[De laatste reacties van degenen die op de laatste 10 pagina's van het vorige topic hebben gereageert.]
Danelea Horan
Dat Leandra knikte was voor mij een teken dat ik mijn gelijk kreeg.
Ze knikte, maar rilde nog een keer. Het bracht me toch echt aan het twijfelen, ondanks de woorden die volgde. 'Weet je het echt honderd procent zeker? Je hebt me lang niet gezien, maar dat betekent niet dat ik je niet meer kan helpen of je me in vertrouwen kunt nemen.' Zei ik met een licht bezorgde ondertoon.
'Dat is goed om te horen. Bijna net zo goed als het zien.' Zei ik met een gemeende glimlach, die alleen maar breder werd. Zo zag je niemand en dan zag je bijna iedereen weer terug. 'Deze kleine boef heet Bentley.' Het hondje aaide ik over mijn hoofd. 'Waar was je eigenlijk op weg naartoe? En houd ik je op of niet?'
Liam James Payne
Eigenlijk wilde ik zeggen dat -dat niet hoefde, want ik wilde niet dat Eirwen teveel moeite deed. Maar ik wist dat ik er onmogelijk onderuit kon komen met een 'nee, dat hoeft niet' of iets dergelijks. Het was fijn dat ze het wilde, bij vrienden eten vond ik altijd gezellig en kon Alex zich prima vermaken. Het meisje had nauwelijks onthouden dat Eirwen wegging, nog iets waar ik me zorgen om maakte. Oh wat wilde ik graag smeken of ze hier wilde blijven, niet voor mij of Alex maar gewoon voor alles. Toch weerhield ik me daar van omdat als zij het wilde, ik haar niet tegen mocht houden. Het was tenslotte Eirwen's keus. 'Veel succes en geluk, en onthoudt: Je moet me alles vertellen' grinnikte ik. Ik keek even op mijn horloge en fronste. Ik moest opschieten. Snel begon ik verder te lopen. Met de auto was ik veel sneller bij de studio, dus kon ik die ook nog altijd nemen. Het was nog maar zo'n paar minuten lopen, dan zou ik snel mijn spullen moeten pakken en onmiddellijk in de auto moeten stappen. 'Ik moet gaan, anders kom ik te laat' zuchtte ik. Hoe graag ik ook nog met Eirwen wilde praten, ik dacht dat het niet zo'n probleem was want ik kon horen dat zij ook al op wilde hangen, moest ik snel bij de studio zijn. 'Nogmaals heel erg bedankt dat je op Alex wilt passen' zei ik gemeend. Ondertussen was ik steeds sneller gaan lopen en was het huis gepasseerd. Toch nog wat eerder dan ik verwacht had. Ik stormde haast naar binnen, pakte alles en dacht even na of ik niks vergeten was. 'Ik ben rond half zes, zes uur klaar, dan kom ik naar jou toe' Over Alex hoefde ik niks te zeggen, dat wist Eirwen allemaal al. Niet dat er echt speciale dingen waren, zolang die twee plezier hadden was ik blij. 'Ik moet echt gaan. Dankjewel, nogmaals. Tot vanavond' En met die woorden hing ik op. Nu ik ze zo uitgesproken was voelde ik me best wel schuldig dat ik zo had opgehangen, maar ik kon moeilijk te laat zijn. Binnen no-time stapte ik in mijn auto, startte hem en reed weg naar de studio.
Daphne Charotte Johnson
Ik loop wat doelloos door het huis. Ik had vandaag tot 3 uur niks te doen, want dan moest ik naar het kantoor. Ik zou mijn ontwerp van een armband inleveren. Ik had hem vorige week al gemaakt. Tja, wat zal ik zeggen? Ik houd gewoon van mijn werk. Ik werp even een blik op de klok. Hm, ik heb eigenlijk wel zin in wat eten. Ik loop naar de keuken om vervolgens een aantal kastjes open te trekken. Ik zie zat ik nog eieren heb en neem het doosje uit de kast. Ik sla er een paar kapot en begin ze te bakken. Eigenlijk heb ik ook wel zin in een gekookt eitje, maar dat besluit ik altijd iets te laat. Ik draai even aan de pepermolen en zodra het ei klaar is zet ik het met zout tussen twee broodjes. Ik schenk een mok vol met melk en met mijn middagmaaltijd loop ik tevreden naar de woonkamer. Ik zak onderuit op de bank om vervolgens de televisie aan te zetten. Ik neem het broodje tussen twee handen en neem er een grote hap van.
Leandra Eloïse Coaster
"Weet je het echt honderd procent zeker? Je hebt me lang niet gezien, maar dat betekent niet dat ik je niet meer kan helpen of je me in vertrouwen kunt nemen," zegt Danelea.
Verschrikt dat ze me misschien wel doorheeft - hieraan te horen wel - knik ik weer. "Ja, ja," zeg ik. "Echt waar," mompel ik er achteraan.
"Dat is goed om te horen. Bijna net zo goed als het zien," zegt Danelea. Ik glimlach net als zij.
"Deze kleine boef het Bentley," zegt ze dan. "Waar was je eigenlijk op weg naartoe? En hou ik je op of niet?"
"Ik ging naar de begraafplaats," zeg ik, de glimlach van mijn gezicht af als ik daar aan denk, waarna ik hem er snel weer op plak. "Je houd me niet op."
Rosalie Lauren Michels
Eerst sloeg Hailey het aanbod af, maar na Harry's woorden stond ze toch op. Met een glimlachje keek ik haar na. Ik nam plaats op mijn rug en sloot mijn ogen. Ik wist niks te zeggen, dus genoot ik maar van de stilte en geluiden van de zee. Ik voelde hoe ik de neiging had om i slaap te vallen. Ik was uitgeput , maar om in slaapvallen te verkomen opende ok mijn ogen en keek om me heen. Mijn blik bleef hangen bij Hailey, Alex en de honden.
'Wanneer ga je eigenlijk al weg Eirwen?' Vragend keek ik opzij. Het moest moeilijk zijn voor Alex om ineens zonder Eirwen te moeten leven. Ik had het idee dat Alex Eirwen zag als moeder, maar ik wist het niet zeker. En liam. Hij zal ook alleen achterblijven. Even keek ik opzij naar Harry, maar watbik tegen hem moest zeggen, wist ik al helemaal niet. Het was niet ongemakkelijk, maar ik wist niet zo goed waar ik het nu over moest hebben. Over het weer, ove sport? Ik wist haast niks van voetbal, volleybal bakte ik niks van, tennis was een onbegonnen zaak, rugby was niet veel beter en basketbal.... Ik kon geen een team opnoemen. Het was leul om te kijken, maar er verstand van hebben? Dat was een andere zaak. Over voetbal zou ik dan nog he meeste weten.
'Doe je nog wat anders behalve trainen? Voetbal of iets?' Vraged keek ik Harry aan. En toch over sport, maar iets anders. Ik kijk weer weg en grinnik om mezelf. Wat was ik eigenlijk zielig. In mijn hoofd had ik altijd genoef km te zeggen en in werkelijkheid... Helemaal niks.
Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte toen ik Alex zag wegrennen met de honden achter haar aan. Die gingen al met het meisje om sinds ze nog maar een baby was, dus ze deden voorzichtig genoeg. Ik keek even toen Harry Hailey aanmoedigde toch te gaan, want het kindje had het nu niet heel erg breed. Toen ze toch opstond gaf ik haar de andere oude tennisbal voor ze achter Alex aanrende. Ik glimlachte en ging weer op mijn handdoek zitten in kleermakerszit. Ondanks dat ik mijn honden en Alex zeker wel vertrouwde lette ik toch wel op. Je wist het namelijk maar nooit met een vreemd kind erbij. Ik keek naar rosalie toen ze me vroeg wanneer ik weg ging. "Volgende week vrijdag om 11 uur 's ochtends vlieg ik." zei ik vrolijk. Nu herrinderde ik me pas dat ik Liam nog moest smsen over de tijd. Ik moet trouwens volgende week vrijdag om 8 uur op het vliegveld zijn. X E De rest van de informatie had ik hem al gestuurt. Ik draaide me weer om en keek naar de kindjes, die dolblij de tennisballen bleven weggooien, waarna de honden erachteraan stoven door het losse zand. Ondertussen zaten die ook helemaal onder en ook Alex en Hailey zaten onder het zand, maar volgens mij kon het ze maar weinig schelen. Ik zou Alex straks wel bij mij in bad doen. Ik haalde een elastiekje uit mijn tas en begon mijn haar rustig in te vlechten. Dat het zo los hing was echt niet handig. Toch wilde ik het neit knippen. Ik hield van mijn lange haar en het was mooi vol en stevig, dus ik zag er eigenlijk geen reden voor. Ik zou nog wel naar de kapper gaan voor ik weg ging, maar alleen om de dode puntjes eruit te laten knippen.
Louise Tomlinson
'We hebben een bel hoor.' Snauwt Zayn naar me. 'Gefeliciteerd, ik heb een sleutel.' Ik kijk hem arrogant aan, hier heb ik al helemaal geen zin in. 'En zo niet dan kom je nog niet naar boven.' Bij deze kan ik een korte lach niet onderdrukken. 'Jij had precies het zelfde gedaan Lou. En daarbij, kon ik het weten dat jullie boven elkaar aan het neuken waren?' Ik keek ze beide kort aan. Dit gaat hem niet worden, ga je naar je broer om je problemen te kunnen oplossen. Krijg je er alleen maar meer bij. 'Hoe wist je trouwens zo zeker dat wij hier waren? Je kan ons nooit gehoord hebben.' Ik zucht. 'Het kan niet, maar gebeurt wel. Hoe dan ook, ik bel je nog wel. Bye.' Ik draai me om en loop de trap af. Wat willen ze dan? Ik ben er nu toch al, heb alles gezien. Nu kwaad worden heeft toch geen nut. Ik open de deur naar buiten en knal hem voor de tweede keer hard dicht. Ik draai de deur in het slot, hoeven ze zich daar niet zorgen over te maken.
Harry Styles
De meisjes waren druk bezig en ik staarde voor me uit. Het was niet heel druk op het strand. Rosalie begon een gesprek met Eirwen en ik koude op de binnenkant van mijn wang, terwijl ik naar Hailey keek, die over het strand renden. Ze zag er heel schattig uit in haar beren badjas. Ook al zat die nu onder het zand. ik keek op toen Rosalie vroeg of ik meer deed dan allen trainen en ik schudden mijn hoofd, waardoor mijn krullen voor mijn ogen vielen, snel ging ik met mijn handen door mijn haar, om het terug in model te brengen. 'Ik doe van alles is de sportschool.' van boxen tot krachttraining. ik pulkten aan mijn nagels en keek weer voor me uit. 'Doe jij nog aan sport?' vroeg ik, gewoon om het gesprek een beetje opgang te houden. niet wetend wat ik anders moest zeggen.
Zayn Malik
Ik bleef zitten, terwijl het water langzaam wegliep. 'Ik hoop het toch niet voor der.' Nu was ik nog redelijk geweest. Maar ik dacht toch wel dat het duidelijk genoeg was. Als ik had staan koken of weet ik veel wat, had ik waarschijnlijk voor milder gereageerd. Maar nu was ik het gewoon zat. Toch was de rust langzaam teruggekeerd en ik drukte nog een kusje op Louis zijn lippen, voordat ik het bad uit klauterde. Ik hupste even op en neer, zodat de ergste waterdruppels van me af vlogen en pakte daarna een handdoek om deze om mijn middel te slaan. Ik ging op de badrand zitten en veegde liefelijk Louis zijn gizicht droog met de punt van mijn handdoek, terwijl ik naar hem keek. Ik glimlachte tevreden en boog me voorover om hem een kus te geven. Gewoon omdat het kon.
Louis Tomlinson
Zayn was echt mijn persoonlijke knuffelbeer geworden in de afgelopen jaren, maar volgens mij was dat wel vrij duidelijk. En dan had ik net niet alleen over hoe we nu nog zaten, maar over het algemeen. 'Ik hoop net ook niet, maar dat is ook voor ons allebei.' Ik wist gewoon dat het dan nog iets anders uit zou pakken. De volgende keer had ik echt het idee dat -dat de druppel was die de emmer deed overlopen. Als het deze keer al niet was, want de nieuwe sloten kwamen volgens mij toch wel. Ik glimlachte liefjes en toen Zayn uit het bad klauterde, draaide ik me zo om, dat ik mijn armen op de rand kon leggen en mijn kin die daar weer op steunde. Zo kon ik elke beweging volgen waardoor mijn glimlach plaats maakte voor een grijns. Al zat ik toch snel weer recht toen hijzelf weer op de bedrand ging zitten en mijn gezicht droog veegde. 'Ik heb echt geen idee wat ik zou aan moeten zonder jou.' Murmelde ik zacht. 'En dan heb ik het over alles en niet alleen over dit.' Voegde ik er nog onschuldige aan toe, na het kusje, waarna ik Zayn weer naar me toetrok om nog een kusje op zijn lippen te drukken.
Bowties were never Cooler
