Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Maia Laurene Mikaelson
Ik liep over straat en keek een beetje oriënterend om me heen. Ik was net in deze stad belandt; om de paar maanden naar een andere stad reizen was niet prettig, maar ik was er aan gewend.
Ik stopte mijn handen in mijn zakken terwijl ik genoot van het warme zonnetje. Het was al redelijk druk op straat; ik gokte dat het door het weer kwam, gezien er ook geen koude wind stond.
Ik veegde een plukje haar uit mijn gezicht en stond even stil, om mijn tas te openen. Ik begon mijn zoektocht naar mijn pakje sigaretten en na een hele tijd - gezien mijn tas heel chaotisch is - had ik hem gevonden. Ik viste er een sigaret uit en haalde mijn aansteker te voorschijn. Ik stak hem aan en nam een trekje, om daarna weer verder te lopen. Tevreden blies ik het rook uit en mijn vrije hand verdween weer in mijn zak, terwijl het getik van mijn hakken door de straat galmde.
Veel aandacht besteedde ik niet aan mijn voorbijgangers, maar één meisje kwam me heel bekend voor. Ik trok even een wenkbrauw op en schudde vaagjes mijn hoofd; waarschijnlijk iemand die ik wat vaker had gezien tijdens het reizen, of zo.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

{Mijn topics}

It just takes one negative comment to kill a dream

Macabre schreef:
(...)
[De 'vorige pagina' knop doet wonderen. x'D]

Behalve als je het tabblad uit frustratie al weg hebt geklikt

Don't be like the rest of them, darling

Lucas Booth | Weerwolf
Het lawaai beneden en de zonnestralen op zijn gezicht zorgen ervoor dat Lucas wakker word. 8 september. Zijn eerste dag op een nieuwe school. Hij hoor zijn zusjes roepen en lachen beneden en een glimlacht breekt even door op zijn gezicht. Hij ademt even in en uit en telt de seconden. elf... vijftien... twintig... dertig... en als hij besluit dat hij wakker genoeg is staat hij langzaam, op zijn gemak, op. Zijn ogen glijden even door zijn kamer, de kamer die zijn tante voor hem in orde had gemaakt en waar hij nu al bijna 3 maanden in leeft, tot hij zijn trainingsbroek op een stoel ziet liggen. Hij vist die ervan en trekt hem aan vooraleer hij de deur opentrekt en de trap af loopt. Hij gekraak van de treden en het gebons van zijn voetstappen hadden zijn zusjes blijkbaar gewaarschuwd aangezien zijn jongste zusje Abbi de keuken uit komt gelopen om hem een knuffel te geven. 'Goeiemorgen.' zegt ze vrolijk en loopt terug de keuken in met hem op haar hielen. Hij ziet zijn tante achter het fornuis staan en ruikt de geur van pannenkoeken. Lucas schuift snel aan aan de tafel naast Yasmin die al aan het eten is. 'En alles klaar voor straks?' vraagt Eve, mijn tante, en gooit een pannenkoek even op. Hij pakt eerst een pannenkoek van de stapel voor hij antwoord. 'Denk het.' zegt hij luchtig en beheerst ook al voelt hij zich alles behalve kalm. De nervositeit voor het onbekende blijft steeds weer terug komen. Hij kan er maar niet aan wennen. Hij eet zo rustig mogelijk zijn pannenkoek op en neemt er dan nog één voor hij van zijn stoel afspringt en terug naar boven rent. Hij moet zich nog klaarmaken. In zijn kamer, trekt hij de deuren van zijn kast open. Na een korte aarzeling kiest hij een donkerkleurige jeans en een grijs hemdje uit. Hij loopt ermee de kamer uit, de gang op, naar de badkamer. Hij kleed zich snel om, laat zijn haar voor het is en begint met zijn tanden te poetsen. Af en toe werpt hij ondertussen een blik op de klok die aan de wand hangt. Als hij klaar is, loopt hij terug naar zijn kamer en trekt zijn sneakers aan. Zijn rugzak had hij gisteren al gemaakt dus die staat klaar in de gang beneden. Hij trekt nog een sweater aan en loopt terug de houten trappen af naar beneden. 'Ik ben weg.' zegt hij, geeft zijn zusjes en zijn tante een kus, gooit zijn tas over zijn schouder en trekt de deur dan achter hem dicht. Hij begint zich een weg te banen naar zijn nieuwe school. Als hij op het binnenplein aankomt, kijkt hij om zich heen. Waar is dat secretariaat?

