Evenings in London Never Felt So Sad || One Direction || Topic 2 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 23 juli 2013 - 16:50 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Een protesterend geluidje verliet mijn mond. 'Maar dat betekend nog niet dat je alles kan maken.' Zei ik waarna een pruillipje volgde. Toch hield ik deze niet lang vol door een lachbui. 'Ik hoef me niet te bewijzen. Maar als je dat echt wilt , dan komt dat bewijs er vanavond.' Ik merkte hoe Zayn achter me kwam staan en zijn handen verdwenen in mijn kontzakken. 'Zaynnn.' Piepte ik. Het zou zo echt niet heel lang duren voor ik het pannenkoeken bakken liet voor wat het was en mijn volledige aandacht bij de jongen te vinden was. Iets wat nu voor merendeel al het geval. Het was overduidelijk wat hij probeerde te bereiken. Niet dat ik er problemen mee had. Nee, in de verste verte niet. Ik had alleen problemen met het gene wat we nu moesten doen. Het duurde me veel te lang. 'Zorg dan dat ik de volgende keer mijn grote mond hou.' Zei ik met een lichte grinnik. 'Of ik verban jou uit de keuken wegens teveel afleiding. Al zal die optie heel snel wegvallen.' Het beslag uiteindelijk klaar, klom ik op het aanrecht en keek naar de jongen die zie ook alweer nuttig had gemaakt. Ik moest toch nog even wachten tot ik weer verder kon.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[nieuwe Harry hier!]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(ik wil nog steeds harry hoor..)

quin98 schreef:
(ik wil nog steeds harry hoor..)

[ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 14:57 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(-.- lekker van der, als ik hem nog wil)

[het maakt mij verder niets uit en dit moet je maar met Paynlinson uitzoeken. Ik doe alleen wat me gevraagd werd. Maar het gaat er vooral om dat we graag verder willen met mensen die wel reageren. dus misschien dat de schuld ook wel een klein beetje bij jezelf licht, denk je niet.]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(-.- ik zo mijn redenen voor dat niet reageren maar dat boeit niet. Je mag hem hebben)

[zoals ik al zeg. dit moet je met Paynlinson bespreken. ik weet verder niet hoe of wat. en misschien had je dat wat eerder moeten zeggen, zodat er rekening mee gehouden kan worden. want nu loopt het alleen maar vast, omdat niemand reageert. en als je niet meer reageert, zoals je nu zelf zegt, waarom zou je dan nog meedoen?]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(omdat ik nu wel de tijd heb? Maar zoals ik al zei je mag hem hebben. Het boeit me niet meer)

quin98 schreef:
(omdat ik nu wel de tijd heb? Maar zoals ik al zei je mag hem hebben. Het boeit me niet meer)

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[ik heb hier geen zin in. doei.

maar, we gingen naar de volgende dag?]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

( Meh, ik heb denk ik wel genoeg gezegd.

Maar het word inderdaad de volgende dag^^)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Is er dan iemand die naar Jared gaat? Met een jongen van 8 kan je niet echt ergens heen...]

Spoiler alert: you will save yourself

Zayn Malik
Ik stond er altijd om bekend dat ik eeuwig kon slapen. Altijd en overal kon ik lag ik te maffen, zodra ik de kans had. Daar was wel behoorlijk wat verandering in gekomen, zins we Maddie hadden. De tijd dat Louis me om twee uur
'S middags moest wakker maken op onze vrije dag, was geweest. Het was de wekker die me wakker maakten. Ondanks dat we vrij waren, was er nog iemand in dit huis, die wel naar school moest. Geïrriteerd drukten ik op de snooz knop, maar ik had niet eens de tijd om nog even weg te dommelen, want er stond al snel een klein meisje in de deuropening. 'Pappies! Ik moet naar school!' Hoe kon Maddie altijd zo vrolijk zijn 's ochtends. Ik bromde dat ze zich alvast moest gaan aankleden en kroop nog even lekker tegen Louis aan.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
'Pappies! Ik moet naar school!' Het waren de woorden waardoor ik wakker werd, alleen ik was wel te lui om mijn ogen te openen. De energie die ik 's middags teveel had, had ik nu te weinig. Ik vroeg me dan ook echt af van wie Maddie dat vrolijke in de ochtend had. Zeker toen ik Zayn iets hoorde brommen en weer tegen me aan voelde kruipen. Zoals altijd wikkelde in mijn armen weer om hem heen waarna ik hem iets dichter tegen me aantrok. Het mocht dan wel zo zijn dat we geen dag hadden om echt uit te slapen, maar dat betekende niet dat het vanzelf je ritme werd.
Alleen tijd om weer terug in slaap te komen was er niet, want het was nog geen vijf minuten later toen Maddie alweer op het bed stond te springen. Met een geïrriteerd zucht opende ik mijn ogen en keek recht in het gezicht van het kleine meisje. 'Ik kom al' mompelde ik vermoeid waardoor ze alweer de kamer uitrende. Ik drukte een klein kusje op Zayn zijn neus en mompelde dat ik zo terug was voor ik het kleine meisje volgde.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer