• verhaallijn:
    In een gebied, genaamd Auroria, afgelegen van de bewoonde wereld is een school voor leerlingen tussen de 16 en 24 jaar. De school is niet voor de gewone mens, maar voor mensen met gaven of aparte wezens, zoals zeemeerminnen, feeën, vampiers, weerwolven, gedachte lezers, helderziende, gedaanteverwisselingen, elementenbestuurders en schilden.
    Op de school word je begeleid om goed met elkaar om te leren gaan. De mensen zijn de grootste vijand van de leerlingen van de school, omdat de mensheid ze wilt gebruiken voor musea en onderzoeken. Met zijn alle worden ze opgeleid om verleden te vergeten en zichzelf beter te leren kennen. Het is dus een school die de mogelijkheid biedt veiliger te leven dan in de mensenwereld. Natuurlijk zijn de meningen verwisseld en zijn er ook leerlingen die liever de strijd aangaan met de mensenwereld.
    Die mogelijkheid krijgen ze als de 'rustige' opleiding wordt geteisterd door rare aanvallen. Het begint onschuldig, maar er gebeuren steeds raardere dingen in Auroria. Zijn het de mensen of demonen waar zelfs de leerlingen niks van weten?
    De nieuwelinge(16 jarige) kunnen niet goed overweg met de andere wezens en moeten nog van alles leren.
    De 24 jarige dienen als een soort mentoren. Elk wezen heeft zijn eigen mentor en kan voor vragen naar de oudere leerling. De mentor wordt bekend nadat alle rollen bekend zijn.

    De school geeft lessen in theorie over je eigen gave, in elkaars gave, Engels, magie, geschiedenis van jouw wezen/ gave, maar ook geschiedenis van een geïnteresseerd wezen/gave. Naast de lessen zijn er ook psychische bijeenkomsten, trainingsmomenten en individuele trainingsmomenten.

    Leerlingen delen kamers, er word rekening gehouden met gave. Op een kamer liggen twee tot drie personen. Alleen slapen is niet mogelijk. Ook is het verboden jongen en meisje in een kamer te hebben, tenzij het familie is. Alleen dat moet aangevraagd worden.
    De leeraren hebben als gave schild en zijn dus niet te manipuleren, ook zijn ze erg goed getraind en hebben ze de juiste wapens.

    De school ligt een gebied dat omringt is door een soort elektrisch veld, waardoor er geen normale mensen naar binnen kunnen. Je komt er alleen uit met de daar bedoelde trein
    In het gebied is een meer voor zeemeerminnen. Bij dat meer is een strand met rotsen. Het strand ligt begrensd aan bossen voor de weerwolven en vampiers. Voor de elfen is er een bos dat iets vrolijker en lichter is. Andere soort bomen enz. Die bossen omringen het meer aan de andere kant en omcirkelen als het ware de donkere bossen voor vampiers en weerwolven. De bossen voor de feeën en de bergen liggen langs het elektrische veld en zijn dus het laatste landschappen. De school bevindt zich op een heuvel die uitzicht geeft over het meer, strand, bergen en de bossen.

    In de school is een grote kantine, aula en theater in het westen van het gebouw. De slaapkamers bevinden Zich boven. Centraal in het gebouw zijn de kantoren van afdelingsleiders, toezichthouders enz. In het oosten zijn de lokalen (80 lokalen). In de kelder zijn de training ruimtes. Speerwerpen, gewichtheffen, lopende band, pijl en boog schieten enz. Dit is vooral voor de mensen met gaven als helderziende enz., die zich op die manier kunnen verdedigen tegen de vampiers en weerwolven. Vampiers en weerwolven mogen enkel met toestemming die ruimte in.
    Naast de trainingsruimte is een ruimte voor zelfbeheersing. Daar wordt individu gewerkt aan het in controle houden van emoties en het op de goede manier reageren. Af en toe ga je dan naar jou landschap. Het zijn sessies van een half uur, drie keer per week. De trap af naar beneden bevindt Zich water. Dat water verbind zich met het meer. Het is speciaal voor zeemeerminnen.


