaatsvinden. Nu verloopt alles echter nog rustig.

    [ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Ellie O'Pry
    Hij slaat zijn armen om me heen en verbergt zijn gezicht in mijn haar. Een vreemde kriebel stijgt vanaf mijn buik naar boven. Het is een raar gevoel, ik probeer het van me af te zetten. 'Je moest eens weten, kleintje,' fluistert hij dan met een rare kink in zijn stem. Als hij dan mompelt: 'Bedankt, bedankt dat je bent wie je bent Ellie, je wilt niet weten... - Je wilt niet weten hoeveel ik van je hou.' laat ik me op mijn knieen zakken. Het enige wat ik kan uitbrengen is een zucht, omdat de kriebel van daarnet verandert is in een immens leger vlinders, die door mijn gehele lichaam fladderen. 'Ik- ik denk dat ik ook van jou hou,' zeg ik dan, mijn stem klinkt helder tegenover zijn gefluister. Ik heb altijd gedacht dat hij me gewoon als danspartner zag, maar nu hij deze woorden uitgesproken heeft, trek ik dat in twijfel. Langzaam sluit ik mijn ogen, omdat ik niet weet wat ik moet doen. Dan besluit ik maar om mijn handen om zijn hals te leggen en me tegen hem aan te vleien als een katachtige. 'Maar waarom, Daniel? We verschillen vier jaar qua leeftijd, en dat is dan ook het enige waarin we nog een gelijkenis hebben.' Door mijn hoofd spookt deze vraag al dagen.


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Daniel Cameron Vartanian ||

    Direct nadat ik mijn woorden heb uitgesproken laat Ellie zich op haar knieën op de grond zakken, waarop mijn lichaam direct reageert door mee te glijden en haar op mijn schoot te trekken. Zachtjes laat mijn hand door haar blonde haren glijden, het taferaal moet er in zijn geheel belachelijk uit zien, aangezien we midden in de ravage van mijn studentenkamer zitten. Het dubbele gevoel wat ik heb gekregen op het moment dat ik uit sprak dat ik van Ellie hield blijft aanhouden in mijn maag en probeert in mijn hoofd naar een plekje te zoeken.
    'Ik - Ik denk dat ik ook van jou hou,' fluistert Ellie dan zachtjes terug, waardoor het dubbele gevoel in mijn maag in een klap een plaats krijgt in mijn gedachten en het weke gevoel in mijn onderbuik direct in proportie toeneemt. 'Maar waarom, Daniel? We verschillen vier jaar qua leeftijd, en dat is dan ook het enige waarin we nog een gelijkenis hebben,' vraagt Ellie dan alsof ze het moment eindelijk heeft gevonden om me deze vraag te stellen. Natuurlijk had ik hem kunnen zien aankomen, Maia had ook al aangegeven dat het leeftijdsverschil tussen Ellie en mij te groot was, en ergens diep weggestopt in mijn gedachten wist ik dan ook, ik werd er alleen niet door tegengehouden.
    'Dat weet ik, kleintje,' begin ik dan rustig te fluisteren, 'maar wat maakt leeftijd nou uit, het geeft niet aan hoe oud je werkelijk bent,' fluister ik er dan nog zachter achteraan, niet wetend hoe ze zal reageren op deze bekentenis. 'Ik vind jou leuk om wie je bent, niet om hou oud je bent - Je lach, je enthousiasme, je vrolijkheid en je doorzettingsvermogen, daar gaat het bij mij om...' zeg ik dan zachtjes terwijl mijn oude, vertrouwde glimlach rond mijn lippen komt te liggen en er twee kuiltjes in mijn wangen ontstaan. Even aarzel ik, maar uiteindelijk kantel ik mijn hoofd een stukje en druk mijn lippen dan voorzichtig op die van Ellie.


