Fake Smile
Cover by Macabre
Story by Scorpia/q] & [q]Younique/q]
De zweetdruppels gleden als grote tranen naar mijn knie, waardoor luide hijggeluiden bestond. Vreselijk moe, ik was vreselijk moe, maar ik stopte niet hiermee. Nooit niet, totdat ik op een dag werd betrapt. Maar dat ging nooit gebeuren. Het mes stopte ik in mijn rugzak, want als je een meisje zag die met een mes rondliep was dat wel heel verdacht. Stap voor stap liep ik in de donkere steegjes naar dat huis, het huis waar ik hoorde te zijn, het huis waar het allemaal ging gebeuren.
De eenentwintig-jaar oude Eve Smith had, toen ze ongeveer tien jaar was, een moeilijk leven. Zonder vriendinnen moest ze elke dag tonnen boeken sjouwen naar school, met haar o zo zware rugtas. Ook werd haar moeder vermoord, deze dader was opgepakt en toen Eve achttien was werd de dader vrijgelaten uit de cel. Eve vond dit onzin; dit was veel te kort. Moeilijke nachten sliep Eve de hele nacht door, met haar vader, die ze niet eens echt mocht. Haar vader en Eve waren allebei geschrokken van de dood van Eve's moeder, en dat de dader zo snel al werd vrijgelaten. Toen Eve eenentwintig was, nam ze wraak. De dader, wat overigens een vrouw was van vijfentwintig, was spoorloos en na de vrijlating meteen verhuisd naar het buitenland. Eve wou wraak nemen. Ze wou íets doen, want ze vond het niet eerlijk dat haar moeder was gedood terwijl de andere moeders gewoon een fijn leventje hadden. Ook vond Eve het niet eerlijk dat de dader juist háár moeder moest uitkiezen, de moeder van het meisje die nooit iets leuks meemaakte in haar leven, enkel ruzie's thuis. In een nacht kwam ze haar bed uit en ze sprong uit het raam, terwijl ze een mes meenam. Wat was ze hiermee van plan? Ging dit lukken? En het belangrijkste, werd ze ook nog eens betrapt?
[ bericht aangepast op 10 juni 2013 - 16:57 ]
Some people are art and do art at the same time