    Foto's:

    School
    Rest komt nog

    Uitleg wezens:
    Zeemeerminnen:
    Ze zien eruit als gewone mensen, maar als ze in aanraking komen met water, zee, douche, drinken, ijsblokjes, regen enz. dan veranderen hun benen in een staart. Op het droge zijn ze heel erg kwetsbaar. De enige manier om terug te veranderen is door geen water meer aan te raken. Ze zijn op het droge makkelijk te martelen. Als je ze te weinig water geeft, drogen ze uit, maar als je ze nat houdt, kunnen ze niet terug veranderen. Op die manier kan je ze makkelijk martelen.
    Ze eten gewoon mensen eten, mar eten liever vis als gewoon vlees. Verder verschillen ze niet zoveel van de mens, op hun mooie stem na. Als zeemeermingedaante hebben ze een sirene en als een mens kunnen ze mooier zingen dan de normale mens.
    Elke zeemeermin heeft zijn eigen kleur staart.

    Vampiers:
    Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen. Ook zijn ze sneller aangebrand en beter in het uitschakelen van emoties. Vampiers hebben iets over zich heen, waardoor ze mensen aantrekken.
    Vampiers kunnen gewoon mensen voedsel eten, maar dat vult niet zo erg als bloed. Ze blijven altijd hunkeren naar mensenbloed. In de zon verbranden ze, daarom zijn de ramen van speciaal glas, zodat ze gewoon rond kunnen lopen in school. Voor de oud leerlingen is er een speciale ring gemaakt.

    Weerwolven:
    Weerwolven veranderen enkel met volle maan. Het proces is een proces vol pijn. Als weerwolf zijn ze woest en haast onhandelbaar. De school helpt ze daarmee. Als je verandert in weerwolf, dan wordt elk bot in je lichaam gebroken. Het is dus zeer pijnlijk. Eenmaal weerwolf heb je geen pijn meer, maar verander je weer terug naar mens, dan voel je het nog wel.

    Fee
    Feeën kunnen veranderen wanneer ze willen. Dit kunnen ze doormiddel hun magische stof in een bepaalde vorm rond te laten dwarrelen. Iedere fee heeft zijn eigen vorm en eigen kleur vleugels. Als Fee zijn de personen stukken kleiner en kunnen op een handpalm staan. Ze kunnen met hun magie planten laten groeien, mensen helen en het weer veranderen. Niet alles lukt, maar ook daar helpt de school mee. Feeën kunnen ook met dieren praten.
    Als gewoon mens kunnen ze dat allemaal niet, maar hebben wel veel meer verstand van de dieren en planten. Ze ruiken ook bepaalde geuren en horen bepaalde klanken die andere niet horen.

    Elementenbestuurder:
    Er zijn vijf elementen vuur, water, aarde, wind en metaal. Met het element vuur kan iemand van alles in de fik laten vliegen. Het is zeer gevaarlijk en gebeurd vooral als iemand boos is.
    Bij het element water kan de persoon het water besturen. Dus een glas gevuld met drinken, kan hij omgooien of het drinken over iemand heen gooien.
    Het element aarde is het besturen van rotsen en bomen. De bestuurder kan dus bomen uit de grond halen en ermee gooien. Hetzelfde geld voor stenen.
    Bij het element wind kan de bestuurder tornado's en andere harde windstormen veroorzaken. Daardoor kan een boom omwaaien of boeken uit de boekenkast.
    Degene die het element metaal bestuurd kan alles wat met metaal te maken heeft ombuigen. Maakt niet uit in welke vormen. Ook kan diegene metalen voorwerpen rond laten zweven en laten breken.


    Regels school+ invullijst:


    - Op tijd in de lessen, anders nablijven
    - Niet vechten, anders week corvee en een dag opgesloten in isoleercel
    - Enkel wapens gebruiken in trainingsruimte
    - Geen meisjes en jongens op elkaars slaapkamer
    - Spijbelen is verboden, doe je het wel dan twee weken corvee, nablijven en slaapkamers schoonmaken
    - Geen leraren proberen te vermoorden, anders twee dagen in isoleercel zonder eten.

    Regels RPG:

    - Niet elkaar vermoorden zonder toestemming
    - Geen ruzie maken in OCC, mag natuurlijk wel in ICC
    - Praten met haakjes
    - Zo vaak mogelijk reageren, niet mogelijk, dan even melden
    - Ik maak nieuw topic aan, tenzij ik je toestemming geef.
    - Niet elkaars personage besturen, tenzij de ander het niet erg vind
    - Minimaal 5 regels


    Invullijstje:

    - Naam:
    - Leeftijd:
    - Gave/wezen:
    - Geïnteresseerde geschiedenis:
    - Innerlijk:
    - Uiterlijk:
    - Extra:


    Zeemeerminnen:
    - Mila Elizabeth Holmes - Lootus
    - Danay Lucille Warren - Karmin
    - Avalon Nerissa Poole - Trenzalore

    Vampiers:
    - Griffin Lucas Ellis - Trenzalore
    - Benjamin Bruno Evenson Carlisle
    - Samuel ''Sam'' Ethan Johnson - Lootus

    Fee:
    - Lily Sharp - Patholoog
    - Madeleine Eloise McLeod - Cozart
    - Rosemay Autumn Lockheart - Beanies
    - Maelynn 'Mae' Nadia Carmenta. - Licorne

    Weerwolven:
    - Anthony Ayan Maverick - Nazario
    - Noël LaVaughn - Apexpredator
    - Joshua Callum Monrose - Enjoy

    Elementen bestuurders:
    - Arlynn Auracle Mcknight- Water & Lucht - Rider
    - William 'Will' Max Jones - Lucht & Aarde - Abalard
    - Ethan Brooks - Metaal & Vuur - Patholoog
    - Jaylee Clowee Castle - Clairde

    Rollenstory
    Kletstopic

    [ bericht aangepast op 16 aug 2013 - 15:24 ]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    (Ik reageer vandaag. Had het onwijs druk de afgelopen twee weken. En dan te bedenken dat school dinsdag pas begint 0.0 )


    Happy Birthday my Potter!

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    Anthony keek mij even lachend aan, waarna hij zijn schouders ophaalde. 'Ik snap je moeder wel. Het moest er vast ongelooflijk schattig uit hebben gezien,' aapte hij mij na op dezelfde plagende toon. Ik lachte zachtjes, toen ik zijn uitdagende blik zag en er een triomfantelijke glimlach op zijn gezicht verscheen. Ik leunde achterover in mijn stoel en sloeg mijn ene been over de ander heen, om datzelfde bij mijn armen te doen, zodat die ook gekruist waren. Wat een idioot.
    'Originele woordkeus. Waar haal je het vandaan?' vroeg ik hem geamuseerd. 'En ja, het zag er schattig uit, dat was juist het probleem,' vervolgde ik. Ik gruwelde van schattig en lieflijk. Hoewel mijn moeder mij keer op keer vertelde dat mijn grote blauwe ogen mij er altijd liever uit zouden laten zien dan ik was, deed ik mijn uiterste best om aan te geven dat ik alles behalve schattig was.
    Mijn blik viel op een meisje dat onze richting in kwam huppelen. Ik geloof dat ze van mijn leeftijd was, maar zeker was ik er niet van. Als ze dat was, was ze in ieder geval geen elementenbestuurder. In ieder geval was ze wel héél vrolijk naar mijn mening, iets té vrolijk.
    'Hiii! Ik ben Maelynn, maar noem me maar Mae. Ik ben een fee. En wie zijn jullie?' Mijn wenkbrauwen vlogen omhoog en ik kuchte even zachtjes om niet meteen te veranderen in de meest asociale persoon op de wereld. Ik had het over het algemeen niet zo op vrolijke giechelende feetjes, hoewel er een aantal flink brutale tussenzaten, waar ik dan weer respect voor had. Maar ik wilde mij niet laten leiden door vooroordelen en bovendien wilde ik bewijzen dat ik sociaal was, dus bleef ik aardig en gaf haar een kans.
    'Ik ben Arlynn,' antwoordde ik haar met een beleefde glimlach. 'Elementenbestuurder,' zei ik er maar nog achteraan, aangezien zij zichzelf ook meteen geheel had voorgesteld, met krachten en al. Mijn blik ging nu naar Anthony, omdat hij aan de beurt was.