    Maia O'Pry
    Val knielt bij Ellie en mij neer. Hij kijkt neer op Ellie en onderzoekt of ze enige verwondingen heeft opgelopen. Gelukkig is dat niet het geval. Ik volg iedere beweging van hem nauwkeurig. Hij is mijn studieobject, mijn profeet.
    'Als Daniel vervelend is, sla ik hem en breng ik Ellie en jou naar huis, oké?' Ik knik dankbaar.
    Daniel moet echt iets aan zijn woedeprobleem doen, denk ik bij mezelf als hij priemend met zijn vinger naar Val wijst. 'Jij laat die meisjes met rust, Valerio, als ik ook maar merk dat je ze pijn doet of kwetst dan kun je de straatstenen wat dichterbij gaan bekijken!' Wel ja zeg! Dat is niet erg aardig!
    'Wat is jouw probleem?' vraag ik, in een poging op te komen voor Val, maar mijn woorden worden niet door Daniel gehoord. In plaats daarvan fluistert hij verder.
    'Maia, ga alsjeblieft met Ellie mee naar huis, die gast is niet goed voor je... Toe Ellie.' Die gast is niet goed voor me. De ironie. Valerio rookt niet, drinkt niet en hij heeft zijn leven op orde. Daar zou Daniel nog heel wat van kunnen leren. Ik zeg deze woorden niet hardop. Val lijkt prima voor zichzelf op te kunnen komen.
    'Waar heb je het over, sukkel?' Dit is in mijn ogen absoluut niet eerlijk. Mijn blik is nog altijd op Val gericht en even frons ik mijn wenkbrauwen. Waarom doet Daniel nou zo? Is er misschien een reden voor? Wel nee, kijk nu naar hem. Er is helemaal niets mis met Val. De arme jongen wordt gewoon aangevallen.
    'Jij, "sukkel", weet precies wat ik bedoel. Als ik ook maar één ding hoor, ben je zo goed als dood,' sist Daniel nog voor hij zich omdraait en wegloopt. Die vent is knettergek.
    Omdat ik zo gefixeerd ben op Val en de ruzie, merk ik niet dat Ellie haar fietssleutel van me pakt. Ik merk zelfs niet hoe ze uit mijn armen glipt en bij me wegloopt. Ik ben 's werelds slechtste zus.
    'Ellie, wacht!' roep ik nog wanneer ik haar haar fiets zie pakken, maar ze fietst al als een gek weg. 'Verdomme!' sis ik dan en sla met mijn platte hand op de stenen naast me. Ik ben intussen in kleermakerszit op de grond gaan zitten en laat mijn hoofd even in mijn handen zaken. Heel even maar, dan hef ik mijn hoofd alweer en kijk Val aan.
    'Wat moet ik nu doen?' vraag ik. Mijn stem klinkt hopeloos en ik kan niet meer helder denken. Valerio moet voor mij denken, hij heeft alle antwoorden. Ik voel me geheel afhankelijk van hem. 'En waar had Daniel het over?' Tsja, hoewel ik zijn woorden niet geloof, ben ik toch nieuwsgierig. Het is niet iedere dag dat iemand zulke beledigingen naar zich toe geslingerd krijgt.


    everything, in time

    [ OH EEN KUS! JA DAT KAN MAIA ECHT NIET GOEDKEUREN HOOR JONGENS! D: ]


    everything, in time

    Ellie O'Pry
    'Dat weet ik, kleintje,' zegt hij, alweer op fluistertoon, 'maar wat maakt leeftijd nou uit, het geeft niet aan hoe oud je werkelijk bent,' plakt hij er nog achter. 'Ik vind jou leuk om wie je bent, niet om hou oud je bent - Je lach, je enthousiasme, je vrolijkheid en je doorzettingsvermogen, daar gaat het bij mij om...' De harde, agressieve trekken in zijn gezicht maken plaats voor zijn glimlach. Zo eentje die je zelden ziet bij hem. Daarna houdt hij zijn hoofd een beetje schuin, en ik vraag me even af wat hij van plan is. Dat éne moment is echter snel vergeten wanneer hij zijn lippen op de mijne drukt. Het eerste wat ik denk is dat ik mij m'n eerste kus heel anders had voorgesteld. Ten eerste, dat ik zou gekust worden door iemand van mijn eigen leeftijd, en niet door iemand van 17. Ten tweede, de locatie. Je kan je wel inbeelden dat ik geen stinkende -ook al was de geur wat weggetrokken- studentenkamer in gedachten had. Als laatste, ik had nooit verwacht dat ik het zo fijn zou vinden. Omdat dat laatste toch de overhand neemt trek ik niet weg. Alles rond ons heen verdwijnt, zijn lippen op de mijne, een zinderend gevoel neemt de leiding in mijn gedachten. Na wat getwijfel besluit ik om het toch eens te proberen. Ik buig stilletjes naar voren en leg mijn hand in zijn hals.