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

| Mijn topics. |

I've fallen for your eyes, but they don't know me yet

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Lichtjes snoof ik terwijl de wind door mijn haren blies en mijn haren door elkaar liet waaien. Veel trok ik me er niet van aan, terwijl mijn ogen over de omgeving gleden waarin ik me bevond. Sinds enkele dagen had ik me in Mystic Falls gevestigd, het kleine stadje had me meer dan normaal geboeid. Gedeeltelijk omdat ik gehoord had dat hier jaren eerder vele bovennatuurlijke wezens waren gedood, omdat ze wisten dat deze wereld niet was wat iedereen dacht. Het zat vol met mythes die waar bleken te zijn. Ik was zeker niet bang aangelegd, en al helemaal niet voor zoiets zieligs als "mensen". Een zachte zucht glipte tussen mijn volle lippen door toen ik het branderige gevoel in mijn keel voelde spelen. Ik was niet echt dorstig, ik vond het gewoon leuk om te moorden, voor de adrenaline. Plots vonden mijn lichte groene ogen een bekend gezicht. Ietwat verward schudde ik mijn hoofd, om vervolgens diep adem te halen door mijn neus en de adem langzaam weer liet ontsnappen door mijn mond. De kleur haren klopte niet, ze hadden honingbruin moeten kleuren in plaats van zwart. Toch kon ik het niet laten om mijn ogen opnieuw naar haar te laten glijden, de manier waarop ze liep was bekend. "Maia?" het was slechts een fluistering in de wind, als ze het niet was zou ze me niet horen. Of als ze het wel was zou ze doen alsof ze me niet zou horen. Ik was niet snel van mijn stuk gebracht, maar nu ik mijn één jaar oudere zus opnieuw zag na velen jaren bracht dat wel degelijk verwarring. Eigenlijk wist ik dat het inderdaad Maia was maar ik durfde het in werkelijkheid niet te hopen. Familie was nou eenmaal belangrijk.

[Ik had toch nog even tijd! c:]

To love is to destroy.

Maia Laurene Mikaelson
Ik liep op mijn gemakje verder, maar toen een zachte fluistering mijn naam zei, hield ik halt. Met een diepe frons op mijn voorhoofd draaide ik me om en zag het meisje van net kijken; ik meende verwarring in haar ogen te zien.
Ik nam nog een trekje van mijn sigaret en wilde weglopen, tot ik eindelijk een naam bij haar bekende uiterlijk kon geven. Haar blonde haren, haar opvallende ogen...
''Isabel,'' mompelde ik zachtjes, enigszins verrast. Ik wist niet zeker of ik hier nu blij mee moest zijn, of niet... ik heb het niet zo op familie, al helemaal niet na wat er allemaal was gebeurt. Ik slikte even en keek haar nog steeds aan. Herinneringen van vroeger borrelde naar boven; herinneringen waar ik zo veel moeite bij heb gedaan om ze te onderdrukken...
Ik wendde mijn blik af en keek overdonderd naar de stenen straat. Ik wist dat, als ze allemaal in Mystic Falls waren, mijn hele leven zou veranderen.

[Sorry voor de kortheid, ben ondertussen even bezig met tekenen, haha.]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Ik rek me langzaam uit en open mijn ogen. Het eerste wat ik zie zijn de zachte zonnestralen die door mijn gordijnen heen schijnen. Oh ja. Het is maandag. Eén voordeel aan maandagen: Je ziet iedereen weer, meer weet ik ook niet te bedenken. Ik stap uit bed en ga naar beneden, waar mijn zus Georgia met de krant in de keuken al aan het ontbijt zit. Tegenwoordig ben ik vaker bij haar in plaats van thuis. 'Hey Georg,' zeg ik zo vrolijk mogelijk voor een maandagochtend tegen haar. 'Hey,' zegt Georgia, een stuk minder vrolijk dan ik. 'Wat is er?' vraag ik aan haar. 'Ken je Elise Fell nog? Ze is gister overleden aan een dierenaanval.' 'Oh, wat erg!' Dierenaanval? Ik weet wel beter. Mijn moeder had me alles al verteld over 'Dierenaanvallen' enzo. En de waarheid is: Het zijn geen dieren. Het zijn gewoon vampiers. Ben ik even blij dat ze me dat al had verteld voordat ze stierf. Georgia weet wel dat ik een heks ben, maar niet over vampiers enzo. Maar die vampiers hebben er vast wel een reden voor. Ze hebben bloed nodig. Maar ze kunnen toch wel iets anders doen dan mensen doden? Ik eet snel mijn ontbijt op en ren naar boven, om me aan te kleden. Ik doe simpele kleding aan en ren weer naar beneden. Ik doe snel mijn jas aan en ren al half naar buiten als ik roep: 'Doei Georg, ik gaaaa!' Dat moet ze wel gehoord hebben. Ik ga in mijn autootje zitten en start de motor. Georgia's huis is bijna buiten Mystic Falls, dus lopend naar school gaat niet. Ik zet de radio keihard en zing mee met de muziek. Na een paar minuten kom ik aan op school. Oh ja, straks ook cheerleadertraining. Heb er zin in! Ik stap uit en kijk of ik al een bekend iemand zie.

{Iemand die een vriend of vriendin van Lauren kan zijn? Anders wordt ze een beetje eenzaam. en ze is trouwens ook cheerleader}

[ bericht aangepast op 16 april 2013 - 19:40 ]

It just takes one negative comment to kill a dream

amy66 schreef:
Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Ik rek me langzaam uit en open mijn ogen. Het eerste wat ik zie zijn de zachte zonnestralen die door mijn gordijnen heen schijnen. Oh ja. Het is maandag. Eén voordeel aan maandagen: Je ziet iedereen weer, meer weet ik ook niet te bedenken. Ik stap uit bed en ga naar beneden, waar mijn zus Georgia met de krant in de keuken al aan het ontbijt zit. Tegenwoordig ben ik vaker bij haar in plaats van thuis. 'Hey Georg,' zeg ik zo vrolijk mogelijk voor een maandagochtend tegen haar. 'Hey,' zegt Georgia, een stuk minder vrolijk dan ik. 'Wat is er?' vraag ik aan haar. 'Ken je Elise Fell nog? Ze is gister overleden aan een dierenaanval.' 'Oh, wat erg!' Dierenaanval? Ik weet wel beter. Mijn moeder had me alles al verteld over 'Dierenaanvallen' enzo. En de waarheid is: Het zijn geen dieren. Het zijn gewoon vampiers. Ben ik even blij dat ze me dat al had verteld voordat ze stierf. Georgia weet wel dat ik een heks ben, maar niet over vampiers enzo. Maar die vampiers hebben er vast wel een reden voor. Ze hebben bloed nodig. Maar ze kunnen toch wel iets anders doen dan mensen doden? Ik eet snel mijn ontbijt op en ren naar boven, om me aan te kleden. Ik doe simpele kleding aan en ren weer naar beneden. Ik doe snel mijn jas aan en ren al half naar buiten als ik roep: 'Doei Georg, ik gaaaa!' Dat moet ze wel gehoord hebben. Ik ga in mijn autootje zitten en start de motor. Georgia's huis is bijna buiten Mystic Falls, dus lopend naar school gaat niet. Ik zet de radio keihard en zing mee met de muziek. Na een paar minuten kom ik aan op school. Oh ja, straks ook cheerleadertraining. Heb er zin in! Ik stap uit en kijk of ik al een bekend iemand zie.

{Iemand die een vriend of vriendin van Lauren kan zijn? Anders wordt ze een beetje eenzaam. en ze is trouwens ook cheerleader}

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lizor schreef:
(...)
{Alexis? Maar dit soort dingen zijn bedoelt voor het kletstopic, dus zou je het volgende keer daar in willen zetten? (:}

It just takes one negative comment to kill a dream

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

Met een zucht duw ik de jongen van me af waarvan ik juist bloed van had genomen. Ik had hem net niet gedood. Het liefst had ik het wel gedaan, maar geheim houding was in dit dorpje nu eenmaal heel erg belangrijk. "Je vergeet dat dit is gebeurt en mij. Bedek best je nek." zeg ik giftig terwijl ik hem alles liet vergeten. "Maak dat je weg bent." Ik bleef rustig in het bed van mijn kleine loft liggen terwijl ik de jongen man achterna keek. Toen ik de deur open en dicht hoorde gaan kroop ik er pas uit. Het was jammer dat ik met die jongen niet genoeg had. Ik zou straks nog wel hopeloze mannen opscharrelen van het straat of ik vermoord mensen een paar dorpjes verder. Ik had genoeg keus. Ik trok kleren aan. Daarna pakte ik mijn tas voor ik naar buiten liep. Alle smakkelijke tiener mensjes zouden nu naar school gaan, maar ik niet. Misschien schrijf ik me later nog in, maar nu had ik er echt geen zin. Ik heb al een keer school gevolgd en dat was wel goed genoeg. Daarbij zou ik toch in mijn laatste jaar zitten. Er was niemand die dacht dat ik nog niet was afgestudeerd, dus ze zouden me toch niet naar school kunnen sturen. Ik had ook een nep pas waar opstond dat ik 19 was. Wat je allemaal wel niet moet kopen om eeuwig te leven. Niet dat het erg was. Ik liep de Mystic Grill in zonder aandacht te geven aan mensen die er in stonden. Ik ging een echt menselijk ontbijt eten om niet raar over te komen. Zo kon ik tenminste even flirten met de barman of iemand die naast me aan de bar zou gaan zitten. Ik wenkte de barman en vroeg voor een cappuccino en pakte een menukaart voor mijn eten te kiezen.

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Ethan James

De grijns op mijn gezicht wordt alsmaar breder en breder terwijl ik toekijk hoe de man waar ik net nog mee aan het praten was naar de andere kant van de bar loopt. Het was zo aan diens lichaamshouding te zien dat hij kwaad is en op het punt staat om een mep uit te delen. Geweldig toch hoe naïef mensen zijn en alles direct geloven wat je zegt, zolang je het nieuws maar op een goede manier brengt. Het was nog best vroeg in de ochtend waardoor er nog maar weinig mensen in de Grill aanwezig waren en ik dus een beperkte keus had. Maar goed dat deze twee mannen elkaar blijkbaar kennen en een soort van wrok tegen elkaar koesteren, anders had ik me waarschijnlijk dood verveeld. Mijn groene ogen bleven gefixeerd op de twee mannen en net als de ene de ander een pak rammel wilt gaan geven, komt een van de serveersters er tussen om hem te sussen. Hmn, die leugen over wat hij de man iets verderop zogezegd over de ander had horen zeggen was de perfecte aanzet geweest en nu moest dat wicht alles even gaan verstoren. Volgende keer opletten voor serveersters die niet bang zijn om bij een heel kwade kerel in de buurt te komen dus. De grijns op mijn gezicht is langzaam van mijn gezicht gedropen en iets of wat teleurgesteld richt ik me terug op de cola die voor mijn neus staat. nee, ik was niet echt iemand die alcohol drinkt, ookal kan ik er tegen. Het is gewoon iets dat nooit echt lekker gesmaakt heeft. In eerste instantie besteed ik geen aandacht aan de persoon die net binnen is gekomen, maar vanaf het moment dat de man in kwestie zijn mond opentrekt en op een wel heel vriendelijke manier een whiskey besteld, kijk ik toch even om. De geur die vampiers kenmerkt dringt mijn neusgaten binnen en rustig sta ik op van zodra de man de Grill terug verlaten heeft. Zelf weet ik niet echt waarnaar ik ruik, waarschijnlijk een mengeling van vampier en weerwolf aangezien de meeste vampiers en weerwolven die ik al tegengekomen ben nooit juist weten of ze me nu moeten aanvallen of niet. Op een afstandje blijf ik de man volgen, doe niet eens moeite om stil te zijn zodat hij niet zou weten dat hij gevolgd werd. Ik was sowieso sterker, dus had ik niet direct iets te vrezen.

Tobias Fell

Wat dof staar ik voor me uit terwijl ik langzaam een paar happen van mijn ontbijt neem. Het was gewoon aan me te zien dat ik amper geslapen had, maar wat wilde je ook als je de vorige avond te horen hebt gekregen dat je tante vermoord is door een paar 'dieren'? Natuurlijk waren het geen dieren, tenzij je een vampier als dier meetelt natuurlijk. 'Ben je zeker dat je naar school wilt gaan? Je ziet er bleekjes uit.' Even staak ik mijn verdere pogingen om te eten en kijk mijn moeder met een lichte glimlach op mijn gezicht aan. "Ik red me wel al denk ik dat jij wel beter thuis blijft." Elisa was mijn moeders zus, waardoor het bij haar net iets harder aankwam dan bij mij. Je zag dat ze bijna heel de nacht gehuild had en zelfs nu blinken de tranen nog in haar ogen. Zonder verder nog antwoord te geven, doet ze verder met waar ze bezig was terwijl ik opsta en mijn rugzak over mijn schouder gooi. "Bye mam." Ik krijg een stille dag terug en loop naar buiten waar ik op mijn fiets stap en richting school rij. Daar aangekomen is het net alsof iedereen alles even laat zijn voor wat het is en me medelevend nastaart. Natuurlijk wist iedereen dat er een moord was gepleegd en wie het slachtoffer was, zoiets ging gewoon erg snel rond in zo'n dorp als Mystic Falls. Met moeite tover ik een glimlach op mijn gezicht en kijk even rond om te zien of ik wat afleiding kan vinden. Net op het moment dat ik het bijna wil opgeven, zie ik een jongen wat verloren in het rondkijken en zonder verder nog te aarzelen loop ik op hem af. Normaal is dat erg tegen mijn principes in en laat ik nieuwelingen meestal door anderen helpen, maar op dit moment neem ik elke afleiding die ik kan krijgen met twee handen aan. Eenmaal bij de jongen aangekomen, probeer ik de glimlach op mijn gezicht nog net iets echter te laten lijken. "Ben je nieuw hier?" Stomme vraag, natuurlijk was hij nieuw, anders had hij vast en zeker wel al bij een van de groepjes die verspreid waren over het schoolplein gestaan. "Tobias Fell, aangenaam."

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

[Mijn Topicss (:]

Little do you know

Brady Emanuel Salvatore ~ Vampier
Voor me loopt een slanke dame, mijn linker mondhoek krult lichtelijke omhoog tot een scheve grijns. Ik ga wat sneller lopen totdat ik naast de vrouw loop en kijk haar aan.
'Goedemorgen schone dame,' zeg ik met een verleidelijke stem. De vrouw kijkt me een beetje verwonderd aan, ik kijk haar diep in haar ogen aan.
'Loop dat steegje in en houd u mond dicht,' dwing ik haar, ze doet precies wat ik zeg. Ik loop achter haar aan en kijk even om me heen om te kijken of er niemand achter me aan loop. Ik speel even met mijn daglicht ring en kijk de vrouw aan.
'Ontbijt,' zeg ik vrolijk. Mijn ogen worden rood en er komen adertjes tevoorschijn onder mijn ogen. Ik duw haar tegen de muur aan en zet mijn hoektanden in haar zachte huid. Ik voel het bloed naar binnen stromen en een aangenaam gevoel verspreid zich door mijn lichaam. Ik voel haar lichaam slapper worden, maar net voordat ze door haar benen zakt stop ik. Ik bijt mijn pols open, voed haar wat bloed zodat ze weer verder kan met haar leventje en laat haar vergeten wat er net gebeurt is. Ik veeg mijn lippen af en loop een minuut nadat de vrouw het steegje verlaten heeft weg.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucas Booth | Weerwolf
Lucas wilde het net opgeven en gewoon iemand aanspreken als er een jongen naar hem toe komt. Zijn glimlach is iets nep maar Lucas besluit dat feit te negeren. Misschien kan die jongen hem wel helpen. Even neemt hij de jongen is zich op. Haar in model, grote bruine ogen en iets groter dan hem. 'Ben je nieuw hier?' vraag ik en Lucas kan het niet helpen en haalt even lacherig een wenkbrauw op. 'Hoe raad je het? Zie ik er zo uit?' Hij grinnikt zachtjes en kijkt nog een keer rond hem heen op zoek naar een bordje of iets dat hem de weg kan wijzen. Het enige dat hij ziet is iets over de try-outs voor football. Misschien zou hij er dit jaar toch aan meedoen. Het kan geen kwaad toch? 'Tobias Fell, aangenaam.' Lucas richt zijn blik weer op de jongen voor hem. 'Lucas Booth, nieuw slachtoffer van deze school.' zegt hij en voelt de zenuwen nog steeds door hem heen gaan. Hij aarzelt even maar besluit dan dat het misschien zijn enige kans zou kunnen zijn dat er iemand naar hem toe komt die hem zou kunnen helpen, aangezien iedereen al in groepjes op de speelplaats staat en zijn aanwezigheid zo goed als negeert. 'Zou je me kunnen helpen? Ik zoek het secretariaat.' zegt hij dan tegen de jongen, Tobias toch?

'Doubt kills more dreams then failure ever will'