Summer life [Topic 1] - Speeltopics

Ik weet dat dit cliché is, maar toch vind ik het altijd wel leuk

Het is zomervakantie, en op Tv start een nieuw programma, Summer Life. Het gaat over een groep tieners die op vakantie gaan, en allerlei dingen meemaken. Deze rollen worden gespeeld door tien tieners, allen tussen de zestien of achttien jaar. De serie duurt de hele zomer, en de rest van de tijd mogen ze in het huis waar alles wordt gefilmd rondhangen. Gaat het allemaal wel goed? Komt er ruzie? Ontstaat er vriendschap?
(Nooit goed geweest in intro 's)



Het is dus de bedoeling dat we zowel binnen, als buiten de serie spelen. Je mag een rol kiezen (Bijvoorbeeld de acteur van Jack) en dan ben je Jack in de serie emn buiten de serie bijvoorbeeld Bob.

Rollen:
Acteur Jack: James Julian Montrose || Cheesburger
Acteur Lucas: Alexander Max Mc.Down || Nyan
Acteur Matthew: Carter "Elijah Dax" Gunner ||BlueHeaven
Acteur Jared: Tyler Sky Draw || DamnBieber
Acteur Flynn: Josh Matthew Sky || XxPeetaxX

Actrice Allischa: Audrey Felicia Longstride || Unchained
Actrice Jade: Charissa 'Char' Morgan || Dallam
Actrice Autumn: Dessy Amelia Jones || Depay
Actrice Lisa: Katherine Rose Simons || AppleBottom
Actrice Melissa: Melissa Johanna van der Meer || MissCastle

Regels:
#Minimaal vijf regels per post
#Geen perfecte personages
#Ik laat weten welke scène er komt en wie erin speelt
#Maak duidelijk of je in, of uit een scène bent
#Maximaal 1 rol aangezien we anders met rond de vijf personen zijn.
#OOC tussen haakjes: []{}() of ||zo||

Start:
Iedereen komt aan bij het huis, en ze moeten allemaal naar de set om kennis te maken.

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 19:26 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Mijn Topics}

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

[Wie begint?]

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

{Mijn topics}

---

If you can dream it, you can do it ~ Walt Disney

Josh Matthew Sky

'Dude! Kijk eens uit!" Roept mijn kleine broertje, James. Ik ben gestruikeld over zijn Lego bouwwerk. Nou ja... Het is gewoon een kubus. Ik wrijf over mijn been. Lego doet meer pijn dan het lijkt! 'Joshua je moet nu komen!' Roept mijn oudere broer, Mason. Ik zucht. 'Je weet dat ik de naam Joshua haat! En ik kom al! James had alleen een van zijn Lego bouwwerken laten staan!" Roep ik. Ik pak snel mijn koffer en ren naar beneden. Ik stap snel de auto in en leg mijn koffer achter in de kofferbak. 'Veel plezier Josh!' Hoor ik mijn broer Rick nog zeggen. Ik zicht. Mam zou e vandaag zijn! Ze is er nooit! Ik ben de op een na oudste. Mason is de eerste, ik de tweede , daarna Rick, Jasper komt daarna, ik ben na Jasper. Onder mij is nog de tweeling James en Daniel. Allemaal hebben we andere vaders behalve James en Daniel dan. Mijn moeder is eigenlijk altijd dronken, dus heb ik geleerd om voor je kleinere broertjes op te komen.

Na een uur rijden komen we aan. Het is gigantisch. Vooral omdat mijn moeder niet werkt en we het moeten doen met het geld dat ik, Rick en Mason ophalen met onze baan, en dat onze vaders aan onze moeder geven om ons op te voeden, hoewel het meeste naar drank gaat. Ik stap uit, en Mason helpt me me mijn koffers. Het zijn niet echt veel spullen, maar hij is sterker en dan kan hij sneller weg. Ik loop door. Ik heb zo veel zin om te acteren! Vooral omdat ik mijn rol, Flynn, echt leuk vindt. Hij heeft veel geheimen. Ik loop naar de set, om kennis te maken met de rest.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Audrey Felicia Longstride
Het was eindelijk terug zomer en dus was het tijd voor een nieuw project, ik ging me verdiepen in de kunst van het acteren. Ik zat op de achterbank van de wagen, op weg naar het huis waar we 'Summer Life' gingen filmen. Mijn vader zat achter het stuur en mijn moeder op de passagiersstoel. Ik keek wat bedenkend naar buiten, ik kon niet wachten om de rest van de cast te ontmoeten en om te weten te komen hoe de volledige serie zou verlopen. Ik wist in ieder geval al dat het personage dat ik moest spelen, Allischa, haar karakter zowat helemaal het tegenovergestelde was dan mijn eigen karakter, maar ik kon er in ieder geval alleen maar meer ervaring mee opdoen.
Na toch een goede drie uur rijden waren we eindelijk aangekomen. Het was er lekker warm en dus besloot ik om mijn hemd toch maar open te laten hangen. We stappen allemaal uit en mijn vader loopt meteen naar de achterbak om mijn koffers uit te laden. Ik ga ondertussen bij mijn moeder staan en geef haar een afscheidsknuffel. "Jag kommer att sakna dig", {Ik ga je missen.} zei mijn moeder met een brok in haar keel. "Jag du också", {Ik jou ook.} antwoordde ik haar en gaf haar nog een laatste knuffel. Daarna ging ik bij mijn vader en nam ook van hem afscheid. Ze stapten beiden terug in de auto en ik keek hun na toen ze wegreden, daarna draaide ik me om en ging in de richting van de set om mijn collega's te ontmoeten en om een nieuw avontuur tegemoet te gaan.

---

If you can dream it, you can do it ~ Walt Disney

Josh Matthew Sky

Ik ben blijkbaar de eerste. Ik loop een beetje rond. Na een tijdje zie ik iemand anders aankomen. Een meisje. Ik heb een foto van haar gezien. Volgens mij speelt ze Allischa. Ik loop naar haar toe. 'Hoi, ik ben Josh.' Zeg ik vrolijk, en ik merk dat ik echt druk ben. Niet raar, het is altijd al mijn droom geweest om acteur te worden. Als ik dat dan ben, is dat geweldig. Vooral omdat dit programma op tv wordt uitgezonden, iedere week. Ik steek mijn hand uit naar het meisje. Ze doet me denken aan iemand. Aan iemand die ooit in mijn leven zat, maar dat allang heeft verlaten. Ik wil niet denken aan wie dat dan is. Het doet pijn om herinneringen op te halen aan toen. Ik heb die tijd achter me gelaten. Nooit meer ga ik daar terug. Mijn hele leven niet. Ik wil die fouten niet meer. Ik was nog jong, probeer ik mezelf te verdedigen. Maar ik weet dat het keihard mijn eigen fout was.

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Mijn topics]

---

The artist is the kid that survived.

Ik zucht zacht en kijk uit het raam van de taxi waar ik momenteel in zit en zie de wegen snel langs me voorbij gaan. Ik merk dat we al in een dichter bevolkt gebied zijn gekomen, dus het zal wel niet meer heel ver weg zijn. Ik kijk weer voor me uit en sluit voor een moment mijn ogen en laat mijn gedachten afdwalen naar wat er allemaal zou gaan gebeuren, hoe het zou gaan. De anderen, de set, alles.
Dit is niet mijn eerste ervaring als acteur. Ik heb wel eens wat kleine rolletjes gespeeld, meestal gewoon gastrollen of iets dergelijks, dit is pas echt mijn eerste grote rol, een hoofdrol. Een glimlach verschijnt even kort op mijn gezicht en ik open mijn ogen weer en zie dat de taxi langzamer begint te rijden, een teken dat we er eindelijk zijn.
Mijn ouders zijn beide echte succesvolle zakenmensen met een fulltime job en een hoog salaris, dus zoals gewoonlijk waren ze dus weer op het werk en hadden geen tijd voor mij, zo was het eigenlijk altijd wel. Ze waren dan ook niet al te blij toen ik ze vertelde dat ik wilde gaan acteren, ze wilde dat ik ook de zakkenwereld in ging en net zoals hun een succesvol zakenman word, maar zoals je ziet, ik heb mijn zin kunnen doordraven. Hier zit ik nu, in een taxi, in het begin van een grootte carrière, mijn eerste grote rol.
Ik stap snel uit de taxi, pak mijn grote koffer en tas en kijk even vluchtig naar het huis en de glimlach verschijnt weer op mijn gezicht. Ik draai me dan om naar de chauffeur, betaal hem vlug en al snel is hij weer weg. Ik draai me weer terug naar het huis en grijns en kijk even om me heen, naar de omgeving. Het huis is groot, maar niet veel anders dan ik gewend heb thuis, doordat mijn ouders zoveel werken en veel verdienen hebben we een gigantisch huis waar ik de meeste tijd alleen in doorbreng of met vrienden. Ik begin dan naar de voordeur te lopen en loop naar binnen en zie dat er al een paar zijn. Mijn mede acteurs/actrices met wie ik een lange tijd in dit huis zal moeten doorbrengen.

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 21:26 ]

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Charissa Morgan-uit scène

Ik kijk uit het raam van de taxi die me naar het huis brengt. Ik probeer de voorbij komende bomen te volgen met mijn ogen, maar zonder succes. Ik besluit dus maar om gewoon vooruit te kijken. Niet veel later stopt de taxi. Ik betaal meteen het geld aan de taxichauffeur en pak mijn koffer. Zodra ik uitstap en de taxi weg gaat zie ik het huis. Het is enorm groot, voor mij dan. Ik ben zo benieuwd naar onze kamers. Hoe zou de keuken eruit zien? Hebben we een eigen badkamer? Lang kan ik niet wachten want met snelle passen loop ik het huis binnen. Ook binnen is het prachtig. Lange gangen, kroonluchters, luxe tegels. Dan zie ik een aantal mensen bij elkaar staan. Dat zullen hoogstwaarschijnlijk de andere acteurs of actrices zijn in het huis. Met een vrolijke glimlach stap ik op ze af en zeg ik: 'Hallo! Ik ben Charissa. Noem me maar Char.'

---

imperfection is beauty

Alexander Max Mc.Down || Uit Scéne

Verveeld tekende ik met het topje van mijn wijswinger was krulletjes op het raam. Mijn adem ,veroorzaakte dampwolkjes tegen het raam,waardoor ik mijn tijd wat kan verspillen.
Als de taxi stopt ,voor een enorm huis kijk ik met grote ogen ,naar de luxueuse villa.
Ik stapte uit en kreeg mijn koffer overhandigt van de chauffeur en daarna reed hij weg. Ergens hoopte ik dat mijn mede acteurs en actrices ,geen vervelende snobs waren.
Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen even ,om ze daarna weer te openen en het huis binnen te gaan.
Ik stak mijn handen in mijn jaszak en voelde een briefje zitten ,ams ik die uithaalde ,ontstond er meteen een glimlach op mijnn gezicht.
Het was een briefje van mijn zus en mijn vrienden ,mijn ouders had ik nog gezien ,voordat ik hier naartoe ging,waarschijnelijk hadden hun het briefje in mijn zak gestopt. Ik stak het briefje terug en loop het huis door.
Er stonden al verschillende mensen en ik liep naar de groep toe. Ze waren allemaal van mijn leeftijd ,wat ik wel aangenaam vond. Ooit had ik eens meegedaan in een serie,maar daar waren er allemaal oudere mensen .

(Wie voor Alex? )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Audrey Felicia Longstride
Ik loop rustig rond toen er opeens een jongen voor me verscheen. "Hoi, ik ben Josh", zei hij op een vrolijke toon. Als ik me niet vergiste, speelde hij de rol van Flynn, maar ik kan me natuurlijk altijd vergissen. "Audrey", stelde ik mezelf met een glimlach voor en nam zijn hand aan die naar me was uitgestoken. Ik schudde deze even en liet hem toen weer los. Ik voelde mijn gsm trillen ten teken dat ik een bericht had ontvangen en haalde hem uit mijn broekzak. Ik opende het berichtje en las: Divertirse en 'vacaciones', amor Felicity {Veel plezier op 'vakantie, liefs Felicity}. Het kwam van mijn nicht uit Spanje. Ik glimlachte even en stak toen mijn gsm opnieuw weg, ik zou haar deze avond wel antwoorden.
Ondertussen waren er alweer twee andere mede collega's aangekomen. Het meisje stelde zich voor als Charissa, maar ze had liever dat we haar Char noemden. De jongen had zich nog niet voorgesteld, maar dat weerhield mij niet om mezelf tegen hun allebei voor te stellen. "Ik ben Audrey", zei ik dus, opnieuw met een glimlach.

[ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 22:22 ]

---

If you can dream it, you can do it ~ Walt Disney

James Julian Montrose
Stil zit ik achter in de auto. Niet dat er veel mensen waren om tegen te praten, maar toch. Mijn vader had weinig tijd voor me en daarom ging ik in mijn eentje, op de chauffeur na dan, hier naar toe. Als je je afvraagt waar mijn moeder was, die is dood en dat is maar goed ook. De dag dat ik audities deed was een van de laatste dagen dat ik naar buiten was geweest. De dag daarna stierf mijn moeder, ze had een of andere ziekte die er voor had gezorgd dat ze niet meer om ons gaf. Ik wist niet precies hoe het zat, maar het kwam er op neer dat ze totaal geen aandacht aan mij of mijn pa, of mijn kleine broertje besteedde en dat ze om wat voor reden dan ook voor een trein was gesprongen. Het had me niet echt uitgemaakt, er was namelijk geen verschil tussen nu en vroeger. Vroeger kon ze er nooit voor me zijn, nu ook niet. Sinds ze dood was, was het laatste restje levenslust uit me verdwenen. Aan het begin ging ik zo nu en dan naar school, maar op een gegeven moment kwam ik mijn bed alleen nog maar uit voor eten. Niet dat ik daar zin in had, ik had nergens zin in, maar het moest van mijn pa. Ik was dit hele ding eigenlijk al vergeten, maar ineens kreeg ik te horen dat ik een hoofdrol had. Het liefste had ik het op een of andere manier willen afzeggen, maar dat mocht niet van mijn pa, hij wou dat ik me weer onder de mensen mengde en niet te vergeten, mijn acteertalent aan de wereld laten zien. Dus nu zat ik hier, in mijn eentje in een limo met een rugzak en nog een andere weekend tas. Meer dan mijn iPod, een paar boeken en wat kleren had ik niet bij me. Meer had ik ook niet nodig. Ik wist niet eens waarom ik boeken en mijn iPod had meegenomen, als ik las staarde ik urenlang alleen maar naar een bladzijde, als ik muziek luisterde dan hoorde ik het niet. Ik deed eigenlijk niks meer, behalve slapen en voor me uit staren. De limo stopte en voordat de chauffeur mijn deur open kon trekken stond ik al buiten. Ik knikte hem toe en lief met mijn rugzak en tas het terrein op. Dit was het dan, de plaats waar ik de komende tijd vast zou zitten. Met mensen die ik amper kende. Ik loop in de richting van de set, want er was mij verteld dat ik daar heen moest. Ik zie wat mensen staan en plof een stukje bij hun vandaan op de grond tegen een muur. Ik doe mijn kroptelefoontjes in en zet mijn muziek aan. Het was klassiek, meer stond er niet op mijn iPod. Het maakte toch niet uit, ik luisterde toch niet. Ik wist ook niet waarom ik het eigenlijk aan zette, misschien omdat ik het vroeger ook altijd deed terwijl ik nog wel luisterde. Ik sloot mijn ogen en zak een beetje onderuit, niet dat ik nu ging slapen, gewoon even rustig zitten.

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 20:51 ]

---

The big big bang The reason I'm alive

[Whoops, mijn topics]

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Ik keek uit het raam van de taxi en zag het huis in de verte al in de buurt komen. Ik zucht en haal een hand door mijn haren. Eerst had ik er zoveel zin in, maar nu kon ik me echt even niet slechter voelen. Ik was nog geen dag van huis en ik miste mijn kleine zusje Alicia al. Alicia was nu bijna een jaar, en het liefste kind wat je je maar voor kon stellen. Mijn ouders waren veel werken en dus kwam een deel van de opvoeding op mijn schouders te liggen. Ik miste haar en vroeg me af of ze wel genoeg aandacht kreeg. Ik schudde de gedachtes uit mijn hoofd toen de taxi voor het huis stopte en stapte uit. Mijn grijze New Balance sneakers raakte de stenen van de oprit. Ik liep naar achter om de kofferbak open te maken en mijn grote zwarte koffer te pakken. De taxichauffeur was me echter voor en sleepte het ding er al, met enige onhandigheid, uit. Ik glimlachte vriendelijk en duwde het geld in zijn handen. Hij stapte weer in de taxi en reed weg. Mijn zwart-glanzende handtas hing over mijn schouder en mijn koffer hield ik stevig in mijn rechterhand. Ik haalde nogmaals mijn linkerhand door mijn haren en liep naar de voordeur van het huis. Tot mijn verbazing gaat die zo open en ik loop dus naar binnen, met mijn koffer nog steeds stevig in mijn hand geklemd. Er waren al meerdere mensen, terwijl ik al dacht dat ik vroeg was. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik was hier om mijn droom waar te maken, actrice worden. Dit was de eerste kans die ik kreeg en ik zou hem pakken, met beide handen.

[Iemand voor Dessy?]

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

[je mag naar james toe, maar ik weet niet of hij veel zegt ^^]

---

The big big bang The reason I'm alive