    [ bericht aangepast op 29 dec 2012 - 20:55 ]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Anguish schreef:
    [ OH EEN KUS! JA DAT KAN MAIA ECHT NIET GOEDKEUREN HOOR JONGENS! D: ]


    [MAIA HEEFT ELLIE LATEN STIKKEN. LEKKER PUH VOOR HAAR!]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [ Btw; that awkward moment when your sister has her first kiss on the same day as you, even though she is four years younger. (cat) ]


    everything, in time

    Clock schreef:
    (...)

    [MAIA HEEFT ELLIE LATEN STIKKEN. LEKKER PUH VOOR HAAR!]


    [ ELLIE STAL EERST HAAR DANSPARTNER! ]


    everything, in time

    Anguish schreef:
    (...)

    [ ELLIE STAL EERST HAAR DANSPARTNER! ]


    [DAT WAS NIET HAAR BEDOELING!!]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [ MAAR ZE HEEFT NOOIT SORRY GEZEGD! Eerst heeft ze iets van 'fuck you, je zoekt het maar uit Maia', maar dan, wanneer ze haar nodig heeft, belt ze Maia toch. Ja ja, daar trapt ze niet opnieuw in hoor! :C ]


    everything, in time

    [Oké ik moet echt ff gaan lezen laat me even alles lezen!]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Anguish schreef:
    [ MAAR ZE HEEFT NOOIT SORRY GEZEGD! Eerst heeft ze iets van 'fuck you, je zoekt het maar uit Maia', maar dan, wanneer ze haar nodig heeft, belt ze Maia toch. Ja ja, daar trapt ze niet opnieuw in hoor! :C ]

    [Wel, dat wilt zeggen dat ze nog steeds onvoorstelbaar veel van Maia houdt. Ook al doet Maia zo.]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [ Touché. (cat)
    Maar dat Maia dan ook werkelijk komt, dat is ook een teken van liefde! (: ]


    everything, in time

    [Ik ga even Narnia kijken. Ben zo terug!]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Valerio Javier Middleton

    'Als ik ook maar iets hoor, ben je dood.' sist hij.
    'Nou jij eerst.' mompel ik, maar dat hoort niemand. Hij loopt weg, er is wat gedoe met Ellie en Maia vloekt, maar dan zijn Maia en ik alleen.
    Ze vraagt, waar ik al bang voor was, wat Daniel nou precies bedoelde. Ik zucht en sla mijn arm om haar heen en trek haar tegen me aan.
    'Daniel... Daniel kent me anders. Hij weet niet hoe ik ben. Op de een of andere manier denkt hij dat ik drugsverslaafd ben of zo, weet ik veel wat hij net bedoelde, maar ik hoef die troep niet. Hij is zelf zo. Mijn lippen drukken zich in haar haar.
    'Maia, waar wil je heen? Daniel is vast terug naar zijn studentenkamer. Ellie weet ik natuurlijk niet.' Langzaam wieg ik haar heen en weer. Zou ik het vanavond doen? Vanavond eindelijk mijn mes...
    'Waar wil je heen?' herhaal ik.

    [ASDFGHJKL, wanneer kan hij eindelijk eens die moord plegen? wahaha :3]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel