Evenings in London never felt so sad... || One Direction 3 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 4 nov 2013 - 20:10 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne

Ik liep met een glimlach het gebouw uit en liep naar mijn auto. Ik kreeg alles in een paar uur af waar ik normaal twee tot drie dagen. Het zou door Alann worden ingeleverd, gelukkig. De tijd van Eirwen had ik in mijn telefoon gezet zodat ik het niet zou vergeten. In de auto startte ik hem en deed mijn gordel om, om vervolgens weg te rijden. Your Song van Elton John was op de radio, wat me deed denken aan x Factor. Mooie herinneringen waren het. Toen gingen mijn gedachten opeens naar Leandra. Oh nee, ik was vergeten te zegen dat we van de speeltuin naar het terrasje waren gegaan. Schuldgevoel bekroop me en ik wilde meteen naar haar toe om mijn excuses aan te bieden. Als ik van Eirwen kwam ging ik wel met Alex langs. Misschien vond ze het wel leuk dat we langskwamen, ik was eigenlijk niet veel bij haar geweest. Al snel was ik bij Eirwen en nog geen minuut later stond ik voor de deur. Ik pakte de sleutel uit mijn zak, maakte de deur open en deed hem achter me dicht. Toen ik verder binnenliep kwam Alex al naar me toe gerend. 'Papa!' riep ze vrolijk uit. Lachend tilde ik haar op en drukte een kus op haar wang. 'Heb je gekookt?' vroeg ik haar. Ze knikte heftig van ja en glimlachend ging ik naast Eirwen zitten. 'Hi! Nog naar het strand geweest?' vroeg ik haar. Alex gaf voor haar antwoord en vertelde me dat Hailey er ook was, dus zouden Harry en Rosalie er ook wel zijn geweest. 'En, is Alex lief geweest?' grijnsde ik.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Eirwen Cadwalader.
Ik wilde net gaan opstaan om de lasagne uit de oven te halen toen ik een sleutel in het slot hoorde. "Ga maar, Alex. Dat is papa." Ze sprong van mijn schoot en rende naar de deur terwijl ik rustig naar de keuken liep om daar de dampende schaal heerlijk geurende lasange uit de over te halen en hem op het aanrecht te zetten om wat af te koelen. Ik glimlachte naar Liam toen hij binnen kwam lopen. Rustig liet ik me terug op de bank zakken en ik draaide me wat naar hem toe. Ik knikte bij zijn vraag over Alex. "Ik heb geen problemen gehad. En je hoort dat zij het ook erg naar haar zin heeft gehad." Ik aaide even over Alex' haar bol en keek toen naar hem. "Het is fijn je te zien." Ik veegde wat losse plukjes haar uit mijn ogen. "Hoe was het op je werk? Alles af gekregen?" Ik hoopte voor hem van wel. Zelf moest ik ook nog een paar dagen in de studio zwoegen om alles af te krijgen, maar het was vooral de laatste puntjes op de i zetten bij alle 3 de projecten. In 3 dagen zou ik klaar zijn. Ik keek weer even naar de schaal eten die het hele huis vulde met de geur van Italie. "Als je wil kunnen we zo eten." Ik had best wel trek nu eigenlijk. Na zo'n drukke dag als deze had ik echt zin om even rustig te gaan zitten en wat te eten met degenen die nog het meest mijn familie waren hier in de grote stad. Dat waren ze natuurlijk niet echt, maar qua gevoel toch wel een beetje. Ik kon op ze vertrouwen, op Liam in elk geval, en ik voelde me thuis bij hen.

Bowties were never Cooler

Danelea Horan
Ik knikte langzaam bij de woorden van Leandra. Ondanks ik het niet helemaal vertrouwde, zou ik er niet verder op in gaan, want dat had nog nooit iets goeds gebracht. Je moest nu eenmaal niemand onder druk zetten, om iets te doen of te zeggen. 'Oké, dan vertrouw ik op wat je zegt.'
Haar glimlach zorgde ervoor dar de mijne nog ietsjes breder werd. Alleen de woorden "Ik ging naar de begraafplaats," die de glimlach van Leandra snel weer liet verdwijnen, liet de mijne gelijk net zo snel weer vervagen.
Een zachte 'Oh' verliet mijn mond, want ik wist eigenlijk niet goed wat te zeggen. Ik was al iemand die niet al teveel zei, omdat ik niet wist wat te zeggen of om de verkeerde dingen te zeggen. Er waren maar heel weinig moment waar ik makkelijk door kon blijven praten. 'Dat laatste is wel goed om te horen, want het laatste dat ik zou willen is iemand ophouden.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

( Na een kort overleg gooi ik er nog even een Louis tussendoor (: )

Louis Tomlinson
Ik wachtte geduldig op de woorden van Georgie, maar blikken al genoeg. Deze had ik al eerder gezien en wist wat het betekende. De gedachten raasde opnieuw dor mijn hoofd, want dit riep aardig wat vragen bij me op. En doordat ik op de helft nog geen antwoord had, kreeg ik langzaam hoofdpijn. Met dit soort dingen wist ik het liefst gewoon het hele verhaal. Mijn mond wilde ik opentrekken, maar wist dat er op dit geen moment geen goed woord uit zou komen. Niet voor haar, maar ook niet voor mij. Een zacht zucht verliet mijn mond waarna ik overeind krabbelde. 'Geef me een kleine seconde.' Zei ik en met veel moeite kreeg ik een lichte, maar niet gemeende, glimlach op mijn gezicht. Ik draaide me om en verdween naar boven toe. Het was misschien het beste voor ons allebei. Regelrecht liep ik de slaapkamer naar binnen waar ik Zayn al op het bed aantrof. Langzaam liep ik zijn richting op en nam plek op mijn eigen deel van het bed. 'Ik ben een slechte broer.' Mompelde ik onhoorbaar terwijl mijn onderlip gevaarlijk begon te trillen. Ik haalde een keer diep, want wilde op dit moment niet zwak opstellen, a had ik dat eigenlijk al gedaan. Mijn benen trok ik op, om mijn armen er vervolgens omheen te slaan. Ik wist niet wat te doen of te denken, maar het leek alsof automatisch al werd besloten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[wie voor Rosalie?]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Zayn malik
Mijn pen bleef maar strepen en punten op het papier zetten en mijn rekenmachine deed het werk, om het uiteindelijk cijfers uit te rekenen, die ik boven aan de vellen papier zetten. tot nu toe was het proefwerk goed gemaakt. Iets wat je onbewust toch wel blij maakten als leraar. ik nam nog een slok van mijn thee en keek op toen Louis binnenkwam. En ik wist alleen al aan zijn houding, dat er iets mis was. Snel zetten ik mijn mok weer weg en ging ik goed zitten. Ik hoorde hem heel stil iets mompelen, maar verstond het niet. 'Boo, wat is er?' ik trok Louis in mijn armen en aaide zachtjes door zijn krullen. Eigenlijk was ik nu best benieuwd, wat er allemaal aan de hand was. Maar ik wist niet of ik me er wel mee moest bemoeien. Louis zou het vast zelf wel vertellen, als hij vond dat ik het hoorde te weten, of als hij het kwijt moest. Ik drukten mijn lippen op zijn slaap. Mijn vingers gleden door zijn zachte haar en ik brak bij het zien van de trillende onderlip. Dit was niet hoe het hoorde. Louis was niet het type wat zich breekbaar opstelden en dat maakte me alleen maar meer ongerust.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Ik keek van Zayn naar de vellen papier die op het bed lagen, om vervolgens weer terug te kijken. 'Sorry, het was niet mijn bedoeling om je te komen storen.' Zei ik zachtjes, maar wel dat het deze keer verstaanbaar was. Het was eigenlijk wel na te gaan dat Zayn hier te vinden was, alleen ik stond er tot net boven eigenlijk niet bij stil. Alleen bij het feit dat ik voor een moment weg moest bij mijn zusje, omdat het anders verkeerd zou uitpakken. Ik slikte bij zijn vraag, maar zou het toch wel vertellen. Ik kon nu eenmaal niets achterhouden voor deze jongen. 'Georgie is zwanger.' Begon ik waarna mijn onderlip nog gevaarlijker begon te trillen. 'Maar aangezien ze alleen is en de manier waarop ze binnenkwam, wist ik al dat er iets niet klopte. Vandaar dat ik net ook weg was, want mijn vermoedens had ik. Alleen toen ik net terug was bleek dat ze gewoon dronken en--' Ik viel stil, want wilde er verder niet aan denken. De tranen liepen ondertussen over mijn wangen terwijl ik me beter tegen Zayn aan nestelde. Zijn aanwezigheid en de aanraking kalmeerde me al iets. 'Ik had een taak namelijk op mijn zusjes letten. Zorgen dat het goed met ze ging. En dan krijg je dit nieuws te horen en je zusje zo te zien. Ik heb het verpest, want een goede broer had ten eerste gezorgd dat het helemaal niet was gebeurd en juist beneden blijven zitten. Maar het lukt me echt niet, want het zou alleen maar verkeerd uitpakken.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn malik
Verward luisterde ik naar Louis verhaal, terwijl mijn hand rustig door zijn haar bleef kroelen. Om eerlijk te zijn, snapte ik er niets van. Was Georgie nu wel of niet zwanger, of was ze alleen dronken? 'Welke vermoedens Lou?' Ik zat vaak met Louis op een lijn, waardoor, worden vaak niet nodig waren, maar nu moest hij me toch echt even uitleg geven. Want ik snapte er niets van. Wilt schudden ik mijn hoofd. 'Boo, Goergie is oud en volwassen genoeg om voor zichzelf te zorgen. Ik weet dat het je zusje is, maar het is niet jou schuld oke.' Wat wilde hij dan. Dat ze hier gingen inwonen, omdat hij ze in de gaten moest houden? Daarbij, als er iemand verantwoordelijk was, voor zorgzaamheid, waren het hun ouders. niet Louis. Maar ik zei het allemaal niet. Wetend dat ik me ook verantwoordelijk zou voelen als er iets zou gebeuren met mijn zusjes. 'Jij bent niet verantwoordelijk voor de dingen die zei doet Boo. Het enige wat je kan doen, is er nu voor haar zijn.' Mijn hand zakte af naar zijn rug en mijn vingertoppen streelden over zijn ruggengraat heen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Het bleef vreemd, maar zodra de woorden mijn mond verlieten, klonk het voor mijn gevoel nog vreemder. Dat kwam eerder doordat ik het zelf bijna nauwelijks nog geloofde, dus in mijn oren klonk alles vreemd. 'Ik dacht dat ik wist wie er meer vanaf wist, maar ik heb geen adres en eigenlijk niets. Dat was ook een reden dat ik net zo snel terug was. Ik weet ook niet of mijn vermoeden klopt aangezien de helft niet tot me door is gedrongen.' Ik plukte wat aan de zoom van zijn shirt terwijl ik enigszins wat kalmeerde. Het was dan ook makkelijker om uit mijn woorden te komen waardoor deze weer verstaanbaar waren. 'Het hele verhaal leg ik je nog wel een keer uit, want anders zitten we hier morgen nog, of mijn zusje moet net al iets verteld hebben?' Niet dat ik haar daar op dit moment voor aanzag, alleen je wist het nooit. Dat zag je nu weer een keer. Met grote, waterige ogen keek ik naar Zayn en liet een zwakke glimlach zien. 'Meen je dat? Dat gevoel heeft iemand hier dus wel.' Diep van binnen wist ik wel dat Zayn gelijk had, alleen ik was er nog niet helemaal van overtuigd. Ik wist wel dat er weinig aan te doen viel, alleen op deze momenten nam je als oudste toch de verantwoordelijkheid op je. 'Ik vertrouw je op je woord, zoals altijd. En je bedoeld zoals jij er altijd voor mij bent?' Vroeg ik en drukte een kusje op zijn neus, om vervolgens gewoon mijn armen om hem heen te slaan. 'Bedankt. Ik kan echt niet meer zonder jou en je woorden.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Ik glimlachte flauw. Louis wist dondersgoed dat er bijna geen woord gewisseld was tussen mij en zijn zusje, toen hij weg was. De waterige glimlach van Louis baarde me nog steeds zorgen en ik trok hem dichter tegen me aan. Ik wilde niet dat hij zich verantwoordelijk of schuldig voelden, over wat Georgie gedaan had. Ik kuste zijn slaap. 'Ik zou toch nooit tegen je liegen.' Ik streelde zachtjes zijn wang en liet hem me aankijken. 'Je weet best dat je er alles aan doet om er voor Georgie te zijn Lou. Dat hoef ik je niet te vertellen.' Ik glimlachte bij het kusje op mijn neus. 'Ik kan ook niet meer zonder jou boo. Nooit meer.' Ik wilde gewoon die stralende blik terug. Dat Louis weer kon lachen en geen zorgen had. 'Ga terug naar beneden. Praat met haar.' Ik legde mijn voorhoofd tegen dat van Louis. 'Maar raak er alsjeblieft niet te ver in betrokken.' Hij moest er voor zijn zusje zijn, maar ik wilde niet dat hij er zelf aan onderdoor ging. Ik liet mijn blik op de klok vallen en zag dat Maddie over tien minuten uit zou zijn.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[Iemand voor rosalie? ]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Louis Tomlinson