    [ bericht aangepast op 24 aug 2013 - 17:13 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Anthony Ayan Maverick
    Arlynn leunde lachend achterover om vervolgens haar ene been over haar andere te slaan en datzelfde met haar armen te doen. “Originele woordkeus. Waar haal je het vandaan?” vroeg ze geamuseerd om er daarna aan toe te voegen dat het er schattig uitzag en dat dat dus het probleem was. “Dat wàs het probleem?” vroeg ik onschuldig om daarna mijn grijns te verbergen. “Dat is het volgens mij nog steeds.” Ik gokte dat ze het haatte om schattig genoemd te worden maar ik had er niets beters op gevonden om haar daar een klein beetje mee te plagen. “Je blauwe ogen doen het helemaal.” zei ik toen ik haar blauwe ogen merkte en er eventjes in staarde. Ik schudde mijn hoofd toen ik opeens een meisjesstem hoorde en daar mijn aandacht op vestigde. Het meisje bleek vrolijk te zijn. Ze kon niet stil staan en huppelde de hele tijd van het ene been op het andere terwijl ze ons glimlachend aankeek en haar voorstelde. Een grijns speelde rond mijn lippen toen ik Arlynn’s kuchje hoorde en haar wenkbrauwen omhoog zag schieten. Ik besloot om er niets over te zeggen, hoewel ik het eigenlijk wel wilde en een geniale opmerking klaar had staan, toen ik Arlynn opeens vriendelijk een antwoord gaf op het meisje haar vraag. Vervolgens keken ze me beide vragend aan en al snel veegde ik de grijs van mijn gezicht. “Oh. Ik ben Anthony. Een weerwolf.” zei ik er snel maar zachtjes achteraan. Snel omdat de andere het ook hadden vermeld en zacht omdat ik niet wist hoe het meisje zou reageren op het feit dat ik een weerwolf was. Over het algemeen had ik wel een goede band met feeën op enkele uitzonderingen na. Zij kon dus bijvoorbeeld zo’n uitzondering zijn, hoewel ik het niet onmiddellijk verwachtte. Ondertussen was ik weer wat rechter gaan zitten, nam mijn mes vast en draaide het gedurende de hele tijd rond tussen mijn vingers.


    Rise and rise again until lambs become lions

    [Maandag is school weer bij mij begonnen dus ik weet niet of ik veel ga reageren. En daarbij is dit ook mijn examen jaar..]


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Enjoy schreef:
    [Maandag is school weer bij mij begonnen dus ik weet niet of ik veel ga reageren. En daarbij is dit ook mijn examen jaar..]


    (Heee, voor mij ook en ik zit ook in mijn examenjaar :') Maar ik denk dat ik nog wel geregeld reageer hoor ^^)


    Happy Birthday my Potter!

    Benjamin Bruno Evenson

    Alleen. Ik zat alleen. Ik kon altijd erg goed met mensen opschieten, maar het lijkt net alsof het begin van dit jaar het nu al verpest heeft.
    Samuel was opgestaan en liep naar Anthony, Avalon, Arlynn en Mila.
    Verveeld prikte ik in mijn cornflakes. Ooit vond ik ze lekker. Vooral met yoghurt en stukjes aardbeien erdoorheen.
    Rillend nam ik nog een hap. Vies. Dat was het.
    Toen ik Mila haar geur niet meer rook, keek ik verbaasd op.
    Samuel zat alleen nog met Arlynn en Anthony - toch? Ik had geen zin om alles terug te lezen - aan tafel.
    Aarzelend nam ik nog een hap, maar schoof het schaaltje daarna van me af.
    Ik stond op en beende me de grote zaal uit. In de hal ving ik Mila haar geur weer op. Bibliotheek. Met twee treden tegelijk rende ik de trap op en op de eerste verdieping ging ik rechtstreeks naar de bibliotheek.
    Het golvende bruine haar van Mila kwam in mijn blikveld. Met haar rug stond ze naar me toe.
    Geruisloos sloop ik naar haar tot ik nog geen meter achter haar stond.
    'Je moet het verband eraf halen. Zo heelt de wond niet.'


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    Nieuwsgierig gleed mijn blik langs alle boeken. Met een glimlach pakte ik hier en daar een boek vast en bekeek de kaft. Geschrokken draaide ik me vliegensvlug om en liet daardoor het boek vallen. Benjamin stond voor mijn neus. Ik rilde even en bukte om het boek op te hangen.
    'Waar bemoei je je mee,' bitste ik. 'Misschien is de wond al weg, omdat ik sneller genees, maar zit er gewoon een raar litteken dat ik wil verbergen,' snauwde ik hem toe en zette het boek terug, terwijl ik verder door de gangetjes liep. Het was half waar, ik genas sneller, maar niet zo snel dat er nu enkel een litteken was. De wond zou morgen uit een litteken bestaan, ik genas dus in 2 dagen. Ik wilde alleen het litteken niet zien, want die zou nooit meer weggaan. Tanden in mijn pols... Het idee bezorgde me rillingen.
    'Wat kom je doen?' Ik keek Benjamin kort aan en pakte nog een ander boek uit de kast. Toevallig over een romance tussen een gewoon meisje en een vampier. Ik hield van die overdreven verhalen en las het dan ook graag. Romeo en Julia was een van mijn favoriet. Ik was ook gek van de film letters to Juliet. Ik hield gewoon van dat soort vehalen. Helaas was het voor mij niet weggelegd. Ik zou nooit normaal zijn. Ik zou nooit kunnen douche. Mijn leven was niet normaal. Laat staan dat ik met een normale jongen kon trouwen. Met vampiers of weerwolven werkte het ook niet. Ik werd ouder, tenzij ik in het water lag. Het was ingewikkeld en dat was het enige dat ik haatte aan een zeemeermin zijn. Het gevoel om voor altijd alleen te blijven. Alleen sterven of alleen leven voor altijd. Sterven als mens of leven in de waterwereld. Het was een keuze die ik over 4 jaar moest maken. Ik schoof het boek weer terug. Eerst een bibliotheek pas aanmaken.
    'Heb jij al een bibliotheek pas?' Vragend keek ik Benjamin aan en liep naar de baliejuffrouw. Ze had een brilletje en haar haren waren opgestoken. Ze zag er streng uit, maar toch straalde ze iets vriendelijks uit.
    'Goedemorgen,' begroette ik de vrouw dan ook vriendelijk en paktte uit mijn tas mijn portemonnee. 'Ik wil graag een bibliotheekpasje. Hoe duur is dat?'
    'Dat is gratis.' Ze grinnikte zacht en nam plaats achter de laptop. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofdslaan.
    'Naam?'
    'Mila Holmes.' Ik negeerde Bentley zijn aanwezigheid volkomen. Niet veel later had ik een pasje in mijn hand. 'Bestaan er ook boetes?' Ze schoof me een papier toe. Mijn ogen gleden over de regels. Ik knikte, toen mijn blik op een ander blad viel. Ze zocht hulp.
    'Heeft u nog steeds hulp nodig?' Vragend keek ik de vrouw aan. Verbaasd keek ze me aan, maar knikte. 'Ik wil dat wel doen. Tussen mijn lessen door en erna of ervoor.' De vrouw lachte.
    'Graag. Kan je nu al beginnen?'
    'Ja, ik heb alleen wel zo vampier theorie, geloof ik.' Ze knikte en liep achter de balie vandaan. 'Kom maar achter me aan.' Ik deed wat ze vroeg en grinnikte even naar Benjamin. 'Kom jij wel eens in de bibliotheek,' vroeg ik lachend en liep de vrouw achterna.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Benjamin Bruno Evenson

    Geschrokken draaide Mila haar om en liet het boek vallen, die ik in een snelle beweging opving en aan haar overhandigde.
    'Waar bemoei je je mee?' bitste ze.
    'Met een meisje wiens leven ik heb gered en nu eigenlijk al spijt van heb. Je mag echt wel iets aardiger zijn. Ik wilde alleen kijken hoe het ging. Maar, laat maar weer,' zei ik chagrijnig en draaide mezelf om.
    'Misschien is de wond al weg, omdat ik sneller genees, maar zit er gewoon een raar litteken dat ik wil verbergen,' snauwde ze en zette het boek terug.
    'Dus je wilt je hele leven lang dat litteken verbergen? Succes ermee, ik zie je.'
    Ik maakte aanstalten om de bibliotheek uit te lopen.
    'Wat kom je doen?' vroeg ze terwijl ze een boek uit de kast haalde.
    'Dat zei ik net. Ik wilde gewoon weten hoe het ervoor stond,' zei ik schouderophalend. 'Houd je van dat soort verhalen?'
    Ik had de titel van het boek al binnen een seconde gelezen.
    'Heb jij al een bibliotheekpas?' vroeg ze me terwijl we naar de bibliothecaresse liepen.
    'Ja, van de afgelopen jaren nog.'
    'Goedemorgen,' begroette Mila mevrouw Solara.
    Mevrouw Solara werkte al sinds ik hier kwam als bibliothecaresse. Ze was een fee, maar dat vertelde ze liever niemand.
    In mijn eerste jaar kwam ik hier erg vaak en sprak ik meer met mevrouw Solara dan iemand anders.
    Ik wil graag een bibliotheekpasje. Hoe duur is dat?' vroeg Mila nadat ze haar portemonnee uit haar tas had gehaald.
    'Dat is gratis,' grinnikte ik tegelijk met mevrouw Solara.
    Mila gaf haar naam door en niet veel later had ze een pasje.
    'Bestaan er ook boetes?'
    Ik knikte en mevrouw Solara schoof Mila een papier toe.
    'Heeft u nog steeds hulp nodig?' vroeg Mila haar.
    Een beetje schuldig lachte ik naar mevrouw Splara en ik krabde mijn achterhoofd. Ik was namelijk altijd haar hulp. In mijn eerste jaar was ik er erg enthousiast mee bezig, maar de jaren erna kwam ik eigenlijk niet meer helpen.
    Mila bood aan te helpen voor, tussen en na haar lessen.
    Ze kun nu al beginnen en mevrouw Solara wenkte haar.
    'Kom jij wel eens in de bibliotheek? vroeg Mila aan me.
    'De laatste tijd niet zo vaak meer als eerst, maar ik denk dat er nu weer een reden is om de draad weer op te pakken,' grijnsde ik en gaf haar een van mijn beste knipogen, waarna ik omdraaide en de bibliotheek verliet.


    "Fuck feelings, be a bitch" - Blair Waldorf

    Mila Elizabeth Holmes

    Ik keek hem kort aan, terwijl ik het boek overnam. Ik momplde een kleine dankje en sloeg mijn ogen neer. Ik wist gewoon niet zo goed hoe ik moest doen. Avalon had een hekel aan hem, maar waarom zou ik hem dan eigenlijk moeten haten? Oke hij was snel aangebrand en hij deed oneerlijk tegen weerwolven, maar dat betekende niet dat hij als mens zo was. Ik hakte de knoop door en besloot hem een kans te geven.
    'Sorry' zei ik vlug. 'Ik weet gewoon niet wat ik met je aanmoet. Tegen sommigr mensen deed je zo onredelijk, maar je hebt wel mijn leven gered en daar ben ik je dankbaar voor.' Ik beet op mijn lip. 'Sorry.'
    Ik keek hem aa en greep naar mijn pols. Hij had gelijk. Als zeemeermin was ik technisch naakt. 'Nee, maar.....' Ik zweeg. 'Ik vind het gewoon eng' mompelde ik en zuchtte diep. Waarom ging dit gesprek zo moeizaam? Lag het aan mij?
    'Dat is aardig van je,' glimlachte ik kleintjes. Ik keek naar het biek en knikte kleintjes. Alsof
    Ik me schaamde. 'Romeo en Julia is miin favoriete verhaal en Letters to Juliet mijn favoriete film.' Ik glimlachte even. 'Maar tegelijkertijd maakt het me depressief. Omdat zulke liefdes voor mij niet mogelijk zijn.'
    'O ja, natuurlijk.' Ik keek hem vanuit mijn ooghoek aan, maar keek snel weer voor me uit.
    Miin blik gleed naar hem. Met mijn donkere bruine ogen keek ik Bejamin na.
    'Bij mij moet je wel met iets beters komen,' schreeuwde ik hem na. De vrouw wierp me
    Een veelbeteknde blik toe. 'Sorry, maar ik kon hem niet laten gaan.. Ik moeet even reageren.' Lachend wuifde ze het weg en ging verder met uitleggen. Voor ik het wist was ik aan het helpen in de bibliotheek. Geïnteresseerd gleden mijn ogen over de boeken. Ze hadden hier zoveel. Over wezens, tot echte boeken, van filosofie tot astrologie en oo boeken ovet de mensheid en geschiedenis. Het was geweldig. Ik voelde me echt thuis. Bovendien leidde het wrrken me af van mijn heimwee


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    (Silence...)


    Happy Birthday my Potter!

    [Delvecchio went Ryler :')]


    Rise and rise again until lambs become lions

    [Hallooo, ik ben van de 6e -morgenavond- tot en met de 12e niet thuis. Dus dan kan ik ook niet reageren.]


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    [I'm sorry. Very sorry. Ik heb het dus nu al best druk met school en ben sommige RPG's daardoo een beetje vergeten. Nogmaals sorry.]


    "Family don’t end in blood”

    Maelynn 'Mae' Nadia Carmenta
    'Ik ben Arlynn. Elementbestuurder,' zegt één van hen met een beleefde glimlach.
    'Oh, ik ben Anthony. Een weerwolf,' zegt de ander.
    Ik glimlach vrolijk. 'Leuk jullie te ontmoeten! Jullie zijn eigenlijk de eerste waarmee ik echt kennismaak hier.'
    Ik hupte van mijn ene op mijn andere voet. Ik had ietsjes teveel energie vandaag. Ietsjes maar. Kuch.
    'Sorry dat ik jullie zomaar kwam storen trouwens! Als jullie liever hebben dat ik ga moet je dat gewoon zeggen hoor!' voegde ik eraan toe.


    "Family don’t end in blood”

    Arlynn Auracle McKnight || Elementenbestuurder || Water & Lucht

    'Dat wàs het probleem?' vroeg hij onschuldig en ik kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Dat is het volgens mij nog steeds. Je blauwe ogen doen het helemaal,' zei hij, waarna hij even in mijn ogen leek te staren en ik een zo kil mogelijke blik op probeerde te zetten. Hij schudde zijn hoofd en ik wilde net zeggen dat hij maar beter op kon passen, gezien ik helemaal niet schattig was, maar toen kwam de fee.
    'Oh. Ik ben Anthony. Een weerwolf,' zei Anthony zachtjes, nadat ik mij ook vriendelijk had voorgesteld. Ik was verbaasd over het zachte volume waarmee hij sprak. Was hij onzeker over het feit dat hij een weerwolf was? Was hij bang dat Mae vreemd zou reageren? Vreemd... ik zou eerder vreemd reageren op vampiers dan op weerwolven. Die dronken mensen leeg, weerwolven niet. Ik besloot dan ook dat als iemand gemeen zou reageren op Anthony, dat ik deze persoon dan niet mocht en hij of zij maar beter zijn of haar mond kon houden. Ja, ik had Anthony als aardig bestempeld en was van mening dat ze geen gemene opmerkingen over hem mochten maken. Tenzij het een leuke grap was natuurlijk, maar dan was het al niet meer gemeen.
    'Leuk jullie te ontmoeten! Jullie zijn eigenlijk de eerste waarmee ik echt kennismaak hier,' was de reactie echter van de nog steeds veel te vrolijke fee. Mijn ogen volgden haar heen en weer gespring en langzamerhand begon ik er zenuwachtig van te worden. 'Sorry dat ik jullie zomaar kwam storen trouwens! Als jullie liever hebben dat ik ga moet je dat gewoon zeggen hoor!'
    'Wat mij betreft mag je doen wat je zelf wilt. Maar... uhm... Het kan zijn dat ik helemaal verkeerd gelezen heb hoor, ik lees de dingen zo vaak verkeerd, maar stond er niet op het rooster dat de feeën nu praktijkles hadden?' vroeg ik. Ik kon mij dat toch zeker herinneren, maar ja, mijn ogen -of eigenlijk hersenen- lieten mij wel vaker in de steek op leesgebied.


    Happy Birthday my Potter!