Mijn vraag was overbodig geweest en eigenlijk had ik ook geen idee waarom ik hem toch stelde. Misschien dat ik toch nog ergens de hoop dat mijn zusje iets los had gelaten bij Zayn. Anders wist ik het eigenlijk niet. Ik ging iets verzitten toen hij me dichter tegen zich aantrok en heel langzaam begon ik me toch beter te voelen. Het was goed om te weten dat er toch iemand was die er altijd voor me was en mijn humeur zo snel weer kon omtoveren. Iets wat om meerdere redenen goed was. 'Ik weet dat je dat nooit zou doen.' Ik keek hem aan en probeerde te luisteren naar de woorden. 'Je weet dat je het nu wel verteld hebt, hé? Maar misschien heb je wel een punt en ken je me inderdaad beter dan ik mezelf.' Mijn waterige glimlach werd langzaam omgetoverd naar weer een echte glimlach. 'Dat is goed om te horen, want je komt ook nooit meer van me af.' Al was dat volgens mij wel meer dan duidelijk, als je zag wat we allemaal aan het plannen waren. Het kon niet zo zijn dat ineens alles werd omgegooid of er moest ineens echt iets ergs gebeuren. 'Ik wil bij jou blijven. Gewoon met de momenten van net.' Het verliet heel zacht mijn mond aangezien ik zo toch wel beneden zou zijn. Voor een seconde sloot ik mijn ogen, om erna weer in de zijne te kijken. 'Dat zal ik niet doen. Er zijn weinig dingen waar ik te ver in betrokken raak.' Mompelde ik en bleef voor een moment toch nog zo zitten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
De pure glimlach, die langzaam op Louis gezicht verscheen deed me zelf ook goed. Ik liet me op mijn zij vallen en trok Louis met me mee. Ik kroop dicht tegen hem aan en zuchten zachtjes. 'Voor altijd samen.' Zei ik zacht. Ik drukte liefdevol mijn lippen op die van Louis en wilde zo eigenlijk voor een hele lange tijd, blijven liggen. Gewoon weer met zijn tweetjes en even helemaal niets. Maar er waren twee obstakels. Ten eerst zat Georgie nog altijd beneden en ten tweede moest ik zo toch echt Maddie op halen. 'Loop anders even mee, Maddie op halen. Kan je even rustig nadenken en dan ga je daarna rustig met Je zusje praten.' Ik drukte kleine kusjes op zijn lippen en mijn handen kriebelde over zijn rug.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Louis Tomlinson
Een zachte grinnik verliet mijn mond door Zayn die me automatisch mee trok toen hij zich op zijn zij liet vallen. Mijn armen verplaatste zich naar rond zijn middel, om hem nog dichter naar me toe te trekken. Mijn lippen drukte ik tegen zijn warme huid tot zijn woorden. Toen zorgde ik ervoor dat ik Zayn weer met twinkelde oogjes kon aankijken. 'Het beste wat me ooit is overkomen.' Zei ik nog zachter. Dit was gewoon het moment dat ik nu terug wilde en voorlopig ook niet hoefde te stoppen. Alleen ik wist nu al dat het niet voor lange duur was, want er waren weer een aantal dingen die ons tegenhielden. Maar dat nam niet weg dat ik niet heel even kon genieten van zijn lippen op de mijne. 'Dat klinkt goed, maar zeker ook omdat ik nog heel even de kans heb om bij jou te zijn. Ik ga dus zeker mee.' Ik tuitte mijn lippen iets toen Zayn kleine kusjes daarop drukte. Het leek net alsof er nooit iets was gebeurd en het op dit moment gewoon weer om elkaar draaide. 'Hoelang hebben we eigenlijk nog?' vroeg ik met een zachte grinnik terwijl ik deze keer een kusje op zijn lippen drukte.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
De glinsterende ogen van Louis deed me smelten. Ik duwde hem op zijn rug en rolde op hem. 'Nog vijf minuten.' Gaf ik toe. We moesten zo wel echt vertrekken, maar ik kon het gewoon nog even niet opbrengen. Na zo'n dag als vandaag was ik er gewoon even aan toe om mezelf op te sluiten met Louis en zo te blijven liggen. Lemmer kroelen en knuffelen. Maar we hadden een kleine meid die van school gehaald moest worden en een zus die nog altijd beneden op de bank zat. Zachtjes drukte ik een laatste kus op Louis' lippen en klauterde ik daarna van hem af. We konden Maddie moeilijk heel de middag laten staan en de tijd tikte weg. 'Kom.' Ik trok Louis overeind en ging opzoek naar mijn schoenen.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''